เยเรมีย์ 5 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 ท่านทั้งหลายจงวิ่งไปมาตลอดถนนทั้งปวงแห่งเมืองยะรูซาเลม, แลดู, จงเสาะหาในที่กว้างขวางทั้งปวงแห่งเมืองนั้น, ดูว่าจะพบปะผู้หนึ่งผู้ใด, จะมีคนใดๆ ที่ได้กระทำความสัตย์ธรรมที่ได้เสาะหาความจริง, แลเราจะยกโทษเมืองนั้นเสีย. 2 แลถึงเขาทั้งหลายได้ออกปากว่า, ยะโฮวาทรงชีวิตอยู่, แท้จริงเขาสบถสาบานเป็นความเท็จ. 3 โอ้พระยะโฮวาพระเนตรของพระองค์ไม่ได้ทอดดูเหนือความสัตย์ดอกหรือ, พระองค์ได้ตีโบยเราทั้งหลาย, แต่เขาไม่โศกเศร้า. พระองค์ได้ล้างผลาญเขา, แต่เขาทั้งหลายไม่ยอมรับห้ามปราม. เขาได้กระทำหน้าของตัวให้แข็งกว่าก้อนหิน, เขาไม่ได้ยอมกลับเสีย. 4 เหตุดังนี้ข้าพเจ้าจึงว่า, แท้จริงคนเหล่านี้เป็นคนเข็ญใจ, เขาเป็นคนโฉดเขลา, เพราะเขาไม่รู้จักทางของพระยะโฮวา, และความซื่อสัตย์แห่งพระเจ้าของเขา. 5 ข้าพเจ้าจะไปหาคนผู้ใหญ่, แลจะพูดกับเขาเหล่านั้น, เพราะเขารู้จักทางของพระยะโฮวา, แลความซื่อสัตย์แห่งพระเจ้าของเขา, แต่คนเหล่านี้โดยใจพร้อมกันได้หักแอกเสียหมดแล้ว, แลได้ทำเครื่องที่มัดให้ขาดเสียแล้ว, 6 เพราะเหตุดังนี้สิงห์โตตัวหนึ่งออกมาแต่ป่าจะฆ่าเขา, แลหมาไนตัวหนึ่งออกมาแต่ทะเลทรายจะกระทำให้เขาเสียไป, เสือดาวตัวหนึ่งจะมองดูข้างเมืองทั้งปวงของเขา, ทุกๆ คนที่ออกจากที่นั่นเขาจะต้องกัดฉีกเสียเป็นชิ้นๆ, เพราะการผิดของเขามากมาย, แลการถอยหลังของเข้าทวีขึ้นแข็งแรง. 7 เราจะยกความผิดของเจ้าเพราะการนี้อย่างไรได้, ลูกหลานของเจ้าได้ละทิ้งเราเสียแล้ว, แลได้สาบานโดยสิ่งซึ่งไม่ได้เป็นพระเจ้า. เมื่อเราได้เลี้ยงเขาทั้งปวงให้อิ่ม, ขณะนั้นเขาก็ประพฤติผิดประเวณี, แลประชุมกันเป็นกองๆ ในเรือนหญิงแพศยา. 8 เขาเป็นเหมือนอย่างม้าในเวลาเช้าที่เขาเลี้ยงไว้ดี, เขาทุกตัวคนร้องเรียกเสียงฮี้แฮ่ตามภรรยาของเพื่อนบ้าน. 9 พระยะโฮวาได้ตรัสว่า, เราจะไม่ต้องเยี่ยมลงโทษ, เพราะการชั่วเหล่านี้หรือ, มิควรที่จิตต์ใจของเราจะแก้แค้นเมืองเช่นนี้หรือ 10 จงปีนขึ้นไปบนกำแพงเมืองนั้นแลทำลายเสีย, แต่อย่าให้ถึงที่สิ้นเชิง, ใบเสมาสำหรับบนนั้นจงเอาไปเสียเพราะไม่ใช่เป็นของพระยะโฮวา. 11 ด้วยว่าตระกูลของยิศราเอลแลตระกูลของยะฮูดาได้กระทำอธรรมต่อเรานัก. พระยะโฮวาได้ตรัส, 12 เขาทั้งปวงได้มุสาแก่พระยะโฮวา, แลเขาได้ว่าไม่ใช่พระองค์, แลความร้ายจะมาเหนือพวกเรามิได้, แลกะบี่แลข้าวแพงจะไม่มา, 13 แลพวกทำนายจะกลับเป็นลม, แลคำ (ของพระเจ้า) ไม่ได้อยู่ในเขาดังนี้แลจะต้องกระทำแก่เขา, 14 เพราะเหตุดังนี้พระยะโฮวาพระเจ้าของพลโยธาทั้งหลายได้ตรัสดังนี้ว่า, เพราะเจ้าทั้งปวงได้พูดคำนี้, ดูเถิด, เราจะกระทำให้ถ้อยคำของเราที่มีในปากเจ้าให้เป็นไฟ, แลไพร่พลเหล่านี้จะเป็นฟืน, แลไฟนั้นจะเผาเขาทั้งปวงเสียหมด. 15 นี่แน่ะ, เราจะนำเมืองแห่งหนึ่งให้มาแต่ไกลมาเหนือพวกเจ้า, โอ้ตระกูลยิศราเอล, พระยะโฮวาได้ตรัส, เมืองนั้นมีแรงนัก, เป็นเมืองแต่โบราณ, เป็นเมืองที่ภาษาเขาเจ้าก็ไม่รู้จัก, แลเขาพูดอย่างไรเจ้าไม่เข้าใจกัน. 16 ฝักสำหรับใส่ลูกธนูของเขาเป็นหลุมฝังศพเปิดอยู่, เขาทั้งหลายล้วนแต่คนแรงนัก. 17 แลเขาจะกินข้าวเหลืองในนาข้าวของเจ้า, แลขนมของเจ้าเสียหมด, คือข้าวแลขนมที่สำหรับลูกชายลูกหญิงของเจ้าเขาจะกิน, เขาจะกินฝูงแกะแลแพะแลฝูงวัวของเจ้าหมด, แลเขาจะกินผลเถาองุ่น, แลผลต้นมะเดื่อหมด, แลเขาจะกระทำให้เมืองทั้งปวงของเจ้าที่มีกำแพงที่เจ้าได้ไว้ใจนั้น, ให้ยากจนยับเยินลงด้วยกะบี่. 18 พระยะโฮวาได้ตรัสว่า, ถึงกระนั้นเราจะไม่กระทำให้เจ้าทั้งหลายถึงที่สิ้นเชิงในคราวนั้น 19 แลจะบังเกิดเหตุเมื่อเจ้าทั้งหลายจะถามว่า, เหตุไรพระยะโฮวาพระเจ้าของพวกเราได้กระทำการเหล่านี้ให้แก่พวกเรา, ขณะนั้นเจ้าจงตอบเขาทั้งปวงว่า, ดุจพวกเจ้าได้ละทิ้งเรา, แลได้ปรนนิบัติรูปพระต่างๆ ในประเทศของเจ้า, ดังนั้นเจ้าทั้งปวงจะต้องปรนนิบัติคนต่างประเทศในประเทศที่ไม่ใช่ของพวกเจ้า. 20 จงประกาศความนี้ในตระกูลยาโคบแลป่าวร้องความนี้ในตระกูลยะฮูดาว่า, 21 โอ้ไพร่พลโฉดเขลาและปราศจากความเข้าใจ, ผู้มีตาแลไม่ได้เห็น, มีหูแลไม่ได้ยิน, จงฟังเอาข้อความนี้เถิด. 22 พระยะโฮวาได้ตรัสว่า, เจ้าทั้งหลายไม่กลัวเราหรือ, เจ้าจะไม่สะเทือนต่อหน้าเราหรือ, คือเราผู้ที่ได้วัดหาดทรายเพื่อจะเป็นเขตต์แดนสำหรับมหาสมุทร, โดยหมายอันยืดยาวไม่รู้สิ้น, เพื่อน้ำทะเลจะพ้นเขตต์แดนมิได้, แลถึงมาตรแม้นคลื่นทะเลนั้นโดดขึ้นน้ำนั้นจะชะนะที่เขตต์แดนนั้นมิได้, ถึงน้ำนั้นร้องครืนๆ, จะข้ามแดนนั้นมิได้. 23 แต่ไพร่พลเหล่านี้มีจิตต์มักขัดขวางแลกบฏ. เขาขัดขวาง, แลไปเสียหมดแล้ว. 24 แลเขาไม่ได้พูดแต่ในใจของตัวว่า, บัดเดี๋ยวนี้ให้พวกเรากลัวเกรงพระยะโฮวาพระเจ้าของเรา, ผู้ที่ได้โปรดให้มีฝน, ฝนต้นแลฝนปลายตามฤดูฝน, ชั่วอาทิตย์ทั้งหลายที่ได้กำหนดไว้สำหรับเกี่ยวข้าวนั้นพระองค์ได้ไว้เพื่อพวกเรา. 25 ความอสัตย์อธรรมของพวกเจ้าได้หันกลับคุณเหล่านี้เสียแล้ว, แลความผิดของพวกเจ้าได้ยุดหน่วงความดีจากพวกเจ้าแล้ว. 26 ด้วยว่าในท่ามกลางไพร่พลของเราได้พบปะพวกคนชั่ว, เขานอนคอยจับเหมือนหนึ่งคนที่ได้ตั้งบ่วงแร้ว, เขาตั้งจั่นเพื่อจะจับคน. 27 กรงไก่เต็มด้วยนกไก่ฉันใด, บ้านเรือนของเขาเต็มด้วยความฉ้อฉันนั้น. อาศัยเหตุนี้เขาได้เป็นใหญ่แลมั่งมีขึ้น. 28 เขาอ้วนพีขึ้น, ตัวของเขาสดใส, เออเขาทำเกินความผิดของคนชั่ว. เขาไม่ได้ตัดสินความ, คือความของพวกกำพร้า, ถึงกระนั้นเขาเจริญอยู่, แลความสมควรของคนยากเขาไม่ได้พิพากษา. 29 พระยะโฮวาตรัสว่า, เราจะไม่ต้องเยี่ยม (ลงโทษเขา) เพราะการเหล่านี้หรือ, จิตต์ใจของเราจะไม่ต้องแก้แค้นบนเมืองเช่นนี้หรือ, 30 การอัศจรรย์อย่างหนึ่งและการพิลึกพึงกลัวอย่างหนึ่งได้ต้องกระทำในประเทศนี้, 31 พวกทำนายได้ทำนายมุสา, แลพวกปุโรหิตได้ครอบครองเพราะการประพฤติของพวกทำนายนั้น, แลไพร่พลของเราได้เห็นชอบด้วย, แลเมื่อจะถึงที่สุดปลาย, พวกเจ้าจะกระทำอย่างไรได้ |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society