สุภาษิต 12 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

¹ คนใดที่รักการตักเตือนให้เป็นคนดีก็รักความรู้; แต่ผู้ชังการตักเตือนก็เป็นเหมือนเดียรัจฉาน.

² คนดีจะได้ความโปรดปรานจากพระยะโฮวา: แต่คนที่คิดทำการชั่วร้ายพระองค์จะทรงลงโทษ.

³ คนจะตั้งมั่นคงอยู่ได้ด้วยความชั่วร้ายก็หามิไห้; แต่รากแห่งผู้ชอบธรรมจะไม่ถูกรื้อถอน.

⁴ ภรรยาผู้มีใจบริสุทธิ์นั้นเป็นมงกุฎของสามีตน; แต่ภรรยาผู้ทำให้เกิดความอับอายขายหน้านั้นเป็นเหมือนความผุพังในกะดูกของสามี.

⁵ ความคิดทั้งหลายของตนชอบธรรมนั้นเที่ยงตรง; แต่การให้คำหารือของคนชั่วร้ายนั้นเป็นการลวง.

⁶ ถ้อยคำของคนชั่วเป็นการซุ่มทำร้ายให้โลหิตตก; แต่ปากของคนตรงจะเป็นที่ช่วยให้รอดพ้น.

⁷ คนชั่วร้ายต้องถูกทำลายและเสื่อมศูนย์ไป; แต่ครอบครัวของคนชอบธรรมจะยั่งยืนอยู่

⁸ คนจะได้ความสรรเสริญตามปัญญาของตน; แต่ผู้ที่มีใจดื้อหลงผิดจะเป็นที่เกลียดชัง.

⁹ ผู้ใดที่มีคนนับถือน้อยและมีบ่าวคนหนึ่ง ก็ยังดีกว่าผู้ที่ไว้ยศและขาดอาหาร.

¹⁰ คนชอบธรรมย่อมเห็นแก่ชีวิตแห่งสัตว์เลี้ยงของเขา; แต่ความปราณีอ่อนโยนของคนชั่วร้ายก็ยังเป็นอำมหิต.

¹¹ บุคคลที่ฟื้นดินในเนื้อที่ของตนจะมีอาหารบริบูรณ์; แต่บุคคลที่ติดตามไปในสิ่งที่ไร้ประโยชน์ก็เป็นผู้ขาดความเข้าใจ.

¹² คนชั่วร้ายก็ปองที่จะได้เหยื่อแห่งคนชั่ว; แต่รากของคนชอบธรรมยังให้เกิดพืชผล.

¹³ ความผิดอันเกิดจากริมฝีปากย่อมเป็นเครื่องดักสำหรับคนชั่ว; แต่คนชอบธรรมจะพ้นจากความยากลำบากได้.

¹⁴ คนจะต้องพอใจกับความดีความชอบอันเป็นผลซึ่งออกจากปากของตน; และผลแห่งการกระทำด้วยมือของผู้ใดก็คงจะได้แก่ผู้นั้น.

¹⁵ คนโฉดเขลาย่อมเห็นว่าทางของตนเป็นทางดี, แต่คนที่มีปัญญานั้นย่อมฟังคำตักเตือน.

¹⁶ ความโกรธของคนโฉดเขลาก็ปรากฏแจ้งทันที, แต่คนที่มีปัญญาย่อมไม่เอาใจใส่เมื่อถูกประมาท.

¹⁷ บุคคลผู้กล่าวความจริงย่อมสำแดงความชอบธรรมให้ประจักษ์; แต่พะยานเท็จนั้นย่อมสำแดงการล่อลวงออกมา.

¹⁸ คำพูดพล่อยๆ ของคนบางจำพวกเหมือนการแทงของกระบี่; แต่ลิ้นของคนมีปัญญาย่อมรักษาแผลให้หาย.

¹⁹ ริมฝีปากที่กล่าวคำจริงจะตั้งมั่นคงถาวร, แต่ลิ้นมุสาจะคงอยู่ได้แต่ประเดี๋ยวเดียวเท่านั้น.

²⁰ การล่อลวงย่อมอยู่ในใจของเหล่าชนที่คิดทำการชั่วร้าย; แต่ความปลาบปลื้มยินดีย่อมมีแก่ผู้ให้คำหารือเพื่อสันติสุข.

²¹ ภัยอันตรายใดๆ จะเกิดแก่คนชอบธรรมก็หามิได้; แต่ความทุกข์ยากลำบากคงจะได้แก่คนชั่วร้ายเต็มขนาด.

²² ริมฝีปากที่พูดมุสาเป็นที่สะอิดสะเอียนแก่พระยะโฮวา; แต่ผู้ที่ประพฤติสัตย์จริงเป็นที่ชื่นชมยินดีแด่พระองค์.

²³ คนฉลาดย่อมทำความรู้ไว้บ้าง; แต่น้ำใจของคนโฉดเขลาย่อมประกาศความโง่ออกมา.

²⁴ มือของคนขยันจะได้ถือการปกครองไว้; แต่คนเกียจคร้านจะต้องเป็นคนรับใช้การงาน.

²⁵ ความหนักใจทำให้คนท้อใจลง; แต่คำปราณีทำให้คนเบิกบานใจ.

²⁶ คนชอบธรรมเป็นผู้นำอันดีแก่เพื่อนบ้านของเขา; แต่วิถีของคนชั่วร้ายย่อมนำให้เขาหลงไป.

²⁷ คนเกียจคร้านไม่ปิ้งเนื้อที่เขาล่ามานั้น; แต่ของที่คนขยันได้มานั้นเป็นของประเสริฐแก่ตัว.

²⁸ ทางของคนชอบธรรมก็คือชีวิต; และในทางนั้นไม่มีความตาย

Lean sinn:

Ceanglaichean taic

Sanasan