โอบาดีห์ 1 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 เรื่องนิมิตต์ของโอบัดยา, พระโฮวาพระเจ้าตรัสถึงชาติอะโดมดังนี้: “พวกเราได้ยินข่าวจากพระยะโฮวาแล้ว, และเคยมีทูตรับใช้ไปยังประชาชาติกล่าวว่า, ‘จงลุกขึ้นเถิด, และให้เรายกไปตีเมืองอะโดมด้วยกัน.’ 2 นี่แน่ะเราได้สถาปนาเจ้าขึ้นเป็นประเทศน้อยในหมู่ประเทศทั้งหลาย, ใครๆ ก็พากันดูหมิ่นเจ้า. 3 โอ้เจ้าผู้ตั้งบ้านเรือนอยู่ภายในช่องเขา, ผู้ก่อสร้างบ้านบนที่สูง, ผู้ได้คิดในใจว่า, ‘ใครเล่าสามารถจะรุกรานให้เราลงมายังทราบได้?’ ความทะนงใจของเจ้านี้ก็ล่อลวงตัวของเจ้าเอง. 4 แม้เจ้าจะเหินขึ้นไปสูงราวกับนกอินทรีย์, และทำรังของเจ้าไว้ในหมู่ดวงดาว,” พระยะโฮวาตรัสว่า, “เราจะเขี่ยเจ้าให้ตกลงมาจนได้, ความเสียหายของเจ้านั้นจะร้ายแรงนักหนา. 5 ถ้าพวกขะโมยเข้ามาขะโมย, ถ้าพวกโจรเข้ามาปล้นในเวลากลางคืน, เขาจะไม่หยิบฉวยเอาไปเท่าที่เขาจุใจเท่านั้นหรือ? ถ้าผู้เก็บผลองุ่นมาทำการในสวนของเจ้า, เขาจะไม่ละเว้นพวงองุ่นไว้บ้างหรือ? 6 “ส่วนเข้าของๆ เอซาวถูกค้นเอาไปจนหมดสิ้น, ทรัพย์สมบัติของเขาที่เก็บซ่อนไว้ก็ถูกคุ้ยค้นเอาไปทุกชิ้น. พวกคนที่เป็นมิตรไมตรีกับเจ้านั้นได้ขับไล่เจ้าให้ออกไปพ้นเขตต์แดนของเจ้าเอง. 7 พวกคนที่ผูกมิตรกับเจ้าได้ล่อลวงเจ้า. เขาเอาชะนะเจ้าเสียแล้ว. ผู้ที่กินอาหารร่วมสำรับของเจ้าก็วางกับดักเจ้าแล้ว, โดยเจ้ามิได้รู้เท่าทัน.” 8 พระยะโฮวาตรัสว่า, “คือวันนั้นมิใช่หรือซึ่งเป็นวันที่เราจะกำจัดคนมีปัญญาให้หมดไปจากเมืองอะโดม, และผู้ที่ทรงไว้ซึ่งความรู้ให้ศูนย์สิ้นจากภูเขาแห่งเอซาว? 9 โอ้เธมาน, คนกล้าหาญเข้มแข็งของเจ้าจะพิศวงงงงวย, ด้วยในที่สุดทุกคนจะถูกสังหารให้วอดวายไปจากภูเขาแห่งเอซาว 10 “เนื่องด้วยการร้ายที่เจ้าได้กระทำแก่ยาโคบน้องชายของเจ้า, การน่าบัดสีจะหุ้มห่อเจ้าไว้, และเจ้าจะถูกทำลายเสียตลอดกาล. 11 ในคราวนั้นที่เจ้าได้ยืนดูเหตุการณ์อยู่ข้างๆ, คือคราวนั้นที่ชนต่างถิ่นได้มาขนเอาทรัพย์สมบัติของเขาไป, และคนต่างด้าวได้ลุกเข้าไปในประตูเมืองของเขา, และริบเอาเข้าของๆ กรุงยะรูซาเลมมาจับฉลากกัน, ถึงตัวเจ้าเองก็นับว่าเป็นผู้หนึ่งในพวกนั้น. 12 เจ้าไม่ควรจะมองดูเป็นการสนุกในการที่น้องชายของเจ้าตกอยู่ในภัยพิบัติ, และไม่ควรแสดงความยินดีเย้ยหยันลูกหลานของยะฮูดาในคราวที่เขาถูกทำลาย, และเจ้าไม่ควรจะพูดจาก้าวร้าวแก่เขาในวันที่เขาตกทุกข์ได้ยาก. 13 เจ้าไม่ควรจะเข้ามาในประตูบ้านแห่งพวกพ้องของเราเพื่อซ้ำเติมในวันมหาภัย, เออ, เจ้าไม่ควรจะมามองเล่นดูเขาถูกทรมานในวันมหาภัย. เจ้าไม่ควรจะยื่นมือมาแตะต้องทรัพย์สินของเขาในวันมหาภัย. 14 เจ้าไม่ควรจะไปยืนกีดกั้นทางข้ามของเขาเพื่อจะดักจับพวกที่กำลังจะหนีรอดไปได้, และไม่ควรจะกุมพวกที่เหลืออยู่นั้นไปส่งให้ศัตรูในคราวที่เขาตกทุกข์ได้ยาก 15 “ด้วยว่าการกำหนดของพระยะโฮวาเข้ามาใกล้ประชาชาติทั้งหลายแล้ว; เจ้าได้ประกอบกรรมไปแล้วอย่างไร, ก็จะมีผู้มาประกอบกรรมอย่างนั้นสนองเจ้า. การกระทำของเจ้าจะสะท้อนมายังหัวของเจ้าเอง. 16 เจ้ายะฮูดาได้ดื่มความทุกข์ ณ ภูเขาบริสุทธิ์ของเขาอย่างไร, ประชาชาติทั้งหลายก็จะต้องดื่มอย่างนั้นไม่หยุดหย่อนเช่นกัน. เออ, เขาจะดื่มและเขาจะกลืนมันลงไป, แล้วก็จะบรรลัยสาปศูนย์ไป 17 “ส่วน ณ ภูเขาซีโอนนั้นจะมีผู้ที่หนีรอดมาอยู่บ้าง, และที่นั้นจะเป็นที่สำหรับพวกเขาโดยฉะเพาะ, และวงศ์วานของยาโคบจะได้ครอบครองสถานที่เป็นทรัพย์สินของเขา. 18 วงศ์วานของยาโคบเปรียบเหมือนไฟ, วงศ์วานของโยเซฟเปรียบเหมือนเปลวไฟ, ส่วนวงศ์วานของเอซาวเปรียบเหมือนตอข้าว: ต่างก็จะเผาผลาญกันให้พินาศไป, และวงศ์วานของเอซาวจะไม่มีเหลืออยู่เลย,” ด้วยว่าพระยะโฮวาได้ตรัสไว้เช่นนั้น 19 ฝ่ายหมู่คนเป็นอันมากจะมาจากทิศใต้จะมาเป็นเจ้าของภูเขาแห่งเอซาว; และหมู่คนเป็นอันมากจะมาจากที่ราบต่ำจะเป็นเจ้าของที่ดินแห่งชาวฟีลิสตีน; ส่วนพวกยะฮูดาจะเป็นเจ้าของท้องถิ่นเอ็ฟรายิม, และท้องถิ่นซะมาเรีย, ตลอดถึงของเบ็นยามินและฆีละอาด. 20 และบรรดาชะเลยของชาวยิศราเอลจะครอบครองที่ดินของชาวคะนาอัน, จนถึงเมืองซาระฟาธ, ส่วนชะเลยชาวกรุงยะรูซาเลม, ที่อยู่ในท้องถิ่นเซฟารัศ, จะครอบครองหัวเมืองทั้งหลายฝ่ายใต้. 21 และคณะกู้ชาติจะขึ้นมายังภูเขาซีโอนเพื่อจะปรับโทษภูเขาแห่งเอซาว; และราชอาณาจักรนั้นจะเป็นกรรมสิทธิ์ ของพระยะโฮวา |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society