Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -

เนหะมีย์ 2 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

1 เมื่อ​เดือน​นิซัน​เป็น​ปี​ที่​ยี่​สิบ​แห่ง​รัชช​กาล​กษัตริย์​อะ​ระ​ธาสัศธา, น้ำ​องุ่น​นั้น​จัดตั้ง​ได้​ตรง​พระ​พักตร​ของ​กษัตริย์​: เมื่อ​ข้าพ​เจ้า​ได้​รับ​ไป​ถวาย​ใน​กาล​ก่อน​นั้น​ข้าพ​เจ้า​ไม่​เคย​มี​หน้า​โศกเศร้า​ต่อ​พระ​พักตร​เลย.

2 กษัตริย์​ได้​ตรัส​แก่​ข้าพ​เจ้า​ว่า, เพราะ​เหตุไร​เจ้า​จึง​มี​หน้า​โศกเศร้า? เมื่อ​ไม่​เห็น​เจ้า​มี​ความ​เจ็บป่วย​ไข้​ประการ​ใด​เลย? แท้จริง​ความ​โศกเศร้า​นั้น​คง​เนื่อง​ด้วยเหตุที่​เจ้า​มี​ความ​ทุกข์​ใน​ใจ. แล้ว​ข้าพ​เจ้า​จึง​ได้​สะดุ้ง​กลัว​เป็น​ที่​ยิ่ง

3 ข้าพ​เจ้า​จึง​ได้​กราบ​ทูล​ตอบ​ว่า, ขอ​ให้​กษัตริย์​ทรง​มี​พระ​ชน​มา​ยุ​เจริญ​ยืน​นาน​เถิด: แต่​เห็น​ว่า​สมควร​ที่​ข้าพ​เจ้า​จะ​มี​หน้า​โศกเศร้า, เมื่อ​เมือง​อัน​เป็น​ที่​สถาน​สำหรับ​ฝังศพ​แห่ง​เชื้อ​วงศ์​บิดา​ของ​ข้าพ​เจ้า​นั้น​เป็น​เมือง​ร้าง, และ​ประตู​ทั้งปวง​นั้น​ไฟ​ก็​ไหม้​เสีย​หมด​แล้ว?

4 กษัตริย์​จึง​ตรัส​แก่​ข้าพ​เจ้า​ว่า, เจ้า​ปรารถนา​จะ​ขอ​สิ่งใด​บ้าง? ข้าพ​เจ้า​จึง​ได้​อธิษฐาน​ทูล​ขอ​พระองค์​ผู้​เป็น​เจ้าของ​ฟ้า​สวรรค์​ให้​ทรง​พระ​กรุณา​โปรด.

5 ข้าพ​เจ้า​จึง​ได้​กราบ​ทูล​แก่​กษัตริย์​ว่า, ถ้า​ข้าพ​เจ้า​มี​ความ​ชอบ​ต่อ​พระ​พักตร, และ​เป็น​ที่​พอ​พระทัย​ของ​พระองค์​แล้ว, ขอ​ทรง​โปรด​ให้​ข้าพ​เจ้า​กลับ​ไป​ยัง​แผ่น​ดิน​ยูดา, ถึง​เมือง​ที่​ฝังศพ​แห่ง​เชื้อ​วงศ์​บิดา​ของ​ข้าพ​เจ้า, และ​ให้​ข้าพ​เจ้า​สร้าง​เมือง​นั้น​ขึ้น​ใหม่.

6 ขณะนั้น​ม​เห​ษี​ทรง​ประทับ​อยู่​ด้วย​กษัตริย์​, จึง​ตรัส​แก่​ข้าพ​เจ้า​ว่า จะ​ไป​อยู่​นาน​เท่าไร? และ​จะ​กลับ​มา​เมื่อไร? ครั้น​เป็น​ที่​พอ​พระทัย​จึง​ทรง​โปรด​ให้​ข้าพ​เจ้า​ไป​แล้ว; ข้าพ​เจ้า​จึง​ได้​กำหนด​เวลา​ให้​ทรง​ทราบ​ไว้.

7 อนึ่ง​ข้าพ​เจ้า​ได้​กราบ​ทูล​แก่​กษัตริย์​ว่า, ถ้า​ทรง​เห็นชอบ​แล้ว, ขอ​ทรง​โปรด​มี​พระราช​สาส์น​ไป​ยัง​เจ้าเมือง​ทั้งปวง​ที่​ฝั่ง​ข้าง​โน้น, ให้​ช่วย​ส่ง​ข้าพ​เจ้า​ไป​จนถึง​แผ่น​ดิน​ยูดา;

8 และ​ขอ​โปรด​มี​พระราช​สาส์น​ไป​ยัง​ท่าน​อา​ซา​พนักงาน​ป่าไม้​หลวง, ให้​ถาก​ไม้​เป็น​สี่เหลี่ยม​ส่ง​มา​ให้​ข้าพ​เจ้า​ทำ​ประตู​ทั้งปวง​ใน​พระราช​วัง​ที่อยู่​ใกล้​โบสถ์​วิหาร​นั้น, และ​สำหรับ​ใช้​ใน​การ​ก่อ​กำแพง​เมือง, และ​ทำ​เรือน​เป็น​ที่​อาศัย​ของ​ข้าพ​เจ้า, กษัตริย์​ได้​ทรง​อนุญาต​ทุก​ประการ​ด้วยว่า​พระ​หัตถ์​ของ​พระเจ้า​อัน​ทรง​ฤทธิ์​ได้​ทรง​สถิต​อยู่​กับ​ข้าพ​เจ้า

9 ข้าพ​เจ้า​จึง​ไป​ยัง​เจ้าเมือง​ทั้ง​หลาย​ที่​แม่น้ำ​ฝั่ง​ข้าง​โน้น, ได้​ยื่น​พระราช​สาส์น​มอบ​ให้​เขา, อนึ่ง​กษัตริย์​ได้​ทรง​จัด​นาย​กอง​และ​นายทหาร​ม้า​หลาย​คนใช้​ให้​ไป​กับ​ข้าพ​เจ้า​ด้วย.

10 เมื่อ​ซันบา​ลา​ต​ชาวเมือง​โฮ​โร​น, กับ​โต​บิ​ยา​ชาวเมือง​อำ​โม​น​ที่​เป็น​คนรับใช้​ของ​ซันบา​ลา​ต, ได้ยิน​ข่าว​ก็​เป็นทุกข์​นัก​เพราะ​เหตุ​ว่า​มี​ผู้​หนึ่ง​มา​บำรุง​ให้​พวก​ยิศ​รา​เอล​มี​ความ​สุข​เจริญ​ขึ้น.

11 ครั้น​ข้าพ​เจ้า​มา​ถึง​กรุง​ยะ​รู​ซา​เลม​ครบ​สาม​วัน​แล้ว.

12 ใน​เวลา​กลางคืน​ข้าพ​เจ้า​กับ​ลาง​คน​ที่อยู่​ด้วย​กัน​ได้​ลุก​ขึ้น, แต่​ข้าพ​เจ้า​ไม่​ได้​แจ้ง​แก่​ผู้ใด​ให้​รู้​ว่า​พระองค์​ผู้​เป็น​พระเจ้า​ของ​ข้าพ​เจ้า​ได้​ทรง​ดลใจ​ให้​ข้าพ​เจ้า​กระทำ​ประการ​ใด​ที่​กรุง​ยะ​รู​ซา​เลม: ฝ่าย​ข้าพ​เจ้า​ไม่​มี​สัตว์, เว้นไว้แต่​ตัว​ที่​ข้าพ​เจ้า​ได้​ขี่​ไป​นั้น.

13 ใน​เวลา​กลางคืน​วัน​นั้น​ข้าพ​เจ้า​ได้​ออก​ไป​ที่​ประตู​ซอก​เขา, ตรง​ไป​หน้า​บ่อ​มังกร​ถึง​ประตู​สำหรับ​ขน​หยากเยื่อ​ออก​ไป, เพื่อ​จะ​ดู​กำแพง​กรุง​ยะ​รู​ซา​เลม​ที่​หัก​พัง​อยู่, และ​ประตู​ทั้งปวง​ที่​ไฟไหม้​เสียแล้ว​นั้น.

14 แล้ว​ข้าพ​เจ้า​ได้​ออก​ไป​ยัง​ประตูน้ำ​พุ, และ​ถึง​สระ​หลวง: แต่​ทาง​ที่​สัตว์​ของ​ข้าพ​เจ้า​จะ​เดิน​ต่อไป​นั้น​ก็​ไม่​มี.

15 ข้าพ​เจ้า​จึง​ได้​ขึ้น​ไป​ตรวจ​ดู​กำแพง​เมือง​ตาม​ลำธาร​น้ำ​ใน​เวลา​กลางคืน, แล้ว​เดิน​อ้อม​เข้า​เมือง​ไป​ทาง​ประตู​ซอก​เขา​กลับ​มา​ถึง​ที่​เดิม.

16 ผู้รักษา​เมือง​ไม่​ทราบ​ว่า​ข้าพ​เจ้า​ไป​ไหน, หรือ​กระทำ​อะไร; ข้าพ​เจ้า​ยัง​ไม่​ได้​บอก​พวก​ยูดา, หรือ​พวก​ปุโรหิต, หรือ​เจ้านาย, หรือ​ผู้รักษา​เมือง, หรือ​คน​อื่นๆ ให้​ทราบ​ถึง​การ​ก่อสร้าง​นี้​เลย

17 ข้าพ​เจ้า​จึง​ได้​กล่าว​แก่​คน​ทั้งปวง​เหล่านั้น​ว่า, ท่าน​ทั้ง​หลาย​ยอม​เห็น​ความ​ทุกข์ยาก​ลำบาก​แห่ง​พวก​ข้าพ​เจ้า​ทั้ง​หลาย​แล้ว​ว่า​เป็น​อย่างไร​บ้าง, ด้วย​กรุง​ยะ​รู​ซา​เลม​เป็น​เมือง​ร้าง, และ​ประตูเมือง​ทั้งปวง​ก็ได้​ถูก​ไฟ​ไหม​เสีย​หมด​แล้ว: มา​เถิด, ให้​เรา​ทั้ง​หลาย​สร้าง​กำแพง​ยะ​รู​ซา​เลม​ขึ้น​ใหม่, เพื่อ​พวก​ข้าพ​เจ้า​จะ​ไม่​ต้อง​เป็น​ที่​ดูหมิ่น​ต่อไป​อีก.

18 แล้ว​ข้าพ​เจ้า​จึง​ได้​กล่าว​แก่​คน​เหล่านั้น​ให้​ทราบ​ว่า​พระ​หัตถ์​พระเจ้า​ของ​ข้าพ​เจ้า​ได้​ทรง​สถิต​อยู่​กับ​ข้าพ​เจ้า​และ​ทรง​สำแดง​คุณ​แก่​ข้าพ​เจ้า​อย่างไร​บ้าง; และ​ให้​ทราบ​ด้วย​คำ​ทั้งปวง​ที่​กษัตริย์​ได้​ทรง​ตรัส​แก่​ข้าพ​เจ้า​นั้น. คน​ทั้ง​หลาย​จึง​ตอบ​ว่า, ให้​เรา​ทั้งปวง​พา​กัน​ก่อสร้าง​เถิด. ดังนั้น​เขา​ก็ได้​ชวน​กัน​ให้​มี​น้ำใจ​กระทำ​การ​อัน​สำคัญ​นั้น.

19 แต่​ครั้น​ซันบา​ลา​ต​เจ้าเมือง​โฮ​โร​น, กับ​โต​บิ​ยา​ชาวเมือง​อำ​โม​น​ที่​เป็น​คนรับใช้​ของ​ซันบา​ลา​ต, กับ​เฆเซ็ม​ชาติ​อา​ราบ​ได้ยิน, จึง​ได้​หัวเราะ​เยาาะ​เย้ยหยัน, พูด​ดูหมิ่น​ต่อ​พวกเรา, ถาม​ว่า, พวก​ข้าพ​เจ้า​จะ​ทำ​อย่างไร​เหล่า? จะ​คิด​การ​กบฏ​ต่อ​กษัตริย์​หรือ?

20 แล้ว​ข้าพ​เจ้า​จึง​ได้​ตอบ​แก่​คน​พวก​นั้น​ว่า, พระองค์​ผู้​เป็น​เจ้าของ​ฟ้า​สวรรค์, พอ​พระทัย​จะ​โปรด​ช่วย​พวก​ข้าพ​เจ้า​แล้ว; เหตุ​ฉะนั้น​พวก​ข้าพ​เจ้า​ทั้ง​หลาย​ผู้​ทาส​ของ​พระองค์​จะ​พา​กัน​สร้าง​เมืองขึ้น: แต่​พวก​เจ้า​ไม่​มี​ส่วน​ด้วย; หรือ​เกี่ยว​ข้อง, หรือ​เป็น​ที่​ระลึก​ใน​กรุง​ยะ​รู​ซา​เลม​เลย

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society

Thailand Bible Society
Lean sinn:



Sanasan