โยนาห์ 1 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 เมื่อนั้นคำของพระยะโฮวามายังโยนาลูกชายของอะมิดธายกล่าวว่า, 2 “จงลุกขึ้นไปยังนีนะเวกรุงใหญ่นั้น, และร้องประกาศต่อว่าชาวกรุงนั้น, เนื่องด้วยความชั่วของพวกเขาปรากฏขึ้นต่อหน้าเราแล้ว. 3 แต่โยนาได้ลุกขึ้นหนีไปยังเมืองธาระซิศเพื่อให้พ้นจากพระพักตรพระยะโฮวา. คือท่านได้ลงไปยังเมืองยบเป, และได้พบกำปั่นลำหนึ่งกำลังจะไปยัง เมืองธาระซิศ. จึงได้ให้เงินค่าโดยสาร, แล้วก็ลงไปในเรือลำนั้นร่วมทางไปยังเมืองธาระซิศกับเขา, เพื่อหนีให้พ้นจากพระพักตรพระยะโฮวา 4 ฝ่ายพระยะโฮวาทรงขับกระแสร์ลมใหญ่ให้พัดผ่านทะเลไปจึงเกิดมีพายุใหญ่ในทะเลนั้นขึ้น; จนกำปั่นลำนั้นจวนจะอับปาง. 5 บรรดาลูกเรือก็ตกใจ, ต่างร้องขอให้พระของตนมาช่วย; และต่างก็ขนสินค้าที่อยู่ในกำปั่นทิ้งทะเล, เพื่อจะ ให้เรือเบาขึ้น. 6 ฝ่ายโยนาได้ลงไปนอนหลับสนิทอยู่ใต้ท้องเรือ. นายเรือจึงลงไปหาท่าน, แล้วกล่าวแก่ท่านว่า, “เจ้าคนขี้เซา, อย่างไรกันนี่? ลุกขึ้นเถอะ, ร้องขอต่อพระเจ้า, ชะรอยพระองค์นั้นจะทรงระลึกถึงพวกเราบ้าง, เพื่อเราจะมิได้พินาศไป.” 7 แล้วเขาทั้งหลายก็ชักชวนกันว่า, “มา เถอะ, ให้เราจับฉลากกัน, เพื่อเราจะรู้ว่าใครเป็นต้นเหตุที่ให้เกิดภัยอันนี้แก่พวกเรา. ดังนั้นเขาจับฉลากกัน; และฉลากต้นเหตุนั้นได้แก่โยนา, เขาจึงกล่าวแก่โยนาว่า, 8 “ขอท่านจงบอกเราให้ทราบว่า, ท่านมานี่ด้วยธุระอะไร? และท่านมาจากไหน? บ้านเมืองของท่านชื่ออะไร? และท่านเป็นคนเชื้อชาติอะไร?” 9 โยนาจึงตอบเขาว่า, “ตัวเราเป็นชาติเฮ็บราย; และเรานับถือพระเจ้าแห่งสรวงสวรรค์, ผู้ได้ทรงสร้างทะเลและพื้นแผ่นดิน.” 10 แล้วคนทั้งปวงก็ตกใจกลัวยิ่งนัก, และกล่าวแก่ท่านว่า, “ท่านได้ทำเช่นนี้ทำไมเล่า?” ด้วยว่าพวกนั้นทราบถึงเรื่องที่โยนาได้หนีจากพระพักตรพระยะโฮวา, ตามที่ท่านได้เล่าให้เขาฟัง 11 แล้วเขาได้กล่าวแก่ท่านว่า, “นี่พวกเราจะทำอะไรกับตัวท่านดีเพื่อทะเลจะได้สงบลง?” เพราะว่าทะเลยิ่งกำเริบมากขึ้นทุกที. 12 แล้วท่านได้กล่าวแก่พวกเขาว่า, “จงจับตัวเราโยนลงไปในทะเลก็แล้วกัน, ทะเลก็จะสงบลง, เพราะเรารู้อยู่ว่าที่ทะเลเกิดปั่นป่วนเช่นนี้ก็เนื่องมาจากตัวเรานี่เอง.” 13 ถึงกระนั้นก็ดีพวกลูกเรือได้ช่วยกันตีกรรเชียงกลับเข้าฝั่งอย่างเต็มกำลัง; แต่เข้าไม้ถึง, เพราะว่าทะเลยิ่งกำเริบมากขึ้นต้านทานเขาไว้. 14 เพราะเหตุนั้นเขาจึงร้องวิงวอนแก่พระยะโฮวาและทูลว่า, “ข้าพเจ้าขอวิงวอนต่อพระองค์, โอ้พระยะโฮวา, ข้าพเจ้าขอวิงวอนพระองค์ด้วยสุดใจ, อย่าให้พวกข้าพเจ้าพินาศไปเนื่องจากชีวิตของชายคนนี้และอย่าทรงลงโทษแก่พวกข้าพเจ้าในการที่ประหารชีวิตเขา. ด้วยว่าพระองค์โอ้พระยะโฮวา, ได้ทรงกระทำไปแล้วตามที่พระองค์ทรงเห็นชอบ. 15 เขาจึงจับโยนาโยนทิ้งทะเล; ความปั่นป่วนแห่งทะเลก็สงบลง. 16 ดังนั้นคนทั้งหลายก็ยำเกรงพระยะโฮวาเป็นที่ยิ่ง; และเขาได้ถวายเครื่องบูชาแด่พระยะโฮวา, และให้สัตย์ปฏิญาณไว้กับพระองค์ 17 เมื่อนั้นพระยะโฮวาได้ทรงเตรียมปลาใหญ่ไว้ตัวหนึ่งสำหรับให้กลืนโยนาเข้าไป; และโยนาก็อยู่ในท้องปลานั้นสามวันสามคืน |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society