เยเรมีย์ 3 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 เขาทั้งหลายมักถามว่า, ถ้ามนุษย์ผู้ใดอย่าเมียของตัว, และหญิงนั้นไปจากผัวได้เป็นเมียชายคนอื่นแล้ว, ผัวเก่านั้นจะกลับอยู่ด้วยหญิงคนนั้นอีกได้หรือ, ก็ประเทศนั้นจะมิเป็นชั่วลามกนักหรือ. แต่ตัวเจ้าได้เล่นชู้ด้วยพวกเจ้าชู้นั้นมากหลายตัวคน, ถึงกระนั้นเจ้าจงกลับมาหาเราอีกเถิด, พระยะโฮวาได้ตรัส. 2 เจ้าจงแหงนตาของเจ้าดูถึงที่สูงทั้งหลาย, แลจงเห็น, ที่ไหนเจ้ามิได้มีคนมานอนด้วยกันเล่า. เจ้าได้นั่งในทางทั้งหลายเพื่อจะได้รับเขาดุจชาวอะหรอบในป่า, แลเจ้าได้ทำให้ประเทศชั่วลามกไปด้วยการเล่นชู้, แลด้วยความชั่วต่างๆ ของเจ้า. 3 เหตุฉะนี้ฝนเป็นห่าๆ นั้นต้องยั้ง, แลฝนที่ปลายฝนนั้นไม่มี, แลเจ้ามีศีรษะสำหรับเจ้าเล่นชู้. แลเจ้าไม่ยอมเป็นละอาย. 4 ตั้งแต่เวลานี้ไปเจ้าจะไม่ยอมร้องถึงเราหรือว่า, ดูกรพระบิดาของข้าพเจ้า, พระองค์ก็เป็นผู้แนะนำข้าพเจ้าตั้งแต่เด็ก. 5 พระองค์เก็บความ (พิโรธของพระองค์) เป็นนิตย์หรือ. พระองค์จะรักษาความพิโรธของพระองค์จนถึงที่สุดหรือ. ดูเถิด, เจ้าได้พูดแลได้กระทำการชั่วต่างๆ ตามที่เจ้ามีช่องโอกาสที่กระทำได้. 6 พระยะโฮวาได้ตรัสแก่ข้าพเจ้าในวันเดือนของโยซยากษัตริย์ว่า, เจ้าได้เห็นการซึ่งพวกยิศราเอลอันมักถอยหลังได้กระทำนั้นหรือ พวกยิศราเอลได้ขึ้นไปบนภูเขาสูงทุกยอด, แลที่ใต้ต้นไม้อันเขียวสดทุกต้น, แลที่เหล่านั้นได้เล่นชู้. 7 เมื่อเขาได้กระทำการชั่วเหล่านี้แล้ว, เราได้ว่าแก่เขาว่า, เจ้าจงหันกลับมาหาเรา แต่พวกยิศราเอลหาได้กลับไม่, แลพี่หญิงคือตระกูลยะฮูดา, ที่ไวใจไม่ได้นั้น, ได้เห็นการชั่วนั้นด้วย. 8 แลเราเห็นว่า, เมื่อเราได้อย่าพวกยิศราเอลไป, แลได้ให้มีหนังสืออย่าไปแล้ว. เพราะบรรดาเหตุที่พวกยิศราเอลผู้มักถอยหลังแลประพฤติผิดประเวณีนั้น, ถึงกระนั้นพี่หญิงของตัว, ที่ไว้ใจไม่ได้, คือตระกูลยะฮูดานั้น, ก็ไม่กลัว, แต่ได้ไปเล่นชู้ด้วย. 9 แลก็บังเกิดเหตุเพราะการเลื่องลือที่เล่นชู้ของเขานั้น, ประเทศนั้นก็ชั่วลามกไป, แลเขาได้ประพฤติผิดประเวณีด้วยก้อนหินทั้งหลายแลด้วยไม้. 10 แลถึงบรรดาเหตุเหล่านั้น, พี่หญิงคือตระกูลยะฮูดาอันไว้ใจไม่ได้นั้น ก็หาได้กลับมาหาเราด้วยสิ้นสุดใจของตัวไม่ แต่ได้กลับเป็นความล่อลวง, พระยะโฮวาได้ตรัส. 11 พระยะโฮวาได้ตรัสแก่ข้าพเจ้าว่า, พวกยิศราเอลซึ่งมักกลับถอยหลังนั้น, ได้แก้ตัวมากกว่าตระกูลยะฮูดาที่ไว้ใจไม่ได้นั้นอีก. 12 เจ้าจงไปประกาศถ้อยคำเหล่านี้ตรงฝ่ายเหนือ, แลบอกว่า, ดูกรพวกยิศราเอล, ที่มักถอยหลังนั้น, จงกลับเสียเถิด, พระยะโฮวาได้ตรัส, และเราจะไม่กระทำให้ความพิโรธของเราตกเหนือพวกเจ้า, เพราะเราประกอบด้วยความเมตตา, พระยะโฮวาได้ตรัส, เราจะไม่เก็บ (ความโกรธ) เป็นนิตย์. 13 แต่เจ้าจงรับผิดของเจ้าแต่เท่านั้นว่า, เจ้าได้ทำผิดต่อพระยะโฮวา, พระเจ้าของเจ้า, แลได้กระจัดกระจายการของเจ้าแก่คนนอกประเทศใต้ต้นไม้เขียวสดทุกต้น, แลเจ้าทั้งหลายหาได้ฟังเสียงของเราได้ไม่, พระยะโฮวาได้ตรัส. 14 พระยะโฮวาได้ตรัสว่า, ดูกรลูกหลานซึ่งมักถอยหลังนั้น, จงหันกลับเสียเถิด, เพราะเราได้แต่งเป็นวิวาห์แก่พวกเจ้าแล้ว, และเราจะเอาออกจากพวกเจ้าเมืองละคนครัวละสองคน, และจะพาไปถึงเมืองซีโอน, 15 แลเราจะตั้งนายข้างศาสนาให้แก่พวกเจ้าตามใจของเรา, นายนั้นจะเลี้ยงพวกเจ้าด้วยความวิชชาและความเข้าใจ. 16 แลจะเป็นมาเมื่อพวกเจ้าทวีมากขึ้นในประเทศ, ในคราวนั้นเขาทั้งหลายจะไม่ได้พูดอีก, ว่าหีบไมตรีโอวาทของพระยะโฮวา, แลเรื่องนี้จะไม่มาถึงใจของเขา, แลเขาจะไม่ระลึกถึง, และจะไม่เยี่ยมหีบนั้นอีก, แลจะไม่ยกการนั้นอีกเลย, พระยะโฮวาได้ตรัส. 17 คราวนั้นเขาทั้งหลายจะร้องเรียกเมืองยะรูซาเลมว่าเป็นพระที่นั่งของพระยะโฮวา, แลบรรดาเมืองทั้งปวงจะประชุมกันในเมืองยะรูซาเลม, ถึงที่พระนามแห่งพระยะโฮวา, คือถึงเมืองยะรูซาเลมนั้นเอง, แลเขาทั้งหลายจะไม่ดำเนินตามใจชั่วรายนั้นอีกเลย. 18 ในปีเดือนนั้น, ตระกูลของยะฮูดาจะดำเนินด้วยตระกูลยิศราเอล, แลเขาทั้งปวงจะเขามาด้วยกันออกมาจากประเทศฝ่ายเหนือถึงประเทศที่เราได้ยกให้เป็นที่มฤดกแก่ปู่ย่าตายายของพวกเจ้านั้น. 19 แต่เราได้ว่าไว้ว่า, เราจะเอาตัวเจ้าด้วยกับลูกนั้น, แลให้เจ้ามีประเทศสนุกสนาน, คือที่มฤดกอันดีของพลโยธาเมืองทั้งหลายนั้นอย่างไรได้, แลเราได้กล่าวว่า, เจ้าจะร้องเรียกเราว่าบิดาของข้าพเจ้า, แลเจ้าจะไม่หันกลับจากเราอีกเลย. 20 แท้จริงเหมือนเมียผู้หนึ่งที่ได้ไปจากผัวของตัวโดยอสัตย์ฉันใด, โอ้ตระกูลยิศราเอล, เจ้าทั้งหลายได้ไปจากเราด้วยอสัตย์ฉันนั้น, พระยะโฮวาได้ตรัส. 21 มีเสียงร้องที่เขาได้ยินแต่ที่สูงทั้งปวง, มีน้ำตาไหลแลความอ้อนวอนของพวกยิศราเอล, เพราะเขาทั้งปวงได้ทำทางของตัวคดโกง, แลเขาทั้งปวงได้ลืมพระยะโฮวาพระเจ้าของตัว. 22 ดูกรพวกลูกที่มักถอยหลัง, จงกลับมาเถิด, เราจะรักษาความถอยหลังของพวกเจ้าให้หาย. นี่แน่ะพวกข้าพเจ้ามาหาพระองค์, เพราะพระองค์เป็นพระยะโฮวาพระเจ้าของพวกข้าพเจ้า. 23 แท้จริงจะมีความหวังใจแต่เนินเขาทั้งหลายนั้นว่าจะรอดก็เปล่าๆ, คือภูเขามากมายนั้น, ความรอดสำหรับพวกยิศราเอลจำเพาะมีในพระยะโฮวาพระเจ้าของพวกเรา. 24 ด้วยว่าความละอายได้กัดกินความเสียแรงบิดาทั้งปวงของพวกเราตั้งแต่เราเป็นหนุ่มๆ, คือได้กัดกินฝูงวัว, แลฝูงสัตว์ทั้งปวง, ทั้งพวกลูกชายแลพวกลูกหญิงของเขา. 25 ให้พวกเรานอนลงในความละอายของพวกเรา, แลให้ความกลัวสะดุ้งได้ปิดคลุมพวกเราไว้, เพราะพวกเราได้ผิดต่อพระยะโฮวาพระเจ้าของพวกเรา, คือพวกเราแลบิดาทั้งปวงของพวกเรา, ตั้งแต่เป็นหนุ่มๆ แห่งพวกเราจนถึงทุกวันนี้, แลไม่ได้ประพฤติตามเสียงตรัสของพระยะโฮวาพระเจ้าของพวกเรา |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society