สุภาษิต 16 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 โครงการณ์ทางใจเป็นของมนุษย์; แต่คำตอบทางลิ้นมาจากพระยะโฮวา; 2 มนุษย์ย่อมเห็นว่าทางประพฤติทั้งหลายขาวสะอาดในสายตาของเขาเอง; แต่พระยะโฮวาทรงชั่งน้ำใจของคน. 3 จงมอบธุระการงานของเจ้าไว้กับพระยะโฮวา, และจุดประสงค์ของเจ้าจะสำเร็จผล. 4 พระยะโฮวาทรงสร้างทุกสิ่งไว้เพื่อให้สมกับวัตถุประสงค์ของสิ่งนั้นๆ; เออ, แม้คนชั่วก็มีไว้สำหรับวันแห่งความพินาศ. 5 ทุกคนที่มีใจหยิ่งจองหองเป็นที่สะอิดสะเอียนแด่พระยะโฮวา; จับมือสัญญาได้เทียวว่าเขาจะพ้นโทษก็หามิได้. 6 ความผิดบาปจะปลดเปลื้องเสียได้ก็ด้วยความเมตตาและความจริง; และโดยความยำเกรงพระยะโฮวามนุษย์จึงจะพ้นจากความชั่ว. 7 เมื่อทางของคนใดเป็นที่ชอบพระทัยพระยะโฮวา, แม้ศัตรูของคนนั้นพระองค์จะทรงกระทำให้อยู่ด้วยกันได้ด้วยความสงบสุข. 8 มีทรัพย์เพียงเล็กน้อยแต่มีความชอบธรรมก็ดีกว่ามีรายได้มากแต่ประกอบด้วยอยุตติธรรม. 9 มนุษย์ย่อมกะทางของตนไว้; แต่พระยะโฮวาทรงกำหนดย่างเท้าของเขา. 10 คำพิพากษาแห่งพระเจ้าอยู่ที่ริมฝีพระโอษฐ์ของกษัตริย์; พระโอษฐ์ของพระองค์จะไม่ตรัสพิพากษาผิดไป. 11 คันชั่งและตราชูอันเที่ยงตรงเป็นของพระยะโฮวา; ตุ้มชั่งน้ำหนักทุกชะนิดในถุงเป็นราชกิจของพระองค์. 12 ที่จะประพฤติการชั่วร้ายนั้นเป็นที่สะอิดสะเอียนต่อกษัตริย์; เพราะว่าพระที่นั่งนั้นย่อมสถาปนาขึ้นด้วยความชอบธรรม. 13 กษัตริย์ทรงชื่นชมยินดีต่อริมฝีปากที่ชอบธรรม; และทรงรักเขาผู้นั้นที่พูดถูกต้อง. 14 พระพิโรธของกษัตริย์เป็นเหมือนทูตแห่งความตาย; แต่คนมีปัญญาจะทำให้ทรงคลายพระพิโรธ. 15 ความแจ่มใสแห่งพระพักตรของกษัตริย์นั้นเป็นชีวิต; และความโปรดปรานของพระองค์เปรียบเหมือนเมฆปลายฤดูฝน, 16 ที่จะได้ปัญญาย่อมประเสริฐมากกว่าได้ทองคำมากนัก: เออ, ที่จะเลือกเอาความเข้าใจก็ดีกว่าที่จะเลือกเอาเงิน. 17 ทางเดินของคนตรงนั้นย่อมหลีกพ้นจากทุกข์; บุคคลผู้รักษาทางของตนไว้ก็ป้องกันวิญญาณของตนให้พ้นร้าย. 18 ความเย่อหยิ่งนำไปถึงความพินาศ, และจิตต์ใจที่จองหองนำไปถึงการล้มลง. 19 การที่จะมีใจถ่อมลงและอยู่กับคนจน ก็ดีกว่าที่จะได้ส่วนแบ่งจากการปล้นและอยู่กับคนหยิ่งจองหอง. 20 บุคคลผู้เชื่อฟังพระคำก็จะได้ดี; และผู้หนึ่งผู้ใดที่วางใจในพระยะโฮวาเขาก็เป็นสุข. 21 คนมีใจประกอบด้วยปัญญาจะได้ชื่อว่าเป็นคนเฉลียวฉลาด; และริมฝีปากที่อ่อนหวานก็ทวีอิทธิพลในการสอน. 22 ความเข้าใจเป็นดุจบ่อน้ำพุแห่งชีวิตสำหรับคนที่มีแล้ว; แต่การเตือนของคนโฉดเขลาคือความโฉดของเขา. 23 ใจของคนมีปัญญาก็เป็นที่สั่งสอนปากของเขา, และเพิ่มเติมอิทธิพลให้แก่ริมฝีปากของเขา. 24 ถ้อยคำที่เพราะหูเป็นเหมือนรวงผึ้ง, คือมีรสหวานแก่จิตต์ใจ, และทำให้กะดูกสมบูรณ์ขึ้น. 25 มีทางหนึ่งซึ่งดูเหมือนบางคนเห็นว่าเป็นทางถูก; แต่ปลายทางนั้นเป็นทางแห่งความตาย. 26 อาการอยากอาหารของคนงานทำการรบกวนเขา; เพราะปากของเขาเร้าให้เขาทำงาน. 27 คนผู้ไร้ค่าคุ้ยเขี่ยแต่การผิดร้ายขึ้นมา; และในริมฝีปากของเขานั้นเป็นเปลวไฟ. 28 คนดื้อหลงผิดหว่านความชิงดีให้แพร่หลาย; และคนชั่วซุบซิบนินทาก็กระทำให้มิตรสนิทแตกแยกกัน. 29 คนโหดร้ายล่อลวงเพื่อนบ้านของตน, และพาเขาไปในทางที่ไม่ดี. 30 คนที่ปิดตาของตนเสียก็เพื่อคิดกระทำการที่หลงผิด; คนที่เม้มริมฝีปากของตนไว้ก็เพื่อทำการชั่วให้สำเร็จ. 31 ผมหงอกบนศีรษะเป็นเหมือนมงกุฎแห่งสง่าราศีถ้าใจอยู่ในที่ชอบธรรม. 32 คนที่อดโทโสได้ก็ดีกว่าคนที่มีกำลังแข็งแรง; คนที่ชะนะใจของตนก็ดีกว่าคนที่ชะนะตีเมืองได้ 33 ใบเสี่ยงทายได้บรรจุไว้บนตักแล้ว; แต่ที่จะสำเร็จอย่างไรนั้นก็แล้วแต่พระยะโฮวา. |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society