อิสยาห์ 63 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 “นี่คือใครหนอที่มาจากเมืองอะโดม, นุ่งห่มด้วยเสื้อผ้าสีแดงเลือดนกย้อมจากเมืองบัศรา, คนนี้, ที่สวมเครื่องนุ่งห่มโอ่อ่าในขณะที่เขาเดินอย่างผึ่งผายนั้น, เป็นผู้ใดหนอ?” “เราเอง, ผู้ที่ได้สัญญาเรื่องการรับรองว่าเจ้าเป็นคนชอบธรรม, และเรามีอานุภาพที่จะช่วยให้รอดได้.” 2 “ทำไมหนอเสื้อผ้าของท่านจึงแดง, เสื้อผ้าจึงเปื้อนเหมือนกับคนไปย่ำในเครื่องบีบองุ่นมา?” วว. 19:13; 3 “เราผู้เดียวได้เหยียบย่ำในรางผลองุ่น, ไม่มีมนุษย์คนใดอยู่กับเราเลยเราได้เหยียบเขาด้วยความกริ้วโกรธ, และได้ย่ำเขาด้วยความเกรี้ยวกราดของเรา; เลือดของเขาจึงกระเซ็นเปื้อนเสื้อผ้าของเรา, และเครื่องนุ่งห่มทั้งหมดของเราก็เปื้อนเลือด. 4 เพราะวันแก้แค้นได้เคยมีอยู่ในใจของเรา, และมีกำหนดแห่งการไถ่โทษก็มาถึงแล้ว. 5 เราได้มองหา, แต่ไม่มีใครสักคนเดียวช่วยเรา, เรามองด้วยความหลากใจ, แต่ก็ไม่มีใครมาร่วมมือกับเรา; เพราะฉะนั้นแขนของเราเองได้ช่วยเรา, และความเกรี้ยวกราดของเราได้ร่วมมือกับเรา. 6 เราได้เหยียบประชาชนลงด้วยความกริ้วโกรธของเรา, และได้ย่ำเขาทั้งหลายลงด้วยความเกรี้ยวกราดของเรา, แล้วเราได้เหยียบสง่าราศีของเขาราบลงยังพื้นดิน.” 7 เราจะกล่าวถึงกิจการอันประกอบด้วยความเมตตากรุณาของพระยะโฮวา, และความสรรเสริญของพระองค์, ตามที่พระยะโฮวาได้ทรงประทานแก่เรา, และจะกล่าวถึงกิจการอันดีงามอย่างใหญ่หลวงที่ทรงกระทำให้แก่ตระกูลของชนชาติยิศราเอล, ซึ่งพระองค์ได้ทรงประทานให้แก่เขาตามความเมตตาของพระองค์, และตามความกรุณาของพระองค์ที่มีต่อเขามากมาย. 8 ด้วยพระองค์ได้ตรัสว่า: “เขาทั้งหลายเป็นพลเมืองของเราอย่างแน่แท้, เขาเป็นบุตรที่จะไม่คิดคดต่อเรา;” ดังนั้นพระองค์จึงเป็นผู้ช่วยเขาทั้งหลายให้รอดในยามทุกข์โศกของเขา; 9 ไม่ใช่เป็นทูตหรือทูตสวรรค์, แต่พระองค์เองที่ได้ช่วยให้เขารอด; พระองค์ได้ทรงไถ่เขาไว้เพราะพระองค์ทรงรักและสงสารเขา; พระองค์ได้ทุ่มและแบกเขาไปตลอดเวลาครั้งกาลโบราณ. 10 แต่เขาได้คิดกบฏ, และทำให้พระจิตต์บริสุทธิ์ของพระองค์เสียพระทัย; เพราะฉะนั้นพระองค์จึงกลายเป็นศัตรูของเขา, และพระองค์เองได้ต่อสู้กับเขา. 11 แล้วเขาก็ระลึกถึงวันในสมัยโบราณคือสมัยของโมเซและพรรคพวกของเขา. จึงถามกันว่า, “ผู้ที่ได้นำพวกเหล่านั้นขึ้นจากทะเลพร้อมกับผู้เลี้ยงแกะนั้นอยู่ที่ไหน? องค์ที่เอาพระจิตต์อันบริสุทธิ์ของพระองค์ใส่ไว้ในโมเซนั้นอยู่ที่ไหน? 12 ใครเป็นผู้ประทานอานุภาพอันรุ่งเรืองให้แก่มือขวาของโมเซ? เป็นผู้ที่แยกน้ำให้ชนชาติยิศราเอล, เป็นที่ทำให้พระองค์ทรงนามอุโฆษยั่งยืนถาวร; 13 เป็นผู้ที่นำเขาผ่านห้วงทะเลลึกโดยที่เขามิได้สะดุดล้มเลย. 14 เช่นเดียวกับม้าวิ่งผ่านไปตลอดทุ่งราบ, และเหมือนกับฝูงวัวที่เดินลงไปในหุบเขา?” พระจิตต์ของพระยะโฮวาได้ทรงนำเขาไปเหมือนเช่นนั้น, พระองค์ทรงนำพลเมืองของพระองค์ไปเช่นนั้นก็เพื่อจะทำให้พระนามของพระองค์มีเกียรติยศ 15 ขอทรงทอดพระเนตรลงมาดูจากสวรรค์, จากที่สถิตอันบริสุทธิ์และทรงสง่าราศี! ความกะตือรือร้นและอานุภาพของพระองค์, ความรู้สึกเต็มตื้นด้วยความสมเพชและความเมตตาของพระองค์ไปอยู่เสียที่ไหน? ขออย่าทรงเอาไปเสียจากข้าพเจ้า! เพราะพระองค์เป็นพระบิดาของพวกข้าพเจ้า. 16 ถึงแม้ว่าท่านอับราฮามมิได้รู้จักพวกข้าพเจ้า, และท่านยิศราเอลมิได้รับรองพวกข้าพเจ้า, โอ้พระยะโฮวาพระองค์เป็นพระบิดาของพวกข้าพเจ้า, ทรงพระนามว่าเป็นพระมหาไถ่ของพวกข้าพเจ้าตั้งแต่โบราณกาลมา. 17 โอ้พระยะโฮวาเจ้า, เหตุไฉนพระองค์ทรงปล่อยให้พวกข้าพเจ้าระเหระหันไปจากพระมรรคาของพระองค์, เหตุไฉนพระองค์ทรงกระทำให้ใจของพวกข้าพเจ้าแข็งกะด้างไม่นับถือพระองค์? ขอทรงหันกลับมายังพวกข้าพเจ้าเพราะเห็นแก่ผู้ทาสของพระองค์, ชนชาติที่เป็นมรดกของพระองค์! 18 เป็นไฉนคนชั่วจึงได้เหยียบย่ำขึ้นไปบนภูเขาอันบริสุทธิ์ของพระองค์; ทำไมหนอศัตรูทั้งหลายของพวกข้าพเจ้าจึงย่ำเหยียบพระวิหารของพระองค์ให้ทะลายลง? 19 ข้าพเจ้าทั้งหลายกลับเป็นเหมือนกับพวกที่ไม่ได้รับการปกครองจากพระองค์อย่างแต่ครั้งโบราณเลย, เหมือนกับคนที่มิได้ถูกขนานนามตามพระนามของพระองค์ |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society