เยเรมีย์ 49 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 (ก็ว่า) ด้วยชาวอาโมน, พระยะโฮวาได้ตรัสดังนี้ว่า, พวกยิศราเอลไม่มีลูกผู้ชายหรือ, เขาไม่มีผู้ใดที่จะรับมฤดกหรือ เหตุผลประการใดบาละโคมได้รับมฤดกที่ตระกูลฆาด, แลไพร่พลของเขาได้อาศัยอยู่ในบ้านเมืองแห่งฆาดเล่า. 2 เหตุฉะนี้พระยะโฮวาได้ตรัสว่า, นี่แน่ะ, วันเดือนกำลังมา, ที่เราจะบันดาลให้เขาได้ยินเสียงข้าศึกในตำบลรามาแห่งชาวอาโมน, แลราบานั้นจะเป็นกองเริดร้าง, แลลูกหญิงทั้งหลายของเขาจะต้องครอกด้วยไฟ, แลขณะนั้นพวกยิศราเอลจะต้องรับมฤดกแก่เขาทั้งหลายที่ครั้งก่อนได้เป็นผู้รับมฤดกแก่ตัว, พระยะโฮวาได้ตรัส. 3 โอ้เฮ็ศโบน, เจ้าจงเห่าร้องเพราะเมืองอายต้องทำลายเสียแล้ว, เจ้าพวกหญิงแห่งรามาเอ๋ย, จงร้องไห้เอาผ้าหยาบๆ มารัดเอวไว้. จงร้องครางแลวิ่งไปมา ณ ท่ามกลางรั้วทั้งหลาย, เพราะมาละโคมจะต้องเข้าในความชะเลย, ทั้งพวกพระสงฆ์แลพวกเจ้านายของมาละโคมด้วย. 4 เหตุอะไรเจ้าอวดตัวในหุบเขา, หุบเขาของเจ้าที่กำลังไหลไป, โอ้ลูกหญิงผู้ได้ถอยไปที่ภายหลัง, ผู้ได้ไว้ใจทรัพย์อันมั่งคั่งของตัว, กล่าวว่า, ผู้ใดอาจจะมาถึงข้าพเจ้าได้เล่า. 5 นี่แน่ะ, เราจะพาความกลัวมาเหนือเจ้า, มาแต่บรรดาคนทั้งหลายอันอยู่ล้อมรอบเจ้า, พระยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งหลายได้ตรัส, แลพวกจะต้องขับไล่ออกไปทีเดียวทุกตัวคน, แลจะไม่มีผู้ใดช่วยเก็บคนที่หลงไหลไปนั้น. 6 แต่ต่อมาภายหลัง, เราจะพาความชะเลยของลูกทั้งหลายแห่งอาโมนกลับมาอีก, พระยะโฮวาได้ตรัส 7 (ก็ว่า) ด้วยอะโดม. พระยะโฮวาเจ้าแห่งพลโยธาทั้งหลายได้ตรัสดังนี้ว่า, ความสติปัญญาไม่มีในเมืองเธมานอีกหรือ, ความปรึกษาศูนย์หายจากผู้มีความระวังหรือ, ความปัญญาของเขาทั้งหลายนั้นศูนย์หายเสียแล้วหรือ. 8 เจ้าทั้งหลายจงหนีไป, หันกลับไปเถิด, จงเข้าไปอยู่ที่ลึก, โอ้ชาวเมืองดะดาน, เพราะว่าเราจะพาความอันตรายแห่งเอซาวมาเหนือเขา, ในเวลาที่เรามาเยี่ยมเขา, 9 ถ้าแม้นผู้สำหรับเก็บลูกองุ่นจะมาถึงเจ้าแล้ว, เขาจะไม่ละลูกองุ่นไว้บ้างหรือ, ถ้าพวกโจรมาเมื่อกลางคืน, เขาจะได้ทำลายกว่าจะอิ่มใจของเขาแต่เท่านั้นมิใช่หรือ. 10 แต่เราได้กระทำให้เอซาวเปลือยเปล่าทีเดียว, เราได้เปิดตำบลอันปิดซ่อนของเขาออกแล้ว, แลเขาจะไม่อาจซ่อนตัว. เผ่าพันธุ์ของเขาทั้งญาติพี่น้องของเขา, แลเพื่อนบ้านทั้งหลายของเขาต้องปล้นเสียหมดแล้ว, แลเอซาวไม่เป็นแล้ว. 11 จงละทิ้งลูกกำพร้าทั้งหลายของเจ้าแลเราจะพิทักษ์รักษาเขาให้เป็นอยู่, แลให้หญิงม่ายทั้งหลายของเจ้าไว้ใจเราเถิด. 12 เพราะพระยะโฮวาได้ตรัสดังนี้ว่า, นี่แน่ะเขาทั้งหลายที่ต้องตัดสินไม่ให้ดื่มแต่ถ้วยนั้น, เขาได้ดื่มแล้วแท้ๆ, แลเจ้าจะต้องปล่อยเสียไม่ต้องโทษเลยหรือ. เจ้าต้องปล่อยไม่มีโทษนั้นมิได้, แต่เจ้าจำต้องดื่ม (แต่ถ้วยโทษ). 13 เพราะเราได้สาบานโดยเราเอง, พระยะโฮวาได้ตรัส, บัศราจะต้องเป็นที่เริดร้าง, แลเป็นที่ติเตียนแลที่เปล่า, แลที่จะชักสาบาน, แลบรรดาบ้านเมืองแห่งบัศราจะเป็นที่ว่างเปล่าต่อไปเป็นนิตย์. 14 ข้าพเจ้าได้ยินข่าวลือมาแต่พระยะโฮวา, แลมีราชทูตคนหนึ่งรับใช้ไปถึงคนนอกศาสนาบอกว่า, เจ้าทั้งหลายจะประชุมกัน, แลมาต่อสู้บัศรา, แลจงลุกขึ้นไปถึงที่ยุทธนาการเถิด. 15 เพราะนี่แน่ะ, เราจะกระทำให้เจ้า (บัศรา) เล็กลงในท่ามกลางคนนอกศาสนา, แลให้เป็นที่ดูหมิ่นดูถูกในท่ามกลางมนุษย์ทั้งหลาย. 16 เพราะความที่เจ้าให้เขาพิลึกพึงกลัวนั้น, ความอหังการในใจของเจ้าได้ล่อลวงเจ้า, โอ้เจ้าที่ได้อาศัยอยู่ในถ้ำอุโมงค์แห่งภูเขาศิลา. ผู้ที่ได้ถือภูเขาอันสูงได้เอ๋ย, ถึงมาตรแม้นเจ้าได้ทำรังของเจ้าในที่สูงเหมือนอย่างนกอินทรี, เราจะเอาตัวลงมาแต่นั้น, พระยะโฮวาได้ตรัส. 17 แลอะโดมจะต้องเป็นความเริดร้าง, ทุกตัวคนที่จะเดินผ่านหน้าที่นั่นจะต้องอัศจรรย์ใจ, แลเขาจะทำเสียงสูดปากเพราะบรรดาความอันตรายที่จะเกิดที่นั่น. 18 เหมือนอย่างความทำลายแห่งเมืองซะโดมแลอะโมราแลเมืองทั้งหลายที่อยู่เคียงกันนั้น, พระยะโฮวาได้ตรัส, จะไม่มีผู้ใดอาศัยอยู่นั้น, หรือลูกชายมนุษย์ผู้ใดจะอยู่ที่นั่นไม่ได้. 19 นี่แน่ะ, เขาจะขึ้นมาดุจสิงห์โต, มาแต่แม่น้ำยาระเดนท่วม. จะต่อสู้ที่อยู่แห่งเข้มแข็ง, แต่เราจะบันดาลให้เขาหนีจากที่นั้นโดยเร็ว, แลใครผู้ใดเป็นผู้ที่เราจะเลือกสรรตั้งเหนือเขานั้น, แลใครจะเป็นเหมือนอย่างเรา, แลผู้ใดจะขัดขวางเราในเวลานั้น, จะมีผู้เลี้ยงแกะผู้ใดที่จะยืนขึ้นต่อเราได้เล่า. 20 เหตุฉะนี้จงได้ยินการที่พระยะโฮวาจะกระทำ, คือการที่ได้ตั้งพระทัยต่อสู้อะโดม, แลความที่พระองค์ได้ดำริ, แลที่พระองค์จะกระทำต่อสู้เจ้าเมืองเธมานเถิด. ลูกแกะเล็กที่สุดแห่งฝูงนั้น, คงจะต้องชักออกมา, แท้จริงเขาจะกระทำให้ที่อยู่ของเขาทั้งหลายเริดร้างด้วยเขา. 21 แผ่นดินโลกต้องสะเทือนเพราะเสียงกึกก้องการล้มลงของเขาทั้งหลายนั้น, ก็มีเสียงร้องไห้การนั้น, เสียงนั้นได้ยินถึงทะเลแดง. 22 นี่แน่ะ, เขาจะขึ้นมาแลจะบินไปดุจนกอินทรี, แลจะกางปีกของเขาเหนือบัศรา, แลในวันนั้นหัวใจแห่งคนกำลังใหญ่ในเมืองอะโดมก็จะเหมือนใจผู้หญิงเมื่อกำลังปวดเบ่งคลอดลูก 23 (ก็ว่า) ด้วยดาเมเซ็ก. ฮามัธตกตะลึงแล้ว, แลอารฟาดด้วย, เพราะเขาทั้งหลายได้ยินข่าวร้ายต่างๆ, ใจของเขาทั้งปวงกำลังละลายไป, ก็มีความทุกข์บนน้ำทะเล, จะสงบลงมิได้. 24 ดาเมเซ็กน้อยกำลังแล้ว, แลเหลียวตัวเพื่อจะได้หนี, ความกลัวจับเมืองเขาแล้ว. ความปวดสาหัสแลความทุกข์ทั้งหลายจับตัวแล้ว, เหมือนอย่างหญิงปวดในการคลอดลูก. 25 อย่างไรหนอเมืองเป็นที่สรรเสริญไม่ต้องเว้นเล่า, คือเมืองเป็นที่ยินดีของข้าพเจ้า. 26 เหตุฉะนี้ชายหนุ่มๆ ทั้งหลายของเมืองนั้นจะล้มลงในถนนเมืองนั้น, แลบรรดาผู้ชายสำหรับการศึกจะต้องตัดขาดในวันนั้น, พระยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งหลายได้ตรัส. 27 แลเราจะก่อไฟให้ลุกขึ้นในกำแพงดาเมเซ็ก, แลไฟนั้นจะเผาไหม้ราชวังทั้งหลายแห่งเบ็นฮาดัด 28 (ก็ว่า) ด้วยเฆดารแลด้วยเมืองประเทศราชแห่งฮาโซร, ที่นะบูคัศเนซัรกษัตริย์เมืองบาบูโลนตีนั้น. พระยะโฮวาได้ตรัสดังนี้ว่า, เจ้าทั้งหลายจงลุกขึ้น, จงไปถึงเฆดาร, แลปล้นเอาผู้ชายทั้งหลายที่ทิศตะวันออกนั้น. 29 กะท่อมทับทั้งหลายของเขาทั้งฝูงสัตว์ของเขา ๆ จะกวาดเอาไป, เขาจะเอามุ้งทั้งหลายของเขา, ทั้งบรรดาภาชนะของเขา, แลฝูงอูฐของเขา, แลเขาทั้งหลายจะร้องถึงเขา, มีความกลัวทุกด้าน. 30 โอ้ชาวเมืองอาโซรทั้งหลาย, จงหนีเอาตัวของตัวไปไกล, จงอยู่ที่ลึก, พระยะโฮวาได้ตรัส, เพราะนะบูคัศเนซัรเจ้าเมืองบาบูโลนได้ปรึกษาการต่อสู้เจ้า, แลได้จดหมายความร้ายต่อสู้เจ้า. 31 ตัวเจ้า, จงลุกขึ้นไปถึงเมืองอันอยู่สบาย, ซึ่งอาศัยอยู่ปราศจากความสาละวน, พระยะโฮวาได้ตรัส. ผู้ไม่มีประตูหรืออะไรๆ ที่จะกั้น (เมือง), เขาอยู่แต่จำพวกเดียว. 32 แลฝูงอูฐของเขาจะต้องเป็นของปล้น, แลฝูงวัวมากมายของเขานั้นจะต้องเป็นของสะดม, แลเราจะให้เขาทั้งหลายที่มีปลายหนวดของตัวตัดออกนั้น, ให้กระจัดกระจายเข้าช่องลมทั้งปวง, แลเราจะพาความอันร้ายของเขามาแต่ทุกด้านของเขา, พระยะโฮวาได้ตรัส. 33 แลฮาโซรจะเป็นที่อยู่สำหรับหมาป่า, แลจะเป็นความเริดร้างเป็นนิตย์จะไม่มีผู้ใดอยู่ที่นั่น, หรือไม่มีบุตรชายแห่งมนุษย์ผู้หนึ่งผู้ใจที่จะอาศัยอยู่ที่นั่น 34 คำโอวาทแห่งพระยะโฮวามาถึงยิระมะยาผู้ทำนายด้วยเมืองเอลาม, ในต้นแผ่นดินซิดคียากษัตริย์เมืองยะฮูดา, ว่า, 35 พระยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งหลายได้ตรัสดังนี้ว่า, นี่แน่ะ, เราจะหักคันธนูของเอลาม, ที่เป็นกำลังใหญ่ของเขานั้น. 36 แลเราจะพาลมแต่ทั้งสี่ทิศแห่งฟ้ามาเหนือเอลาม, แลจะบันดาลให้เขาทั้งหลายกระจัดกระจายไปตรงบรรดาทิศทั้งสี่นั้น, แลจะมีเมืองใดๆ ที่พวกต้องขับไล่แห่งเอลามจะไม่ไปถึงนั่นมิได้. 37 แลเราจะกระทำให้เอลามต้องตกตะลึงตรงหน้าพวกศัตรูของเขาแลตรงหน้าเจ้าทั้งหลายที่เสาะหาชีวิตของเขา, แลเราจะนำความอันตรายมาเหนือเขา, คือความกริ้วอันร้ายกาจของเรา, พระยะโฮวาได้ตรัส, แลเราจะใช้กะบี่ไปตามหลังของเขา, กว่าเราจะกระทำให้เขาศูนย์หายไปเสียหมด, 38 แล้วเราจะตั้งพระที่นั่งของเราในเมืองเอลาม, แลเราจะทำลายกษัตริย์แลเจ้านายจากเมืองเอลาม, พระยะโฮวาได้ตรัส. 39 แต่จะเกิดเหตุในวันเดือนที่ข้างปลาย, เราจะพาชะเลยแห่งเอลามกลับมาอีก, พระยะโฮวาได้ตรัส |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society