มาลาคี 1 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 เรื่องราวอันน่าหนักใจจากพระยะโฮวามีมาถึงพวกยิศราเอลทางปากของมาลาคี. 2 พระยะโฮวาตรัสว่า, “เราได้รักเจ้าทั้งหลาย.” และเจ้าทั้งหลายว่า, “พระองค์ได้รักเราในเรื่องอะไร?” พระยะโฮวาตรัสว่า, “ก็เอซาวเป็นพี่ของยาโคบมิใช่หรือ? 3 แต่เรได้รักยาโคบและชังเอซาว, และได้กระทำให้ภูเขาที่อยู่ของเขากลายเป็นที่ร้างเสีย, และให้แผ่นดินมฤดกของเขาเป็นที่สิงสู่ของหมาป่า. 4 ถ้าแม้ชาวอะโดมจะพูดกันว่า, ‘เราถูกทำลายลงแล้วก็ช่าง, เราก็จะกลับมาบูรณะที่ร้างขึ้นใหม่.” พระยะโฮวาจอมพลโยธาตรัสดังนี้ว่า, “เขาทั้งหลายจะสร้างขึ้นก็ได้, แต่เราก็จะรื้อลงเสีย, และคนจะเรียกเขาว่า, ‘เมืองของความชั่ว’ และ ‘ประชาชนที่พระยะโฮวาได้กริ้วอยู่ไม่รู้หยุด.’ 5 ตาของเจ้าทั้งหลายจะมองเห็น, แล้วเจ้าทั้งหลายจะกล่าวว่า, ‘จงให้คนทั้งหลายในแคว้นเมืองยิศราเอลยกย่องพระยะโฮวาเถอะ.’ ” 6 โอ้พวกปุโรหิต, คนดูหมิ่นนามของเรา, ยะโฮวาจอมพลโยธาตรัสแก่ท่านว่า, “บุตรย่อมนับถือบิดา, และบ่าวย่อมกลัวเกรงนาย, ถ้าเราเป็นบิดาความยำเกรงต่อเราอยู่ที่ไหนกันเล่า? ถ้าเราเป็นนายก็ความคารวะต่อเราอยู่ที่ไหนกันนะ? 7 แต่เจ้าทั้งหลายกล่าวว่า, ‘เราได้ดูหมิ่นพระนามของพระองค์ในเรื่องอะไร?’ ก็ในเรื่องที่เอาขนมมลทินมาบูชาที่แท่นของเราน่ะซี, แต่เจ้าทั้งหลายกลับว่า, “เราได้ทำให้เป็นมลทินอย่างไรกัน?’ ก็ในการที่เจ้าทั้งหลายกล่าวว่า, ‘โต๊ะของพระยะโฮวานั้นน่าเกลียดน่าชัง,’ 8 ก็ที่เจ้าทั้งหลายถวายสัตว์ตาบอดเป็นเครื่องบูชาละก้อไม่ชั่วหรือ? และเจ้าทั้งหลายถวายสัตว์ขาหักและเป็นโรคละก้อไม่เป็นการชั่วหรือ?” พระยะโฮวาจอมพลโยธาตรัสว่า, “เอ้า, จงเอาของเหล่านี้ลองไปกำนัลเจ้าเมืองของเจ้า, ดูทีหรือว่า, เขาจะพอใจโปรดปรานรับไหม?” 9 พระยะโฮวาจอมพลโยธาตรัสต่อไปว่า, “บัดนี้เจ้าทั้งหลายจงเสาะหาสิ่งที่ถูกใจพระเจ้า, เพื่อพระองค์จะได้ทรงโปรดปรานเจ้า, การนี้จะสำเร็จก็ด้วยน้ำมือของเจ้าทั้งหลาย, แล้วดูทีหรือว่า, พระองค์จะทรงโปรดรับตัวเจ้าทั้งหลายไหม?” 10 พระยะโฮวาแห่งพลโยธาตรัสว่า, “มีคนในพวกเจ้าปิดประตูเอาไว้, เพื่อเจ้าจะไม่ได้จุดไฟเหลวไหลบนแท่นของเรา, เราไม่มีความยินดีในตัวเจ้าเลย, เราจะไม่รับเครื่องบูชาจากมือของเจ้า.” 11 พระยะโฮวาจอมพลโยธาตรัสต่อไปอีกว่า, “ด้วยว่าตั้งแต่ตะวันออกจนจดตะวันตก, นามของเราจะเป็นใหญ่ในท่ามกลางเมืองทั้งปวง, และเขาจะเผาเครื่องหอมและถวายเครื่องบูชาอันบริสุทธิ์แก่นามของเราในทุกตำบล, เพราะนามของเราเป็นใหญ่ในประเทศทั้งปวง. 12 แต่เจ้าทั้งหลายได้ทำนามของเราให้เป็นที่อัปยศ, เนื่องจากที่ได้กล่าวว่า, ‘โต๊ะของพระยะโฮวานั้นมลทิน, และของถวายบนนั้นก็น่าเกลียดน่าชัง.’ ” 13 พระยะโฮวาจอมพลโยธาได้ตรัสต่อไปว่า, “เจ้าทั้งหลายว่า, ‘น่าอ่อนระอาใจจริง.’ แล้วเจ้าทั้งหลายก็ได้ทำจมูกฟุดพีดดูถูกที่นั้น, เจ้าเอาสัตว์ขาหักและเป็นโรคซ้ำขะโมยเขามา, เจ้าได้เอาสัตว์ตัวนั้นมาถวายเป็นเครื่องบูชา.” พระยะโฮวาตรัสถามว่า, “เราจะรับของเหล่านี้จากมือของเจ้าได้หรือ?” 14 พระยะโฮวาจอมพลโยธาตรัสต่อไปอีกว่า, “คำแช่งจงตกแก่คนที่มีสัตว์ตัวผู้อยู่ในฝูงของตน, แต่ยังกลับมาโกง, แล้วเอาสัตว์พิการมาถวายแก่พระเจ้า; เราเป็นถึงพระบรมมหากษัตริย์, และพระนามของเราเป็นที่ยำเกรงทั่วไปในนานาประเทศ.” |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society