เนหะมีย์ 1 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 ถ้อยคำของท่านนะเฮมยาบุตรชายของฮะคัลยากล่าวว่า, เมื่อเดือนซิศลิว, ปีที่ยี่สิบแห่งรัชชกาลของกษัตริย์อะระธาสัศธา, ข้าพเจ้ารับราชการอยู่ในพระราชวัง ณ กรุงซูซัร, 2 ฮะนานีพี่ชายของข้าพเจ้าคนหนึ่ง, กับคนอื่นที่เป็นชาติยูดาบ้างได้มาหาข้าพเจ้า ข้าพเจ้าได้ไต่ถามถึงพวกยูดาที่ได้รอดพ้นไปนั้น, กับได้ถามถึงคนทั้งปวงที่เหลืออยู่จากเหล่าคนที่ต้องถูกกวาดเอาไปเป็นชะเลย, และได้ถามถึงกรุงยะรูซาเลมด้วย. 3 พวกนั้นได้เล่าความแก่ข้าพเจ้าว่า, เหล่าคนที่เหลืออยู่จากคนทั้งหลายที่ถูกกวาดเอาไปเป็นชะเลยนั้นไปตั้งอาศัยอยู่ในแผ่นดินยูดา, มีความทุกข์ยากได้รับความอับอายเป็นที่ถูกดูหมิ่นนัก: กำแพงที่กรุงยะรูซาเลมก็หักพัง, และประตูทั้งปวงไฟก็ไหม้เสียหมดแล้ว 4 และอยู่มาขณะเมื่อข้าพเจ้าได้ยินถ้อยคำของคนเหล่านั้น, จึงได้นั่งลงร้องไห้เป็นทุกข์โศกเศร้าหลายวัน, ทั้งอดอาหาร, และอ้อนวอนต่อพระเจ้าผู้เป็นเจ้าของฟ้าสวรรค์. 5 ทูลว่า, โอ้พระยะโฮวาพระเจ้าแห่งฟ้าสวรรค์, พระองค์เป็นใหญ่และเป็นที่เกรงกลัวอย่างยิ่ง, พระองค์ทรงยั่งยืนในคำทรงสัญญาและประกอบไปด้วยความเมตตากรุณาต่อคนทั้งปวงที่รักและเพียรประพฤติรักษาบทพระบัญญัติทั้งหลายของพระองค์: 6 ขอทรงทอดพระเนตรและเอียงพระกรรณ โปรดสดับฟังคำวิงวอนของข้าพเจ้าผู้ทาสแห่งพระองค์, ซึ่งข้าพเจ้าทูลขอทั้งกลางวันกลางคืนนั้น, เป็นการทูลอ้อนวอนเผื่อพวกยิศราเอลผู้ทาสของพระองค์, ข้าพเจ้ารับสารภาพเพราะเหตุการณ์หลงผิดที่พวกยิศราเอลได้กระทำต่อพระเนตรพระองค์, ด้วยว่าข้าพเจ้ากับเชื้อวงศ์บิดาปู่ย่าตายายของข้าพเจ้าได้หลงกระทำผิดจริง. 7 พวกข้าพเจ้าได้ประพฤติเป็นการชั่วช้าต่อพระพักตรพระองค์, มิได้ถือรักษาบทพระบัญญัติ, และคำโอวาท, และข้อปฏิบัติทั้งปวงที่พระองค์ทรงบัญญัติสั่งไว้แก่โมเซผู้รับใช้ของพระองค์. 8 ขอพระองค์ทรงระลึกถึงคำที่ได้ทรงประทานไว้แก่โมเซผู้รับใช้ของพระองค์นั้นว่า, ถ้าพวกเจ้าหลงละเมิด, เราจะขับไล่พวกเจ้าให้พลัดพรากกระจัดกระจายไปอยู่ท่ามกลางคนนานาประเทศ: 9 แต่ถ้าพวกเจ้ากลับหันมาหาเรา, ตั้งใจรักษาพระบัญญัติของเรา, และปฏิบัติตาม; แม้นผู้หนึ่งผู้ใดในพวกเจ้าถูกขับไล่ไปอยู่ที่สุดปลายสวรรค์, พระยะโฮวาพระเจ้าของเจ้าจะทรงรวบรวมเจ้ามาจากที่นั่นและพามายังสถานที่ซึ่งเราได้เลือกสรรไว้เพื่อเป็นที่ให้พระนามของเราปรากฏ. 10 คนเหล่านั้นเป็นทาสและพลไพร่ของพระองค์, ที่ได้ทรงไถ่ไว้โดยฤทธานุภาพอันใหญ่ยิ่ง, และด้วยพระหัตถ์อันทรงฤทธิ์. 11 ข้าแต่พระยะโฮวาเจ้า, ข้าพเจ้าอ้อนวอนทูลขอแต่พระองค์, ขอได้ทรงเงี่ยพระโสตทรงโปรดสดับฟังคำอ้อนวอนของข้าพเจ้าผู้ทาสของพระองค์, ทั้งคำอ้อนวอนแห่งผู้ทาสอื่นๆ ทั้งปวงทุกคนที่ยอมเกรงกลัวพระนามของพระองค์: ขอทรงโปรดแก่ข้าพเจ้าผู้ทาสของพระองค์ให้ได้ความเจริญในกาลวันนี้, และให้มีความชอบต่อหน้าคนนี้. ด้วยในเวลานี้ข้าพเจ้ามีตำแหน่งเป็นพนักงานเชิญจอกเสวยของกษัตริย์ |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society