อิสยาห์ 23 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 เรื่องราวอันน่าหนักใจเกี่ยวกับเมืองตุโร พิลาปร่ำไรไปเถอะ, โอกำปั่นแห่งเมืองธาระซิศ; เพราะเมืองตุโรร้างเสียแล้ว, ไม่มีอ่าว, ไม่มีที่จะเข้าไปจอดได้: ได้ทรงสำแดงความข้อนี้แก่เขาที่เมืองคีธิม. 2 ประชาชนชายทะเลก็ถูกทำลายเสียหมด, คือพ่อค้าเมืองซีโดน, ผู้ที่ได้ข้ามทะเลไปทำการค้าขายในน่านน้ำทั่วไป. 3 ผู้ได้ค้าข้าวจากลุ่มน้ำไนล์, และได้ติดต่อกับประเทศหลายประเทศ. 4 โอ้เมืองซีโดนซึ่งเป็นมารดาของเมืองทั้งหลาย, และเป็นเมืองเข้มแข็งทางทะเล, จงร้องด้วยความละอายว่า, “ข้าฯเป็นเหมือนหญิงที่ไม่เคยเจ็บครรภ์, หรือไม่เคยคลอดบุตร, ไม่เคยได้เลี้ยงบุตรา, และไม่เคยได้อบรมบุตรี.” 5 เมื่อข่าวเมืองตุโรเล่าลือไปถึงประเทศอายฆุบโต, เขาจะเศร้าสลดใจ; 6 จงข้ามฟากไปยังเมืองธาระซิศ; ประชาชนชายทะเลจงพิลาปร้องไห้. 7 นี่หรือคือเมืองสนุกสนานของเจ้า, ซึ่งเป็นเมืองเถ้าแก่, ผู้ที่เคยย่างเท้าก้าวไปอาศัยอยู่ในเมืองไกล? 8 ใครเล่าได้กะโครงการณ์เช่นนี้เพื่อสังหารเมืองตุโรผู้ประสาทมงกุฎ, ผู้มีพานิชเป็นเจ้านาย, ผู้มีพ่อค้าซึ่งมีเกียรติในโลก? 9 พระยะโฮวาจอมพลโยธาได้ทรงกะโครงการณ์นี้ไว้เพื่อหลู่ความทะนงองอาจทั้งมวล, และเหยียดหยามยศถาบรรดาศักดิ์ของผู้ที่โลกยกย่องว่ามีเกียรติ, 10 โอ้บุตรีแห่งเมืองธาระซิศ, จงทำไร่ไถนาเถอะ, เพราะว่าอ่าวของเจ้าไม่มีเสียแล้ว! 11 พระยะโฮวาได้ทรงเหยียดพระหัตถ์ออกเหนือทะเล, และได้กระทำให้บรรดาแผ่นดินหวั่นไหวไป, พระยะโฮวาได้มีบัญชาอันเกี่ยวกับประเทศคะนาอัน, คือให้ทำลายป้อมอันเข้มแข็งทั้งหลายของเมืองนั้น. 12 พระองค์ได้รับสั่งว่า, “โอ้เจ้า บุตรีสาวแห่งเมืองซีโดนผู้ซึ่งถูกข่มเหง, เจ้าจะไม่มีความชื่นชมยินดีอีกต่อไปแล้ว! ถึงแม้ว่าเจ้าจะลุกขึ้นไปยังเมืองคีธิม, เจ้าก็ยังจะไม่มีความสงบสุขในที่นั่น.” 13 จงดูประเทศเคเซ็ดเถอะ, ไม่เป็นประเทศอีกต่อไปแล้ว; ชาวอะซูระได้ทำลายกรุงของเขาให้ร้างเสียแล้ว; ให้กลายไปเป็นที่อยู่ของสัตว์ป่าแห่งทะเลทราย; เขาทั้งหลายได้สร้างเครื่องโจมตีไว้และได้ทำลายป้อมของเขาเสีย 14 พิลาปร่ำไรไปเถอะ, โอกำปั่นแห่งเมืองธาระซิศ, เพราะว่าที่กำบังของเจ้าถูกทำลายเสียแล้ว 15 และในครั้งนั้น, เขาจะพากันละลืมเมืองตุโรจนครบถ้วนเจ็ดสิบปี, นับอย่างปีที่กษัตริย์ครอบครองได้วงศ์หนึ่ง; พอเจ็ดสิบปีแล้วเมืองตุโรก็จะเปรียบเหมือนกับหญิงแพศยาในบทเพลงที่เขาร้องกันว่าดังนี้: 16 “โอหญิงแพศยาที่ใครๆ ได้พากันหลงลืมแล้วเอ๋ย, หยิบเอาพิณขึ้นมาแล้วเดินไปให้อบเมือง, จงดีดให้ดีๆ, แล้วร้องเพลงขึ้นหลายๆ บท, เพื่อเขาจะระลึกขึ้นได้!” 17 พอครบเจ็ดสิบปี, พระยะโฮวาจะเสด็จมาเยี่ยมเยียนเมืองตุโร, และเมืองนั้นจะกลับทำการค้าประเวณีอย่างเดิม, และจะค้าประเวณีกับอาณาจักรทั้งหลายทั่วพื้นพิภพโลก. 18 และสินจ้างของเขาจะเป็นที่อุททิศถวายแก่พระยะโฮวา, เขาจะไม่ส่ำสมหรือเก็บตายไว้, แต่จะบริจจาคเป็นทานให้กับคนที่เลื่อมใสในพระยะโฮวาเพื่อจะเอาไปจับจ่ายซื้ออาหารอย่างบริบูรณ์, และเสื้อผ้าอย่างพากพูม |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society