เลวีนิติ 25 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 พระยะโฮวาตรัสแก่โมเซที่ภูเขาซีนายว่า, 2 “จงบอกแก่พวกยิศราเอลว่าแก่เขาทั้งหลายว่า, “เมื่อเจ้าทั้งหลายมายังประเทศเมืองที่เราจะให้นั้น, จงให้ที่ดินนั้นมีซะบาโต: คือกาลว่างเปล่าอยู่แก่พระยะโฮวา. 3 ครบหกปีเจ้าจงหว่านพืชน์ที่นา, และหกปีเจ้าจงแต่งเถาองุ่นและเก็บผล. 4 แต่ปีที่เจ็ดนั้นจงหยุดเสีย, ให้ที่ดินนั้น ว่างเปล่าอยู่ให้เป็นกาลซะบาโตแก่พระยะโฮวา: เจ้าทั้งหลายอย่าได้หว่านพืชน์ที่นาหรือแต่งเถาองุ่นของเจ้าเลย. 5 เจ้าทั้งหลายอย่าเก็บเกี่ยวข้าวเรื้อ และอย่าเก็บผลองุ่นจากต้นที่มิได้บำรุงตกแต่ง; เพราะปีนี้เป็นเวลาหยุดให้ที่ดินว่างเปล่าอยู่. 6 และพืชน์ผลแผ่นดินของปีที่ว่างเปล่าอยู่, จะเป็นอาหารของเจ้าทั้งหลาย: คือเจ้าเองก็ดี, และทาสาทาสีของเจ้าก็ดี, และลูกจ้างของเจ้าก็ดี, และแขกเมืองที่อาศัยอยู่กับเจ้าก็ดี. 7 และจะเป็นอาหารของสัตว์ทั้งปวง ในแผ่นดินของเจ้า 8 “และเจ้าจงนับทุกวันชะบาโตจนครบเจ็ดปี, คือเจ็ดปีคูณเจ็ดหน, และวันซะบาโตที่นับเป็นเจ็ดปีนั้น, คือเป็นสี่สิบเก้าปี. 9 จึงให้เป่าแตรดังสนั่น, ในเดือนเจ็ดวันที่สิบ, ซึ่งเป็นวันไถ่โทษ: เจ้าจงเป่าแตรดังสนั่นทั่วไปในแผ่นดินของเจ้า. 10 และเจ้าทั้งหลายจงกำหนดปีที่ห้าสิบนั้นตั้งไว้, เป็นเวลาป่าวประกาศแก่คนทั้งปวงทั่วแผ่นดินให้ปล่อยทาสเสีย: เจ้าทั้งหลายจงถือปีนี้เป็นเวลาที่ยินดี: เจ้าทั้งหลายจงกลับคืนไปยังที่อยู่ของตนทุกคน, และกลับคืนยังพวกพ้องของตนทุกคน. 11 และปีที่ห้าสิบนั้นจะเป็นที่เจ้าทั้งหลายจะมีความยินดี: เจ้าทั้งหลายอย่าได้หว่านข้าวพืชน์หรือเกี่ยวเก็บข้าวเรื้อ, และอย่าเก็บผลองุ่นที่ต้นมิได้บำรุงตกแต่ง. 12 เพราะเป็นการที่ให้มีความยินดี, และเป็นเวลาอันบริสุทธิ์แก่เจ้าทั้งหลาย: เจ้าทั้งหลายจงเอาข้าวที่เกิดในนาเป็นอาหาร 13 “ในปีนี้เป็นที่ให้มีความยินดี, เจ้าทั้งหลายจงกลับไปยังที่อยู่ของตนทุกคน. 14 ถ้าเจ้าจะขายของก็ดีหรือซื้อของมาจากมือเพื่อนก็ดี, ก็จงประพฤติซื่อสัตย์ซึ่งกันและกัน. 15 เจ้าจึงซื้อของจากเพื่อนบ้าน, ให้มีราคาตามปีทั้งหลายที่ล่วงไปตั้งแต่ปีที่ยินดีนั้น, และเพื่อนบ้านจะขายของเหล่านั้นให้แก่เจ้าตามเหล่าปีที่เก็บผลได้. 16 ถ้ามากปีก็จงให้ราคาทวีตาม, ถ้าน้อยปีก็จงถอยราคาตาม: เพราะพืชน์ผลทั้งปวงนั้นมีราคามากตามปี. 17 เจ้าทั้งหลายจงประพฤติซื่อสัตย์ซึ่งกันและกัน, และจงเกรงกลัวพระเจ้าของเจ้า: เราเป็นยะโฮวาพระเจ้าของเจ้า: เราเป็นยะโฮวาพระเจ้าของเจ้าทั้งหลาย 18 “เหตุฉะนี้เจ้าจงทำตามบทบัญญัติทั้งหลายของเรา, และรักษาข้อบัญญัติของเราประพฤติตาม, และเจ้าทั้งหลายจะอยู่ในแผ่นดินนั้นเป็นสุขสะบาย. 19 และที่ดินนั้นจะเกิดพืชผล, และเจ้าทั้งหลายจะกินอิ่มบริบูรณ์, และอยู่ที่แผ่นดินนั้นเป็นสุขสะบาย. 20 แต่ถ้าเจ้าทั้งหลายจะว่า, ‘ในปีที่เจ็ดนั้นจะเอาอะไรกิน, ถ้าเราหว่าน พืชน์หรือเก็บผลไม่ได้,, 21 และเราจะประสิทธิ์พระพรของเราให้แก่เจ้าในปีที่หก, และจะให้แก่ปีนั้นบังเกิดพืชน์ผลพอสามปี. 22 และในปีที่แปด เจ้าทั้งหลายจงหว่านข้าวพืชน์, แต่ยังกินข้าวเก่าจนถึงปีที่เก้า, เจ้าทั้งหลายจงกินข้าวเก่านั้นจนถึงมีผลข้าวใหม่ 23 “เจ้าทั้งหลายอย่าได้ขายที่ดินนั้นให้ขาด; เพราะที่ดินนั้นเป็นของเรา, เจ้าทั้งหลายเป็นดุจแขกเมืองและผู้ที่อาศัยอยู่ในที่ของเรา. 24 และบรรดาที่ดินของ ๆ เจ้าที่ขายนั้น, จงให้มีช่องที่จะไถ่ที่ดินนั้นมาได้. 25 ถ้าพี่น้องของเจ้าจนไป, และได้ขายที่ดินบ้าง, หากว่ามีผู้ใดในพี่น้องของเขามาไถ่ที่อันนั้น, ก็จงให้เขาไถ่ที่ของพี่น้องไป. 26 แต่ถ้าคนนั้นไม่มีพี่น้องที่ไถ่ได้, และตัวเขามีอันจะไถ่เอง; 27 ก็จงนับปีทั้งหลายที่ขายของนั้นล่วงไป, และค่าที่เหลือนั้นจงคืนให้แก่คนที่ซื้อของฝาก, คนนั้นจงกลับคืนเอาที่ของตนได้. 28 แต่ถ้าเขาไม่มีเงินพอที่จะไถ่เอาคืนมา; ก็ให้ของนั้นตกอยู่กับคนที่ซื้อไว้, จนถึงปียินดี, และในปีที่ยินดีของนั้นจะออกไป, คืนกลับยังเจ้าของเดิม 29 “ถ้าผู้ใดขายเรือนอยู่ในกำแพงเมือง, เขาจะไถ่ในระหว่างปีหนึ่งก็ได้. 30 ถ้าเขาไม่ไถ่ของนั้นในระหว่างปีหนึ่งแล้ว; เรือนนั้นที่อยู่ในกำแพงเมือง, จะตกอยู่กับคนที่ซื้อต่อไปเป็นนิตย์, ตลอดไปชั่วอายุเผ่าพันธุ์ของเขาทั้งหลาย, และจะไม่กลับออกไปในปีที่ยินดีนั้นเลย. 31 แต่เรือนในหัวเมืองที่ไม่มีกำแพงล้อมรอบ, จะเป็นเหมือนอย่างไร่นา, ของเหล่านี้ไถ่ได้, และจะกลับคืนออกไปในปียินดีนั้น. 32 ฝ่ายหัวเมืองทั้งปวงของพวกเลวี, เย่าเรือนของเขาที่อยู่ในเมืองเหล่านี้, พวกเลวีจะไถ่เมื่อไรก็ได้. 33 ถ้าผู้ใดซื้อของจากพวกเลวี, เรือนก็ดี หรือที่ดินก็ดี, ที่ซื้อนั้นจะกลับออกไปในปีที่ยินดี; เพราะเรือนทั้งหลายในเหล่าหัวเมืองของพวกเลวี, เป็นของๆ เขาท่ามกลางพวกยิศราเอล. 34 แต่ที่ไร่นาล้อมรอบหัวเมืองทั้งหลายของพวกเลวีนั้น, เขาขายไม่ได้เพราะเป็นที่ของเขาเป็นนิตย์. 35 “ถ้าพี่น้องของเจ้าจนไป, แลมีกำลังน้อย; เจ้าจงช่วยชูกำลังเขาบาง; ถึงเขาเป็นแขกเมืองหรือคนอาศัย, ก็จงช่วยเขาและเขาจะอยู่กับเจ้าได้. 36 เจ้าอย่าได้เอาดอกเบี้ยจากเขา, แต่จงเกรงกลัวพระเจ้าของเจ้า; เพื่อพี่น้องของเจ้าจะอาศัยอยู่ด้วย. 37 เมื่อเจ้าให้เขายืมเงินอย่าคิดเอาดอกเบี้ย, หรือสะเบียงอาหารก็อย่าเอา ดอกเบี้ย. 38 เราเป็นยะโฮวาพระเจ้าของเจ้า, ผู้พาเจ้าออกจากประเทศอายฆุบโต, จะให้อยู่ประเทศคะนาอัน: เราเป็นพระเจ้าของเจ้าทั้งหลาย 39 “ถ้าและพี่น้องที่อยู่ใกล้เจ้าจนไป, และได้ขายตัวแก่เจ้า ๆ อย่าข่มขืนใช้เขาเหมือนทาส. 40 แต่จงใช้เขาเหมือนลูกจ้าง, หรือเหมือนคนอาศัยอยู่ด้วย; เขาจะปรนนิบัติแก่เจ้าจนถึงปีที่ยินดี. 41 ครั้งนั้นเขาจะออกไปจากเจ้าทั้งตัวเขากับลูกทั้งหลายของเขา, ไปยังพวกพ้องของตน, และไปยังที่อยู่ของบรรพบุรุษของเขา. 42 เพราะเขาทั้งหลายเป็นทาสของเรา, ที่เราพาออกมาจากประเทศอายฆุบโต, จึงห้ามไม่ให้ผู้ใดขายเขาไว้เป็นบ่าวใช้. 43 เจ้าอย่าข่มขี่เขาให้ลำบาก; แต่จงเกรงกลัวพระเจ้าของเจ้า. 44 แต่ชาวประเทศอื่นที่อยู่ล้อมรอบ, เอาเป็นทาสาทาสีของเจ้าก็ได้. 45 และลูกคนแขกเมืองที่อาศัยอยู่กับเจ้า, จะซื้อเขาและครอบครัวเขาไว้เป็นทาสก็ได้, เป็นของๆ เจ้า. 46 เจ้าได้เขาไว้เป็นมรดกแก่ลูกหลานของเจ้า, เขาเป็นทาสของเจ้าเป็นนิตย์: แต่พี่น้องของเจ้าคือพวกยิศราเอล, เจ้าทั้งหลายอย่าข่มขู่ให้มีความลำบากแก่กันและกันเลย 47 “ถ้าคนที่มาอาศัยหรือคนแขกเมืองมั่งมีขึ้น, และพี่น้องของเจ้าที่อยู่ใกล้เจ้าจนไป, และขายตัวแก่คนแขกเมืองหรือคนที่อาศัย, หรือขายแก่ผู้ใดในวงศ์วานครอบครัวของคนแขกเมือง. 48 ครั้นขายตัวแล้วจะไถ่ตัวออกมาอีกก็ได้, ผู้ที่เป็นพี่น้องมาไถ่เขาออกก็ได้. 49 ลุงหรือลูกของลุงมาไถ่ออกได้, หรือผู้ใดในตระกูลวงศ์ญาติจะไถ่ออกได้, หรือถ้าเขามีพอจะไถ่ตัวเองก็ได้. 50 จงให้เขานับปีทั้งหลายที่ขายตัวนั้นจนถึงปีที่ยินดี, และจะมีค่าตัวตามปีเหล่านั้น: จงคิดค่าตัวนั้นเป็นเหมือนลูกจ้าง. 51 ถ้ายังอยู่หลายปี, ก็จงใชค่าตัวตามปีเหล่านั้น. 52 ถ้าอยู่น้อยปีจนถึงปีที่ยินดี; ก็ให้เขาคิดกันกับผู้ซื้อตามปีเหล่านั้น, ก็จงใช้ค่าตัวให้ตามปีเหล่านั้น. 53 คนที่ขายตัวนั้นจะอยู่กับนายเงินดุจลูกจ้าง, ที่จ้างเป็นปี: อย่าให้นายเงินครองข่มขี่เขาต่อหน้าเจ้าเลย. 54 ถ้าและในปีเหล่านั้นไม่มีผู้ใดไถ่เขาออก; ก็จงปล่อยเขาให้พ้นทาสในปีที่ยินดีนั้น: ทั้งตัวเขาและลูกทั้งหลายของเขาด้วย. 55 เพราะพวกยิศราเอลเป็นทาสของเรา; เขาทั้งหลายเป็นทาสของเราๆ ได้พาเขาทั้งหลายออกจากประเทศอายฆุบโต: เราเป็นยะโฮวาพระเจ้าของเจ้า.’ ” |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society