ลูกา 22 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 เทศกาลกินขนมปังไม่มีเชื้อที่เรียกว่าปัศคามาใกล้แล้ว. 2 พวกปุโรหิตใหญ่กับพวกอาลักษณ์จะฆ่าพระองค์ก็ต้องแสวงหาช่อง, เพราะเขากลัวพวกราษฎร 3 ฝ่ายซาตานเข้าดลใจยูดาที่เรียกว่าอิศการิโอด. ที่นับเข้าในสาวกสิบสองคนนั้น. 4 ยูดาได้ไปปรึกษากับพวกปุโรหิตใหญ่และพวกนายทหารรักษาโบสถ์ว่า จะมอบพระองค์ให้เขาได้ด้วยวิธีใด. 5 คนเหล่านั้นดีใจ, และสัญญากับยูดาว่าจะให้เงิน. 6 ยูดาจึงยอมตกลง, และคอยหาช่องที่จะมอมพระองค์ไว้เมื่อว่างคน ทรงนั่งโต๊ะพร้อมด้วยอัครสาวก 7 พอถึงวันกินขนมปังไม่มีเชื้อ, เมื่อเขาต้องฆ่าสัตว์สำหรับปัศคานั้น. 8 พระองค์จึงทรงใช้เปโตรและโยฮันไป สั่งเขาว่า, “จงไปจัดเตรียมปัศคาให้เราทั้งหลายกิน.” 9 เขาทูลถามพระองค์ว่า, “พระองค์จะให้ข้าพเจ้าจัดเตรียมที่ไหน?” 10 พระองค์ตรัสตอบเขาว่า. “นี่แหละ เมื่อท่านจะเข้าไปในเมืองก็จะมีชายคนหนึ่งถือหม้อน้ำมาพบท่าน เขาจะเข้าในเรือนไหนจงตามเขาไปในเรือนนั้น. 11 จงพูดกับเจ้าของเรือนว่า. ‘ท่านอาจารย์ให้ถามท่านว่า. “ห้องรับแยกที่เราจะกินปัศคากับเหล่าสาวกของเราได้นั้นอยู่ที่ไหน?” ’ 12 เจ้าของเรือนนั้นจะชี้ให้ท่านเห็นห้องใหญ่ชั้นบนที่ตกแต่งไว้แล้ว จงจัดเตรียมที่นั่นเถิด.” 13 เขาทั้งสองจึงไปและพบเหมือนคำที่พระองค์ตรัสแก่เขาแล้ว เขาจึงจัดเตรียมปัศคาไว้ 14 เมื่อถึงเวลา พระองค์ทรงนั่งโต๊ะพร้อมด้วยอัครสาวก. 15 พระองค์ตรัสแก่เขาว่า, “เรามีความปรารถนาอย่างยิ่งที่จะกินปัศคานี้กับพวกท่านก่อนเราจะต้องทนทุกข์ทรมาน 16 ด้วยเราบอกท่านทั้งหลายว่า, เราจะไม่กินปัศคานี้ต่อไปจนกว่าจะสำเร็จความหมายของปัศคานั้นในแผ่นดินของพระเจ้า.” 17 พระองค์ทรงหยิบจอกขอบพระคุณแล้วตรัสว่า, “จงรับจอกนี้แบ่งกันกิน 18 เพราะเราบอกท่านทั้งหลายว่า, เราจะไม่กินน้ำองุ่นนี้อีกต่อไป จนกว่าแผ่นดินของพระเจ้าจะมาตั้งอยู่แล้ว.” 19 พระองค์จึงหยิบขนมปังขอบคุณและหักส่งให้แก่เขาทั้งหลายตรัสว่า, “นี่แหละเป็นกายของเรา (ซึ่งได้ประทานให้สำหรับท่านทั้งหลาย จงกระทำอย่างนี้ให้เป็นที่ระลึกถึงเรา.” 20 เมื่อรับประทานแล้ว, จึงทรงหยิบจอกกระทำเหมือนกันตรัสว่า, “จอกนี้เป็นคำสัญญาใหม่โดยโลหิตของเรา ซึ่งจะเทไหลออกเพื่อท่านทั้งหลาย.) 21 แต่นี่แหละ, มือของผู้ที่จะมอบเราไว้ก็อยู่กับเราบนโต๊ะ. 22 แท้จริงบุตรมนุษย์จะเสด็จไปเหมือนได้ทรงดำริไว้แต่ก่อนแล้ว แต่วิบัติแก่ผู้ที่จะมอบพระองค์ไว้” 23 เหล่าสาวกจึงเริ่มถามกันและกันว่า จะเป็นใครในพวกเขาที่จะกระทำการนั้น มีการเถียงกันว่าใครจะเป็นใหญ่ 24 มีการเถียงกันในพวกเขาว่า ใครจะนับว่าเป็นใหญ่ 25 พระองค์จึงตรัสแก่เขาว่า, “กษัตริย์ของชาวต่างประเทศย่อมกดขี่บังคับบัญชาเขา และผู้ที่มีอำนาจเหนือเขานั้น เขาเรียกว่าเจ้าคุณ. 26 แต่พวกท่านจะหาเป็นอย่างนั้นไม่ แต่ผู้ใดในพวกท่านที่เป็นพี่, ให้ผู้นั้นเป็นเหมือนน้อง และผู้ใดเป็นนาย, ให้ผู้นั้นเป็นเหมือนคนรับใช้. 27 ด้วยว่าใครเป็นใหญ่กว่า, ผู้ที่นั่งโต๊ะหรือผู้รับใช้, ผู้ที่นั่งโต๊ะมิใช่หรือแต่ว่าเราอยู่ท่ามกลางท่านทั้งหลายเหมือนผู้รับใช้. 28 ฝ่ายท่านทั้งหลายเป็นคนที่ได้อยู่กับเราในเวลาที่เราถูกทดลอง 29 และพระบิดาได้ทรงจัดเตรียมแผ่นดินมอบให้แก่เราอย่างไร, เราก็จัดเตรียมมอบให้แก่ท่านทั้งหลายเหมือนกัน, 30 เพื่อท่านทั้งหลายจะกินและดื่มที่โต๊ะของเราในแผ่นดินของเรา และท่านทั้งหลายจะนั่งบนพระที่นั่งพิพากษาพวกยิศราเอลสิบสองตระกูล.” 31 “ซีโมนๆ เอ๋ย, นี่แหละ, ซาตานได้ขอพวกท่านไว้ เพื่อจะฝัดร่อนเหมือนฝัดข้าวสาลี 32 แต่เราได้อธิษฐานเผื่อตัวท่าน เพื่อความเชื่อของท่านจะไม่ได้ขาด. และเมื่อท่านได้หันกลับแล้ว, จงชูกำลังพี่น้องทั้งหลายของท่าน.” 33 ฝ่ายซีโมนจึงทูลพระองค์ว่า, “พระองค์เจ้าข้า, ข้าพเจ้าพร้อมแล้วที่จะไปกับพระองค์, ถึงจะต้องติดคุกหรือถึงความตายก็ดี.” 34 พระองค์ตรัสว่า, “เปโตรเอ๋ย, วันนี้ก่อนไก่ขันท่านจะปฏิเสธว่าไม่รู้จักเราถึงสามครั้ง.” 35 พระองค์จึงตรัสถามเหล่าสาวกว่า, “เมื่อเราได้ใช้ท่านทั้งหลายออกไปโดยไม่มีถุงเงิน ไม่มีย่าม ไม่มีรองเท่านั้น, ท่านขัดสนสิ่งใดบ้างหรือ” เขาทั้งหลายทูลตอบว่า, “หามิได้.” 36 พระองค์จึงตรัสแก่เขาว่า, “แต่เดี๋ยวนี้ใครมีถุงเงินให้เอาไปด้วย, และย่ามก็ให้เอาไปเหมือนกัน และผู้ที่ไม่มีดาพก็ให้ขายเสื้อคลุมของตนเพื่อซื้อดาพ. 37 ด้วยเราบอกท่านทั้งหลายว่า, คำซึ่งเขียนไว้แล้วนั้นต้องสำเร็จในเรา, คือที่ว่า ท่านต้องนับเข้าด้วยคนอรรรม เพราะว่าคำพยากรณ์ที่เล็งถึงเรานั้นจะสำเร็จ.” 38 เขาทูลตอบว่า, “พระองค์เจ้าข้า, นี่แน่ะ, มีดาพสองเล่ม.” พระองค์ตรัสแก่เขาว่า, “เรื่องนี้ยุตติกันเสียเถอะ.” ทรงเสด็จไปยังภูเขามะกอกเทศ 39 ฝ่ายพระองค์เสด็จออกไปยังภูเขามะกอกเทศตามเคย, และเหล่าสาวกของพระองค์ก็ตามพระองค์ไป. 40 เมื่อมาถึงที่นั่นแล้ว, พระองค์ตรัสแก่เขาทั้งหลายว่า, “จงอธิษฐานเพื่อมิให้เข้าในการทดลอง.” 41 แล้วพระองค์ดำเนินไปจากเขาไกลประมาณขว้างหินตก และทรงคุกเข่าลงอธิษฐาน 42 ว่า, “พระบิดาเจ้าข้า, ข้าพระองค์พอพระทัย, ขอให้จอกนี้เลื่อนพ้นไปจากข้าพเจ้า แต่ขออย่าให้เป็นไปตามใจข้าพเจ้า, ขอให้เป็นไปตามพระทัยของพระองค์เถิด.” 43 (ทูตสวรรค์องค์หนึ่งมาปรากฏแก่พระองค์ ช่วยชูกำลังของพระองค์. 44 เมื่อพระองค์ทรงเป็นทุกข์มากนัก, พระองค์ก็ยิ่งปลงพระทัยอธิษฐาน เสโทของพระองค์เป็นเหมือนโลหิตไหลหยดลงถึงดินเป็นเม็ดใหญ่.) 45 เมื่อทรงอธิษฐานเสร็จและลุกขึ้นแล้ว, พระองค์เสด็จมาถึงเหล่าสาวก พบเขานอนหลับอยู่ด้วยกำลังทุกข์โศก, 46 พระองค์จึงตรัสแก่เขาว่า, “นอนหลบทำไม? จงลุกขึ้นอธิษฐาน, เพื่อท่านจะไม่ได้เข้าในการทดลอง.” ยูดามอบบุตรมนุษย์ด้วยอาการจุบ 47 เมื่อพระองค์ยังกำลังตรัสอยู่. นี่แน่ะ, มีคนมาเป็นอันมาก, และผู้ที่ชื่อว่ายูดา, เป็นคนหนึ่งในสาวกสิบสองคนนั้น, นำหน้าเข้ามา. ยูดาแอบเข้ามาใกล้พระเยซูจะจุบพระองค์. 48 พระเยซูตรัสถามเขาว่า, “ยูดา, ท่านจะมอบบุตรมนุษย์ด้วยอาการจุบหรือ” 49 เมื่อคนทั้งปวงที่อยู่รอบพระองค์เห็นว่าจะเกิดเหตุอะไรต่อไป, เขาจึงทูลถามพระองค์ว่า, “พระองค์เจ้าข้า, ข้าพเจ้าจะเอาดาพฟันเขาหรือ” 50 มีคนหนึ่งในเหล่าสาวกได้ฟันทาสคนหนึ่งของมหาปุโรหิตถูกหูข้างขวาขาด. 51 แต่พระเยซูตรัสว่า, “ขอเสียทีเถอะ แล้วพระองค์ทรงต่อใบหูคนนั้นให้หายปกติ. 52 ฝ่ายพระเยซูตรัสแก่พวกปุโรหิตใหญ่, พวกนายทหารรักษาโบสถ์, และผู้เฒ่าที่ออกมาจับพระองค์นั้นว่า, “ท่านทั้งหลายถือดาพถือตะบองออกมาจับเราเหมือนจะจับโจรหรือ 53 เมื่อเราอยู่กับท่านทั้งหลายในโบสถ์ทุกๆ วัน, ท่านก็มิได้ยื่นมือออกจับเราแต่เวลานี้เป็นที่ของท่าน, และเป็นเวลาแห่งอำนาจของความมืด.” เปโตรปฎิเสธสามครั้ง 54 ฝ่ายเขาจับพระองค์พาไปถึงบ้านมหาปุโรหิต. เปโตรติดตามพระองค์ไปแต่ห่างๆ. 55 เมื่อเขาก่อไฟที่กลางลานบ้านและนั่งลงด้วยกันแล้ว, เปโตรก็นั่งอยู่ท่ามกลางเขา. 56 มีสาวใช้คนหนึ่งเห็นเปโตรนั่งอยู่ใกล้ไฟจึงเพ่งดูแล้วว่า “คนนี้ได้อยู่กับคนนั้นด้วย.” 57 แต่เปโตรปฏิเสธว่า. “แม่เอ๋ย. คนนั้นข้าไม่รู้จัก.” 58 อีกครั้งหนึ่งมีชายคนหนึ่งเห็นเปโตร จึงว่า. “เจ้าเป็นคนในพวกนั้นด้วย.” เปโตรจึงว่า, “พ่อเอ๋ย, ข้ามิได้เป็น.” 59 อยู่มาประมาณอีกชั่วโมงหนึ่งมีอีกคนหนึ่งยืนยันแข็งแรงว่า. “แน่แล้ว, คนนี้อยู่กับเขาด้วย. เพราะเขาเป็นชาวฆาลิลาย.” 60 แต่เปโตรพูดว่า, “พ่อเอ๋ย, ที่ท่านว่านั้นข้าไม่รู้เรื่อง.” เมื่อเปโตรกำลังพูดยังไม่กันขาดคำ. ในทันใดนั้นไก่ก็ขัน. 61 พระองค์ทรงเหลียวดูเปโตร. แล้วเปโตรก็ระลึกขึ้นได้ถึงคำของพระองค์ ซึ่งพระองค์ได้ตรัสไว้แก่เขาว่า, “วันนี้ก่อนไก่ขันท่านจะปฏิเสธเราถึงสามครั้ง.” 62 เปโตรจึงออกไปข้างนอกร้องไห้เป็นทุกข์นัก 63 ฝ่ายคนที่คุมพระเยซูก็เยาะเย้ยโบยตีพระองค์ 64 และเมื่อเขาเอาผ้าผูกปิดพระเนตรของพระองค์แล้ว. เขาจึงตบพระพักตรพระองค์ ถามว่า “ใครตบเจ้า, เจ้าจงทายเถอะ.” 65 เขาพูดคำหยาบช้าแก่พระองค์อีกหลายประการ 66 ครั้นรุ่งเช้าผู้เฒ่าของพลเมืองกับพวกปุโรหิตใหญ่และพวกอาลักษณ์ได้ประชุมกัน และเขาพาพระองค์เข้าไปในที่ปรึกษาของเขา และพูดว่า. 67 “ถ้าท่านเป็นพระคริสต์, จงบอกเราเถิด.” แต่พระองค์ทรงตอบเขาว่า, “ถึงเราจะบอกท่าน, ท่านก็จะไม่เชื่อ 68 และถึงเราถามท่าน, ท่านก็จะไม่ตอบเรา 69 ตั้งแต่นี้ไป บุตรมนุษย์จะนั่งเบื้องขวาพระหัตถ์แห่งพระเจ้าผู้ทรงฤทธานุภาพ.” 70 คนทั้งปวงจึงถามว่า, “ท่านเป็นบุตรของพระเจ้าหรือ” พระองค์ตรัสแก่เขาว่า, “เราเป็นตามที่ท่านทั้งหลายว่านั้นแหละ.” 71 เขาทั้งหลายจึงว่า, “เราต้องการพะยานอะไรอีกเล่า? เพราะว่าเราได้ยินจากปากของเขาเองแล้ว.” |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society