เยเรมีย์ 51 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 พระยะโฮวาตรัสดังนี้ว่า, นี่แน่ะ, เราจะปลุกลมทำลายต่อสู้เมืองบาบูโลน, และต่อสู้คนทั้งปวงที่ได้อยู่ในท่ามกลางเขา, ที่ได้ยกขึ้นต่อสู้เรา. 2 แลเราจะใช้ผู้สำหรับฝัดข้าว, แลเขาจะฝัดเมืองบาบูโลนให้เป็นประเทศเปล่าไป, เพราะในวันความทุกข์นั้นเขาทั้งปวงจะต่อสู้เมืองล้อมรอบ. 3 ให้ทหารธนูโก่งธนูของตัวต่อสู้ผู้ที่โก่งธนู, และต่อสู้ผู้ที่ยกตัวในเกราะของตัว, แลเจ้าทั้งหลายอย่าเว้นชายหนุ่มๆ, จงทำลายแต่บรรดากองทัพของเขาให้สิ้นเชิง. 4 ดังนี้ผู้พี่น้องฆ่าตายจะล้มลงในประเทศเคเซ็ด, แลเขาทั้งปวงจะถูกอาวุธทะลุตลอดตัวในถนนทั้งหลายของเขา. 5 ด้วยว่าพวกยิศราเอลแลยะฮูดามิได้ต้องทั้งจากพระเจ้าของตัว, คือพระยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งหลาย, มาตรว่าประเทศของเจ้าทั้งหลายเต็มด้วยความผิดต่อสู้บริสุทธิ์องค์เดียวแห่งพวกยิศราเอล. 6 จงหนีจากที่ท่ามกลางเมืองบาบูโลน, แลให้รอดชีวิตของตัวทุกๆ คน, อย่าให้ความฉิบหายมาถึงตัวเพราะบาปแห่งเมืองบาบูโลน, เพราะเวลานี้เป็นวันกำหนดความกริ้วแห่งพระยะโฮวา, พระองค์จะให้ความตอบแทนคืนแก่เมืองบาบูโลน. 7 เมืองบาบูโลนเป็นถ้วยทองคำในหัตถ์แห่งพระยะโฮวา, ที่ได้ให้แต่บรรดาแผ่นดินโลกเมาไป, ประเทศทั้งปวงได้กินแต่ในน้ำองุ่นแห่งเมืองบาบูโลน, เหตุฉะนี้ประเทศทั้งปวงจึงคลั่งอยู่. 8 เมืองบาบูโลนล้มลงแลทำลายเสียแล้วโดยเร็วพลัน, จงเห่าร้องเพราะบาบูโลน, จงหยิบเอาใบพิมเสนเพื่อจะแก้ปวดของบาบูโลน, ถ้าจะรักษาหายได้. 9 พวกเราได้มีความปรารถนาจะให้บาบูโลนหายโรค, แท้บาบูโลนยังไม่หาย, จงละทิ้งบาบูโลนเสีย, แลให้พวกเราเข้าไปในเมืองของตนทุกทั่วคน, เพราะความพิพากษาสำหรับบาบูโลนนั้นสูงถึงอากาศบนแลความพิพากษานั้นต้องยกขึ้นถึงฟ้า. 10 พระยะโฮวาได้นำความชอบธรรมของพวกเราออกมาแล้ว, มาเถิด, ให้พวกเราป่าวประกาศภาระธุระแห่งพระยะโฮวาพระเจ้าของพวกเราในเมืองซีโอน. 11 จงกระทำให้ลูกธนูทั้งหลายเลื่อมมันไป, จงให้เกราะทั้งปวงเต็มไป, พระยะโฮวาได้ปลุกใจของเจ้าเมืองเมดายทั้งหลายให้ขึ้น, เพราะพระองค์มีดำริต่อเมืองบาบูโลน, เพื่อจะทำลายเมืองบาบูโลนให้ได้, เพราะการนี้เป็นความกริ้วแห่งพระยะโฮวา, (คือ) เป็นความกริ้วเพราะโบสถ์วิหารของพระองค์. 12 จงตั้งธงสำคัญบนกำแพงเมืองบาบูโลน, จงจัดแจงให้พวกตระเวนมีกำลังใหญ่, จงตั้งพวกสาระวัตรให้ยืนขึ้น, จงจัดทหารกองซ่อนซุ่มไว้, เพราะว่าพระยะโฮวาได้ดำริการแลได้สำเร็จการซึ่งพระองค์ได้ตรัสต่อสู้ชาวเมืองบาบูโลน. 13 โอ้เมืองซึ่งตั้งอยู่ที่น้ำมากมาย, มีทรัพย์สมบัติบริบูรณ์, ที่สุดปลายของเจ้าก็มาถึงแล้ว, แลโอกาศที่จะกระทำการโลภของเจ้านั้นก็จะถึงที่สุดแล้ว. 14 พระยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งหลายได้สาบานด้วยชีวิตของพระองค์ว่า, แท้จริงเราได้ให้เจ้าเต็มไปด้วยคนมากดุจฝูงตัวบุ้ง, แลเขาทั้งปวงยกเสียงร้องตวาดต่อสู้เจ้า. 15 พระองค์ได้สร้างแผ่นดินโลกด้วยฤทธิ์เดชของพระองค์, พระองค์ได้ตั้งประดิษฐานพิภพด้วยปัญญาของพระองค์, แลได้แผ่ฟ้าสวรรค์ออกด้วยความเข้าพระทัยแห่งพระองค์, 16 ครั้นเมื่อพระองค์เปล่งสุรเสียงของพระองค์ออกก็เกิดน้ำฝนในฟ้ามากมาย, แลพระองค์ได้บันดาลให้ไอน้ำทั้งปวงขึ้นแต่ที่สุดปลายแผ่นดินโลก. พระองค์ได้กระทำให้มีไฟฟ้าด้วยน้ำฝน, แลพาลมออกมาแต่คลังทั้งปวงของพระองค์. 17 มนุษย์ทุกคนก็เป็นไปดุจสัตว์โดยรัจ ฉานหามีความรู้ไม่, คนสำหรับทำรูปพระก็ต้องตกตะลึงในการทำพระแกะ, เพราะรูปพระหล่อของตัวนั้นเป็นความมุสา, แลไม่มีลมหายใจในรูปพระทั้งหลายนั้น. 18 รูปพระนั้นเป็นความเปล่า, เป็นธุระแห่งความหลง, ในเวลาสำหรับจะลงโทษแก่รูปนั้น, มันจะต้องฉิบหายไป. 19 ผู้ที่เป็นสวนแห่งยาโคบก็ไม่เหมือนรูปพระเหล่านั้น, เพราะพระองค์เป็นผู้ประดิษฐานแต่บรรดาทุกสิ่งทั้งปวง, แล (พวกยิศราเอล) เป็นกิ่งสาขาแห่งที่มฤดกของพระองค์, นามชื่อของพระองค์คือพระยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งหลาย 20 เจ้าเป็นขวานรบของเรา, แลเป็นเครื่องสำหรับรบศึก, ด้วยว่าเราหักเมืองทั้งปวงเป็นท่อนๆ โดยเจ้า, เราทำลายประเทศราชทั้งหลายโดยเจ้า 21 แลเราหักม้าแลผู้ที่ขี่ม้านั้นให้เป็นท่อนๆ โดยเจ้า, แลเราหักราชรถแลผู้ที่ขี่ราชรถให้เป็นท่อนๆ โดยเจ้า, 22 แลเราหักเป็นท่อนๆ ซึ่งผู้ชายแลผู้หญิงโดยเจ้า, แลโดยเจ้า เราหักเป็นท่อนๆ ซึ่งคนแก่แลคนหนุ่ม, แลโดยเจ้าหักเป็นท่อนๆ ซึ่งชายหนุ่มแลหญิงสาว, 23 แลโดยเจ้า เราหักเป็นท่อนๆ ซึ่งผู้เลี้ยงแกะแลฝูงแกะของตัว, แลโดยเจ้าเราหักเป็นท่อนๆ ซึ่งชาวนาแลวัวตัวผู้เทียมแอกของเขา, แลโดยเจ้าเราหักเป็นท่อนๆ ซึ่งนายทัพแลเจ้านายทั้งหลาย. 24 แลเราจะคืนให้แก่เมืองบาบูโลน, แลแก่บรรดาชาวเคเซ็ด, ซึ่งความร้ายทั้งปวงที่เขาทั้งหลายได้ทำในเมืองซีโอนในที่เจ้าทั้งปวงได้เห็นนั้น, พระยะโฮวาได้ตรัส. 25 นี่แน่ะ, โอ้ภูเขามักทำลาย, พระยะโฮวาได้ตรัส, เราตั้งอยู่ต่อสู้เจ้าผู้ที่ได้ทำลายแต่บรรดาแผ่นดินโลก, แลเราจะเหยียดมือของเราออกเหนือเจ้า, แลเราจะกลิ้งเจ้าลงจากภูเขาหินทั้งหลายนั้น, แลจะกระทำให้เจ้าเป็นภูเขาอันไหมเสียแล้ว. 26 แลเขาทั้งปวงจะเอาก้อนหินแต่เจ้าสักก้อนหนึ่งเพื่อจะทำมุมตึกมิได้, หรือจะเอาก้อนหินแต่เจ้าสักก้อนหนึ่งเพื่อจะทำรากตึกมิได้, แต่เจ้าจะเป็นความเริดร้างต่อไปเป็นนิตย์ พระยะโฮวาได้ตรัส. 27 เจ้าทั้งหลายจงยกธงๆ หนึ่งตั้งขึ้นในประเทศ, จงเป่าแตรในท่ามกลางเมืองทั้งปวง, จงจัดแจงเมืองทั้งหลายเพื่อจะต่อสู้เมืองบาบูโลน, จงชุมนุมประเทศราชแห่งอาระราชแลมินนิแลอัซคินัศให้ยกมาต่อสู้เมืองบาบูโลน. จงตั้งแม่ทัพคนหนึ่งให้ต่อสู้เมืองบาบูโลน, จงกระทำม้าทั้งปวงให้ยกมา (ต่อสู้เมืองบาบูโลน) ขึ้นมามากมายดุจตัวบุ้งที่เป็นขนนั้น. 28 จงจัดแจงเมืองทั้งหลาย, ทั้งกษัตริย์เมืองเมดายทั้งปวง, แลแม่ทัพทั้งหลายเมืองเมดายนั้น, แลบรรดาเจ้านายเมืองนั้น, แลบรรดาประเทศที่ขึ้นแก่เมืองเมดายนั้นเถิด, ให้ต่อสู้เมืองบาบูโลน. 29 แลประเทศนั้นจะสะเทือนสะท้านแลเป็นความทุกข์, เพราะความดำริแห่งพระยะโฮวาจะสำเร็จต่อสู้เมืองบาบูโลนทุกสิ่ง, เพื่อจะทำให้ประเทศบาบูโลนเป็นที่เริดร้างปราศจากคน. 30 ผู้ชายทั้งปวงที่มีกำลังใหญ่แห่งเมืองบาบูโลนไม่อาจสู้รบเขา, เขาติดอยู่ในที่อันเข้มแข็งของเขา, กำลังของเขาสิ้นเสียแล้ว, เขากลับเป็นเหมือนพวกผู้หญิงที่อยู่ของเมืองบาบูโลนไฟไหมเสียแล้ว, กลอนประตูเมืองบาบูโลนหักแล้ว. 31 คนเร็วคนหนึ่งจะวิ่งไปปะคนเร็วอีกคนหนึ่ง, แลราชทูตคนหนึ่งจะไปปะราชทูตคนหนึ่ง, เพื่อจะทูลเจ้าเมืองบาบูโลนให้ผู้ว่าเมืองบาบูโลนข้างปลายโน้นเสียๆ แล้ว. 32 แลช่องที่จะหนีไปนั้นปิดแล้ว, แลไม้เขื่อนขันนั้นข้าศึกได้เผาเสียหมด, แลผู้ชายทั้งปวงสำหรับรบศึกนั้นต้องมีความกลัว. 33 ด้วยว่าพระยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งหลาย, เป็นพระเจ้าพวกยิศราเอล, ได้ตรัสดังนี้ว่า, ลูกหญิงของเมืองบาบูโลนดุจลานข้าว, ถึงเวลาที่จะนวดหญิงนั้นแล้ว, อีกสักหน่อยหนึ่งจึงจะถึงเวลาเกี่ยวข้าวแห่งหญิงนั้น. 34 นะบูคัศเนซัรเจ้าเมืองบาบูโลนได้กินข้าพเจ้าเสียหมดแล้ว, เขาได้เคี้ยวตัวข้าพเจ้า, แลเขาได้กระทำให้ข้าพเจ้าเป็นภาชนะเปล่า, เขาได้กลืนข้าพเจ้าลงไปดุจงูใหญ่, แลเขาได้เต็มท้องของเขาด้วยกับเข้าทั้งปวงอันละเอียดดีของข้าพเจ้า, แล้วแลเขาได้สำรอกข้าพเจ้าออก. 35 ความร้ายที่เขาทำแก่ข้าพเจ้าแลแก่เนื้อหนังของข้าพเจ้านั้น, ขอให้มาตกลงบนบาบูโลน, ชาวเมืองซีโอนจะว่ากระนั้น. แลโลหิตของข้าพเจ้านั้น, ขอให้มาบนชาวเมืองเคเซ็ดทั้งหลาย, เมืองยะรูซาเลมจะว่ากระนั้น. 36 เหตุดังนี้พระยะโฮวาได้ตรัสดังนี้ว่า, นี่แน่ะ, เราจะช่วยสงเคราะห์ความคดีของเจ้า, แลจะเอาธุระลงโทษเพื่อเจ้า, แลเราจะให้น้ำทะเลของเมืองบาบูโลนแห้งไป, แลจะกระทำให้น้ำพุที่เมืองบาบูโลนให้แห้ง. 37 แลเมืองบาบูโลนจะเป็นกองๆ, เป็นที่อยู่แห่งหมาป่า, เป็นความน่าพิศวง, แลเป็นความสูดปากดูหมิ่นจะปราศจากชาวเมืองอยู่. 38 เขาทั้งปวงจะร้องครางด้วยกันดุจเสียงหมู่สิงห์โตหนุ่ม, แลเขาจะร้องดุจลูกสิงห์โต. 39 เราจะบันดาลให้เขาทั้งหลายมีการเลี้ยงกันในความรื่นเริงของเขา, แลเราจะกระทำให้เขาทั้งหลายเมาสุรา, เพื่อเขาจะดีใจ, แลหลับอยู่เป็นนิตย์, แลจะไม่ตื่นขึ้นอีก, พระยะโฮวาได้ตรัส. 40 เราจะพาเขาทั้งหลายลงมาดุจฝูงลูกแกะถึงที่ฆ่า, ดุจแกะตัวผู้แลแพะผู้ทั้งหลาย. 41 เมืองซีซักตีได้แล้วอย่างไรหนอ, แล (เมือง) อันเป็นที่สรรเสริญทั่วไปในพิภพต้องเสียไม่ทันรู้สึกตัวอย่างไรหนอ, เมืองบาบูโลนกลับเป็นความพิศวงในท่ามกลางเมืองทั้งปวงนั้นเป็นเช่นไหน. 42 น้ำทะเลได้ขึ้นมาบนเหนือบาบูโลน, เมืองบาบูโลนคลุมมิดด้วยคลื่นมากมายแห่งทะเลนั้น. 43 กรุงทั้งหลายแห่งเมืองบาบูโลนเป็นความเริดร้างเสียแล้ว, เป็นประเทศแล้งแลเป็นป่า, เป็นประเทศที่ไม่มีคนอาศัยอยู่, หรือไม่มีบุตรมนุษย์จะเดินผ่านหน้าในที่นั้น. 44 แลเราจะลงโทษแก่เบ็ลในเมืองบาบูโลน, แลจะเอาของที่เบ็ลได้กลืนลงแล้วนั้นออกมาจากปากของเขา, แลเมืองทั้งปวงจะไม่ไหลเข้ากับเบ็ลอีกเลย, กำแพงบาบูโลนจะล้มลง. 45 ดูกรไพร่พลของเรา, เจ้าทั้งหลายจงออกมาแต่ท่ามกลางเมืองบาบูโลน, แลเจ้าทุกคนจงเอาชีวิตของตัวให้พ้นความพิโรธอันกล้าแห่งพระยะโฮวาเถิด. 46 แลอย่าให้เจ้าเสียใจไป, หรืออย่ากลัวเพราะข่าวนั้นที่จะได้ยินในประเทศนั้น, ด้วยว่าจะมีข่าวมาในปีหนึ่ง, แลถัดไปอีกปีหนึ่งจะมีข่าวมาอีกแล (จะเกิด) ความร้ายในประเทศนั้น, เจ้าเมืองต่อเจ้าเมือง, (จะรบกัน). 47 นี่แน่ะ, เหตุดังนี้เวลาปีเดือนกำลังเข้ามา, ที่เราจะมีการตัดสินบนรูปพระแกะทั้งหลายแห่งเมืองบาบูโลน, แลทั่วประเทศเมืองบาบูโลนจะตกตะลึงไป, แลบรรดาของเมืองบาบูโลนที่จะต้องฆ่านั้นล้มลงในท่ามกลางเมือง. 48 ขณะนั้นฟ้าสวรรค์แลแผ่นดินโลก, แลบรรดาทุกสิ่งที่มีในที่นั่น, จะร้องเพลงให้ยินดีเพราะบาบูโลน, ด้วยว่าคนที่ทำลายเมืองบาบูโลนจะเข้ามาถึงเมืองแต่ฝ่ายเหนือ, พระยะโฮวาได้ตรัส. 49 เมืองบาบูโลนได้ฆ่าพวกยิศราเอลให้ล้มลงฉันใด, คนที่ถูกอาวุธตายแต่ทั่วบรรดาแผ่นดินโลกจะล้มลงที่เมืองบาบูโลนฉันนั้น. 50 เจ้าทั้งหลายที่ได้พ้นคมกะบี่แล้ว, จงไปเสีย, อย่านิ่งยืนอยู่, จงระลึกถึงพระยะโฮวาห่างไกล, แลให้เมืองยะรูซาเลมเข้ามาในใจของพวกเจ้าเถิด. 51 ข้าพเจ้าทั้งหลายตกตะลึงไปแล้ว, เพราะพวกข้าพเจ้าได้ยินข่าวดูหมิ่นดูถูก, ความละอายได้ปิดหน้าผากของพวกข้าพเจ้า, เพราะคนต่างประเทศทั้งปวงได้เข้ามาในห้องบริสุทธิ์ทั้งหลายแห่งพระยะโฮวา. 52 นี่แน่ะ, เหตุฉะนี้วันเดือนทั้งหลายจะมา, ที่เรากระทำการพิพากษาบนเหนือรูปเคารพแกะทั้งหลายของบาบูโลน, แลทั่วตลอดประเทศบาบูโลนจะมีคนถูกอาวุธร้องครวญอยู่, พระยะโฮวาได้ตรัส. 53 ถึงมาตรแม้นบาบูโลนจะขึ้นไปถึงฟ้า, แลแม้นบาบูโลนจะกระทำให้ที่สูงกำลังของตัวเข้มแข็งขึ้น, คงจะมีพวกทำลายมาจากเราไปถึงเขา, พระยะโฮวาได้ตรัส. 54 มีเสียงร้องได้มาแต่บาบูโลน, แลเสียงแห่งทำลายใหญ่มาแต่ประเทศเคเซ็ด, 55 เพราะพระยะโฮวาได้ทำลายบาบูโลนให้ร้างเสียแล้ว, แลให้ทำลายซึ่งเสียงใหญ่จากบาบูโลนแล้ว. แลคลื่นใหญ่ของมาบูโลนมีเสียงคลื่น ๆ ดุจน้ำท่วมใหญ่ทั้งหลาย, 56 เสียงร้องของเขาก็ออกดัง, ด้วยว่าผู้ทำลายได้เข้ามาเหนือนางนั้น, คือเหนือบาบูโลน, แลผู้ชายทั้งหลายของเมืองต้องจับแล้ว, ธนูทั้งปวงของเขาทุกตัวคนต้องหักเสียแล้ว, เพราะพระยะโฮวาเป็นพระเจ้าแห่งความตอบแทนทั้งปวง, พระองค์จะตอบแทนเขาเป็นแท้. 57 แลจะกระทำให้เจ้าทั้งปวงของบาบูโลนแลผู้มีปัญญาของเขา, แลนายทัพทั้งหลายของเขา, แลพวกขุนนางของเขา, แลพวกผู้ชายใหญ่ของเขา, ให้เมาไป, แลเขาทั้งหลายนั้นจะหลับไปเป็นนิตย์, แลจะไม่ตื่นขึ้นอีก, ผู้เป็นกษัตริย์ใหญ่ (ยิ่ง), ผู้ทรงนามชื่อพระยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งหลายได้ตรัส. 58 พระยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งหลายได้ตรัสดังนี้ว่า, กำแพงอันกว้างขวางแห่งเมืองบาบูโลนจะต้องหักทำลายเสียหมด, แลประตูสูงทั้งหลายของเมืองบาบูโลนจะต้องเผาด้วยไฟเสีย, แลพลไพร่บาบูโลนจะได้ลงมือกระทำเสียเปล่า, แลพลเมือง (จะได้ทำการ) ในกองไฟ, แลเขาจะเหน็ดเหนื่อยไป 59 (นี่) เป็นคำซึ่งยิระมะยาผู้ทำนายได้สั่งซะยาระบุตรของเนรียา, ผู้เป็นบุตรของมาเซยา, เมื่อซะรายะไปด้วยซิดคียากษัตริย์เมืองยะฮูดาถึงเมืองบาบูโลนในปีที่สี่ที่ซิดคียาเสวยราชย์นั้น. 60 ซะรายะก็เป็นเจ้าที่สำหรับหยุดพัก. ยิระมะยาจึงเขียนที่หนังสือบรรดาความทุกข์ร้ายที่จะมาบนเหนือบาบูโลน, คือบรรดาคำเหล่านี้ที่ได้เขียนต่อสู้บาบูโลน. 61 แลยิระมะยาสั่งซะรายะว่า, เมื่อท่านจะถึงเมืองบาบูโลน, แลจะได้เห็น, แลจะได้อ่านบรรดาคำเหล่านี้แล้ว, ขณะนั้นท่านจงกล่าวว่า, 62 โอ้พระยะโฮวาพระองค์ได้ตรัสต่อสู้เมืองนี้แล้ว, เพื่อจะได้ตัดเขาให้ออกจนถึงจะไม่มีผู้ใดอยู่ในเมืองมนุษย์ก็ดี, สัตว์โดยรัจ ฉานก็ดี, แต่จะเป็นเริดร้างเสียเป็นนิตย์. 63 และเป็นเหตุเมื่อท่านอ่านหนังสือเล่มนี้ให้ครบแล้ว. 64 ท่านจงเอาศิลาผูกไว้กับหนังนี้ก้อนหนึ่ง, แล้วจงโยนทิ้งเสียในแม่น้ำฟะราธ, แลท่านจงกล่าวว่า, ดุจดังนี้เมืองบาบูโลนจะต้องจมมิดไปเสีย, แลจะไม่ผุดขึ้นจากความร้ายที่เราจะนำมาบนเหนือเขา, แลชาวเมืองทั้งหลายจะเหน็ดเหนื่อย (สิ้นกำลังไป). ถ้อยคำทั้งหลายของยิระมะยามีมาแต่เพียงนี้ |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society