เนหะมีย์ 5 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 มีเสียงชายหญิงเป็นอันมากร้องกล่าวโทษแก่ญาติพี่น้องของตนซึ่งเป็นชาติยูดา. 2 บางคนได้พูดว่า, พวกข้าพเจ้า, กับบุตรชาย, และบุตรหญิง, ก็มากมายหลายคนด้วยกัน; ให้พวกข้าพเจ้าจัดหาสะเบียงอาหารเพื่อจะได้กินเลี้ยงชีวิต. 3 มีบางคนพูดว่า, ข้าพเจ้าได้เอาไร่นา, สวนองุ่น, และที่บ้านเรือนจำนำ, เพื่อจะได้ซื้อสะเบียง, เพราะเหตุกันดาร. 4 ยังมีบางคนพูดว่า, ข้าพเจ้าก็ต้องกู้หนี้ยืมสินเอาเงินมาเสียอากรค่านาและสวนองุ่น 5 แต่ส่วนเนื้อของพวกข้าพเจ้าทั้งหลายก็เหมือนเนื้อของพวกพี่น้อง, และลูกของข้าพเจ้าก็เหมือนลูกของเขา: ดูเถิด, ที่พวกข้าพเจ้ายังจะให้บุตรชายบุตรหญิงไปเป็นบ่าวทาส, บุตรหญิงของข้าพเจ้าลางคนก็เป็นบ่าวทาสของเขาแล้ว: ข้าพเจ้าไม่มีกำลังจะช่วยไถ่เขา; ด้วยว่าที่ไร่นาและสวนองุ่นของพวกข้าพเจ้าเป็นของคนอื่นหมดแล้ว 6 เมื่อข้าพเจ้าได้ยินเขากล่าวความทุกข์ร้อนของเขานั้นก็มีใจเจ็บแค้นนัก. 7 ข้าพเจ้าจึงได้คิดนึกในใจ, และได้ต่อว่าตักเตือนเจ้านาย, และขุนนางทั้งปวงว่า, ท่านทั้งหลายเรียกดอกเบี้ยเกินพิกัด, ต่อญาติพี่น้องของตนทุกคน. ข้าพเจ้าจึงได้ให้คนทั้งปวงประชุมกันเพื่อจะคัดค้านต่อเขา. 8 ข้าพเจ้าจึงได้ว่าแก่คนเหล่านั้นว่า, พวกเราได้ไถ่พวกพ้องที่เป็นชาติยูดา, ซึ่งต้องขายไว้เป็นทาสคนต่างประเทศนี้ตามกำลังแล้ว; ท่านทั้งหลายจะเอาพี่น้องของตัวขายเสียหรือ? จะยอมให้ผู้อื่นเอาญาติพี่น้องนั้นขายไว้แก่พวกเราอีกหรือ? คนเหล่านั้นก็นิ่งอยู่ไม่รู้ที่จะตอบประการใด. 9 อนึ่งข้าพเจ้าได้กล่าวว่า, ที่ท่านทั้งหลายได้กระทำนั้นไม่ดีเลย: ควรจะเกรงกลัวพระเจ้าของตนและประพฤติอย่าให้คนต่างประเทศที่เป็นพวกศัตรูของเรานั้นมีช่องติเตียนเราได้มิใช่หรือ? 10 ฝ่ายข้าพเจ้าให้พวกพี่น้อง, และลูกมือของข้าพเจ้า, ยืมเงินและข้าวสาลีก็ได้เหมือนกัน: แต่ขอท่านทั้งหลายยกเลิกธรรมเนียมเรียกดอกเบี้ยเกินอัตรานั้นเสีย. 11 ขอให้ท่านทั้งปวงคืนไร่นา, สวนองุ่น, สวนมะกอกเทศ, และที่บ้านเรือนของเขานั้น, กับส่วนร้อยของเงิน, ทั้งข้าวสาลี, และน้ำองุ่น, และน้ำมัน, ที่ได้เรียกไว้เกินอัตรานั้น, คืนให้เขาในเวลานี้เถิด. 12 คนทั้งปวงจึงตอบว่า, เราทั้งหลายจะคืนให้เขา, จะไม่เรียกเอาแต่เขาต่อไป; จะกระตำตามท่านว่านั้นทุกประการ. ข้าพเจ้าจึงได้เรียกพวกปุโรหิต, ให้เขาทำคำสัตย์สาบานไว้ว่า, จะทำตามคำสัญญานั้นทุกข้อ. 13 ข้าพเจ้าจึงได้สะบัดผ้าที่ตัก, และกล่าวว่า, ขอพระองค์ผู้เป็นพระเจ้าทรงกำจัดคนทั้งหลายทุกคนที่ไม่ประพฤติตามคำสัญญานี้ให้พลัดพรากออกจากบ้าน, และตำแหน่งของตน, ดุจผ้าที่สะพัดทิ้งนี้. และบรรดาพวกที่ชุมนุมกันนั้นได้ร้องว่า, ขอให้เป็นดังนั้น. แล้วพากันขอบพระคุณพระเจ้า. และคนทั้งปวงก็ได้กระทำตามคำสัญญานั้นทุกประการ 14 อนึ่งจำเดิมแต่กษัตริย์ได้ทรงตั้งข้าพเจ้าให้เป็นเจ้าเมืองครอบครองแผ่นดินยูดา, ตั้งแต่ปีที่ยี่สิบแห่งรัชชกาลอะระธาสัศธาจนถึงปีสามสิบสองแห่งรัชชกาลนั้นรวมเป็นสิบสองปี, ข้าพเจ้ากับพวกพ้องไม่ได้รับส่วนส่วยอากรแห่งเจ้าเมืองเลย. 15 แต่เจ้าเมืองทั้งปวงก่อนข้าพเจ้านั้นได้เรียกเอาทั้งขนมและน้ำองุ่น, จากพลไพร่, นอกจากเงินสี่สิบเซ็กไกละนั้น; ถึงพวกบ่าวของเขานั้นยังมีชำนาญเหนือพลไพร่: แต่ข้าพเจ้าไม่ได้กระทำเหมือนเขา, เพราะเหตุข้าพเจ้าเกรงกลัวพระเจ้า. 16 ประการหนึ่งข้าพเจ้าก็ได้ทำการสร้างกำแพงเสมอ, พวกข้าพเจ้าไม่ได้ซื้อไร่นาและเรือกสวนของผู้ใดเลย: ทั้งลูกมือของข้าพเจ้าก็พร้อมกันกระทำการงานด้วย. 17 อีกประการหนึ่งมีชาติยูดาทั้งเจ้านายของเขาร้อยห้าสิบคนได้รับประทานอาหารที่โต๊ะของข้าพเจ้า, นอกจากผู้ที่มาแต่นานาประเทศอันอยู่ล้อมรอบพวกข้าพเจ้านั้น. 18 ในการเลี้ยงนั้นเขาได้ฆ่าโคตัวหนึ่งและแกะอ้วนพีหกตัว; ไก่หลายตัวไว้สำหรับข้าพเจ้าทุกวัน, และในสิบวันครั้งหนึ่งเขาได้หาน้ำองุ่นต่างๆ มาเลี้ยงด้วย: แต่ถึงกระนั้นข้าพเจ้าไม่ได้รับส่วนส่วยแห่งเจ้าเมือง, เหตุว่าพลไพร่ได้รับการหนักอยู่มากแล้ว. 19 โอ้พระเจ้าข้า, ขอพระองค์ทรงระลึกถึงข้าพเจ้าตามความดีที่ข้าพเจ้าได้กระทำแก่พลไพร่ทั้งปวงนี้ |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society