เยเรมีย์ 23 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 วิบากจงมีแก่เจ้านายทั้งปวง, ที่ได้ทำลายแลกระจัดกระจายฝูงแกะแห่งทุ่งนาของเรา, พระยะโฮวาได้ตรัส. 2 เหตุฉะนี้พระยะโฮวาพระเจ้าของยิศราเอล, ได้ตรัสต่อเจ้านายที่ได้เลี้ยงไพร่พลของเราดังนี้ว่า, เจ้าทั้งหลายได้กระจัดกระจายฝูง (แกะ) ของเรา, แลได้ไล่เขาเสีย. แลไม่ได้เยี่ยมเยียนเขา, ดูเถิด, เราจะลงโทษเหนือเจ้าตามความร้ายทั้งปวงที่พวกเจ้าได้กระทำ, พระยะโฮวาได้ตรัส. 3 แลเราจะชุมนุมพวกฝูงของเราซึ่งยังเหลืออยู่นั้น, ให้ออกมาแต่ประเทศทั้งปวงที่เราได้ไล่เขาไปนั้น, แลจะพาเขาทั้งปวงมาถึงที่คอกของเขาอีก. 4 แลเขาจะเกิดผลทวีมากขึ้น, แลเราจะตั้งพวกกว้านแกะขึ้นเหนือเขาที่จะเลี้ยงเขา, แลเขาจะไม่ต้องกลัวอีกเลย, แลจะไม่ต้องตกตะลึง, แลเขาจะไม่ต้องขัดสนอะไร, พระยะโฮวาได้ตรัส. 5 นี่แน่ะ, พระยะโฮวาได้ตรัสว่า, วันคืนทั้งปวงจะมา, ที่เราจะให้ดาวิดเกิดกิ่งๆ หนึ่งที่จะเป็นซื่อสัตย์, แลจะมีกษัตริย์องค์หนึ่งเสวยราชย์, แลท่านจำเริญอยู่, แลจะตัดสินเป็นสัตย์ธรรมแลจะกระทำความชอบธรรมในแผ่นดินโลก. 6 ในวันคืนเหล่านั้น, ตระกูลยะฮูดาจะได้รอด, แลพวกยิศราเอลจะได้อาศัยอยู่ไม่เป็นอันตราย, แลชื่อของพระองค์, ที่เขาจะร้องเรียกนั้น, คือพระยะโฮวาเป็นความชอบธรรมของพวกเรา. 7 เหตุฉะนี้, นี่แน่ะ, วันคืนทั้งปวงจะมา, ที่เขาทั้งปวงจะไม่กล่าวอีกว่า, พระยะโฮวาทรงชีวิตอยู่, ผู้ที่ได้พาพวกยิศราเอลออกมาจากประเทศอายฆุบโต, พระยะโฮวาได้ตรัส. 8 แต่เขาจะว่าพระยะโฮวาทรงชีวิตอยู่, ที่ได้ยกเผ่าพันธุ์ของเรือนยิศราเอลขึ้น, แลได้นำออกจากประเทศฝ่ายเหนือ, แลจากบรรดาเมืองที่เราได้ขับไล่เขาไปนั้น, แลเขาทั้งปวงจะอาศัยอยู่ในประเทศของตัว 9 ใจในตัวข้าพเจ้าหักลงแล้ว, เพราะผู้ทำนายทั้งปวง, บรรดาร่างกะดูกของข้าพเจ้ากำลังสั่นอยู่, ข้าพเจ้าเป็นเหมือนอย่างคนเมาไป, แลเหมือนอย่างคนที่มีน้ำองุ่นได้ชะนะตัวเขาแล้ว, เพราะพระยะโฮวา, แลเพราะถ้อยคำทั้งปวงอันบริสุทธิ์ของพระองค์. 10 ด้วยว่าประเทศนี้เต็มด้วยคนผิดประเวณี, เพราะประเทศนี้ได้เศร้าหมองไปเพราะความแช่ง, บรรดาตำบลมีหญ้าเลี้ยงสัตว์แห่งป่าดอนนั้นก็เหี่ยวแห้งหมดแล้ว, แลทางของเขาทั้งปวงเป็นทางร้าย, กำลังของเขาเป็นที่ไม่สมควร. 11 ด้วยว่าทั้งผู้ทำนายทั้งปุโรหิตเป็นพวกหยาบช้า, แท้จริงในวิหารของเรา ๆ ได้พบเห็นความชั่วของเขา, พระยะโฮวาได้ตรัส. 12 เหตุฉะนี้ทางของเขาทั้งปวงจะเป็นแก่เขาดุจทางไถลในความมืด. เขาทั้งปวงจะต้องขับไล่ไป, แลจะตกลงในที่ (มืด) นั้น, เพราะเราจะนำความอันตรายเหนือเขาทั้งปวง, คือปีเดือนสำหรับจะลงโทษแก่เขา, พระยะโฮวาได้ตรัส. 13 แลเราได้พบเห็นความโฉดเขลาในพวกทำนายของเมืองซะมาเรีย, เขาทั้งปวงได้ทำนายโดยบาละ, แลได้กระทำให้ไพร่พลยิศราเอลจำพวกของเราให้ผิดไป. 14 แลเราได้พบเห็นในจำพวกทำนายแห่งเมืองยะรูซาเลม, ซึ่งสิ่งที่น่าเกลียดนัก, เขาทั้งปวงได้ประพฤติผิดประเวณี, แลดำเนินในความมุสา, เพราะเขาทั้งปวงได้ช่วยแรงมือของจำพวกที่ได้ทำร้าย, จึงไม่มีผู้ใดกลับหันจากความชั่วของตัว. เขาทั้งหลายเป็นแก่เราเหมือนเมืองซะโดม, แลชาวเมืองยะรูซาเลมนั้นเป็นเหมือนอย่างเมืองอะโมราทั้งหมด. 15 เหตุฉะนี้พระยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งปวงได้ตรัสถึงพวกทำนายดังนี้ว่า, นี่แน่ะ, เราจะเลี้ยงเขาทั้งปวงด้วยผักขม, แลจะกระทำให้เขาดื่มน้ำมีดีสัตว์เพื่อปนกัน, เพราะมีความทำเทียมหยามช้าออกจากพวกทำนายแห่งเมืองยะรูซาเลมไปทั่วทั้งประเทศ. 16 พระยะโฮวาแห่งพลโยธาทั้งปวงได้ตรัสว่าดังนี้ว่า, อย่าได้ฟังถ้อยคำของพวกปุโรหิตที่ได้ทำนายความแก่พวกเจ้า, เขาทั้งปวงกระทำให้พวกเจ้าถือเปล่าๆ, เขาบอกความฝันแต่จิตต์ใจของตัว, หาได้บอกความที่ออกจากพระโอษฐ์ยะโฮวาไม่. 17 เขาทั้งปวงยังกำลังบอกแก่เขาที่ดูหมิ่นดูถูกเราว่า, พระยะโฮวาได้ตรัสว่า, เจ้าทั้งหลายจะมีความสุข. แลเขาบอกแก่เขาทุกคนที่เดินตามใจดื้อดึงของตัวว่า, จะมีความร้ายสิ่งใดสิ่งหนึ่งมาถึงพวกเจ้าหามิได้ 18 ด้วยว่าผู้ใดได้ยินอยู่ในความที่ปรึกษาแห่งพระยะโฮวา, เพื่อจะได้สังเกตแลฟังถ้อยคำของพระองค์, ผู้ใดได้คิดหมายถ้อยคำของพระองค์แลได้ยินเล่า. 19 นี่แน่ะ, มีลมบ้าหมูของพระยะโฮวา, ออกไปโดยความพิโรธแล้ว, คือเป็นลมบ้าหมูร้ายนัก, ลมบ้าหมูนั้นจะตกบนศีรษะคนชั่วเป็นความอันตรายนัก. 20 ความพิโรธของพระยะโฮวาจะไม่ได้หันกลับ, กว่าพระองค์จะกระทำสำเร็จแล้ว, แลกว่าพระองค์จะสำเร็จความคิดทั้งปวงในพระทัยพระองค์, ในวันคืนทั้งปวงภาคหน้าที่สุดเจ้าทั้งหลายจะได้เข้าใจละเอียดในความนี้. 21 เราไม่ได้ใช้จำพวกทำนายนี้, ถึงกระนั้นเขาทั้งปวงก็วิ่งไป. เราไม่ได้บอกแก่เขา, ถึงกระนั้นเขาทั้งปวงได้ทำนายไป. 22 แต่ทว่าถ้าเขาทั้งปวงได้ยืนอยู่ในความปรึกษาของเรา, แลได้กระทำให้ไพร่พลของเราได้ยินถ้อยคำของเราแล้ว, เขาจะได้การหันไพร่พลของเราจากทางร้ายของเขา, แลจากความชั่วแห่งการประพฤติของเขาแล้ว. 23 เรามิใช่พระเจ้าอยู่ใกล้มือ, แลไม่เป็นพระเจ้าห่างไกลหรือ, พระยะโฮวาได้ตรัส. 24 จะมีผู้ใดอาจซ่อนตัวในที่ลับที่เราจะไม่เห็นตัวเขาได้หรือ, พระยะโฮวาได้ตรัส, เราได้ให้เห็นสวรรค์แลแผ่นดินโลกเต็มด้วยองค์เราไม่ใช่หรือ, พระยะโฮวาได้ตรัส. 25 เราได้ยินแล้วซึ่งจำพวกทำนายได้บอก, คือการทำนายเป็นความมุสาในนามของเราว่า, ข้าพเจ้าได้ฝันเห็น, ข้าพเจ้าได้ฝันเห็น. 26 ความล่อลวงนี้จะอยู่ในใจพวกทำนายที่ได้ความเท็จ, นานสักเท่าใด, คือเขาเป็นคนทำนายความล่อลวงแต่ใจของตัวเอง. 27 เขานึกจะกระทำให้ไพร่พลของเราลืมนามของเราโดยความฝันของเขา, ที่เขาทุกตัวตนได้บอกแก่เพื่อนบ้าน, เหมือนปู่ย่าตายายของเขาได้ลืมชื่อของเราเพราะบาละ. 28 ผู้ทำนายที่มีความฝัน, ให้เขาบอกความฝัน, แลผู้ใดมีคำโอวาทของเรา, ให้เจ้าพูดคำโอวาทของเรานั้นโดยความสัตย์เถิด. 29 ฟางจะเป็นอะไรแก่เมล็ดข้าวเล่า, พระยะโฮวาได้ตรัสคำโอวาทของเราดุจไฟมิใช่หรือ, พระยะโฮวาได้ตรัส. 30 แลเหมือนอย่างค้อนที่ได้หักศิลาเป็นชิ้นๆ หรือ. เหตุฉะนี้, นี่แน่ะ, เราเป็นที่ต่อสู้จำพวกทำนายทุกตัวคนที่ได้ขะโมยคำโอวาทของเราจากเพื่อนบ้านของตัว, พระยะโฮวาได้ตรัส. 31 นี่แน่ะ, พระยะโฮวาได้ตรัส, เราต่อสู้จำพวกทำนายที่ได้ใช้ลิ้นของตัวแลว่า, พระองค์ได้ตรัส. 32 นี่แน่ะ, พระยะโฮวาได้ตรัส, เราจะต่อสู้เขาทั้งหลายที่ได้ทำนายความฝันเท็จ, แลได้บอกความฝันนั้นให้คนทั้งปวงฟัง, แลได้กระทำให้ไพร่พลของเราผิดโดยความมุสาของเขา, แลโดยการอวดของเขา, แต่เราไม่ได้ใช้เขาให้ไป, แลเราไม่ได้สั่งเขา, เหตุฉะนี้เขาทั้งหลายจะไม่เป็นประโยชน์แก่ไพร่พลเหล่านี้สักนิดเดียว, พระยะโฮวาได้ตรัส. 33 แลเมื่อไพร่พลเหล่านี้, หรือผู้ทำนาย, หรือปุโรหิตคนใดคนหนึ่ง, จะถามเจ้าว่าความหนักของพระยะโฮวาเป็นอย่างไร, เจ้าจงถามเขาทั้งปวงว่า, ความหนักอะไร, พระยะโฮวาได้ตรัสว่า, เราจะละทิ้งพวกเจ้าเสีย. 34 แลถึงผู้ทำนายแลปุโรหิต, แลไพร่พล, ที่จะบอกว่า, นี่เป็นความหนักแห่งพระยะโฮวา, เราจะลงโทษแก่ชายคนนั้นแลครอบครัวของเขา. 35 เจ้าทุกตัวคนจงบอกแก่เพื่อนบ้านของตัว, แลเจ้าทุกตัวคนจงบอกถามแก่พี่น้องของตัวดังนี้ว่า, พระยะโฮวาได้ตอบอะไร, แลพระยะโฮวาตรัสเป็นประการใด. 36 แลความหนักแห่งพระยะโฮวานั้น, เจ้าอย่าบอกอีกเลย, เพราะคำของคนทุกตัวคนจะเป็นความหนักสำหรับตัว, ด้วยว่าเจ้าทั้งหลายได้กระทำให้คำโอวาทของพระเจ้า, ผู้ทรงชีวิตอยู่, คือพระยะโฮวาเจ้าของพลโยธาทั้งหลาย, พระเจ้าของพวกเรา, ให้คำนั้นบอกผิดไป. 37 เจ้าจงบอกแก่ผู้ทำนายดังนี้, พระยะโฮวาได้ตอบอะไร, แลพระยะโฮวาได้ตรัสเป็นประการใด. 38 แต่ทว่าเพราะเจ้าทั้งหลายกำลังบอกว่า, ความหนักแห่งพระยะโฮวา, เหตุฉะนี้พระยะโฮวาได้ตรัสดังนี้ว่า, เหตุเพราะเจ้าทั้งหลายกำลังบอกคำนี้, คือความหนักแห่งพระยะโฮวา, แลเราได้ใช้ให้บอกพวกเจ้าว่า, เจ้าอย่าว่า, เป็นความหนักแห่งพระยะโฮวา, 39 เหตุฉะนี้, ดูเถิด, เรา, คือเราเอง, จะลืมพวกเจ้าทีเดียว, แลเราจะละทิ้งพวกเจ้าแลเมืองที่เราได้ยกให้แก่พวกเจ้าแลบิดาของพวกเจ้านั้น, ให้ออกจากที่ต่อหน้าเรา. 40 แลเราจะพาความดูหมิ่นดูถูกอันไม่รู้สิ้นมาเหนือพวกเจ้า, แลความละอายเป็นนิตย์, ซึ่งจะไม่ได้ลืมเลย |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society