นา​ฮูม 2 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

¹ ผู้​ที่​จะ​ทำลาย​ท่าน​ให้​ย่อยยับ​ไป​นั้น​มา​ต่อสู้​กับ​ท่าน​แล้ว; จง​เข้า​ประตู​ป้อม,วาง​ยาม​ประจำ​ทาง; จง​คาด​เอว​ของ​ท่าน​ให้​ทะมัดทะแมง, สงวน​กำลัง​ของ​ท่าน​ไว้​ให้​เข้มแข็ง.

² ด้วยว่า​พระ​ยะ​โฮ​วา​กำลัง​เรียก​คืน​สง่า​ราศี​ให้​กับ​ยา​โคบ, และ​สง่า​ราศี​ให้​กับ​ชาติ​ยิศ​รา​เอล. เพราะ​พวก​ตี​ปล้น​ได้​ปล้น​ทรัพย์สิน​ของ​เขา​ไป, ซ้ำ​ได้​ทำลาย​เถา​องุ่น​ทั้ง​หลาย​ของ​เขา​ด้วย.

³ โล่ห์​แห่ง​ทหาร​กล้า​ของ​เขา​ดาด​แดง​ไป​ทั้งนั้น; พล​ฉกรรจ์​แต่งตัว​ล้วน​ไป​ด้วย​สี​แดง​เข้ม. ใน​วัน​สวน​สนาม​รถ​รบ​สะท้อน​แสง​โลหะ​วับ​วาบ​เป็น​แสง​ไฟ. และ​ม้า​แห่ง​นักรบ​ก็​ผาดโผน​ไป​มา.

⁴ รถ​รบ​วิ่ง​สับสน​อยู่​ตาม​ถนนหนทาง, บ้าง​ก็​ขับ​เร่ง​ไป​มา​ใน​ทุ่ง​กว้าง; เป็น​ภาพ​ราว​กับ​คบเพลิง, บ้าง​ก็​แล่น​ไป​ราว​กับ​สายฟ้า​แลบ.

⁵ แม่ทัพ​มี​บัญชา​แก่​แม่กอง​ทั้ง​หลาย. เขา​ก็​เดิน​สับสน​รุก​หน้า​เข้า​ไป. บ้าง​ก็​วิ่ง​ตรง​ไป​ยัง​กำแพง​เมือง, บ้าง​ก็​ยก​เพิง​กัน​อาวุธ​ประชิด​เข้า​ไป.

⁶ ประตูน้ำ​ทั้ง​หลา​ยก​ก็​ถูก​เปิด​ออก​หมด. ที่​พระราช​วัง​ก็​เกิด​กา​หล​อลหม่าน.

⁷ พระนาง​ฮุ​ซับ​ก็​ถูก​เปลื้อง​เครื่องทรง​ออก, และ​ถูก​นำ​ไป​เป็น​ชะ​เลย. ฝ่าย​นาง​กำนัล​ของ​เธอ​ก็​คร่ำ​ครวญ​ราว​กับ​เสียง​คราง​ของ​นก​พิลาป. ต่าง​ก็​ตี​อก​ชก​ใจ​ไป​ตาม​กัน

⁸ ดู​นั่น​แน่ะ, เมือง​นี​นะ​เว​ก็​เป็น​เหมือน​บึง​อัน​มี​น้ำ​ไหลบ่า​ล้น​ออก​ไป, มี​คน​ตะโกน​ห้าม​ว่า, “หยุด​ก่อน, หยุด​ก่อน.” แต่​ไม่​มี​ใคร​เหลียวหลัง​มา​ดู.

⁹ เชิญ​ซิ, เชิญ​ปล้น​เอา​เงิน, เชิญ​ปล้น​เอา​ทอง; เพราะ​มี​ทรัพย์​สมบัติ​อยู่​เหลือล้น, มี​ทั้ง​เครื่องใช้ไม้สอย​อัน​มี​ค่า​มากมายก่ายกอง.

¹⁰ เมือง​นั้น​ก็​สิ้นเนื้อประดาตัว​และ​ร้าง​เปล่า. อก​ใจ​ของ​พล​เมือง​ก็​ขวัญ​หนี​ดี​ฝ่อ. ต่าง​ก็​สั่น​สะท้าน​หัวเข่า​กะ​ทบ​กัน, บั้นเอว​ก็​ปวดร้าว​ไป​หมด, และ​หน้าตา​ซีดเซียว​สลด​ลง

¹¹ เออ, ถ้ำ​สิงห์โต​หาย​ไป​ไหน​เสีย​เล่า? กับ​ทั้ง​ลาน​สำหรับ​ลูก​สิงห์โต​กิน​เหยื่อ, และ​ที่​ซึ่ง​พ่อแม่​และ​ลูก​สิงห์โต​เดิน​กรุยกราย​ไป​มา, และ​ไม่​มี​ใคร​จะ​ทำ​ให้​มัน​ตกใจ​กลัว​ได้?

¹² คือ​สิงห์โต​นั้น​ที่​ได้​ฉีก​อาหาร​ให้​ลูก​ของ​มัน​กิน​จน​อิ่ม, และ​ได้​คาบ​เหยื่อ​มา​ให้​เมีย​ของ​มัน; ทั้ง​ได้​สะสม​เหยื่อ​ไว้​ใน​คูหา, กับ​ภักษาหาร​ไว้​ใน​ถ้ำ​อย่าง​บริบูรณ์.

¹³ พระ​ยะ​โฮ​วา​เจ้า​แห่ง​พล​โยธา​ตรัส​ว่า, “เออ, เรา​นี่แหละ​เป็น​ผู้​ต่อสู้​เจ้า, และ​จะ​เผา​รถ​รบ​ของ​เขา​ให้​ไหม้​ลุก​เป็น​ควัน​โขมง. ดาบ​จะ​สังหาร​เหล่า​ลูก​สิงห์โต​ของ​เจ้า​เสีย. และ​เรา​จะ​กำจัด​โจรกรรม​ของ​เจ้า​ไม่​ให้​มี​ต่อไป. และ​คำบัญชา​จาก​ปาก​ทูต​ของ​เจ้า​จะ​ไม่​มี​ใคร​ได้ยิน​อีก​เลย.”