เยเรมีย์ 17 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 ความผิดของยะฮูดาได้จารึกไว้ด้วยปากกาเหล็ก, และด้วยปลายเพ็ชร. ความผิดนั้นแกะบนโต๊ะหัวใจของเขา, แลบนเขาแท่นของพวกเจ้า. 2 เมื่อพวกลูกหลานของเขากำลังระลึกถึงแท่นทั้งปวงของเขาแลระลึกถึงต้นไม้เขียวสดบนเนินเขาทั้งหลาย. 3 โอ้โอ๋ภูเขาของเราในทุ่งนาเอ๋ย, เราจะยกให้ของ ๆ เจ้าแลบรรดาสมบัติของเจ้าให้เป็นของปล้น, แลที่สูงทั้งหลายของเจ้า, เพราะความผิดตลอดบรรดาเขตต์แดนของเจ้า. 4 แลตัวเจ้าเองจะต้องหยุดจากที่มฤดกของเจ้า, ซึ่งเราได้ให้แก่เจ้านั้น, แลเราจะทำให้เจ้าปรนนิบัติพวกศัตรูของเจ้าในประเทศที่เจ้าไม่ได้รู้จัก, เพราะเจ้าได้ก่อไฟขึ้นในความโกรธของเรา, ซึ่งจะเผาเอาเป็นนิตย์ 5 พระยะโฮวาได้ตรัสดังนี้ว่า, ผู้ใดได้วางใจในคนผู้ใด, แลได้กระทำเนื้อให้เป็นแขนสำหรับตัว, แลมีใจออกห่ากจากพระยะโฮวา, ผู้นั้นจะได้ต้องแช่ง. 6 เพราะเขาจะเป็นเหมือนอย่าง (คน) เปลือยเปล่าที่ทะเลทราย, จะไม่ได้เห็นความดีเมื่อความดีจะมา, แต่จะอาศัยที่ระแหงในป่า, ในแผ่นดินเกลือที่ไม่มีผู้ใดอยู่. 7 ความสุขมากหลายจะมีแก่คนนั้นผู้ได้วางใจในพระยะโฮวา, แลที่พระยะโฮวาได้เป็นที่วางใจของตัว. 8 เพราะเขาจะเป็นเหมือนอย่างต้นไม้อันปลูกริมน้ำทั้งหลาย, แลที่ได้แผ่รากของตัวออกตามแม่น้ำ, แลจะไม่ได้กลัวเมื่อแดดร้อนมาถึง, แต่ใบของตัวจะเขียวสด, แลจะไม่สาละวนในปีที่ฝนแล้ง, แลจะไม่หยุดเกิดผล. 9 จิตต์ใจ (มนุษย์) เป็นโกงเกินบรรดาทุกสิ่ง, แลเป็นชั่วรายกาจนัก, ใครจะรู้จักใจนั้นเล่า. 10 เราคือพระยะโฮวาได้พิจารณาจิตต์ใจ (มนุษย์), เราได้ไล่เลียงวิญญาณทั้งปวง, จนชั้นที่จะตัดสินให้ทุกคนๆ ตามทางทั้งปวงของตัว, แลตามผลการประพฤติทั้งหลายของตัว. 11 ดุจนกกะทาได้ฟักไข่ที่มันไม่ได้ออก, คนที่ได้มั่งมีแลหาได้ตามความสัตย์ไม่ก็อย่างนั้น, ผู้นั้นจะต้องละมั่งมีนั้นในท่ามกลางอายุของตัว, แลที่สุดปลายของตัวจะเป็นคนโฉดเขลา. 12 ที่สวดบริสุทธิ์ของพวกเราเป็นพระที่นั่งรุ่งเรืองสูงมาแต่ปฐมแรก. 13 โอ้พระยะโฮวา, พระองค์เป็นที่หวังใจของยิศราเอล. บรรดาผู้ที่ได้ละทิ้งพระองค์จะต้องความละอาย, แลคนทั้งปวงที่ออกไปจากเราจะต้องจารึกไว้ในดิน, เพราะเขาได้ละทิ้งพระยะโฮวา, ผู้เป็นน้ำพุอันประกอบด้วยชีวิตนั้น. 14 โอ้พระยะโฮวา, ขอได้รักษาข้าพเจ้าให้หาย, แล้วข้าพเจ้าจึงจะหาย, ขอได้โปรดข้าพเจ้าให้รอด, แล้วข้าพเจ้าจึงจะรอดได้, เพราะพระองค์เป็นผู้ที่สรรเสริญของข้าพเจ้า. 15 นี่แน่ะ, เขาทั้งปวงได้ถามข้าพเจ้าว่า, คำของพระยะโฮวาอยู่ที่ไหน, ให้คำนั้นมาถึงเดี๋ยวนี้เถิด. 16 ถึงตัวข้าพเจ้าไม่ได้ด่วนๆ ไปจากที่เป็นครูสอนศาสนาตามพระองค์, หรือข้าพเจ้าไม่ได้ปรารถนาวันเป็นอันตรายนั้น, พระองค์ได้ทรงทราบอยู่แล้ว. คำที่ออกริมฝีปากของข้าพเจ้าได้อยู่ตรงต่อพระพักตรพระองค์. 17 อย่าได้เป็นที่น่ากลัวแก่ข้าพเจ้า, พระองค์เป็นที่หวังใจของข้าพเจ้าในวันร้าย. 18 ให้คนจำพวกที่ไล่ข่มเหงข้าพเจ้านั้น, ให้เสียใจไปเถิด, แต่อย่าให้ใจข้าพเจ้าเสียไป, ขอให้เขาทั้งปวงตกตะลึงไป, แต่อย่าให้ข้าพเจ้าตกตะลึงเลย, ได้พาวันร้ายมาเหนือพวกเขา, แลให้เขาทั้งปวงแตกทำลายไปด้วยความฉิบหายสองเท่าเถิด. 19 พระยะโฮวาได้ตรัสแก่ข้าพเจ้าดังนี้ว่า, จงไปยืนในประตูของลูกหลานแห่งไพร่พลทั้งปวง, ประตูที่กษัตริย์ทั้งหลายแห่งยะฮูดาได้เสด็จเข้า, แลที่เขาเสด็จออกนั้น. 20 แลจงยืนอยู่ในบรรดาประตูแห่งเมืองยะรูซาเลม, แลจงบอกแก่คนทั้งปวงว่า, ดูกรกษัตริย์ทั้งหลายของยะฮูดา, แลบรรดาพวกยะฮูดา, แลบรรดาชาวเมืองยะรูซาเลม. ที่ได้เข้ามาโดยประตูเหล่านี้, จงฟังเอาคำของพระยะโฮวาเถิด. 21 พระยะโฮวาได้ตรัสดังนี้ว่า, เจ้าทั้งหลายจงระวัง, อย่าได้แบกของใดๆ ในวันซะบาโต, แลอย่าได้พาของเข้าไปโดยประตูเมืองยะรูซาเลม, 22 แลอย่าแบกของหนักออกจากบ้านเรือนของพวกเจ้าในวันซะบาโต, หรือพวกเจ้าอย่าทำการใดๆ, แต่พวกเจ้าจงถือวันซะบาโตตามเราได้สั่งบิดาทั้งหลายของพวกเจ้าเถิด. 23 แต่เขาทั้งปวงหาได้ฟังไม่, หรือไม่ได้เงี่ยหูของเขาฟัง, แต่เขาได้ทำใจคอเขาแข็งเพื่อเขาจะไม่ได้ยิน, แลจะไม่รับคำสั่งสอน. 24 แลจะเป็นมา, ถ้าเจ้าทั้งหลายหมั่นได้ยินแก่เรา, เพื่อจะไม่ได้เอาของหนักๆ แบกเขาที่ประตูเมืองนี้ในวันซะบาโต, แต่จะถือวันซะบาโต, เพื่อจะไม่ทำการใดๆ ในวันนั้น. พระยะโฮวาได้ตรัส. 25 ขณะนั้นจะมีกษัตริย์หลายองค์, แลเจ้าหลายองค์, เสด็จเข้าในประตูเมืองนี้กำลังนั่งบนพระที่นั่งของดาวิด, แลทรงขี่รถรบแลขี่ม้า, ทั้งพวกเขาแลเจ้าของเขา, แลชายตระกูลของยะฮูดา, แลชาวเมืองยะรูซาเลม, แลเมืองนี้จะได้ตั้งอยู่เป็นนิตย์. 26 แลเขาทั้งปวงจะมาแต่เมืองยะฮูดาต่างๆ, แลแต่ตำบลล้อมรอบยะรูซาเลม, แลแต่ประเทศเบ็นยามิน, แลแต่ที่ระหว่างภูเขา, แลแต่ภูเขาทั้งปวง, แลแต่ทิศใต้, กำลังพาเครื่องบูชายัญแลเครื่องบูชาอื่น, แลเครื่องบูชาเนื้อ, แลเครื่องหอม, แลจะนำเครื่องบูชาสรรเสริญถึงที่วิหารของพระยะโฮวา. 27 แต่ทว่าถ้าเจ้าทั้งหลายจะไม่ฟังแก่เราเพื่อจะได้ถือวันซะบาโต, แต่ได้แบกของหนักเข้าไปในประตูเมืองยะรูซาเลมในวันซะบาโตนั้น, เราจึงจะได้ก่อไฟขึ้นในประตูทั้งปวงเมืองนั้น, แลไฟนั้นจะเผาเอาวังทั้งปวงของเมืองยะรูซาเลม, แลไฟนั้นจะไม่ได้ดับเลย |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society