โยบ 5 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

¹ “บัดนี้จะร้องทุกข์ก็ร้องไปเถิด: มีใครจะตอบท่านเล่า? ท่านจะหันหน้าไปหาเทพเจ้าองค์ไหน?

² เพราะว่าการวิตกเดือดร้อนไปเปล่าๆ ก็เป็นเครื่องประหารคนโง่, และการเกรี้ยวโกรธก็เป็นเครื่องฆ่าคนเขลา.

³ ข้าฯ เคยได้เห็นคนโฉดเขลาลงรากเป็นหลักแหล่ง, แล้ว, ในชั่วพริบตาเดียว, กิ่งก้านสาขาของเขาก็ผุเน่าเสียไป.

⁴ ลูกหลานของเขาจึงอยู่ห่างจากการปลอดภัย, และเขาก็ถูกบีบคั้นเอาจนสิ้นเนื้อประดาตัวที่ประตูเมือง; และไม่มีใครจะช่วยเหลือเขา.

⁵ พืชผลในนาของเขาคนอดโซก็มาเอาไปกินหมด; แม้แต่ส่วนที่เอาหนามล้อมรั้วไว้ก็เอาไป; บ้างก็วางอุบายที่จะเอาทรัพย์สินของเขาไปด้วย.

⁶ ภัยพิบัติมิได้เกิดขึ้นมาจากผงคลีดิน, หรือความยากเย็นเข็ญใจมิได้งอกขึ้นมาจากพื้นดิน;

⁷ แต่ว่ามนุษย์นั้นเองก่อให้เกิดความยากลำบากนั้น, ดุจลูกไฟที่พลุ่งออกจากกองไฟ

⁸ “ถ้าเป็นตัวข้าฯ, ข้าฯ จะเข้าหาพระเจ้า, และเสนอมอบเรื่องของข้าฯ ไว้กับพระเจ้า.

⁹ ผู้ทรงกระทำการใหญ่ยิ่งเหลือที่จะเข้าใจได้, และการมหัศจรรย์เหลือที่จะคณนาได้.

¹⁰ พระเจ้าได้ประทานฝนให้ตกบนพื้นแผ่นดิน, และทรงให้น้ำไหลเข้ามาในทุ่งนา;

¹¹ จึงเป็นเหตุยกฐานะของคนต่ำต้อยให้สูงขึ้น, และยกคนที่คร่ำครวญให้ปลอดภัย.

¹² พระองค์ได้แก้อุบายของผู้ฉลาดแกมโกงให้ไร้ผล, เพื่อมือของเขาจะมิได้ทำงานให้เสร็จสมหวัง.

¹³ พระองค์ได้ทรงดักจับผู้อวดว่ามีปัญญาด้วยอุบายของเขาเอง. โครงการณ์ของผู้ฉลาดแกมโกงจึงต้องชิงทำก่อนกำหนด.

¹⁴ ถึงจะเป็นเวลากลางวัน, เขาก็ประเชิญต่อความมืด; และในเวลาเที่ยงวัน, เขาก็คลำไปดุจเวลาเที่ยงคืน.

¹⁵ ดังนั้นพระองค์ได้ทรงช่วยคนไร้ที่พึ่งให้รอดจากคมดาบ, และคนอนาถาให้รอดจากมือของผู้ที่ถืออำนาจเป็นธรรม.

¹⁶ โดยเหตุนี้คนเข็ญใจก็มีหวัง, และตัวความชั่วก็ถูกปิดปากเสีย

¹⁷ “นี่แหละคนที่พระเจ้าได้ทรงตีสอนก็เป็นสุข. เหตุฉะนั้นอย่าประมาทการเฆี่ยนสอนแห่งพระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์.

¹⁸ ด้วยว่าพระองค์ทรงกระทำให้เป็นแผล, แล้วก็ทรงแต่งแผลให้. พระองค์ทรงตีให้เจ็บ, แล้วพระหัตถ์ของพระองค์ก็ทรงรักษาเขาให้หาย.

¹⁹ ในความทุกข์ยากถึงหกประการ, พระองค์ก็จะทรงช่วยให้ท่านพ้นภัย, เออ, ถึงจะครบเจ็ดประการ, ท่านก็จะไม่เป็นอันตรายอะไรเลย.

²⁰ ในคราวกันดารอาหารพระองค์จะทรงช่วยให้พ้นจากความตาย; ในคราวศึกสงครามจะทรงช่วยให้พ้นจากอำนาจแห่งดาบ.

²¹ ท่านจะถูกกีดกันไว้จากโรคระบาด; และเมื่อความพินาศมีมา, ท่านก็ไม่ต้องกลัว.

²² เมื่อความพินาศและการกันดารอาหารมีมา, ท่านจะหัวเราะได้: และสัตว์ร้ายบนพื้นแผ่นดินท่านก็จะไม่ต้องกลัว.

²³ ด้วยว่าท่านจะเป็นมิตรกับหินในทุ่งนา, และสัตว์ป่าจะเป็นเพื่อนของท่าน.

²⁴ แล้วท่านก็จะรู้ว่าทับอาศัยของท่านตั้งอยู่ในที่ปลอดภัย; และเมื่อท่านออกไปตรวจตราในเนื้อที่ไร่นาของท่าน, จะไม่มีอะไรขาดหายไปเลย.

²⁵ และท่านจงรู้เถิดว่าพงศ์พันธุ์ของท่านจะเจริญใหญ่โต, และลูกหลานของท่านจะมีมากมายดุจต้นหญ้าที่ขึ้นอยู่บนพื้นแผ่นดิน.

²⁶ ท่านจะมายังหลุมฝังศพเมื่ออายุชรา, ดุจดังเขาเก็บฟ่อนข้าวเข้าบ้านในฤดูของมัน.

²⁷ เรื่องมันก็เป็นดังนี้แหละ. เราได้สืบสวนรู้มาแล้วว่าเป็นดังนั้น. จงฟังเอาเถอะ, และเก็บความรู้ไว้เป็นประโยชน์สำหรับตัวเอง.”

Lean sinn:

Ceanglaichean taic

Sanasan