เยเรมีย์ 48 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 (เป็นคำ) ต่อสู้เมืองโมอาบ. พระยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งหลาย, พระเจ้าของพวกยิศราเอลได้ตรัสว่า, วิบากแก่นะโบ, เพราะนะโบได้ต้องทำลายเสียแล้ว, ครีอาธายิมต้องตกตลึงแลจับไว้แล้ว, มิศฆับวุ่นวายแลตกตลึงแล้ว. 2 แลไม่มีการสรรเสริญโมอาบอีกเลย. ในที่เมืองเฮศโบนเขาทั้งหลายได้คิดอ่านซึ่งความร้ายต่อสู้เขาว่า, มาเถิด, แลให้พวกเราตัดเมืองนั้นออกจากที่เป็นเมืองเถิด. แลท่านเมืองมัดเมนาจะต้องฟันลงด้วย, กะบี่จะได้ไล่ตามท่าน. 3 มีเสียงร้องได้มาแต่โฮโรนายิม, มีความเริดร้างแลความฉิบหายใหญ่. 4 โมอาบต้องทำลายเสียแล้ว, ฝูงเด็กเล็กๆ ของเขาได้กระทำให้เขาได้ยินความร้องไห้. 5 ด้วยว่าในทางที่ขึ้นไปแห่งลูฮิดนั้น, จะมีความร้องไห้น้ำตาไหลขึ้นไปทุกเวลา, เพราะในทางที่ลงไปแห่งโฮโรนายิมนั้น, เขาได้ยินความทุกข์ความร้องไห้แห่งความฉิบหาย, 6 จงหนีไป, เอาชีวิตพวกเจ้ารอด, แลให้เป็นเหมือนต้นไม้แห้งในป่าดอนเถิด. 7 เพราะเจ้าได้วางใจในการของเจ้า, แลในทรัพย์สมบัติทั้งปวงของเจ้า, เจ้าจึงจะต้องจับด้วย. แลเมืองคีโมศซ์จะออกไปยังความชะเลย, ทั้งพวกพระสงฆ์, แลพวกเจ้าด้วยกัน. 8 แลผู้ทำลายจะมาเหนือบ้านเมืองทุกเมือง, แลจะไม่มีเมืองใดๆ ที่จะพ้น, หุบเขาทั้งหลายจะฉิบหายด้วย, แลแผ่นดินราบเสมอนั้นจะต้องทำลายเสียเหมือนอย่างพระยะโฮวาได้ตรัสไว้แล้ว. 9 ให้โมอาบมีปีกเถิด, เพื่อจะได้บินหนีไปให้พ้น, เพราะบ้านเมืองทั้งปวงของเขาจะต้องเริดร้างไป, ปราศจากคนใดคนหนึ่งอยู่. 10 จงแช่งชักผู้ที่ได้กระทำธุระแห่งพระยะโฮวาโดยเลินเล่อ, แลจงแช่งชักผู้ที่ได้หน่วงเหนี่ยวกะบี่ของตัวไว้จากโลหิตเถิด 11 โมอาบได้อยู่สงบเงียบตั้งแต่ความหนุ่มๆ ของตัว, แลเขาก็นิ่งอยู่บนขี้ตะกอนของตัว, แลไม่ได้ต้องถ่ายออกจากภาชนะนี้ไปใส่ภาชนะโน้น, แลเขาไม่ได้เข้าไปในความชะเลย, เหตุฉะนี้รถของเขาติดอยู่ในตัว, แลกลิ่นของเขาหาได้เปลี่ยนไม่. 12 เหตุฉะนี้พระยะโฮวาได้ตรัสว่า, นี่แน่ะ, วันคืนทั้งหลายจะมา, ที่เราจะใช้ผู้ที่สำหรับถ่ายภาชนะไปถึงผู้นั้น, แลเขาจะกระทำให้เขาถ่ายเทออก, แลจะให้ภาชนะทั้งหลายของเขาเปล่าไป, แลจะหักขวดทั้งปวงของเขาเสีย. 13 แลโมอาบจะละอายคิโมศซ์, เหมือนตระกูลยิศราเอลได้ละอายเบ็ธเอลที่ได้เป็นความหวังใจของเจ้าทั้งหลายนั้น. 14 เจ้าทั้งหลายจะอวดตัวว่า, พวกเรามีกำลังใหญ่, แลเป็นคนแรงสำหรับข้าศึก, อย่างไรได้. 15 โมอาบต้องทำลายเสียแล้ว, แลได้ขึ้นไปจากบ้านเมืองทั้งหลายของเขา, แลชายหนุ่มเป็นที่เลือกสรรของเขา, ต้องลงไปถึงที่ฆ่าคน, พระมหากษัตริย์ผู้ทรงนามชื่อยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งหลายได้ตรัส. 16 ความอันตรายของโมอาบใกล้จะมาถึงแล้ว, แลความทุกข์ยากของเขากำลังด่วนๆ มาเร็ว. 17 เจ้าทั้งหลายที่อยู่ล้อมรอบโมอาบจงร้องไห้เพราะเขา, แลบรรดาผู้รู้จักชื่อของเขา, จงกล่าวว่า, ไม้แข็งแรงที่อาศัยของเขา, แลธารพระกรอันงดงามของเขานั้น, ได้หักเสียอย่างไรหนอ. 18 เจ้าบุตรหญิงที่อาศัยอยู่ในที่ดีโนน, จงลงมาแต่รุ่งเรืองของเจ้าแลนั่งลงในความกระหายน้ำเถิด, เพราะผู้ทำลายแห่งโมอาบก็มาเหนือเจ้า, แลเขาทำลายซึ่งป้อมอันเข้มแข็งทั้งหลายของเจ้า. 19 โอ้ชาวแห่งอะโรเอร, จงยืนขึ้นที่ทาง, แลดูจงถามเขาที่หนีไป, แลหญิงที่ได้พ้นมา, ถามว่าได้ทำอะไร. 20 โมอาบต้องตกตลึงแล้ว, เพราะเขาต้องหักพังลง, จงเห่าแลร้องไห้, เจ้าทั้งหลายจงบอกความนั้นในอะระโนนว่า, โมอาบได้ยับเยินเสียแล้ว. 21 แลความพิพากษามาเหนือประเทศอันราบเสมอแล้ว, เหนือเมืองโฮโลน, แลเหนือยาฮา. แลเหนือเมฟาอัธ, 22 แลเหนือดีโบน, แลเหนือนะโบ, แลเหนือเบ็ดดิบลาธายิม, 23 แลเหนือฆอีอาธายิม, แลเหนือเบ็ดฆามูล, แลเหนือเบ็ดมะโอน, 24 แลเหนือฆรีโอธ, แลเหนือบัศรา, แลเหนือบรรดาเมืองประเทศแห่งโมอาบไกลแลใกล้. 25 เขาแห่งโมอาบตัดขาดแล้ว, แลแขนของโมอาบหักออกแล้ว, พระยะโฮวาได้ตรัส. 26 เจ้าจงให้เขาเมาไป, เพราะเขายกหัวเองต่อสู้พระยะโฮวา. โมอาบจะกลิ้งเกลือกอยู่ในอาเจียนของตัวด้วย, แลเขาจะต้องเป็นที่ดูหมิ่นดูถูกด้วย. 27 ด้วยว่าพวกยิศราเอลมิได้เป็นที่ดูหมิ่นดูถูกแก่เจ้าหรือ, พวกยิศราเอลเขาได้พบปะในท่ามกลางพวกขะโมยหรือ, เพราะตั้งแต่เจ้าพูดถึงยิศราเอล, เจ้าได้เต้นโลดขึ้น. 28 ข้าแต่เจ้าทั้งหลายที่ได้อาศัยอยู่ในเมืองโมอาบ, จนละทิ้งบ้านเมืองแลอาศัยอยู่ในภูเขาหิน, แลเป็นดุจนกพิลาปที่ได้ทำรังของตัวในที่ข้างๆ แห่งปากรูนั้นเถิด. 29 เราท่านทั้งหลายได้ยินซึ่งความจองหองแห่งโมอาบ, โมอาบเป็นจองหองหนักนัก, เขายกตัวขึ้นที่สูง, แลความยกตนข่มคนอื่นของเขา, แลความเย่อหยิ่งของเขา, แลความข่มขี่แห่งใจของเขา. 30 พระยะโฮวาได้ตรัสว่า, เรารู้จักความโกรธของเขา, ก็เป็นเปล่าๆ, แลความโกหกของเขานั้น, เขาได้กระทำเปล่าๆ จะไม่สำเร็จ. 31 เหตุฉะนี้ข้าพเจ้าจะเห่าเพราะโมอาบ, แท้จริงข้าพเจ้าจะร้องไห้ออกเพราะแต่บรรดาโมอาบ. ใจของเขาจะโศกเศร้าเพราะผู้ชายแห่งครีฮะเรศซ์. 32 ดูกรเถาต้นองุ่นแห่งซิบมา, ข้าพเจ้าจะร้องไห้น้ำตาไหลเพราะเจ้า, เป็นมากกว่าความร้องไห้แห่งยาบะซัร, ถึงวันเถาองุ่นของเจ้าต้องออกไปข้ามทะเลแล้ว, ถึงเถานั้นไปถึงทะเลยาอะซัรแล้ว. ผู้ทำลายได้ลงมือเหนือผลไม้สำหรับน่าร้อนของเจ้าแลเหนือสวนต้นองุ่นของเจ้า. 33 แลความอภิรมณ์แลความชื่นใจต้องเอาออกจากไร่นาอันบริบูรณ์, แลจากประเทศแห่งโมอาบแล้ว, แลเราได้บันดาลให้น้ำองุ่นขาดจากหีบน้ำองุ่นทั้งหลายแล้ว, จะไม่มีผู้ใดเหยียมในหีบองุ่นนั้นโดยความโห่ร้อง, ความโห่ร้องนั้นจะไม่เป็นเชิงโห่ร้องไป. 34 ตั้งแต่ความร้องไห้แห่งเมืองเฮ็ดซะโบรจนกะทั่งถึงเมืองเอลาเล, แลถึงยาซาเขาทั้งหลายได้ออกเสียงของเขา แต่โซอาระจนถึงโฮระนายิม, ดุจโคตัวเมียมีอายุสามขวบ, ด้วยว่าน้ำทั้งหลายแห่งนิมริมจะต้องเริดร้างด้วย. 35 อีกประการหนึ่ง, พระยะโฮวาได้ตรัสว่า, เราจะกระทำให้เขาที่อยู่ในเมืองโมอาบ, ที่ได้บูชาในตำบลสูงทั้งหลาย, แลเขาที่เผาบูซาเครื่องหอมถวายพระของตัวนั้น, ให้สิ้นเชิงไป. 36 เหตุฉะนี้ใจของข้าพเจ้าจะร้องครางเพราะโมอาบดุจเสียงแตร, แลใจของข้าพเจ้าจะร้องดุจเสียงแตรเพราะชายทั้งหลายแห่งครีเฮเร็ธ, ด้วยว่าความมั่งคงที่เขาได้ไว้นั้นต้องเสียๆ แล้ว. 37 เพราะเขาเป็นหัวโล้นทุกคน, แลหนวดเขาทุกคนก็ตัดออก, แลบนหลังมือคนทั้งปวงมีแผลเชือด, แลที่บั้นเอวของเขามีผ้าหยาบ. 38 มีความร้องไห้ทั่วไปบนหลังคาแห่งโมอาบ, แลในถนนทั้งหลายที่เมืองนั้น, เพราะเราได้หักโมอาบเหมือนอย่างภาชนะที่ไม่มีอะไรชอบเลย, พระยะโฮวาได้ตรัส. 39 เขาทั้งหลายจะเห่าร้องว่า, เมืองโมอาบหักทำลายลงอย่างไรหนอ, โมอาบได้กลับหลังให้เขาด้วยความละอายหนอ, ดังนี้และโมอาบจะต้องเป็นที่ดูหมิ่น, แลจะเป็นที่พิศวงแก่บรรดาคนที่อยู่ล้อมรอบเขา. 40 เพราะพระยะโฮวาได้ตรัสดังนี้ว่า, นี่แน่ะ, เขาจะบินมาเหมือนอย่างนกอินทรี, แลจะกางปีกของตัวออกเหนือโมอาบ. 41 ฆะริโอธต้องจำไว้แล้ว, แลค่ายเข้มแข็งทั้งปวงแตกตื่นแล้ว, แลใจของผู้ชายใหญ่ทั้งปวงในโมอาบในวันนั้นจะเป็นเหมือนใจผู้หญิงคนหนึ่งคนใดที่กำลังปวดเบ่งคลอดลูก. 42 แลโมอาบจะต้องทำลายจากที่เป็นพลเมือง, เพราะเขายกตัวเองขึ้นต่อสู้พระยะโฮวา. 43 โอ้ชาวเมืองโมอาบ, ความกลัวแลบ่อแลบ่วงแร้วจะอยู่เหนือเจ้า, พระยะโฮวาได้ตรัส. 44 ผู้ที่หนีเพราะความกลัวจะตกลงในบ่อ, แลผู้ขึ้นมาจากบ่อนั้น, บ่วงแร้วจะมาจับเอาตัว, เพราะเราจะนำปีเดือนสำหรับลงโทษแก่เขามาเหนือเขา, คือเหนือโมอาบ, พระยะโฮวาได้ตรัส. 45 เขาทั้งหลายที่หนีไปนั้นพักอยู่ใต้ร่มแห่งเฮ็ศโบน, เขาปราศจากแรง, เพราะมีไฟออกมาจากเมืองเฮ็ศโบน, แลมีเปลวไฟออกนาแต่ท่ามกลางเมืองซีโฮน, แลได้เผาผลาญมุมโมอาบ, แลมงกุฎสำหรับศีรษะแห่งผู้คนทั้งหลายที่ได้กระทำอื้ออึง. 46 โอ้โอ๋โมอาบ, วิบากมีแก่เจ้า, ไพร่พลแห่งเมืองคีโมศกำลังฉิบหายอยู่, เพราะบุตรชายทั้งหลายของเจ้าต้องจับเอาเป็นชะเลย, แลบุตรหญิงทั้งหลายของเจ้าเป็นชะเลยด้วย 47 ถึงกระนั้นเราจะนำคนชะเลยแห่งโมอาบกลับมาในวันเดือนทั้งหลายที่สุดปลาย, พระยะโฮวาได้ตรัส. ความที่พิพากษาโมอาบมาแต่เพียงนี้ |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society