เยเรมีย์ 12 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

¹ โอ้​พระ​ยะ​โฮ​วา, เมื่อ​ข้าพ​เจ้า​กำลัง​อ้อนวอน​ถึง​พระองค์, พระองค์​เป็น​สัตย์​ธรรม​อยู่ แต่​ขอ​พระองค์​โปรด​ให้​ข้าพ​เจ้า​ทูล​แก่​พระองค์​ด้วย​ความ​พิพากษา​ของ​พระองค์. เหตุผล​ประการ​ใด​ทาง​ของ​คน​ชั่ว​ได้​เจริญ. เหตุไร​บรรดา​คน​ที่​ประพฤติ​คดโกง​นัก​ได้​เป็นสุข​เล่า.

² พระองค์​ได้​ปลูก​เขา​ทั้งปวง, แท้จริง​เขา​ได้​หยั่ง​ราก​ลง, เขา​ได้​โต​ขึ้น, แท้จริง​เขา​ทั้งปวง​ได้​ออก​ผล. พระองค์​ได้​อยู่​ใกล้​ใน​ปาก​เขา, แต่​ใน​ใจ​เขา​นั้น​พระองค์​อยู่​ห่างไกล.

³ แต่​โอ้​พระ​ยะ​โฮ​วา, พระองค์​ได้​รู้จัก​ตัว​ข้าพ​เจ้า​พระองค์​ได้​เห็น​ตัว​ข้าพ​เจ้า, แล​ได้​ไล่เลียง​ใจ​ของ​ข้าพ​เจ้า​ว่า, จะ​เป็น​อย่างไร​แก่​พระองค์. จง​ฉุดลาก​เขา​ทั้งปวง​ออก​เหมือน​อย่าง​แกะ​เพื่อ​จะ​ฆ่า​เสีย, แล​จง​ได้​จัดแจง​เขา​ทั้งปวง​เพื่อ​วันที่​จะ​ฆ่า​เขา​เถิด.

⁴ ประเทศ​นี้​จะ​เศร้าโศก​นาน​ไป​ถึง​ไหน, แล​พืชผัก​ทั้ง​หลาย​ทุก​นา​ได้​เหี่ยวแห้ง​ไป, เพราะ​ความ​ชั่ว​ของ​เขา​ทั้งปวง, ที่​ได้​อาศัย​อยู่​ใน​ที่​นั้น. สัตว์บก​ทั้ง​หลาย​ได้​ศูนย์​หาย​แล้ว, แล​ฝูง​นก​ด้วย, เพราะ​เขา​ทั้งปวง​ได้​กล่าว​ว่า, พระองค์​จะ​ไม่​ได้​เห็น​ที่​สิ้นสุด​ของ​พวกเรา.

⁵ ถ้า​เจ้า​ได้​วิ่ง​แข่ง​กัน​ด้วย​คน​เดิน​เท้า, แล​เขา​ได้​ให้​เจ้า​เหน็ดเหนื่อย​แล้ว, ก็​ที่ไหน​เจ้า​จะ​อาจ​สู้​ด้วย​ฝูง​ม้า​เล่า, แล​ถ้า​เจ้า​ใน​ประเทศ​อัน​เป็นสุข​อยู่, ที่​เจ้า​ได้​ไว้ใจ​นั้น, เขา​ทั้งปวง​ได้​ให้​เจ้า​เหน็ดเหนื่อย​แล้ว, ก็​เจ้า​จะ​ทำ​ประการ​ใด​ใน​น้ำท่วม​ของ​แม่น้ำ​ยา​ระ​เดน​เล่า.

⁶ ด้วยว่า​แม้น​พวก​พี่น้อง​ของ​เจ้า, แล​ครอบครัว​ของ​บิดา​ของ​เจ้า, เขา​ทั้งปวง​ได้​ประพฤติ​คดโกง​แก่​เจ้า​ด้วย, แท้จริง​เขา​ทั้งปวง​ได้​ร้องเรียก​ให้​ดัง​ตาม​เจ้า, ถึง​เขา​นั้น​จะ​พูด​คำ​ดี​แก่​เจ้า, เจ้า​อย่า​เชื่อ​เขา​เลย.

⁷ เรา​ได้​ละทิ้ง​ครอบครัว​เรา, เรา​ได้​ละทิ้ง​ที่​มฤ​ดก​ของ​เรา​เสียแล้ว, เรา​ได้​ยก​ซึ่ง​ใจ​ของ​เรา​ได้​รัก​สนิท​นั้น​มอบ​ไว้​ใน​มือ​ของ​ศัตรู​ของ​เขา.

⁸ ที่​มฤ​ดก​แห่ง​เรา​เป็น​แก่​เรา​เหมือน​อย่าง​สิงห์โต​ใน​ป่าดง, ที่​มฤ​ดก​ของ​เรา​นั้น​ได้​แผดเสียง​ต่อสู้​เรา, เหตุ​ฉะนี้​เรา​ได้​ชัง​ที่​นั้น​แล้ว,

⁹ ที่​มฤ​ดก​แห่ง​เรา​เป็น​แก่​เรา​เหมือน​อย่าง​นก​สี​กระ, ฝูง​นก​อัน​ล้อมรอบ​ได้​เป็น​ศัตรู​ต่อ​นก​นั้น.

¹⁰ เจ้า​ทั้ง​หลาย​จง​มา​ให้​ชุมนุม​สัตว์​แห่ง​ทุ่งนา, จง​มา​กัด​กิน​เถิด. ครู​สอน​แล​นาย​มาก​หลาย​ได้​ทำลาย​สวน​องุ่น​ของ​เรา, แล้ว​เขา​ทั้งปวง​ได้​เหยียบย่ำ​เป็น​ส่วน​ของ​เรา​ลง​ใต้เท้า, เขา​ได้​กระทำ​ส่วน​ของ​เรา, ที่​เป็น​สนุกสนาน​นั้น​ให้​เป็น​ป่า​เปลี่ยว​ร้าง​ไป.

¹¹ เขา​ทั้ง​หลาย​ได้​กระทำ​ส่วน​ของ​เรา​ให้​เปลี่ยว​เปล่า, ส่วน​นั้น​โศกเศร้า​แก่​เรา, ประเทศ​นั้น​ทั้งหมด​เป็น​ร้าง​ไป​แล้ว, เพราะ​ไม่​มี​ผู้ใด​เอา​เหตุ​นั้น​ใส่​ไว้​ใน​ใจ​ของ​ตัว.

¹² ผู้​ช่าง​ทำลาย​ได้​มา​ตลอด​ป่า​ดอน​ขึ้น​บน​บรรดา​ที่​สูง​ทั้งปวง, เพราะ​กะ​บี่​ของ​พระ​ยะ​โฮ​วา​จะ​กัด​กิน​ตั้งแต่​ปลาย​ประเทศ​ข้าง​นี้​จนถึง​ปลาย​ประเทศ​ข้าง​โน้น, ไม่​มี​เนื้อ​สิ่งใด​ที่​มี​ความ​สุข.

¹³ เขา​ทั้งปวง​ได้​หว่าน​พืช​ข้าวสาลี, แต่​จะ​เกี่ยว​หนาม, เขา​จะ​ทำ​เหน็ดเหนื่อย​แก่​ตัว, แต่​จะ​ไม่​ได้​ประโยชน์​อะไร, แล​จะ​ละอาย​เพราะ​การ​ทั้งปวง​ของ​เขา​เพราะ​ความ​พิ​โร​ธ​อัน​กล้า​ของ​พระ​ยะ​โฮ​วา.

¹⁴ พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ตรัส​ดังนี้​ว่า​ต่อ​บรรดา​เพื่อนบ้าน​ของ​เรา, ที่​ได้​ถูกต้อง​ที่​มฤ​ดก​ซึ่ง​เรา​ได้​กระทำ​ให้​พวก​ยิศ​รา​เอล​ไพร่พล​ของ​เรา​มฤ​ดก​นั้น, ว่า​นี่​แน่ะ, เรา​จะ​ถอน​พวก​เหล่านั้น​ออก​จาก​ประเทศ​ของ​เขา, แล​จะ​ถอน​ครอบครัว​ของ​ยะฮูดา​ออก​จาก​ที่​กลาง​จำพวก​นั้น.

¹⁵ แล​จะ​เกิด​มี​เหตุ​มา​เมื่อ​เรา​ได้​ถอน​เขา​ทั้งปวง​ออก​เสียแล้ว​นั้น, เรา​จะ​กลับ​มา​แล​จะ​มี​ความ​เมตตา​แก่​เขา​เหล่านั้น​แล​จะ​ได้​พา​เขา​ทั้งปวง​มา​อีก, คือ​มนุษย์​ทุก​ตัว​คน​ถึง​ที่​มฤ​ดก​ของ​ตัว, แล​มนุษย์​ทุก​ตัว​คน​ถึง​ที่​ประเทศ​ของ​ตัว.

¹⁶ แล​จะ​เกิด​มี​เหตุ​มา, ถ้า​เขา​ทั้งปวง​จะ​หมั่น​เรียน​ใน​ทาง​ทั้ง​หลาย​แห่ง​ไพร่พล​ของ​เรา, เพื่อ​จะ​สบถ​สาบาน​โดย​ชื่อ​ของ​เรา​ว่า​พระ​ยะ​โฮ​วา​ทรง​ชีวิต​อยู่, เหมือน​เขา​ทั้งปวง​ได้​สั่งสอน​ไพร่พล​ของ​เรา​ให้​สบถ​ด้วย​ชื่อ​ของ​บา​ละ, ขณะ​เขา​ทั้ง​หลาย​จะ​ต้อง​กู้​ขึ้น​ใน​ที่​ท่ามกลาง​ไพร่พล​ของ​เรา.

¹⁷ แต่​ถ้า​เขา​จะ​ไม่​ฟัง, เรา​จะ​ถอน​เขา​ให้​สิ้นเชิง​แล​จะ​ทำลาย​เมือง​นั้น, พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ตรัส.