โยบ 39 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 “เจ้ารู้เวลากำหนดที่เลียงผาซึ่งอยู่ตามซอกเขาตกลูกของมันหรือ? เจ้ารู้กำหนดที่นางกวางจะตกลูกหรือ? 2 เจ้ารู้กำหนดเดือนที่มันจะตกลูกหรือ, หรือจะรู้เวลาที่มันจะเกิด? 3 มันฟุบตัวลง, และผ่านลูกอ่อนออกมาและผ่านพ้นจากความเจ็บปวดของมัน. 4 ลูกของมันก็แข็งแรงขึ้นและโตขึ้นในทุ่งอันอ้างว้าง. มันก็ออกไปในที่ต่างๆ และไม่กลับมาอีกเลย 5 “ใครได้ให้ความอิสสระแก่ลาป่า? ใครเป็นผู้ปล่อยปละลาเปลี่ยวให้ท่องเที่ยวอยู่ในป่า, 6 และอาศัยอยู่ตามดินโป่งที่เรายกให้เป็นถิ่นที่ของมัน? 7 มันเกลียดเสียงอึกทึกของเมือง, และไม่อยากได้ยินเสียงตะโกนของผู้ขับไล่. 8 ทิวเขาเป็นที่หากินของมันและมันเสาะหาผักหญ้าเขียวสดทุกอย่าง 9 “วัวป่าจะยอมรับใช้เจ้าหรือ, หรือมันจะยอมอยู่ข้างรางหญ้าของเจ้า? 10 เจ้าจะใช้เชือกล่ามวัวป่าให้ลากคันไถได้หรือ? มันจะยอมลากคราดในทุ่งตามเจ้าไปหรือ? 11 เมื่อมันมีกำลังแข็งแรงมากมายเช่นนี้เจ้าจะไว้ใจมันได้หรือ, จะปล่อยให้มันทำงานให้เจ้าได้หรือ? 12 เจ้าจะไว้ใจให้มันลากข้าวไปยังบ้านของเจ้า, และขนมาไว้ที่ลานข้าวของเจ้าหรือ? 13 “นกกระจอกเทศกระพือปีกอย่างเข้มแข็งจะบิน, แต่ปีกของมันจะบินได้เหมือนปีกและขนกระสาหรือ? 14 ดังนั้นมันจึงต้องละไข่ที่ดิน, และอบไข่นั้นไว้ในทราย, 15 และมันไม่พะวงว่าจะมีเท้ามาเหยียบไข่ให้แตกเสีย, หรือสัตว์ป่าจะมาย่ำ. 16 มันไม่ใยดีต่อลูกของมัน, ราวกับว่าไม่ใช่ลูกของมันเอง. แม้ว่าการออกไข่ของมันจะไร้ผล, มันก็ไม่แยแสอะไร. 17 เพราะว่าพระเจ้าทรงสร้างให้มันอปัญญาอย่างนั้น, ได้ประทานความรู้ให้มันเลย. 18 ขณะเมื่อมันยืดตัวขึ้นสูงจะออกวิ่ง, มันก็เย้ยฝีเท้าม้าและคนขี่ 19 “เจ้าประสิทธิ์แรงให้แก่ม้าหรือ, หรือเจ้าได้ตกแต่งคอของมันด้วยขนปลิวไสว? 20 เจ้าได้สร้างมันให้กะโดดราวกับตั๊กแตนหรือ? สง่าแห่งเสียงคำรนของมันเป็นที่น่าเกรงขาม. 21 มันใช้กีบคุ้ยโขกตามดินในหุบเขา, และเริงคะนองด้วยกำลังแรงของมัน. มันโผนเข้าใส่ข้าศึก. 22 มันเย้ยความกลัว, และมิได้ย่นย่อต่ออะไรเลยแม้แต่คมดาบมันก็ไม่ถอยหนี. 23 ซองลูกธนูแกว่งกะทบกะแทกมัน, ทั้งหอกและหอกซัดเป็นเงาแปลบปลาบ. 24 มันรุกเข้าใส่ข้าศึกอย่างดุร้าย, และเมื่อมีเสียงแตรเป่าขึ้นมันก็โลดโผนไปมา. 25 พอมีเสียงแตรศึกเป่าขึ้นมันก็ร้องรับ ‘อีแฮ่’. มันได้กลิ่นข้าศึกแต่ไกล, ทั้งได้ยินเสียงตะโกนสั่งของนายทหาร, และเสียงโห่ร้อง 26 “เป็นด้วยสติปัญญาของเจ้าหรือที่ทำให้นกเหยี่ยวบินร่อน, และกางปีกของมันบินไปทางทิศใต้? 27 เป็นด้วยคำสั่งของเจ้าหรือที่นกอินทรีย์บินขึ้นไป, และทำรังของมันไว้บนที่สูง? 28 มันอาศัยอยู่บนหน้าผา, ทำเป็นที่อยู่บนยอดเขาสูงชัน, เป็นที่คุ้มภัยของมัน. 29 จาก ณ ที่นั่นมันแลหาเหยื่อ. ตาของมันมองเห็นในระยะทางไกล. 30 ลูกของมันชอบดูดกินเลือด; มีการฆ่ากันตายที่ไหนมันก็ไปอยู่ที่นั่น.” |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society