โยบ 16 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 แล้วโยบได้กล่าวตอบว่า, 2 “เรื่องอย่างนี้ข้าฯ ได้ยินมามากแล้ว. ท่านทั้งหลายเป็นผู้เล้าโลมอันร้ายกาจ! 3 คำกล่าวอย่างลมๆ นั้นจะจบสิ้นกันเมื่อใดหนอ? ท่านเป็นอะไรไปจึงให้คำตอบอย่างนี้? 4 ข้าฯ ก็พูดอย่างท่านได้เหมือนกัน. หากจิตต์ใจของท่านมาเปลี่ยนร่างกายกับข้าฯ, ข้าฯ อาจประติดประต่อถ้อยคำกล่าวว่าท่าน, และโคลงศีรษะเย้ยท่านได้เหมือนกัน. 5 ข้าฯ อาจกล่าวหนุนใจท่านแต่ปาก, และอาจใช้ริมฝีปากเล้าโลมบรรเทาทุกข์ท่าน 6 “แต่ถึงจะพูดไปก็ไม่เห็นจะบรรเทาทุกข์อะไร! ถึงจะนิ่งไว้ก็ไม่เห็นเบาใจอะไร! 7 บัดนี้พระเจ้าได้ทรงทำให้ข้าฯ อ่อนระอา, และพระองค์ได้ทรงกระทำให้เหล่าเพื่อนของข้าฯ ไม่มีค่าไปด้วย. 8 ที่พระองค์ได้ทรงบีบคั้นข้าฯ ก็เป็นพะยานอย่างหนึ่ง; อาการซูบผอมของข้าฯ ก็ปรักปรำข้าฯ อยู่, เป็นการอ้างพะยานเผชิญหน้าข้าฯ. 9 พระองค์ทรงฉีกข้าฯ เสียด้วยพระพิโรธของพระองค์, และข่มเหงข้าฯ, พระองค์ทรงกัดข้าฯ ด้วยพระทนต์ของพระองค์. ศัตรูของข้าฯ ได้เขม็งตาจ้องดูข้าฯ. 10 เขาแยกเขี้ยวอ้าปากจะขม้ำข้าฯ, เขาตบแก้มประจารข้าฯ. เขารวมหัวปองร้ายข้าฯ. 11 พระเจ้าทรงปล่อยให้ข้าฯ อยู่ในหมู่คนอธรรม; พระองค์ทรงโยนทิ้งข้าฯ ไว้ในมือของคนชั่ว. 12 เมื่อข้าฯ อยู่ตามสบาย, พระองค์ได้ทำลายข้าฯ เสีย. เออ, พระองค์ทรงจับคอข้าฯ, ฟาดลงเสียจนละเอียด. พระองค์ได้ตั้งตัวข้าฯ ไว้เป็นเป้า. 13 นายธนูของพระองค์ตั้งกองอยู่ล้อมรอบข้าฯ. พระองค์ทรงทิ่มแทงตับไต ใส้พุงของข้าฯ เสียยับเยิน, โดยมิได้ทรงปราณีเลย. พระองค์ทรงทำให้ดีของข้าฯ ไหลหยดลงมาถึงดิน. 14 พระองค์ทรงทะลายข้าฯ เป็นช่องแล้วเป็นช่องอีก. พระองค์ทรงวิ่งเข้ามาต่อสู้ข้าฯ อย่างนักรบกำยำ 15 “ข้าฯ ได้เย็บผ้าเนื้อหยาบแนบหนังข้าฯ ไว้, และได้ซบเข่าของข้าฯ ลงคลุกเคล้ากับผงคลีดิน. 16 หน้าตาของข้าฯ ก็แดงก่ำเพราะการร้องไห้, และเงาแห่งความตายก็อยู่ที่เปลือกตาของข้าฯ. 17 ถึงกระนั้นความอสัตย์อธรรมก็ไม่มีอยู่ที่มือของข้าฯ, และการอธิษฐานของข้าฯ ก็ใสบริสุทธิ์ 18 “แผ่นดินเอ๋ย, อย่ากลบโลหิตของข้าฯ ไว้. อย่าให้คำร้องทุกข์ของข้าฯ รู้จักส่างซาเลย. 19 จงดูเถิดบัดนี้ผู้ทรงอุปถัมภ์ของข้าฯ อยู่ในสวรรค์, และผู้ที่ทรงสนับสนุนรับรองข้าฯ นั้นอยู่เบื้องบน. 20 บรรดาเพื่อนฝูงของข้าฯ ก็เยาะเย้ยข้าฯ, แต่หน่วยตาของข้าฯ ก็หลั่งน้ำตาออกมาฉะเพาะพระพักตรพระเจ้า, 21 เพื่อพระองค์จะทรงประสาทให้มนุษย์มีความชอบธรรมต่อพระเจ้านั้น, เช่นกับคนเรามีคนกลางสมานไมตรีกับเพื่อนบ้าน. 22 ด้วยว่าในอีกไม่กี่ปีข้าฯ จะเดินไปตามทางที่ข้าฯ จะไม่กลับมาอีก.” |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society