เยเรมีย์ 21 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 คำโอวาทซึ่งมาถึงยิระมะยาจากพระยะโฮวาเมื่อซิดคียากษัตริย์ได้ใช้ปัศฮูรบุตรชายของมัลคียา, แลซะฟันยา, ลูกชายมาเซยาเป็นปุโรหิต, 2 ให้ไปหายิระมะยาบอกว่า, ขอท่านได้สืบถามแต่พระยะโฮวา, เพื่อประสงค์พวกเรา, เพราะนะบูคัศเนซัรกษัตริย์เมืองบาบูโลนกำลังทำศึกต่อสู้เราอยู่, ชะรอยพระยะโฮวาจะโปรดพวกเราตามบรรดาการงานอัศจรรย์ของพระองค์, เพื่อจะให้นะบูคัศเนซัรขึ้นไปจากพวกเรา. 3 ขณะนั้นยิระมะยากล่าวแก่เขาทั้งปวงว่า, 4 ท่านทั้งหลายจงทูลแก่ซิดคียาว่าดังนี้, พระยะโฮวาพระเจ้าของยิศราเอลได้ตรัสดังนี้ว่า, นี่แน่ะ, เราจะหันเครื่องอาวุธที่มีในมือพวกเจ้า, ที่พวกเจ้าได้สู้รบต่อกษัตริย์เมืองบาบูโลน, แลต่อสู้ชาติเคเซ็ดที่ได้ล้อมพวกเจ้านอกกำแพงนั้น, ให้กลับหลัง, แลเราจะชุมนุมพวกศัตรูเหล่านั้นในที่ท่ามกลางเมืองนี้. 5 แลเราเองจะรบต่อสู้พวกเจ้า, ด้วยมือเหยียดออกแลด้วยแขนอันแข็งแรง, ก็ด้วยความกริ้วแลความร้ายฉุนเฉียว, แลด้วยความพิโรธใหญ่ด้วย. 6 เราจะตีชาวเมืองนี้, ทั้งคนทั้งสัตว์โดยรัจ ฉาน, เขาทั้งปวงจะตายด้วยโรคห่าใหญ่. 7 แลพระยะโฮวาได้ตรัสว่า, ภายหลังเหตุนั้น, เราจะมอบซิดคียากษัตริย์แห่งตระกูลยะฮูดา, กับบ่าวทาสของท่าน, กับไพร่พลแลคนอื่น, แลที่ค้างอยู่ในเมืองอันเหลือจากโรคห่า, แลเหลือจากกะบี่, แลเหลือจากความอดอยากนั้นให้เข้าในเงื้อมมือนะบูคัศเนซัรกษัตริย์เมืองบาบูโลน; แลให้เข้าในมือพวกศัตรูเขา, แลให้เข้าในมือจำพวกที่เสาะหาจะทำลายชีวิตเขา, แลนะบูคัศเนซัรจะตีเขาทั้งปวงด้วยคมกะบี่, แลท่านจะไม่โปรดเขา ไม่เมตตาเขา ไม่สงสารเขาเลย. 8 แลเจ้าจงบอกแก่ไพร่พลเหล่านี้ว่า, พระยะโฮวาได้ตรัสดังนี้ว่า, นี่แน่ะ, เราตั้งทางตรงหน้าพวกเจ้าสองทาง, คือทางชีวิตแลทางความตาย. 9 ผู้ใดอยู่ในเมืองนี้จะต้องด้วยกะบี่, แลด้วยอดอยาก, แลด้วยโรคห่า, แต่ผู้ที่ออกจากเมือง, แลตกอยู่กับชาติเคเซ็ดที่ยังล้อมเมืองไว้นั้น, จะได้รอดชีวิตของตัว, แลชีวิตของเขานั้นจะเป็นต่างของปล้นแก่ตัว. 10 เพราะเราได้ตั้งหน้าของเราต่อเมืองนี้, เพื่อจะทำร้าย, มิใช่เพื่อจะทำดี, พระยะโฮวาได้ตรัสว่า, เมืองนี้จะต้องมอบไว้ในเงื้อมมือของกษัตริย์เมืองบาบูโลน, ท่านจะเผาเมืองนี้ด้วยไฟ. 11 แลถึงตระกูลกษัตริย์ยะฮูดาเจ้าจงบอกว่า, เจ้าทั้งหลายจงได้ยินคำโอวาทของพระยะโฮวา. 12 โอ้ตระกูลของดาวิดเอ๋ย, พระยะโฮวาได้ตรัสดังนี้ว่า, จงพิพากษาด้วยความสัตย์ในเวลาเช้า, แลจงช่วยผู้ต้องเสียเปล่าให้ออกจากมือคนที่ข่มเหง, เกลือกว่าความพิโรธอันใหญ่ของเราจะออกไปดุจไฟแลเผาเอากว่าจะไม่มีผู้ใดๆ อาจดับได้, เพราะความร้ายแห่งการร้ายของพวกเจ้า. 13 นี่แน่ะ, เป็นผู้ต่อสู้เจ้า, ผู้เป็นชาวแห่งหุบเขาในหว่างเขาหิน, ที่ได้อวดว่า, ใครอาจลงมาต่อสู้พวกเราได้, หรือใครจะเข้าในที่อยู่ของพวกเราได้เล่า, พระยะโฮวาได้ตรัส. 14 แต่เราจะลงโทษแก่พวกเจ้า, สมแก่ผลการประพฤติทั้งปวงของพวกเจ้า, พระยะโฮวาได้ตรัส, แลเราจะก่อไฟขึ้นในป่าดงเมืองนี้, แลไฟนั้นจะกินสิ่งทั้งปวงอันล้อมรอบนั้น. |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society