สุภาษิต 19 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

¹ คนยากจนที่ประพฤติตามความสุจริตก็ดีกว่าคนมั่งมีที่ปากแข็งและโฉดเขลา.

² ทำอะไรด้วยปราศจากความรู้ก็ไม่ดี, และผู้ที่รีบเดินนักก็มักจะไปผิดทาง.

³ ความโฉดเขลาของคนทำให้ทางการของเขาเสียไป, และใจของเขาก็บ่นต่อว่าพระยะโฮวา.

⁴ ความมั่งมีทำให้มีเพื่อนเพิ่มขึ้น แต่คนจนถูกเพื่อนเอาใจออกหาก.

⁵ พะยานเท็จจะพ้นโทษก็หามิได้, และผู้ที่พูดมุสาจะหนีไม่พ้น.

⁶ คนที่ขอพึ่งบุญเจ้านายก็มีมาก, และใครๆ ก็เป็นมิตรแก่ผู้ที่ให้ของกำนัล.

⁷ พวกพี่น้องของคนยากจนก็ยังเกลียดเขา; พวกมิตรสหายจะหลีกห่างไปจากเขายิ่งกว่านั้นสักเท่าใด! เขาตามไปวิงวอนแต่พวกนั้นก็หายไปเสียแล้ว.

⁸ ผู้ที่หาปัญญาได้ก็เป็นผู้ที่รักจิตต์วิญญาณของตน, และผู้ที่สงวนความเข้าใจไว้จะได้พบปะความดี.

⁹ พะยานเท็จจะพ้นโทษก็หามิได้, และผู้ที่พูดมุสาจะพินาศ.

¹⁰ การรับประทานอย่างฟุ่มเฟือยไม่สมกับคนโฉด, และที่ทาสจะมีอำนาจเหนือเจ้านายก็ไม่สมควรยิ่งกว่านั้นอีก.

¹¹ สติปัญญาย่อมทำให้คนไม่โกรธเร็ว, และการไม่ถือโทษนั้นก็เป็นมงคลแก่เขา.

¹² พระพิโรธของกษัตริย์เป็นเหมือนเสียงคำรามแห่งสิงห์โต; แต่ความโปรดปรานของกษัตริย์เป็นเหมือนน้ำค้างที่โปรยบนต้นหญ้า.

¹³ บุตรโฉดก็ทำให้บิดารับความเสียหายมาก; และภรรยาบ่นพร่ำเพรื่อนั้นเป็นเหมือนฝนตกพรำๆ.

¹⁴ บ้านเรือนและทรัพย์สมบัติเป็นมรดกตกทอดมาจากบรรพบุรุษ; แต่ภรรยาที่เฉลียวฉลาดมาจากพระยะโฮวา.

¹⁵ การเกียจคร้านทำให้คนหลับสนิทไป, และคนที่เกียจคร้านหลังยาวจะต้องทนหิว.

¹⁶ คนที่ปฏิบัติตามบทพระบัญญัติก็ได้สงวนจิตต์วิญญาณของตนไว้; แต่ผู้ที่ไม่เอาใจใส่ในการประพฤติของตนจะถึงซึ่งความตาย.

¹⁷ คนที่เอ็นดูเผื่อแผ่แก่คนยากจนเปรียบเหมือนได้ให้พระยะโฮวาทรงยืมไป; และพระองค์จะทรงตอบแทนคุณความดีของเขา.

¹⁸ จงตีสอนบุตรชายของตนเมื่อเห็นว่ามีหวังที่เขาจะกลับดีได้; และอย่าจงใจให้เขาถึงพินาศไป.

¹⁹ คนที่มีโมโหฉุนเฉียวจะต้องได้รับโทษ; และถ้าจะช่วยเขาก็จะต้องช่วยกันร่ำไป.

²⁰ จงฟังคำตักเตือนและรับคำสั่งสอนไว้, เพื่อจะได้มีสติปัญญาในภายหน้า.

²¹ ความมุ่งหมายในมนุษย์มีมากหลายแต่พระดำริของพระยะโฮวาคงดำรงถาวร.

²² สิ่งที่ทำให้คนมีความปรารถนาคบค้าก็คือความอารีของคนนั้นๆ; และคนยากจนก็ดีกว่าคนพูดมุสา.

²³ ความยำเกรงพระยะโฮวานำไปถึงชีวิต; และคนที่มีความยำเกรงพระองค์นั้นจะอิ่มใจและจะไม่ประสพอันตราย.

²⁴ คนเกียจคร้านจุ่มมือลงในชามข้าว, และไม่มีกะใจที่จะยกขึ้นมาให้ถึงปากของตนอีก.

²⁵ ตีคนที่มักประมาทจะต้องตีให้เจ็บจึงสอนให้ฉลาดขึ้นได้; แต่ที่จะสอนคนที่มีความเข้าใจให้ได้ความรู้มากขึ้นก็เพียงแต่ตักเตือนเท่านั้น.

²⁶ ผู้ที่ประพฤติเหี้ยมโหดต่อบิดาและขับไล่มารดาของตน, ก็เป็นบุตรที่ทำให้เกิดความขายหน้าและน่าบัดสี.

²⁷ ศิษย์ของเราเอ๋ย, จงเลิกฟังคำสั่งสอนที่นำให้ทำผิดต่อโอวาทแห่งความรู้.

²⁸ พะยานเท็จเป็นผู้ที่เย้ยหยันต่อความยุตติธรรม; และปากแห่งคนชั่วก็กลืนกินความชั่วร้าย.

²⁹ การพิพากษาลงโทษมีเตรียมไว้แล้วสำหรับจำพวกคนประมาท; และการเฆี่ยนสำหรับหลังของคนโฉดเขลา

Lean sinn:

Ceanglaichean taic

Sanasan