มัทธิว 8 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940คนโรคเรื้อนหาย 1 เมื่อพระองค์เสด็จลงมาจากภูเขาแล้ว, ประชาชนเป็นอันมากได้ติดตามพระองค์ไป. 2 มีคนโรคเรื้อนมากราบไหว้พระองค์แล้วทูลว่า, “พระองค์เจ้าข้า, ถ้าพระองค์พอพระทัยจะทรงโปรดแก่ข้าพเจ้า, พระองค์ก็อาจจะให้ข้าพเจ้าหายโรคและสะอาดได้.” 3 พระเยซูทรงเหยียดพระหัตถ์ถูกต้องเขาแล้วตรัสว่า, “เราพอใจแล้ว, จงหายโรคและสะอาดเถิด. “ในทันใดนั้นโรคเรื้อนของเขาก็หายและเขาก็สะอาด. 4 ฝ่ายพระเยซูตรัสสั่งเขาว่า, “จงระวังอย่าบอกผู้ใด, แต่จงไปแสดงตัวแก่ปุโรหิต, และนำเอาเครื่องบูชาไปตามซึ่งโมเซได้สั่งไว้, เพื่อให้ท่านเห็นเป็นพะยาน.” บ่าวของนายร้อย 5 เมื่อพระเยซูเสด็จเข้าไปในเมืองกัปเรนาอูม, มีนายร้อยคนหนึ่งมาอ้อนวอนพระองค์ 6 ว่า, “พระองค์เจ้าข้า, บ่าวของข้าพเจ้าเป็นง่อยอยู่ที่บ้าน, ทนทุกข์เวทนามาก.” 7 พระเยซูจึงตรัสแก่เขาว่า. “เราจะไปรักษาเขาให้หาย.” 8 นายร้อยผู้นั้นทูลตอบพระองค์ว่า, “ข้าพเจ้าเป็นคนไม่สมควรที่พระองค์จะเสด็จเข้าใต้ชายคาของข้าพเจ้าแต่ขอพระองค์ตรัสเพียงคำเดียว, บ่าวของข้าพเจ้าก็จะหายโรค. 9 เหตุว่าข้าพเจ้าเป็นคนอยู่ใต้บังคบเขา, แต่ยังมีทหารอยู่ใต้บังคับข้าพเจ้าข้าพเจ้าจะบอกแก่คนนี้ว่า. ‘ไป.’ เขาก็ไปบอกแก่คนนั้นว่า. ‘มา.’ เขาก็มาบอกบ่าวของข้าพเจ้าว่า. ‘จงทำสิ่งนี้.’ เขาก็ทำ. 10 ครั้นพระเยซูทรงได้ยินดังนั้นก็ทรงประหลาดพระทัย, ตรัสแก่บรรดาคนที่ตามพระองค์ว่า, “เราบอกท่านทั้งหลายตามจริงว่า, เราหาได้พบความเชื่อมากเช่นนี้ในพวกยิศราเอลไม่. 11 เราบอกท่านทั้งหลายว่า, คนเป็นอันมากจะมาแต่ทิศตะวันออกและทิศตะวันตก, จะมาร่วมที่นั่งกับอับราฮามและยิศฮาคและยาโคบในแผ่นดินสวรรค์ 12 แต่ลูกแห่งแผ่นดินนั้นจะต้องถูกผลักทิ้งเสียในที่มืดภายนอกที่นั่นจะมีแต่เสียงร้องไห้ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน.” 13 แล้วพระเยซูจึงตรัสแก่นายร้อยว่า, “ไปเถิด, ท่านได้เชื่ออย่างไรก็ให้เป็นแก่ท่านอย่างนั้น. “ในโมงนั้นบ่าวของเขาก็หายเป็นปกติ ทรงรักษาแม่ยายของเปโตร 14 ครั้นพระเยซูเสด็จเข้าไปในเรือนของเปโตร, ก็ทรงเห็นแม่ยายของเปโตรนอนเป็นไข้อยู่. 15 พอพระองค์ทรงถูกต้องมือเขาไข้ก็หาย, เขาจึงลุกขึ้นปรนนิบัติพระองค์. 16 ครั้นพลบลงเขาพาคนเป็นอันมากมาหาพระองค์ๆ ก็ทรงขับผีออกด้วยคำตรัสและบรรดาคนเจ็บป่วยพระองค์ได้ทรงรักษาให้หาย. 17 คำของยะซายาศาสดาพยากรณ์ก็สำเร็จซึ่งว่า, บรรดาความทุกข์ภัยไข้เจ็บของเราท่านได้ทรงรับเอาเอง 18 ครั้นพระเยซูทรงเห็นประชาชนเป็นอันมากมาล้อมพระองค์ไว้, พระองค์จึงตรัสสั่งให้เตรียมข้ามฟากไป. 19 ขณะนั้นมีอาลักษณ์คนหนึ่งมาหาพระองค์ทูลว่า, “อาจารย์เจ้าข้า, ท่านจะเสด็จไปที่ไหนข้าพเจ้าจะตามท่านไปด้วย.” 20 พระเยซูจึงตรัสว่า, “สุนัขจิ้งจอกยังมีโพรง, และนกในอากาศก็ยังมีรัง, แต่บุตรมนุษย์ไม่มีที่ๆ จะวางศีรษะ.” 21 อีกคนหนึ่งในพวกศิษย์ของพระองค์มาทูลพระองค์ว่า, “พระองค์เจ้าข้า, ขอทรงโปรดให้ข้าพเจ้าไปฝังศพบิดาข้าพเจ้าก่อน.” 22 พระเยซูจึงตรัสแก่เขาว่า, “จงตามเรามา, และให้คนตายฝังคนตายเองเถิด.” ทรงห้ามลมและทะเล 23 เมื่อพระองค์เสด็จลงเรือ, พวกศิษย์ของพระองค์ก็ตามพระองค์ไปด้วย. 24 เวลานั้นก็เกิดพายุใหญ่ที่ทะเลจนคลื่นซัดท่วมเรือ, แต่พระองค์บรรทมหลับอยู่. 25 และพวกศิษย์ได้มาปลุกพระองค์ทูลว่า, “พระองค์เจ้าข้า, ขอพระองค์ทรงโปรดช่วยเถิด, ข้าพเจ้ากำลังจะพินาศอยู่แล้ว.” 26 พระองค์จึงตรัสแก่เขาว่า, “โอคนมีความเชื่อน้อย, เจ้ากลัวทำไม?” แล้วพระองค์ทรงลุกขึ้นห้ามลมและทะเล, คลื่นก็สงบเงียบทันที. 27 ฝ่ายคนเหล่านั้นก็อัศจรรย์ใจพูดกันว่า, “ท่านนี้เป็นคนอย่างไรหนอ, จนชั้นลมและทะเลก็ฟังท่าน.” รักษาคนผีสิง 28 ครั้นพระองค์ข้ามฟากไปถึงแดนฆะดาราแล้ว, มีคนสองคนที่ผีสิงประจำตัวอยู่ออกจากป่าช้ามาพบพระองค์. เขาดุร้ายนักจนไม่มีผู้ใดอาจเดินทางนั้นได้. 29 เขาร้องตะโกนว่า, “เยซูบุตรพระเจ้า, พวกข้าพเจ้ามีสาเหตุอะไรกับท่าน? ท่านจะมาทรมานพวกข้าพเจ้าก่อนเวลาหรือ?” 30 ไกลจากที่เขาอยู่นั้นมีสุกรฝูงใหญ่กำลังหากินอยู่. 31 ผีเหล่านั้นได้อ้อนวอนพระองค์ว่า, “ถ้าท่านขับพวกข้าพเจ้าออก, ขอโปรดให้เข้าสิงอยู่ในฝูงสุกรนั้นเถิด.” 32 พระองค์จึงตรัสแก่ผีเหล่านั้นว่า, “ไปเถอะ.” ผีเหล่านั้นก็ออกไปเข้าสิงอยู่ในฝูงสุกรสุกรทั้งฝูงก็วิ่งกะโจนจากที่สูงลงไปในทะเล, จมน้ำตายหมด. 33 ฝ่ายคนที่เลี้ยงสุกรนั้นก็หนีเข้าไปในเมืองเล่าบรรดาเหตุซึ่งเป็นไปนั้น, กับเหตุที่เกิดขึ้นแก่คนที่มีผีสิงอยู่นั้น 34 คนทั้งเมืองก็ออกมาหาพระองค์. เมื่อพบพระองค์แล้วเขาจึงอ้อนวอนขอให้พระองค์ไปเสียจากเขตต์แดนของเขา |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society