มาระโก 1 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940โยฮันได้มาให้คนรับบัพติศมา 1 ต้นกิตติคุณของพระเยซูคริสต์พระบุตรของพระเจ้า. 2 เหมือนที่ได้เขียนไว้ในคำของศาสดาพยากรณ์ว่า, ดูก่อนท่าน, เราใช้ทูตของเราไปข้างหน้าท่าน, ผู้นั้นจะตกแต่งหนทางไว้ข้างหน้าท่าน, 3 เสียงผู้ร้องในป่าว่า, “จงจัดแจงทางของพระเจ้า, จงกระทำมรคาของพระองค์ให้ตรงไป,” 4 ท่านโยฮันได้มาให้คนรับบัพติศมาในป่า, และประกาศเรื่องบัพติศมาเป็นที่ให้คนกลับใจเสียใหม่, เพื่อบาปโทษจะยกเสียได้. 5 บรรดาพวกยูดายกับบรรดาชาวกรุงยะรูซาเลมได้ออกไปหาโยฮัน, และได้รับบัพติศมาจากโยฮันที่แม่น้ำยาระเดน, ด้วยการสารภาพรับผิดของตน. 6 โยฮันได้สวมเสื้อผ้าทำด้วยขนอูษฎร์, และใช้หนังสัตว์คาดเอว, กินจักจั่นและน้ำผึ้งป่าเป็นอาหาร, 7 และได้ประกาศว่า, “พระองค์ผู้จะเสด็จมาภายหลังเราเป็นใหญ่กว่าเราอีก. ซึ่งเราจะน้อมตัวลงแก้สายฉลองพระบาทของพระองค์ก็หาสมควรไม่. 8 เราให้เจ้าทั้งหลายรับบัพติศมาด้วยน้ำก็จริง, แต่พระองค์นั้นจะให้เจ้าทั้งหลายรับบัพติศมาด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์.” 9 คราวนั้นพระเยซูได้เสด็จมาจากบ้านนาซาเร็ธแขวงฆาลิลาย. และได้รับบัพติศมาจากโยฮันในแม่น้ำยาระเดน. 10 เมื่อพระองค์เสด็จขึ้นมาจากน้ำ, ในทันใดนั้นก็ทรงเห็นท้องฟ้าแหวกออก, และพระวิญญาณลงมาบนพระองค์ดุจนกพิลาป 11 แล้วมีพระสุรเสียงตรัสจากฟ้าว่า, “ท่านเป็นบุตรที่รักของเรา, เราชอบใจท่านมาก.” ทรงถูกทดลอง 12 ในทันใดนั้นพระวิญญาณจึงเร่งเจ้าพระองค์ให้เข้าไปในป่า. 13 และพระองค์ได้ถูกซาตานทดลองอยู่ในป่าถึงสี่สิบวัน. พระองค์ทรงอยู่กับสัตว์ป่า, และเหล่าทูตสวรรค์ได้มาปรนนิบัติพระองค์ 14 ครั้นโยฮันถูกจำไว้แล้ว, พระเยซูได้เสด็จมายังแขวงฆาลิลาย, เทศนาประกาศกิตติคุณแห่งพระเจ้า, 15 ตรัสว่า, “เวลากำหนดมาถึงและแผ่นดินของพระเจ้าใกล้จะตั้งอยู่แล้ว, ท่านทั้งหลายจงกลับใจเสียใหม่, และเชื่อกิตติคุณเถิด.” ทรงเรียกสาวก 16 ครั้นพระองค์เสด็จไปตามชายทะเลฆาลิลาย, ก็ทรงทอดพระเนตรเห็นซีโมนและอันดะเรอาน้องของซีโมน กำลังตีอวนอยู่ที่ทะเล, เพราะว่าเขาเป็นชาวประโมง. 17 พระเยซูตรัสแก่เขาว่า, “จงตามเรามาเถิด, และเราจะตั้งท่านให้เป็นผู้จับคน.” 18 แล้วเขาได้ละอวนตามพระองค์ไปทันที. 19 ครั้นพระองค์ทรงดำเนินไปจากที่นั่นหน่อยหนึ่ง, ก็ทรงเห็นยาโกโบบุตรเซเบดายกับโยฮันน้องชายของเขากำลังชุนอวนอยู่ในเรือ. 20 ในทันใดนั้นพระองค์ได้ทรงเรียกเขา, เขาจึงละเซเบดายบิดาของเขาไว้ที่เรือกับลูกจ้าง, และได้ตามพระองค์ไป ทรงขับผี 21 พระองค์กับพวกของพระองค์จึงเข้าในเมืองกัปเรนาอูม, และในวันซะบาโตพระองค์ได้เสด็จเข้าไปในธรรมศาลาเทศนาสั่งสอนทันที. 22 เขาทั้งหลายก็ประหลาดใจด้วยคำสอนของพระองค์, เพราะพระองค์ได้สั่งสอนเหมือนผู้มีอำนาจ, ไม่เหมือนพวกอาลักษณ์ 23 ในทันใดนั้นมีคนหนึ่งในธรรมศาลามีผีโสโครกประจำตัวอยู่, 24 และมันร้องอึงว่า, “พระเยซูชาวนาชาเร็ธ, เรากับท่านมีอะไรเกี่ยวข้องกัน? ท่านมาทำลายพวกเราหรือเรารู้ว่าท่านเป็นผู้ใด, ท่านเป็นผู้บริสุทธิ์ของพระเจ้า.” 25 พระเยซูจึงตรัสห้ามมันว่า, “จงนิ่งเสีย, และออกมาจากเขาเถิด.” 26 และเมื่อผีโสโครกได้ทำคนนั้นให้กะสับกะส่าย, มันร้องด้วยเสียงอันดังแล้วจึงออกมาจากเขา. 27 คนทั้งปวงก็ประหลาดใจนักจึงถามกันว่า, “การนี้เป็นอย่างไรหนอ, เป็นโอวาทใหม่แน่, ท่านนี้มีอำนาจสั่งผีโสโครกและมันยอมฟัง.” 28 ในขณะนั้นกิตติศัพท์ของพระองค์ได้เลื่องลือไปทั่วแว่นแคว้นบ้านเมืองที่อยู่รอบแขวงฆาลิลาย ทรงรักษาแม่ยายของซีโมน 29 ขณะเมื่อออกจากธรรมศาลาแล้ว, พระองค์กับพวกของพระองค์จึงเข้าไปในเรือนของซีโมนและอันดะเรอา. ยาโกโบและโยฮันก็เข้าไปด้วย. 30 แม่ยายของซีโมนนอนป่วยจับไข้อยู่, ในทันใดนั้นเขาจึงมาทูลพระองค์ให้ทราบด้วยเรื่องผู้หญิงนั้น. 31 แล้วพระองค์ก็เข้าไปจับมือเขาพะยุงขึ้น และไข้ก็หาย, และผู้หญิงนั้นก็ปรนนิบัติพระองค์กับพวกของพระองค์ 32 ครั้นเวลาเย็นตะวันตกแล้ว. เขาพาบรรดาคนที่เป็นโรค และคนที่มีผีประจำตัวอยู่มาหาพระองค์. 33 และคนทั้งเมืองก็แตกตื่นกันมาอออยู่หน้าประตู. 34 พระองค์จึงรักษาคนโรคต่างๆ ให้หายหลายคน, และได้ขับผีหลายผีให้ออกเสีย. แต่ผีทั้งหลายนั้นพระองค์ทรงห้ามมิให้พูด, เพราะว่าผีนั้นรู้จักพระองค์ 35 ครั้นเวลาเช้ามืดพระองค์ได้ทรงตื่นขึ้นเสด็จออกไปยังที่สงัด, และทรงอธิษฐานที่นั่น. 36 ฝ่ายซีโมนและคนทั้งหลายที่อยู่ด้วยก็ตามหาพระองค์. 37 เมื่อพบแล้ว, เขาจึงทูลว่า. “คนทั้งปวงแสวงหาพระองค์.” 38 พระองค์ตรัสแก่เขาว่า. “ให้เราทั้งหลายเข้าไปในบ้านเมืองใกล้เคียง. เพื่อเราจะได้เทศนาที่นั่นด้วย. ที่เราได้มาก็เพราะเหตุนั้นเอง.” 39 พระองค์ได้เทศนาในธรรมศาลาของเขาทั่วแว่นแคว้นฆาลิลาย. และได้ขับผีหลายผีออกเสีย พระเยซูทรงรักษาคนโรคเรื้อน 40 มีคนหนึ่งเป็นโรคเรื้อนมาหาพระองค์, คุกเข่าลงวิงวอนทูลพระองค์ว่า, “ถ้าพระองค์พอพระทัยจะโปรดให้ข้าพเจ้าหายสะอาด. พระองค์ก็ทรงกระทำได้.” 41 พระเยซูจึงทรงพระกรุณาเหยียดพระหัตถ์ถูกต้องคนนั้นตรัสแก่เขาว่า, “เราพอใจแล้ว, จงหายโรคและสะอาดเถิด.” 42 ในทันใดนั้นโรคเรื้อนก็หาย, และคนนั้นก็สะอาด. 43 ก่อนให้เขาไปพระองค์จึงกำชับผู้นั้นตรัสแก่เขาว่า. 44 “อย่าบอกเล่าแก่ผู้ใดเลยแต่จงไปสำแดงตัวแก่ปุโรหิต. และถวายเครื่องบูชาสำหรับคนที่หายโรคเรื้อนแล้ว, ตามซึ่งโมเซได้สั่งไว้. เพื่อเป็นพะยานต่อคนทั้งหลาย. 45 แต่คนนั้นเมื่อออกไปแล้วก็ตั้งต้นป่าวร้องมากมาย. ให้เนื้อความนั้นเลื่องลือไป. จนพระองค์จะเข้าไปในเมืองโดยเปิดเผยต่อไปไม่ได้ แต่ต้องอยู่ภายนอกในที่สงัด. และมีคนทุกแห่งทุกตำบลมาหาพระองค์ |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society