อิสยาห์ 48 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 โอ้เผ่าพันธุ์ของยาโคบเอ๋ย, ที่ได้ถูกขนานนามว่ายิศราเอล, และได้ถือกำเนิดมาแต่บั้นเอวของยะฮูดา, ผู้ที่ได้ใช้พระนามของพระยะโฮวาปฏิญาณ, และวิงวอนออกพระนามของพระเจ้าแห่งชนชาติยิศราเอล, แต่ไม่ได้ใช้ในทางซื่อสัตย์สุจริต; 2 ถึงแม้ว่าเขาทั้งหลายได้ขนานนามของตนตามเมืองบริสุทธิ์, และพึ่งพาอาศัยพระเจ้าแห่งชนชาติยิศราเอล, ซึ่งมีพระนามว่า, พระยะโฮวาจอมพลโยธาก็ตาม, จงฟังคำตรัสดังต่อไปนี้: 3 “เรื่องราวที่ผ่านมาแล้วนั้น, เราได้บอกไว้ล่วงหน้าแก่เจ้าแล้วตั้งแต่ดั้งเดิม, คำเหล่านั้นได้ออกไปจากปากของเรา, และเราได้ประกาศคำเหล่านั้น, แล้วเราได้ลงมือกระทำทันที, และสิ่งเหล่านั้นก็ได้เกิดขึ้นมาแล้ว. 4 โดยเหตุที่เรารู้ว่าเจ้าเป็นคนดื้อด้าน, ว่าเจ้าเป็นคนคอแข็งดังเหล็ก, และหน้าด้านยังกับทองเหลือง, 5 เราจึงได้บอกสิ่งเหล่านี้ไว้ล่วงหน้าเสียแต่ดั้งเดิม, และได้ประกาศให้เจ้ารู้ก่อนที่สิ่งเหล่านั้นจะบังเกิดขึ้นมา, เกรงว่าพวกเจ้าจะพากันพูดว่า, ‘รูปเคารพของข้าฯได้ประกอบกิจให้ข้าฯ, รูปแกะและรูปหล่อของข้าฯได้บงการให้เกิดขึ้นต่างหาก.’ 6 เจ้าได้ยินถึงเรื่องราวเหล่านี้แล้ว, และบัดนี้เรื่องเหล่านั้นก็สำเร็จครบถ้วนแล้ว, เจ้าจะไม่ยอมเป็นพะยานในเรื่องนี้รึ? ตั้งแต่นี้ไปเราจะประกาศสิ่งใหม่ๆ ให้เจ้าฟัง. คือข้อลึกลับที่เจ้ายังไม่ได้รู้. 7 มันเพิ่งถูกสร้างให้เกิดขึ้นเดี๋ยวนี้เอง, และมิใช่เรื่องราวแต่เก่าก่อน, ก่อนวันนี้เจ้ายังไม่เคยได้ยินถึงเรื่องราวเหล่านั้นเลย, เกรงว่าเจ้าจะพากันพูดว่า, ‘ดูซิ, ข้าฯรู้แล้วละ.’ 8 แท้ที่จริงเจ้าก็ยังไม่ได้ยิน, และเจ้าก็ยังไม่ได้รู้, จนกะทั่งบัดนี้แล้วหูของเจ้ายังหาได้เปิดรับไม่; ด้วยว่าเรารู้ว่าเจ้าเป็นคนคิดคดทรยศสักเพียงไร; ว่าเจ้ามีชื่อเสียงในทางกบฏมาตั้งแต่กำเนิด. 9 เพราะเห็นแก่นามของเรา, เราจึงได้อั้นโกรธเอาไว้, เพราะเห็นแก่เกียรติยศของเราๆ จึงได้รั้งความโกรธเจ้าเอาไว้, เพื่อจะมิต้องตัดเจ้าให้ขาดออกเสีย. 10 ดูเถอะ, เราได้หลอมเจ้า, แต่ไม่ได้หลอมเหมือนหลอมเงิน, เราได้พิสูจน์เจ้าในเบ้าแห่งความทนทุกข์. 11 เพราะเห็นแก่ตัวเรา, เออ, เพราะเห็นแก่ตัวเราเองจริงๆ, เราจึงจะทำดังนี้, ด้วยเราจะยอมให้ชื่อเสียงของเราถูกครหาอย่างไรได้! และสง่าราศีของเราๆ ไม่ยอมยกให้แก่ผู้อื่นเลย. 12 โอยาโคบและยิศราเอลที่เราได้เรียกไว้, จงฟังเราเถิด, เราเป็นผู้นั้น, เราเป็นเบื้องต้นและเราเป็นเบื้องปลายด้วย. 13 มือของเราได้วางรากฐานแห่งแผ่นดินโลกไว้, และมือขวาของเราได้กางท้องฟ้าไว้, พอเราเรียก, มันก็พากันยืนขึ้น. 14 เจ้าทั้งหมดจงชุมนุมกันและคอยฟังเถอะ, ใครในพวกเจ้าเล่าที่ได้ทำนายสิ่งเหล่านี้ไว้ล่วงหน้า, เพราะพระยะโฮวาทรงรักเขาผู้นั้น, เขาผู้นั้นก็จะกระทำต่อประเทศบาบูโลนตามชอบใจของเขา, และเขาจะเหยียดแขนออกกระทำแก่พวกเคเซ็ศ. 15 เราเองได้พูดและได้เรียกเขาผู้นั้น, เราได้นำเขามา, และทำทางของเขาให้สะดวก. 16 จงเข้ามาใกล้เรา, และฟังเรื่องราวนี้เถิด! ทั้งแต่เดิมมาเราก็มิได้พูดในที่ลับลี้. ตั้งแต่เหตุการณ์เหล่านั้นเกิดขึ้น, เราก็ได้อยู่ที่นั้น, บัดนี้เรา, ยะโฮวาเจ้า, ได้ใช้เขาผู้นั้นไป, โดยมีจิตต์ของเราสวมทับไปด้วย.” 17 พระยะโฮวาผู้ไถ่ของเจ้า, องค์บริสุทธิ์ของชนชาติยิศราเอล, ตรัสดังต่อไปนี้: “เราคอยะโฮวา, พระเจ้าของเจ้าผู้สั่งสอนเจ้า, เพื่อประโยชน์แก่ตัวของเจ้าเอง, และผู้นำเจ้าให้ดำเนินในทางที่เจ้าควรดำเนิน. 18 โอ้ถ้าเจ้าได้เชื่อฟังคำสั่งของเราแล้ว, ความเจริญของเจ้าก็จะเป็นดังแม่น้ำไหล, และความชอบธรรมของเจ้าก็จะมีบริบูรณ์ดังคลื่นในมหาสมุทร. 19 เผ่าพันธุ์ของเจ้าจะมากดังเม็ดทราย, วงศ์วานของเจ้าก็จะมีมากเหมือนดังเม็ดกรวด; และนามของเจ้าจะไม่ต้องถูกลบออกหรือทำลายให้อันตรธานไปจากหน้าของเรา.” 20 จงออกไปจากประเทศบาบูโลน, จงหนีออกไปจากเมืองเกเซ็ศ! จงส่งเสียงตะโกนบอกด้วยความยินดี, ประกาศเรื่องนี้, จงส่งคำประกาศออกไปจนกะทั่งปลายพิภพโลกว่าดังนี้: “พระยะโฮวาได้ทรงไถ่ยาโคบผู้รับใช้ของพระองค์ไว้แล้ว.” 21 เขามิได้กระหายน้ำเมื่อพระองค์ทรงนำเขาไปตลอดป่าทราย; พระองค์ได้ทรงกระทำน้ำให้พุออกมาจากหินให้เขาดื่ม; พระองค์ทรงตีหินให้แตกแล้วน้ำพุก็พุ่งออกมา. 22 พระยะโฮวาตรัสว่า, “ไม่มีความสงบสุขสำหรับคนชั่ว.” |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society