ลูกา 13 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940ถ้าท่านมิได้กลับใจเสียใหม่จะต้องพินาศ 1 ขณะนั้นมีลางคนอยู่ที่นั่นเล่าเรื่องชาวฆาลิลายซึ่งปีลาตเอาเลือดเขาระคนกับเครื่องบูชาของเขาให้พระองค์ฟัง. 2 พระเยซูจึงตรัสตอบเขาว่า. “ท่านทั้งหลายคิดว่าชาวฆาลิลายเหล่านั้นเป็นคนบาปยิ่งกว่าชาวฆาลิลายอื่นๆ ทั้งปวง เพราะว่าเขาได้ถูกภัยอันตรายอย่างนั้นหรือ 3 เราบอกท่านทั้งหลายว่า, มิใช่ แต่ถ้าท่านทั้งหลายมิได้กลับใจเสียใหม่จะต้องพินาศเหมือนกัน. 4 หรือสิบแปดคนนั้นที่หอรบที่ซีโลอามได้พังกับเขาตายเสียนั้น, ท่านทั้งหลายคิดว่าเขาเป็นคนบาปยิ่งกว่าคนทั้งปวงที่อาศัยในกรุงยะรูซาเลมหรือ 5 เราบอกท่านทั้งหลายว่า, มิใช่ แต่ถ้าท่านทั้งหลายมิได้กลับใจเสียใหม่ จะต้องพินาศเหมือนกัน.” 6 พระองค์ตรัสคำอุปมาต่อไปนี้ว่า, “คนหนึ่งมีต้นมะเดื่อเทศต้นหนึ่งปลูกไว้ในสวนองุ่นของตน และเขามาหาผลที่ต้นนั้นแต่ไม่พบ, 7 เขาจึงว่าแก่คนที่รักษาเถาองุ่นว่า นี่แน่ะ, เรามาหาผลที่ต้นมะเดื่อเทศนี้ได้สามปีแล้ว แต่ไม่ได้พบ จงฟันมันเสีย, จะให้รกดินเปล่าๆ ทำไม?’ 8 แต่ผู้รักษาเถาองุ่นตอบเขาว่า, “นายเจ้าข้า, ขอเอาไว้ปีนี้อีก, ให้ข้าพเจ้าพรวนดินเอาปุ๋ยใส่ 9 แล้วถ้ามันเกิดผล, ก็ดีอยู่ถ้าไม่เกิดผล. ภายหลังท่านจงฟันมันเสีย.’ ” ทรงรักษาหญิงหลังโกง 10 พระองค์กำลังสั่งสอนอยู่ที่ธรรมศาลาในวันซะบาโต 11 และนี่แน่ะ, มีหญิงคนหนึ่งซึ่งมีผีเข้าสิงเป็นโรคสิบแปดปีมาแล้ว, หลังโกง. ยืดตัวขึ้นไม่ได้เลย. 12 เมื่อพระเยซูเห็นจึงเรียกและตรัสแก่เขาว่า. “หญิงเอ๋ย, ตัวเจ้าหายพ้นจากโรคของเจ้าแล้ว.” 13 พระองค์ทรงวางพระหัตถ์บนเขา, และในทันใดนั้นเขาก็ได้ยืดตัวตรง และสรรเสริญพระเจ้า. 14 แต่นายธรรมศาลาก็เคืองใจ เพราะพระเยซูได้ทรงรักษาโรคในวันซะบาโต, จึงว่าแก่ประชาชนว่า. “มีหกวันที่ควรจะทำการ ในหกวันนั้นจงมาให้รักษาโรคเถิด, แต่ในวันซะบาโตนั้นอย่าเลย.” 15 แต่พระองค์ตรัสตอบเขาว่า. “โอคนหน้าซื่อใจคด. เจ้าทั้งหลายทุกคนได้แก้วัวแก้ลาจากคอกมัน พาไปให้กินน้ำในวันซะบาโตมิใช่หรือ 16 ฝ่ายผู้หญิงนี้เป็นเชื้อสายของอับราฮาม, ซึ่งซาตานได้ผูกมัดไว้ได้สิบแปดปีแล้ว, ไม่ควรหรือที่จะให้เขาหลุดพ้นจากเครื่องจำจองอันนี้ในวันซะบาโต?” 17 เมื่อพระองค์ตรัสคำเหล่านั้นแล้ว, บรรดาคนที่เป็นศัตรูของพระองค์ก็อาย, และประชาชนก็ชื่นใจเพราะสรรพคุณความดีที่พระองค์ได้ทรงกระทำ 18 พระองค์จึงตรัสว่า, “แผ่นดินของพระเจ้าเหมือนสิ่งใด, และเราจะเปรียบแผ่นดินนั้นกับอะไรดี? 19 ก็เปรียบเหมือนพันธุ์ผักกาดเมล็ดหนึ่งที่คนหนึ่งได้เอาไปปลูกในสวนของตน มันงอกขึ้นเป็นต้น, และนกในอากาศมาจับที่กิ่งก้านของมัน.” 20 พระองค์ตรัสอีกว่า, “เราจะเปรียบแผ่นดินของพระเจ้ากับสิ่งใด? 21 ก็เปรียบเหมือนเชื้อซึ่งผู้หญิงคนหนึ่งเอาเจือลงในแป้งสามทะนานจนแป้งนั้นฟูขึ้นทั้งหมด.” คนที่รอดนั้นน้อย ผู้ที่อยู่ข้างปลายจะกลับไปอยู่ข้างต้น 22 พระองค์เสด็จไปตามบ้านตามเมืองสั่งสอนเขา, และดำเนินทางไปยังกรุงยะรูซาเลม. 23 มีคนหนึ่งทูลถามพระองค์ว่า, “พระองค์เจ้าข้า, คนที่รอดนั้นน้อยหรือ” พระองค์ตรัสแก่เขาทั้งหลายว่า, 24 “ท่านทั้งหลายจงเร่งรีบเข้าไปทางประตูคับแคบ เพราะเราบอกท่านทั้งหลายว่า, คนเป็นอันมากจะพยายามเข้าไป แต่จะเข้าไม่ได้. 25 เมื่อเจ้าบ้านลุกขึ้นปิดประตูแล้ว, และท่านทั้งหลายยืนอยู่ภายนอกเคาะที่ประตูว่า. ‘นายเจ้าข้า, ขอเปิดให้ข้าพเจ้าเถิด.’ และเจ้าบ้านนั้นจะตอบท่านทั้งหลายว่า. ‘เราไม่รู้จักเจ้าว่ามาแต่ไหน’ 26 ขณะนั้นท่านทั้งหลายจะว่า. ‘ข้าพเจ้าได้กินได้ดื่มกับท่าน, และท่านได้สั่งสอนที่ถนนของข้าพเจ้า’ 27 เจ้าบ้านนั้นจะว่า. ‘เราไม่รู้จักเจ้าว่ามาแต่ไหน, เจ้าทั้งหลายผู้ประพฤติชั่ว จงถอยไปจากเรา.’ 28 เมื่อท่านทั้งหลายจะเห็นอับราฮาม. ยิศฮาค, ยาโคบ, และบรรดาศาสดาพยากรณ์ในแผ่นดินของพระเจ้า, แต่ตัวท่านเองถูกผลักทิ้งเสียภายนอก, ก็จะมีการพิลาปร้องไห้ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน. 29 คนจะมาจากทางทิศตะวันออก, ทิศตะวันตก, ทิศเหนือ, ทิศใต้, และจะนั่งลงในแผ่นดินของพระเจ้า 30 และนี่แน่ะ, จะมีผู้ที่อยู่ข้างปลายกลับไปอยู่ข้างต้น, และผู้ที่อยู่ข้างต้นกลับไปอยู่ข้างปลาย.” 31 ในโมงนั้นมีพวกฟาริซายลางคนมาทูลพระองค์ว่า. “ท่านจงลุกขึ้นไปจากที่นี่เถิด, เพราะว่าเฮโรดจะใคร่ประหารชีวิตของท่านเสีย.” 32 พระองค์จึงตรัสแก่เขาว่า. “จงไปบอกสุนัขจิ้งจอกนั้นว่า. ‘นี่แน่ะ, เราขับผีออกและรักษาโรคในวันนี้และพรุ่งนี้, แล้ววันที่สามเราจะทำการให้สำเร็จ.’ 33 แต่ว่าจำเป็นซึ่งเราจะเดินไปวันนี้, พรุ่งนี้, และมะรืนนี้, เพราะว่าศาสดาพยากรณ์จะถูกฆ่านอกกรุงยะรูซาเลมก็หามิได้. 34 โอ ยะรูซาเลม, ยะรูซาเลม, ที่ได้ฆ่าบรรดาศาสดาพยากรณ์, และเอาหินขว้างผู้ที่รับใช้มาหาเจ้า เราปรารถนาเนืองๆ จะใคร่รวบรวมลูกของเจ้าไว้ เหมือนแม่ไก่กกลูกอยู่ใต้ปีก, แต่เจ้าไม่ยอม 35 นี่แหละ เรือนของเจ้าก็ถูกปล่อยไว้ให้ร้างตามลำพังเจ้า และเราบอกเจ้าทั้งหลายว่า, เจ้าจะไม่เห็นเราอีกจนกว่าเจ้าจะออกปากกล่าวว่า. ‘ความสุขเจริญจงมีแก่ท่านผู้มาในนามของพระเจ้า.’ ” |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society