โยบ 3 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 ต่อมาโยบก็ออกปากแช่งสาปวันกำเนิดของตน. 2 และกล่าวว่า, 3 “ให้วันที่ข้าฯ ได้เกิดนั้น, และคืนนั้นที่เขากล่าวกันว่ามีกุมารก่อกำเนิดในครรภ์, จงดับศูนย์ไป. 4 ให้วันนั้นมืดมนอนธกาล, อย่าให้พระเจ้าทรงระลึกถึงวันนั้นจากเบื้องบน, และอย่าให้สว่างส่องลงมาถึงในวันนั้นเลย. 5 ให้ความมืดทึบและเงาแห่งความตายมาเป็นเจ้าเรือน; ให้เมฆดำลงมาปกคลุมมันไว้, ให้เหตุการณ์ทั้งมวลซึ่งทำให้กลางวันมืดมิดไปนั้น, มาทำให้มันตกใจกลัว 6 “ส่วนคืนวันนั้น, จงให้ความมืดทึบกุมเอาไว้. อย่าให้กลับเข้าติดต่อกับวันเหล่านั้นในรอบปี; อย่าให้นับเข้าเป็นส่วนของเดือนต่อไปเลย. 7 เออ, ให้คืนวันนั้นเป็นหมัน, และอย่าให้มีเสียงยินดีเกิดขึ้นในคืนนั้นเลย. 8 ให้เขาเหล่านั้น, ที่มีอำนาจสาปวันทั้งหลายได้นั้น. จงสาปคืนนี้เสียด้วย, คือผู้ที่มีเวทมนตร์เรียกมังกรมาใช้ได้. 9 ให้ดาวประจำรุ่งในคืนนั้นมืดไป; ให้คืนนั้นคอยแสงสว่าง, แต่ไม่รู้จักพบ. อย่าให้มันเห็นแสงอรุณรุ่งเช้าเลย. 10 เพราะมันไม่ได้ปิดประตูครรภ์ซึ่งก่อกำเนิดข้าฯ, และมิได้ปิดบังความทุกข์เวทนาจากตัวของข้าฯ 11 “ไฉนหนอข้าฯ จึงมิได้ตายเสียเมื่ออยู่ในครรภ์? ไฉนหนอข้าฯ จึงมิได้ดับจิตต์เสียเมื่อคลอดออกมาจากครรภ์แล้ว? 12 ไฉนหนอจึงได้มีตักคอยรับข้าฯ ไว้? หรือไฉนหนอได้มีหัวนมไว้สำหรับข้าฯ ดูด? 13 ถ้าหาไม่แล้วข้าฯ ก็คงจะได้นอนไปอย่างสบายเงียบ; ข้าฯ คงจะได้นอนหลับไป. ข้าฯ ก็คงจะได้ถึงที่หยุดพักสบาย 14 ด้วยกันกับเหล่ากษัตริย์และรัฐมนตรีแห่งโลก, ผู้ที่ได้กลับก่อสร้างตึกรามสำหรับตัวในที่ที่ถูกทำลายให้ร้างเปล่าไปแล้ว; 15 หรืออยู่กับเจ้านายผู้ได้ส่ำสมทองคำไว้, และผู้ที่ได้รวบรวมเนื้อเงินไว้จนเต็มเรือนของตน. 16 ถ้าหากตัวข้าฯ ได้เป็นไปในลักษณะแท้งลูก, คือเป็นลูกที่มิได้เห็นแสงสว่างเลย, ก็จะดี. 17 ที่นั่นแหละเหล่าคนชั่วได้พ้นจากการระทมทุกข์, ผู้อิดโรยได้ถึงที่พักผ่อน. 18 และเหล่าชะเลยงานหนักก็ได้ไปหยุดพักด้วยกัน, และจะมิได้ยินเสียงขู่ของนายผู้คุมอีกเลย. 19 ผู้น้อยและผู้ใหญ่ก็รวมกันอยู่ที่นั่น, และทาสก็ไม่ต้องเป็นบ่าวนายกันต่อไป 20 “ไฉนหนอผู้ที่ทนทุกข์เวทนายังจะเห็นแสงเดือนแสงตะวันอยู่อีก? และผู้ที่มีใจระทมทุกข์ขื่นขมยังจะมีชีวิตอยู่ได้? 21 คือผู้ที่รอคอยความตายให้มาถึง, แต่ก็หามาถึงไม่? เขาขุดค้นหาความตายเสียยิ่งกว่าคนที่ขุดค้นหาสินทรัพย์. 22 ซึ่งเขามีความชื่นใจยินดีมากเมื่อได้ไปพบหลุมฝังศพ. 23 ไฉนหนอคนอย่างที่มีทางตัน, และที่พระเจ้าได้ทรงทำรั้วกั้นทางไว้, ยังจะมีชีวิตต่อไป? 24 การถอนใจใหญ่ก็เป็นอาหารประจำวันของข้าฯ, และการครวญครางได้เทออกมาดุจน้ำไหล. 25 ด้วยว่าสิ่งใดที่ข้าฯ หวาด, สิ่งนั้นก็มาทับถมข้าฯ; และสิ่งที่ข้าฯ กลัว, สิ่งนั้นก็มาถึงข้าฯ แล้ว. 26 ข้าฯ ไม่มีความสงบสุข, ไม่มีความสงบใจ, ไม่มีความสงบเงียบ, --มีแต่ความทุกข์เท่านั้น.” |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society