อิสยาห์ 8 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 และพระยะโฮวาได้ตรัสแก่ข้าพเจ้าว่า, “จงไปเอาแผ่นศิลาใหญ่มาแผ่นหนึ่ง, และจารึกไว้บนนั้นด้วยอักษรสามัญ, เป็นคำว่า, เมเฮอซาลัลฮัศบัศ (แปลว่าจงเร่งปล้นเอาให้เร็วๆ ) 2 และเราจะเอาพะยานสัตย์ซื่อมาลงชื่อเป็นพะยาน,คืออุริยาปุโรหิตคนหนึ่ง, และซะคาระยาบุตรของยะบีริคายะอีกคนหนึ่ง.” 3 และข้าพเจ้าได้ไปหาภรรยาของข้าพเจ้า, และนางได้ตั้งครรภ์, และคลอดบุตรชายคนหนึ่ง, และพระยะโฮวาตรัสแก่ข้าพเจ้าว่า, “จงเรียกชื่อบุตรนั้นว่าเมเฮอลัลฮัศบัศ. 4 กว่าเด็กนั้นจะรู้จักเรียกพ่อเรียกแม่ได้, ทรัพย์สมบัติของเมืองดาเมเซ็คและทรัพย์ที่จะปล้นเอามาจากซะมาเรียก็จะถูกริบเอาไปให้แก่กษัตริย์อะซูระ.” 5 พระยะโฮวายังได้ตรัสกับข้าพเจ้าอีกว่า, 6 “ด้วยเหตุที่พลเมืองเหล่านี้ละทิ้งน้ำแห่งซีโลฮาที่ไหลอยู่เรื่อยๆ นั้น, และไปยินดีกับกษัตริย์ระซีน, และราชบุตรของระมาลยา; 7 เหตุฉะนั้นแน่ะ, พระยะโฮวากำลังระบายน้ำของแม่น้ำฟาราธ ให้ไหลเชี่ยวกรากลงมา, คือได้แก่กษัตริย์เมืองอาซูระ, และบรรดาเดชานุภาพของท่าน: และน้ำนั้นจะไหลบ่าเข้ามาในห้วยหนองคลองบึงและไหลท่วมฝั่ง; 8 และมันจะไหลบ่าเข้าไปในประเทศยะฮูดา, และจะไหลท่วมตลอดประเทศ: จะท่วมถึงกะทั่งคอ; และจะไหลล้นหลามปกแผ่ไปเต็มประเทศของท่าน, โอ้อีมานูเอล.” 9 โอ้พลเมืองทั้งหลาย, จงมั่วสุมประชุมกันเข้าไปเถอะ, และจะได้พากันแตกอย่างย่อยยับ, บรรดาคนที่มาจากเมืองไกลๆ, จงเงี่ยหูฟัง: จงคาดเอวไว้เถอะ, และเจ้าก็จะแตกไปอย่างย่อยยับ. จงคาดเอวไว้เถอะ, เจ้าก็จะแตกไปอย่างย่อยยับ. 10 จงประชุมกันเข้าไปเถอะ, แต่การนั้นจะไม่สำเร็จผล, พูดไปเถอะ, แต่คำนั้นจะไม่ยั่งยืน: เพราะพระเจ้าอยู่ฝ่ายเรา 11 ด้วยว่าพระยะโฮวาทรงจับมือข้าพเจ้าไว้, และตักเตือนไม่ให้ประพฤติตามทางของพลเมืองเหล่านี้, ดังต่อไปนี้ว่า, 12 “ที่พลเมืองพวกนี้พากันเรียกว่า ‘คิดกบฎ’ เจ้าอย่าไปเรียก, และอย่าไปกลัวหรือตระหนกตกใจในสิ่งที่เขาพากันกลัว. 13 พระยะโฮวาแห่งพลโยธานั้นแหละ, ที่เจ้าทั้งหลายยกย่องว่าเป็นผู้บริสุทธิ์, และพระองค์นั้นแหละที่เจ้านับถือและเกรงกลัว. 14 และพระองค์จะเป็นที่ปลอดภัย; แต่สำหรับผู้ที่ไม่เชื่อฟัง, พระองค์จะเป็นก้อนหินสำหรับที่จะให้เขาสะดุดและเป็นศิลาสำหรับจะให้ตระกูลทั้งสองของพวกยิศราเอลล้มลง, และเป็นบ่วงแร้วและเครื่องดักของพลเมืองแห่งกรุงยะรูซาเลม. 15 และหลายคนจะสะดุดบนหินเหล่านั้นแล้วล้มลง, แตกหักยับเยินและติดบ่วง, และถูกกวาดพาไป.” 16 เราจะม้วนคำพะยานมัดไว้, เราจะติดตราประทับคำสอนมอบไว้กับกษัตริย์ของเรา. 17 และเราจะคอยท่าพระยะโฮวา, ผู้ทรงกำลังซ่อนพระพักตรเสียจากตระกูลของยาโคบ, และเราจะตั้งหน้าคอยพระองค์. 18 นี่แน่, ข้าพเจ้าและบุตรของข้าพเจ้า, ซึ่งพระยะโฮวาได้ประทานให้แก่ข้าพเจ้านั้น, ก็เป็นเครื่องหมายและหมายสำคัญในพวกยิศราเอลมาจากพระยะโฮวาแห่งพลโยธา, ซึ่งประทับอยู่บนภูเขาซีโอน 19 และเมื่อใครๆ จะกล่าวแก่พวกเจ้าว่า, “ก็ไปหาพวกแม่มดและหมอดูที่พูดเป็นเสียงนกเสียงกาเสียงลิงเสียงค่างซิ! ก็สมควรอยู่แล้วที่คนเราจะไปหาพระของเขามิใช่หรือ? และคนเป็นก็ควรไปหาคนตายให้ช่วยมิใช่หรือ?” 20 จงไปเปิดคำสอนและคำพะยานดูซิ! ถ้าเขาพูดไม่ตรงกับคำสอนนี้, ก็ไม่มีแสงรุ่งอรุณแห่งความหวังในพวกเขาเลย. 21 เขาทั้งหลายจะท่องเที่ยวไปทั่วประเทศตกทุกข์ได้ยาก, และอดอยาก; และต่อมาเมื่อเขายังกำลังอดอยาก, เขาจะเกิดโมโหโทโส, และจะแช่งด่ากษัตริย์และพระของเขา; และเขาจะแหงนหน้าดูฟ้า, 22 และเขาจะก้มหน้าดูดิน, และนี่แน่, จะมีแต่ความยากเข็ญและความมืดมน, และทุกข์ระทมหม่นไหม้; และเขาทั้งหลายจะถูกขับไล่ให้ไปอยู่ในที่มืดมนอนธการ |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society