เยเรมีย์ 6 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 ข้าแต่พวกลูกหลานของตระกูลเบ็นยามิน, จะหนีจากที่ท่ามกลางเมืองยะรูซาเลมเอาตัวรอด, จงเป่าแตรที่ตำบลธะโคอา, แลยกธงสำคัญขึ้นบนเบธฮาเตเรม, เพราะมีความร้ายปรากฏออกที่ฝ่ายเหนือ, แลเป็นเป็นความทำลายใหญ่. 2 ลูกหญิงอันงามและสุภาพของเมืองซีโอนนั้นอันเราจะตัดทำลายเสีย. 3 จำพวกเลี้ยงแกะทั้งฝูงแกะของเขาจะได้มาหาหญิงนั้น, เขาจะตั้งทับอาศัยล้อมรอบหญิงนั้น, เขาจะมาเลี้ยงตัวทุกคนในที่ๆ ของตัว. 4 เจ้าทั้งหลายจงจัดการสงครามต่อสู้หญิงคนนั้น, จงลุกขึ้น, แลให้พวกเราขึ้นไปในเวลาตะวันเที่ยง. วิบากมาถึงพวกเราแล้ว, เพราะเวลากลางวันใกล้จะสิ้น, เพราะเงาแห่งเวลาเย็นนั้นยืดยาวไป. 5 จงลุกขึ้นแลให้พวกเราขึ้นไปในเวลากลางคืน, ให้พวกเราทำลายวังทั้งปวงของหญิงนั้น. 6 เพราะพระยะโฮวาเจ้าของพลโยธาทั้งปวงได้ตรัสดังนี้ว่า, ให้ฟันต้นไม้ทั้งปวงถมลงทำเชิงเทินต่อสู้เมืองยะรูซาเลม, เมืองนี้และเป็นเมืองที่จะต้องเยี่ยมลงโทษ, เมืองนี้เต็มด้วยความข่มเหงในท่ามกลางตัว. 7 เหมือนน้ำพุอันใดอันหนึ่งได้พุน้ำของตัวออกฉันใด, เมืองนี้ได้พุความชั่วร้ายออกฉันนั้น. ความร้ายแลความปล้นเขาได้ยินในเมือง, มีความเจ็บแลบาดแผลอยู่ตรงหน้าเราเป็นนิตย์. 8 โอ้ยะรูซาเลม, เจ้าจงรับคำสั่งสอนเถิด. กลัวเกลือกจิตต์ใจของเราจะหลุดจากเจ้า, เกลือกเราจะต้องกระทำให้เจ้าร้างไป, ให้เป็นประเทศไม่มีคนอยู่. 9 พระยะโฮวาของพลโยธาทั้งหลายได้ตรัสดังนี้ว่า, เขาทั้งปวงจะเก็บพวกยิศราเอลที่ยังเหลืออยู่นั้นให้หมดจดเหมือนอย่างผลที่เถาองุ่นต้นใดต้นหนึ่ง. จงกลับมือของเจ้าใส่ในกะจาดเหมือนอย่างคนเก็บลูกองุ่นเถิด. 10 ข้าพเจ้าจะพูดแก่ผู้ใด, แลจะว่าให้ระวังตัวแก่ผู้ใด, เพื่อเขาทั้งปวงจะได้ฟังเล่า. ดูเถิดหูของพวกเขาเป็นแข็งกะด้าง, และเขาจะได้ยินมิได้, นี่แน่ะ, คำโอวาทของพระยะโฮวาเป็นที่ดูหมิ่นดูถูกแก่เขา, แลเขาไม่ได้ยินดีในคำนั้น. 11 ข้าพเจ้าเต็มล้นด้วยความพิโรธของพระยะโฮวา, ข้าพเจ้าเหน็ดเหนื่อยด้วยอดกลั้นจงเทความพิโรธนั้นออกเหนือลูกหลานทั้งปวงทั้งอยู่ข้างนอก, แลเหนือคนหนุ่มที่ประชุมกันนั้น, เพราะผัวทั้งเมียจะต้องจับไป, คนแก่ทั้งผู้ที่มีปีเดือนเต็มบริบูรณ์ด้วย. 12 แลบ้านเรือนของเขาจะต้องหันให้แก่คนอื่น, ทั้งทุ่งนาแลภรรยาของเขาด้วยกัน, เพราะเราจะเหยียดมือของเราออกเหนือชาวเมืองประเทศนั้น, พระยะโฮวาได้ตรัส. 13 ด้วยว่าตั้งแต่คนต่ำที่สุดในพวกเขาจนถึงผู้สูงที่สุดทุกตัวคนมักหลงด้วยความโลภทั้งนั้น, แลตั้งแต่ผู้ทำนายจนถึงพวกปุโรหิตทุกตัวคนมักทำการด้วยอสัตย์อธรรม. 14 เขาทั้งปวงได้รักษาบาดแผลของลูกหญิงพลไพร่ของเรามักง่าย, พูดอยู่ว่า, เป็นสุขๆ เถิด, เมื่อไม่มีความสุขเลย. 15 เขาทั้งปวงเมื่อประพฤติการชั่วลามกนั้นเขาละอายหรือ, เปล่า, เขาไม่มีความละอายเลย, แลเขาจะมีความละอายออกหน้าเขาสักนิดก็ไม่ได้, เหตุฉะนี้เขาทั้งปวงจะต้องล้มลงในท่ามกลางพวกเขาที่ล้มลงนั้น. ขณะเมื่อเราจะเยี่ยมเขา, เขาจะได้ต้องผลักลง. เป็นคำพระยะโฮวาตรัส 16 พระยะโฮวาได้ตรัสดังนี้ว่า, เจ้าทั้งหลายจงยืนขึ้นที่ทางทั้งปวง, พิจารณาถามดูว่า, ทางเก่าๆ ทางที่ดีนั้นอยู่ไหน, แลจงดำเนินในทางนั้นเถิด, แลเจ้าทั้งหลายจะได้ความสุขสำหรับจิตต์วิญญาณของพวกเจ้า. แต่เขาทั้งปวงได้ตอบว่า, พวกเราไม่ไปในทางนั้น. 17 เราได้ตั้งผู้เฝ้ารักษาเหนือพวกเจ้าบอกว่า, จงฟังเอาเสียงแตร, แต่เขาตอบว่าเราจะไม่ฟัง. 18 เหตุฉะนี้ดูกรเจ้าทั้งหลายที่เป็นเมืองอื่นต่างๆ, และโอ้พวกที่ได้ประชุม, จงฟังดู, จงรู้เหตุซึ่งมีในท่ามกลางพวกเขา. 19 โอ้แผ่นดินโลก, จงฟังเอาเถิด. นี่แน่ะ, เราจะพาความร้ายมาเหนือไพร่พลเหล่านี้; คือผลความคิดของเขา, เพราะเขาไม่ได้ยินฟังถ้อยคำของเราแลกฎหมายของเรา, แต่ได้ละทิ้งเสีย. 20 จะเป็นประโยชน์อะไรแก่เรา, ที่มีเครื่องหอมมาแต่เมืองซะบา, และต้นอ้อหวานมาแต่ไกลเล่า, ของบูชายัญทั้งปวงของพวกเจ้าก็ไม่ชอบ, แลเครื่องบูชาอื่นๆ ของพวกเจ้าไม่หวานแก่เรา. 21 เหตุฉะนี้พระยะโฮวาได้ตรัสดังนี้ว่า, นี่แน่ะ, เราจะวางก้อนสะดุดทั้งปวงตรงหน้าไพร่พลเหล่านี้, แลทั้งบิดาทั้งลูกผู้ชายทั้งปวงด้วยกันจะล้มลงบนก้อนสะดุดนั้น, แลเพื่อนบ้านกับทั้งมิตรสหายของได้ฉิบหาย. 22 พระยะโฮวาได้ตรัสดังนี้ว่า, นี่แน่ะ, มีพลเมืองกำลังมาแต่ฝ่ายเหนือ, แลเมืองใหญ่จะต้องปลุกขึ้นแต่ข้างๆ แผ่นดินโลก. 23 โอ้บุตรหญิงเมืองซีโอน, เขาทั้งปวงจะต้องจับเอาคันธนูแลทวน, เขาเป็นคนใจฉกรรจ์, แลเขาจะไม่มีความเมตตาเลย, เขามีเสียงร้องสนั่นเหมือนอย่างน้ำในมหาสมุทร, แลเขากำลังขี่ม้า, แลเขาทุกๆ คนตั้งขบวนทัพ, เหมือนอย่างผู้ชายสำหรับการศึก, ต่อสู้เจ้า. 24 พวกเราได้ยินเสียงเลื่องลือทัพนั้น, มือของพวกเราจึงอ่อนกำลังลง, ความทุกข์อันใหญ่จับเอาพวกเรา, แลมีความปวดเหมือนอย่างหญิงกำลังคลอดลูก. 25 อย่าออกไปที่ทุ่งนา, แลอย่าเดินโดยทาง, เพราะกะบี่ของพวกศัตรูแลความกลัวมีอยู่ทุกข้าง. 26 โอ้บุตรหญิงพลเมืองของข้าพเจ้า, จงมัดตัวไว้ด้วยผ้าหยาบ, แลกลิ้งเกลือกตัวเจ้าในขี้เท่า, แลร้องไห้ร้องห่มเป็นความขมใจที่สุด, เหมือนจะทำเพราะลูกผู้ชายคนเดียว, เพราะผู้ปล้นจะมาเหนือพวกเราโดยพลัน. 27 เราได้ตั้งตัวเจ้าเป็นต่างป้อมแลค่ายแห่งหนึ่งในท่ามกลางพวกไพร่พลของเรา, เพื่อเจ้าจะได้รู้แลลองทางของเขา. 28 เขาทั้งปวงเป็นคนมักคิดกบฏนัก, เขามักดำเนินด้วยความนินทา, เขาเป็นทองเหลืองแลเหล็ก, เขาทั้งปวงเป็นคนมักปลอมทั้งนั้น. 29 เครื่องสูบเผาก็ไหม้เสียแล้ว, ตะกั่วนั้นศูนย์หายด้วยไฟ, ช่างหล่อก็ละอายของเสียเปล่าๆ, เพราะคนชั่วยังหาได้ต้องถอนออกไปเสียไม่. 30 คนทั้งปวงจะต้องเรียกเขาว่าเป็นขี้เงิน, เพราะพระยะโฮวาได้ละทิ้งเขาทั้งปวงเสียแล้ว |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society