สุภาษิต 15 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 คำตอบอ่อนหวานกระทำให้ความโกรธผ่านพ้นไป; แต่คำขมเผ็ดร้อนกระทำให้โทโสพลุ่งขึ้น. 2 ลิ้นของคนที่มีปัญญาย่อมกล่าวความรู้ที่ถูกต้องออกมา; แต่ความโฉดเขลาย่อมพลุ่งออกมาจากปากของคนโฉดเสมอ. 3 พระเนตรของพระยะโฮวาอยู่ทั่วทุกแห่ง, เฝ้าดูทั้งคนชั่วและคนดี. 4 ลิ้นที่สุภาพเป็นดุจต้นไม้แห่งชีวิต; และลิ้นที่กะด้างหลงผิดย่อมทำให้จิตต์ใจแตกร้าวไป. 5 คนโฉดเขลามักประมาทคำสั่งสอนของบิดาตน; แต่ผู้ที่นับถือคำเตือนสอนเป็นผู้มีสติ. 6 ในบ้านเรือนของคนสัตย์ธรรมนั้นมีทรัพย์สมบัติเป็นอันมาก; ส่วนรายได้ของคนชั่วนั้นคือความยากลำบาก. 7 ริมฝีปากของคนมีปัญญาย่อมเผยแพร่ความรู้; แต่ใจของคนโฉดเขลาหาเป็นเช่นนั้นไม่. 8 เครื่องบูชาของคนชั่วเป็นที่สะอิดสะเอียนแด่พระยะโฮวา; แต่การอธิษฐานของคนตรงเป็นที่โสมนัสส์แต่พระองค์. 9 ทางของคนชั่วเป็นที่สะอิดสะเอียนแด่พระยะโฮวา; แต่พระองค์ก็ทรงรักผู้ที่ติดตามความชอบธรรม. 10 คนใดที่ละทิ้งทางดีนั้นจะถูกตีสอนอย่างสาหัส; และคนใดที่เกลียดการตักเตือนจะถึงแก่ความตาย. 11 เมืองผีและนายผีนั้นพระยะโฮวายังทรงเห็นแจ้ง; มากยิ่งกว่านั้นสักเท่าใดที่พระองค์ทรงเห็นแจ้งในจิตต์ใจของมนุษย์! 12 คนชั่วประมาทเยาะเย้ยไม่ชอบให้ใครเตือน; เขาจะไม่ไปสู่หาคนมีปัญญา. 13 ใจที่ชื่นบานทำให้ดวงหน้าสดใส; แต่ความเศร้าใจทำให้จิตต์แตกร้าว. 14 ใจของคนที่มีความเข้าใจแล้วย่อมแสวงหาความรู้; แต่ปากของคนโฉดย่อมเสพความโฉดเขลา. 15 วันเวลาทั้งหมดของคนรับทุกข์เป็นที่เศร้าหมอง; แต่คนที่มีใจชื่นบานเปรียบเหมือนมีการเลี้ยงอยู่เสมอ. 16 มีทรัพย์น้อยและยำเกรงพระยะโฮวายังดีกว่ามีทรัพย์สมบัติมากและมีความทุกข์. 17 มีผักเป็นอาหาร, ณ ที่ๆ ซึ่งแวดล้อมไปด้วยความรัก ยังดีกว่ามีวัวตอนทั้งตัวเป็นอาหารแต่แวดล้อมไปด้วยความเกลียดชัง. 18 คนโมโหร้ายเป็นเหตุให้ทะเลาะกัน; แต่คนที่ยั้งโทษะไว้ได้ย่อมระงับการวิวาทกัน. 19 ทางของคนเกียจคร้านเป็นเหมือนรั้วต้นหนาม; แต่ทางของคนตรงเป็นเหมือนทางหลวง. 20 บุตรที่มีปัญญาย่อมทำให้บิดาปลื้มใจยินดี; แต่คนโฉดเขลานั้นดูถูกมารดาของตน. 21 การโฉดเขลาเป็นของสนุกสำหรับคนไร้ปัญญา; แต่คนที่มีความเข้าใจทำทางของตนให้ตรงไป. 22 ที่ไหนที่ไร้การปรึกษาความมุ่งหมายต่างๆ ย่อมไม่เป็นที่จุใจ; แต่เมื่อมีที่ปรึกษาหลายคนก็ความมุ่งหมายสมบูรณ์. 23 คำตอบที่เหมาะสมย่อมนำความยินดีมาสู่ผู้กล่าว; และถ้อยคำที่กล่าวเหมาะกับกาละเทศะก็ประเสริฐนัก! 24 ทางแห่งชีวิตฝ่ายคนมีปัญญาย่อมดำเนินสูงขึ้นไป; เพื่อตนจะได้พ้นไปจากเมืองผีเบื้องต่ำ. 25 พระยะโฮวาจะถอนเสาเรือนของคนเย่อหยิ่งจองหอง; แต่พระองค์จะทรงกั้นเขตต์ของหญิงม่ายให้ถาวร. 26 โครงการณ์ชั่วเป็นที่สะอิดสะเอียนแต่พระยะโฮวา; แต่ถ้อยคำของคนบริสุทธิ์เป็นที่โปรดปราน. 27 ผู้ที่มีความโลภเห็นแต่จะได้ย่อมนำความทุกข์มาสู่ครัวเรือนของตนเอง; แต่ผู้ที่ชังสินบนจะมีชีวิตอยู่. 28 ใจของคนชอบธรรมตรึกตรองก่อนแล้วจึงตอบ; แต่คำชั่วร้ายย่อมพลุ่งออกมาจากปากของคนชั่ว. 29 พระยะโฮวาทรงอยู่ห่างไกลจากคนชั่ว; แต่พระองค์ทรงสดับคำอธิษฐานของคนชอบธรรม. 30 ความสว่างแห่งดวงตาย่อมทำให้ใจโสมนัสส์; และข่าวดีย่อมเป็นที่ให้กะดูกทั้งหลายอ้วนพีขึ้น. 31 หูที่ฟังคำเตือนสอนฝ่ายชีวิตจะอาศัยอยู่ในหมู่คนที่มีปัญญา. 32 บุคคลผู้ปฏิเสธต่อคำสั่งสอนก็ดูหมิ่นต่อจิตต์วิญญาณของตนเอง; แต่บุคคลผู้ฟังคำตักเตือนก็ได้รับความเข้าใจ. 33 ความยำเกรงพระยะโฮวาเป็นที่สอนให้เกิดปัญญา: และใจถ่อมลงนำมาถึงเกียรติศักดิ์ |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society