เลวีนิติ 17 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 และพระยะโฮวาตรัสแก่โมเซว่า, 2 “จงกล่าวแก่อาโรนและบุตรชายทั้งหลายของอาโรน, และแก่บรรดาพวกยิศราเอลว่าแก่เขาทั้งหลายว่า, “พระยะโฮวาตรัสสั่งแก่ท่านทั้งหลายดังนี้ว่า, 3 ในพวกยิศราเอลว่าผู้ใดผู้หนึ่งจะฆ่าวัวหรือแกะหรือแพะข้างในหรือข้างนอก หรือที่หยุดพัก, 4 และมิได้เอาสัตว์นั้นมาที่ประตูพลับพลา ประชุม, จะได้บูชาถวายพระยะโฮวาที่พลับพลาของพระยะโฮวา, ผู้นั้นจะมีโทษเพราะเขาทำให้เลือดไหล: คนนั้นต้องขาดจากพรรคพวกของตน; 5 เพื่อจะให้พวกยิศราเอลเอาเครื่องบูชาของเขา, ที่เผาบูชาที่นำมาถวายต่อพระพักตรพระยะโฮวา, ที่ประตูพลับพลาประชุมให้แก่ปุโรหิต, และปุโรหิตจะ ถวายของเหล่านั้นเป็นเครื่องโมทนาพระคุณแก่พระยะโฮวา. 6 และปุโรหิตจะประพรมโลหิตนั้นบนแท่นบูชาของพระยะโฮวา, ที่ประตูพลับพลาประชุม และเผามันสัตว์นั้นเป็นเครื่องโอชารสอันหอมแก่พระยะโฮวา. 7 และจะไม่ให้เขาทั้งหลายบูชาแก่ปีศาจนั้นอีก, อันเป็นการล่วงประเพณีของเขา. บัญญัตินี้เราให้เป็นบัญญัติถาวรชั่วอายุของเขาทั้งหลาย.’ ” 8 “และเจ้าจงกล่าวแก่เขาทั้งหลายว่า, ‘ผู้ใดๆ แต่พวกยิศราเอลหรือแค่แขกบ้านที่อาศัยอยู่ด้วยที่ถวายเครื่องบูชา, 9 และมิได้เอามาถึงประตูพลับพลาประชุมถวายแก่พระยะโฮวา, ผู้นั้นต้องตัดขาดจากพรรคพวกของตน 10 “และผู้ใดๆ แต่พวกยิศราเอล, หรือแต่แขกบ้านที่อาศัยอยู่ด้วยจะกินโลหิตอย่างหนึ่งอย่างใด. เราตั้งหน้าของเราต่อสู้แก่คนที่กินโลหิตนั้น, และจะตัดขาดจากพรรคพวกของเขา; 11 เพราะว่าชีวิตของเนื้อ หนังคือโลหิต, และโลหิตนั้นเราได้ให้แก่เจ้าทั้งหลาย, จะกระทำไถ่โทษวิญญาณจิตต์ของเจ้าบนแท่น; เพราะว่าโลหิตนั้น เป็นของที่ไถ่จิตต์วิญญาณ. 12 เหตุฉะนี้เราได้สั่งแก่พวกยิศราเอลทั้งปวงว่า, ‘อย่าให้ผู้หนึ่งผู้ใดในพวกเจ้าหรือแขกบ้านที่อาศัยอยู่ด้วยกินเลือดเลยเป็นอันขาด. 13 และผู้ใดในพวกยิศราเอล, หรือแต่แขกบ้านที่อาศัยอยู่ด้วยจะจับเอาสัตว์อย่างหนึ่งอย่างใดที่กินได้, ผู้นั้นต้องให้โลหิตสัตว์นั้นไหลลงที่ดินและปิดไว้ 14 “เพราะว่าโลหิตนั้นเป็นชีวิตแห่งเนื้อหนังทั้งปวง. โลหิตสัตว์ทั้งปวงเหมือนชีวิตของสัตว์นั้น,” เหตุฉะนี้เราได้ตรัสแก่พวกยิศราเอลทั้งปวงว่า, ‘อย่าได้กินโลหิตสัตว์อย่างหนึ่งอย่างใดเลย; เพราะว่าชีวิตของเนื้อหนังนั้นคือโลหิต, ผู้ใดได้กินโลหิตต้องตัดชีวิตผู้นั้นเสีย. 15 และผู้ใดได้กินเนื้อสัตว์ที่ตายเองหรือสัตว์อื่นกัดตาย, จะเป็นคนพวกเจ้าก็ดีหรือแขกบ้านก็ดี, ผู้นั้นต้องซักผ้าของตนและอาบน้ำ: เขาเป็นมลทินจนถึงเวลาเย็น, เขาจึงจะเป็นอันบริสุทธิ์. 16 แต่ถ้าเขามิได้ซักผ้าของคนและอาบน้ำ เขาต้องรับโทษของเขาเอง.’ ” |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society