เยเรมีย์ 22 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 พระยะโฮวาได้ตรัสดังนี้ว่า, เจ้าจงลงไปถึงวังของกษัตริย์แห่งยะฮูดา, แลบอกคำนี้ในที่นั้น, 2 แลบอกว่า โอ้กษัตริย์ของยะฮูดา, ผู้ที่ได้นั่งบนพระที่นั่งของดาวิด, ตัวท่านก็ดีแลพวกบ่าวของท่านก็ดี, แลไพร่พลของท่านที่ได้เข้าในประตูเหล่านี้, จงฟังเอาคำของพระยะโฮวาเถิด. 3 พระยะโฮวาได้ตรัสดังนี้ว่า, เจ้าทั้งหลายจงประพฤติเป็นความสัตย์แลชอบธรรม, แลช่วยผู้ที่ต้องเสียเปล่าให้ออกจากมือของผู้ข่มขี่, แลอย่าทำการผิด, อย่าทำร้ายแก่ผู้ต่างประเทศ, แก่คนกำพร้า, แลแก่หญิงม่าย, แลอย่าให้เลือดคนอันไม่มีผิดไหลออกในที่ตำบลนี้. 4 ด้วยว่าถ้าเจ้าทั้งหลายได้ประพฤติตามนี้จริงไซร้, จึงจะมีกษัตริย์ทั้งหลายเสด็จนั่งบนพระที่นั่งของดาวิด, เข้ามาในประตูวังนี้, กำลังนั่งในราชรถแลบนม้า, ทั้งพวกบ่าวของพระองค์, 5 แลไพร่พลของพระองค์, แต่ทว่าถ้าพวกเจ้าไม่ฟังคำเหล่านี้, เราจะสาบานโดยชื่อของเราเองว่า, วังนี้จะต้องเป็นร้างเปล่า, 6 พระยะโฮวาได้ตรัส, เพราะพระยะโฮวาได้ตรัสดังนี้แก่วังของกษัตริย์ยะฮูดาว่า, เจ้าเป็นฆีละอาดแก่เรา, แลเป็นศีรษะเมืองละบาโนน. แท้จริงเราจะกระทำให้เจ้าเป็นป่าดอน, แลเป็นบ้านเมืองซึ่งไม่มีคนอยู่. 7 แลเราจะจัดแจงจำพวกสำหรับทำลายต่อสู้เจ้า, เขาทุกตัวคนจะถือเครื่องอาวุธ, แลเขาจะตัดต้นสนทั้งหลายที่ได้เลือกสรรไว้นั้น, แลจะทิ้งในไฟ. 8 แลประเทศมากหลายจะเดินผ่านหน้าเมืองนี้, เขาจะกล่าวแก่เพื่อนทุกตัวคนว่า, เหตุผลประการใดพระยะโฮวาได้กระทำเช่นนั้นแก่เมืองใหญ่นี้เล่า. 9 เมื่อขณะนั้น, เขาทั้งปวงจะตอบว่า, เหตุเพราะเขาทั้งหลายได้ละทิ้งซึ่งความไมตรีของพระยะโฮวาพระเจ้าของเขา, แลได้ไหว้พระอื่นๆ ต่างๆ, แลได้ปรนนิบัติพระเหล่านั้น 10 เจ้าทั้งหลายอย่าร้องไห้เพราะคนตาย, หรืออย่าเศร้าหมองใจเพราะเขา, แต่จงร้องไห้น้ำตาไหลหนักเพราะเขาที่ได้ออกไปจากเมือง, ด้วยว่าเขาจะไม่กลับมาอีกเลย, แลจะไม่เห็นเมืองที่เกิดของตัวอีก. 11 พระยะโฮวาได้ตรัสดังนี้ว่าถึงซาลุนบุตรของโยซียา, กษัตริย์แห่งเมืองยะฮูดา, ที่ได้เสวยราชย์แทนโยซียาพระราชบิดาของตัว, คือผู้ที่ได้ออกจากตำบลนี้แล้ว, ว่าเขาจะไม่กลับมาอีกเลย, 12 แต่เขาจะต้องตายในที่เขาทั้งปวงได้พาตัวเขาเป็นชะเลยนั้น, แลจะไม่เห็นแผ่นดินนี้อีกเลย 13 วิบากจงมีแก่เขา, ที่ได้สร้างเรือนของตัวโดยความอสัตย์อธรรม, และได้ทำห้องทั้งหลายของตัวโดยความผิด, คือผู้ที่ได้ใช้เพื่อนบ้านของตัวปราศจากค่าจ้าง, แลไม่ได้ให้อะไรแก่เขาเพราะการที่เขาได้ทำนั้น, 14 ผู้ที่ได้ว่า, เราจะสร้างเรือนสำหรับตัวเราให้กว้างขวาง, และให้มีห้องใหญ่ต่างๆ, แลจะตัดช่องเป็นหน้าต่างสำหรับตัว, แลเรือนนั้นแล้วไปด้วยไม้ยางสน, และทาสีด้วยชาด. 15 เจ้าจะเสวยราชย์เพราะเจ้าได้หุ้มตัวไว้ด้วยยางสนหรือ, พระราชบิดาของเจ้าได้กินแลดื่มแลได้กระทำความชอบแลความสัตย์ธรรมมิใช่หรือ, ก็จึงได้เกิดความสุขแก่ท่าน. 16 ท่านได้ตัดสินความของคนยากเข็ญใจ, ขณะนั้นจึงได้เถิดความสุขแก่ท่าน. นี่มิใช่ความที่รู้จักเราหรือ, พระยะโฮวาได้ตรัส. 17 แต่หน่วยตาของเจ้า, แลใจคือของเจ้าประพฤติแต่เพื่อความโลภของเจ้า, แลเพื่อที่จะให้เลือดของคนไม่มีผิดตกไหล, แลเพื่อความข่มเหง, แลเพื่อความร้าย. 18 เหตุฉะนี้พระยะโฮวาได้ตรัสถึงยะโฮยาคีม, บุตรชายของโยซียา, กษัตริย์เมืองยะฮูดาว่า, เขาทั้งปวงจะไม่เศร้าหมองสงสารเพราะยะโฮยาคีมเลย, ว่า, โอ้โอ๋พี่ชายเราหรือ, โอ้โอ๋พี่หญิงเรา, เขาจะไม่เสียดายเพราะเจ้าว่า, โอ้โอ๋เจ้านาย, หรือโอ้โอ๋รุ่งเรืองของท่าน. 19 ยะโฮยาคีมจะถูกฝังศพของตัวด้วยการศพสำหรับตัวลาตัวหนึ่ง, ที่เขาลากเอาไปทั้งนอกประตูเมืองยะรูซาเลมนั้น 20 เจ้าจงขึ้นไปถึงเขาละบาโนน, แลยกเสียงของเจ้าในตำบลบาซาน, แลร้องจากภูเขาอะบาริม, เพราะบรรดาคนที่รักเจ้านั้นทำลายเสียแล้ว. 21 เราได้บอกแก่เจ้าในความจำเริญของเจ้า, แต่เจ้าได้ตอบว่า, เราจะไม่ได้ยิน. นี่แลเป็นอย่างธรรมเนียมของเจ้าแต่หนุ่มๆ ของเจ้ามา, คือเจ้าหาได้ฟังเสียงของเราไม่. 22 ลมจะกินบรรดาเจ้านายของเจ้าแลผู้ที่รักทั้งปวงของเจ้าจะต้องเข้าไปในความชะเลย, แท้จริงเมื่อขณะนั้น, เจ้าจะต้องละอายตกตะลึงเพราะบรรดาความบาปของเจ้า. 23 โอ้โอ๋เจ้าชาวเมืองละบาโนนเอ๋ย, ที่ได้ทำรังของตัวในที่ต้นสนทั้งปวงนั้น, เจ้าจะต้องการสงสารมากเท่าใดเมื่อเจ้าจะมีลมเบ่งมาเหนือตัว, จะมิปวดเหมือนอย่างหญิงกำลังคลอดบุตรนั้นเล่า. 24 พระยะโฮวาได้ตรัสว่า, เราเป็นอยู่ (มั่นคงฉันใด). ถึงคัลนาบุตรยะโฮยาคีมกษัตริย์เมืองยะฮูดา, เป็นแหวนตราที่มือขวาของเรา, ถึงกระนั้นเราจะถอดเจ้าออกจากที่นั่น, 25 แลเราจะยกเจ้าให้เข้าในมือคนที่ได้หาชีวิตของเจ้า, แลเข้าในมือเขาที่เจ้าได้กลัวหน้าเขานั้นคือในมือนะบูคัศเนซัรกษัตริย์เมืองบาบูโลน, แลเข้าในมือพวกเคเซ็ด. 26 แลเราจะทอดทิ้งเจ้าออกไปนอก, แลมารดาของเจ้าที่ได้คลอดเจ้า, ให้เข้าไปในประเทศอื่นที่เจ้าไม่ได้เกิด, แลเจ้าจะต้องตายในที่นั่น. 27 แต่ประเทศที่เขาทั้งปวงปรารถนากลับไปอยู่นั้น, เขาจะไม่กลัวไปอยู่เลย. 28 คัลนาคนนี้เป็นภาชนะหักทิ้งเสียแล้วหรือ. เป็นภาชนะอันหนึ่งที่ไม่มีอะไรชอบหรือ. เหตุไฉนเขากับเผ่าพันธุ์ของเขาต้องทอดทิ้งข้างนอก, แลเขาต้องทอดทั้งในประเทศที่เขาทั้งปวงไม่รู้จักเล่า. 29 โอ้แผ่นดินโลก, แผ่นดินโลก, แผ่นดินโลกเอ๋ย, จงฟังคำของพระยะโฮวาได้ตรัสดังนี้ว่า, 30 เจ้าจงเขียนว่า, คนนี้จะปราศจากลูก, เป็นคนหนึ่งซึ่งจะไม่เจริญในวันเดือนของตัว, ด้วยว่าผู้ชายคนหนึ่งคนใดในเผ่าพันธุ์ของเขาจะไม่เจริญเลย, จะไม่นั่งบนพระที่นั่งของดาวิดครอบครองเมืองยะฮูดาอีกเลย |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society