อิสยาห์ 59 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 นี่แน่ะ, พระหัตถ์ของพระยะโฮวาไมสั้นเกินที่จะช่วยให้รอดได้, และพระกรรณของพระองค์ไม่ตึงเกินที่จะยินได้; 2 แต่ความอสัตย์อธรรมของเจ้าต่างหากที่เป็นเครื่องกีดกั้นระหว่างเจ้ากับพระเจ้าของเจ้า, และความผิดทั้งหลายของเจ้าได้บังพระพักตรของพระองค์ไว้จากเจ้า, พระองค์จึงยินเจ้าไม่ได้. 3 เพราะมือของเจ้าเปรอะโลหิต, และนิ้วมือของเจ้าเปื้อนความอสัตย์อธรรม; ริมฝีปากของเจ้าได้พูดมุสา, และลิ้นของเจ้าพูดไม่จริง. 4 ไม่มีใครสักคนเดียวที่ร้องขอด้วยความสัตย์ซื่อ, และไม่มีผู้ใดวอนขอด้วยความสุจริต; แต่ต่างคนต่างไว้วางใจในสิ่งที่ไม่เป็นเรื่อง, และพูดมุสา, ฟักแต่ความชั่วและแตกเป็นตัวการร้ายออกมา. 5 เขาทั้งหลายได้ฟักไข่งูแมวเซา, และทอใยแมลงมุม; ผู้ใดกินไข่นั้นเข้าไปก็ตาย, และไข่ที่เหลือกินอยู่นั้นจะฟักออกเป็นตัวงูร้าย. 6 ใยของเขาไม่มีประโยชน์สำหรับทำเสื้อผ้า, การฝีมือของเขาไม่มีใครเอาไปปกปิดกายได้; การของเขาเป็นการร้ายและการร้ายนั้นอยู่ในมือของเขา. 7 เท้าของเขาวิ่งไปหาการร้าย, เขารีบไปทำให้เลือดคนที่ปราศจากความผิดให้ตก; ความคิดของเขาเป็นความคิดในเรื่องการอสัตย์อธรรม, เขาย่อมทิ้งความเสียหายและความหายนะไว้ตามทางที่เขาเดินไป. 8 หนทางแห่งความสงบสุขเขาไม่รู้จัก, และความยุตติธรรมไม่มีอยู่ในทางเดินของเขา! เขาได้ทำวิถีของเขาให้คดไป, คนใดที่เดินในวิถีนั้นก็ไม่รู้จักความสงบสุข 9 เหตุดังนี้, ความยุตติธรรมก็อยู่ห่างไกลจากพวกเรา, และความชอบธรรมก็ไม่มาถึงเรา; เรามองหาแสงสว่าง, แต่ดูเถอะ, มีแต่ความมืด, เรามองหาแสงอรุณก่อนรุ่ง, แต่เรายังคงเดินในความมัวมืด. 10 เราเดินคลำตามกำแพงเหมือนกับคนตาบอด, เราเดินคลำไปเหมือนกับคนที่ไม่มีลูกตา, ในเวลาเที่ยงวันเราก็สะดุดเหมือนดังเวลาขมุกขมัวในวัยชายฉกรรจ์เรากลับเป็นเหมือนคนตาย. 11 พวกเราทุกคนครางเหมือนดังหมี, และพิลาปเหมือนดังนกพิลาป, เรามองหาความยุตติธรรม, แต่ไม่มีมา, มองหาความรอด, แต่มันอยู่ห่างไกลจากเรา. 12 เพราะการล่วงละเมิดของเราอยู่กับเราเสมอ, และความอสัตย์อธรรมของเราๆ ก็ช่ำชอง, 13 คือการคิดกบฏ, การไม่สัตย์ซื่อต่อพระยะโฮวา, การหันหลังให้พระเจ้าของเรา, การพูดจารุนแรง, การพูดท้าทาย, ฟักแต่ความชั่ว, และแตกเป็นตัวมุสาออกมา. 14 ความยุตติธรรมถูกไล่กลับไปแล้ว, และความชอบธรรมต้องยืนอยู่แต่ห่างๆ, ความจริงสะดุดล้มลงในที่สาธารณะ, และความซื่อสัตย์หาหนทางเข้ามาไม่ได้; 15 ความจริงก็ขาดไป, และผู้ที่เลี่ยงไปจากทางชั่วก็กลับตกเป็นเหยื่อ “พระยะโฮวาได้เห็นว่าไม่มีความยุตติธรรม, จึงไม่พอใจ; 16 และเมื่อพระองค์มองเห็นอย่างแปลกใจว่าไม่มีมนุษย์ผู้ใดช่วยแก้ไข, แขนของพระองค์เองจึงต้องเหยียดออกช่วย, และอานุภาพของพระองค์เองจึงต้องออกประคับประคองไว้. 17 พระองค์ได้สวมความยุตติธรรมต่างเสื้อเกราะ, สวมความรอดต่างหมวก, พระองค์สวมการแก้แค้นต่างเสิ้อ, และเอาความกะตือรือล้นคลุมกายต่างเสื้อคลุม. 18 เขาทั้งหลายได้ประพฤติอย่างไร, พระองค์จะตอบแทนเขาให้สมกับการประพฤติอันนั้น, จะแสดงความพิโรธต่อพวกศัตรูของพระองค์, จะทำให้พวกปัจจามิตรได้อาย; 19 เพื่อคนทั้งหลายจะได้เกรงกลัวพระนามของพระยะโฮวาตั้งแต่ตะวันนออก, เพราะพระองค์จะพลุ่งออกมาเหมือนอย่างลำธารน้ำที่ถูกกั้นเอาไว้, และลมโอษฐ์ของพระยะโฮวาเป่าให้มันไหลไป. 20 แต่ส่วนการมากรุงซีโอนนั้นพระองค์จะมาเหมือนดังผู้ไถ่, และจะลบล้างการล่วงละเมิดไปเสียจากยาโคบ.” พระยะโฮวาได้ตรัสไว้ดังนั้น 21 พระยะโฮวาตรัสอีกว่า: “แต่ฝ่ายเรามีสันถวไมตรีไว้กับพวกเจ้าดังต่อไปนี้: วิญญาณจิตต์ของเราซึ่งสวมทับเจ้า, และคำของเราซึ่งเราได้ใส่ไว้ในปากของเจ้านั้น, จะไม่ล่วงออกมาจากในปากของเจ้า, หรือจากปากลูกของเจ้า, หรือจากปากลูกหลานเหลนของเจ้า, ตั้งแต่นี้สืบไปเป็นนิตย์และเป็นนิตย์” พระยะโฮวาตรัสไว้ดังนั้น |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society