โยนาห์ 4 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 แต่เหตุการณ์นี้ไม่เป็นที่พอใจแก่โยนาอย่างยิ่ง, ท่านโกรธมาก. 2 และได้อธิษฐานต่อพระยะโฮวาว่า, “ข้าแต่พระยะโฮวา, ข้าพเจ้าขอทูลพระองค์ว่า, ข้าพเจ้าได้กล่าวไว้เมื่อข้าพเจ้ายังอยู่ในบ้านเมืองของข้าพเจ้าว่าจะเป็นอย่างนี้มิใช่หรือ? เพราะฉะนั้นข้าพเจ้าจึงได้รีบหนีไปยังเมืองธาระซิศ; เพราะข้าพเจ้ารู้ว่าพระองค์เป็นพระเจาผู้ประกอบไปด้วยพระมหากรุณาธิคุณและความเมตตาปราณี, ไม่ใคร่ทรงกริ้วโกรธ, สมบูรณ์ไปด้วยความเมตตาอารีรักพร้อมที่จะเปลี่ยนพระทัยไม่ลงโทษผู้ใด. 3 เพราะฉะนั้น, ข้าแต่พระยะโฮวา, บัดนี้ขอพระองค์ทรงเอาชีวิตของข้าพเจ้าไปเสียเถอะ, เพราะว่าข้าพเจ้าจะตายเสียก็ดีกว่าที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป.” 4 แล้วพระยะโฮวาตรัสว่า, “การที่เจ้าโกรธเช่นนี้ถูกหรือ?” 5 แล้วโยนาจึงได้ออกไปนอกกรุง, นั่งจับเจ่าอยู่ทางทิศตะวันออกของกรุงนั้น; และท่านได้สร้างเพิงสำหรับอาศัย, และเข้าไปนั่งอยู่ในร่มแห่งเพิงนั้น, คอยดูเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นแก่กรุงนั้น. 6 แล้วพระยะโฮวาพระเจ้าทรงให้ต้นละหุ่งงอก ขึ้นมา, และทรงให้มันเจริญขึ้นเหนือที่ซึ่งโยนาอยู่, ให้เป็นร่มศีรษะของท่านไว้เพื่อบันเทาทุกข์ความกลุ้มใจในเรื่องนี้. โยนาจึงมีความปิติยินด้วยตนละหุ่งเป็นอย่างยิ่ง. 7 แต่ในเวลาเช้าวันรุ่งขึ้น, พระเจ้าทรงให้หนอนตัวหนึ่งมากัดกินต้นละหุ่งนั้นจนเหี่ยวไป. 8 ต่อมาเมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นแล้ว, พระเจ้าทรงให้ลมร้อนตะวันออกพัดมา, และแสงแดดแผดลงมาบนศีรษะของโยนา, ทำให้ท่านเพลียสวิงสวาย ปรารถนาให้ตัวของตนตายไปเสีย; ท่านได้กล่าวว่า, “ตายเสียก็ดีกว่าที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป.” 9 ฝ่ายพระเจ้าจึงตรัสแก่โยนาว่า, “การที่เจ้าโกรธเพราะเรื่องต้นละหุ่งนั้นถูกหรือ?” ท่านตอบว่า, “การที่ข้าพเจ้าโกรธถึงกับอยากตายนั้นถูกแล้ว.” 10 พระยะโฮวาจึงตรัสว่า, “ตัวเจ้ายังเสียดายต้นละหุ่งซึ่งเจ้าเองก็มิได้ลงแรงปลูกหรือมิได้ทำอะไรเพื่อให้มันเจริญขึ้น. มันงอกเจริญขึ้นในคืนเดียว, แล้วก็ตายไปในคืนเดียวดุจกัน. 11 อันตัวเราจะไม่อาลัยนีนะเวกรุงใหญ่นั้นซึ่งมีพลเมืองมากกว่าแสนสองหมื่นคน, เป็นผู้ไม่รู้เดียงสาว่าข้างไหนเป็นมือขวามือซ้าย, รวมทั้งสัตว์เดียรัจฉานเป็นอันมากด้วย, อย่างนั้นหรือ?” |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society