อิสยาห์ 21 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 เรื่องราวอันน่าหนักใจเกี่ยวกับทะเลทรายที่อยู่ใกล้สมุทร มันมาจากป่าทราย, มาจากแผ่นดินที่น่ากลัว, ประดุจลมบ้าหมูที่พัดกระโชกมาทางทิศใต้. 2 นิมิตต์อันยุ่งยากหนักใจได้ปรากฏแก่ข้าพเจ้า: “โจรก็ปล้นอยู่, ผู้ร้ายก็ตีชิงอยู่, ฉะนั้นชาวเอลามจงขึ้นไปเถิด; ชนชาวมาดายจงไปล้อมตีเอาเถิด; เราได้ระงับการคร่ำครวญทั้งหมดของเขาเสียแล้ว.” 3 เพราะฉะนั้นบั้นเอวของข้าพเจ้าก็ปวดร้าวไปหมด; ความปวดเจ็บได้ครอบงำข้าพเจ้าเหมือนความเจ็บปวดของหญิงที่คลอดบุตร: ข้าพเจ้าเจ็บตัวงอจนฟังอะไรไม่ได้, ข้าพเจ้ารู้สึกผิดหวังจนเห็นอะไรไม่ได้. 4 ใจของข้าพเจ้าฟุ้งซ่านไป, ความน่ากลัวได้ทำให้ข้าพเจ้าตกตลึง, เวลาตะวันยอแสงซึ่งเป็นที่ปรารถนาของข้าพเจ้า, ได้กลับเป็นเวลาตระหนกตกใจสำหรับข้าพเจ้า. 5 แต่เขาก็จัดอาหาร, ปูพรมแล้วนั่งลงกิน, นั่งลงดื่ม: “ท่านเจ้านายทั้งหลายลุกขึ้นเถิด, เอาน้ำมันชะโลมเกราะเถิด!” 6 ด้วยพระยะโฮวาได้ตรัสแก่ข้าพเจ้าดังต่อไปนี้ว่า: “เจ้าจงไปตั้งยามคอยเหตุไว้, เมื่อเห็นเหตุการณ์อันใดก็ให้บอก: 7 ถ้าเห็นกองทัพมาจะเป็นทหารม้า, หรือทหารลาหรือทหารอูฐมาเป็นคู่ๆ,ก็ให้เขาพินิจพิจารณาดูอย่างดีที่สุด!” 8 แล้วคนยามคอยเหตุก็ร้องขึ้นว่า, “ข้าแต่พระยะโฮวา, ข้าพเจ้ายืนอยู่บนหอคอยในเวลากลางวันตลอดวัน, และยืนยามกลางคืนตลอดคืน;” 9 และนี่แน่ะ, มีกองทหารม้าเดินมาเป็นคู่ๆ. และเขาก็พูดต่อไปว่า, “แตกแล้ว, กรุงบาบูโลนแตกแล้ว; บรรดารูปเคารพของบ้านเมืองก็ถูกทำลายแตกเกลื่อนอยู่บนดิน.” 10 โอเจ้าผู้เป็นลานของข้าฯ, ผู้เป็นเม็ดข้าวแห่งลานของข้าฯ! ข้อความที่ข้าฯได้ยินจากพระยะโฮวาจอมพลโยธาพระเจ้าของชนชาติยิศราเอลนั้น, ข้าฯก็ได้ประกาศแก่เจ้าแล้ว 11 เรื่องราวอันน่าหนักใจเกี่ยวกับเมืองดูมา. มีคนหนึ่งร้องมาแต่เมืองเซอีรถึงข้าพเจ้าว่า, “คนยามเหวย, กี่ยามแล้ว? คนยามเหวย, กี่ยามแล้ว?” 12 คนยามนั้นตอบว่า, “รุ่งเช้ากำลังมาถึง, และกลางคืนก็ตามมาด้วย, ถ้าเจ้าอยากจะรู้ก็จงถามซี, และถ้าอยากจะรู้อีก, ก็จงถามใหม่.” 13 เรื่องราวอันน่าหนักใจเกี่ยวกับเมืองอาระเบีย. ดูกรพ่อค้าต่างชาวดาดานิม, พวกเจ้าจะพักแรมอยู่ในดงทึบในประเทศอาระเบีย. 14 ดูกรชาวเมืองเธมา, จงนำน้ำมาให้ผู้ที่กระหายดื่ม, จงเอาขนมปังมาต้อนรับผู้หนีภัย, 15 เพราะว่าเขาหนีคมดาบมา, หนีจากดาบคม, และหนีจากคันธนูที่น้าวไว้แล้ว, และหนีจากสงครามอันน่าสยดสยอง. 16 ด้วยพระยะโฮวาได้ตรัสแก่ข้าฯดังนี้ว่า, “ภายในหนึ่งปีนับตามธรรมเนียมนับปีจ้างลูกจ้าง, ความจำเริญรุ่งเรืองของเมืองเคดารจะศูนย์สิ้นไป. 17 และจำนวนกองทหารธนูแห่งลูกหลานเมืองเคดารก็จะเหลือน้อย;” ด้วยพระยะโฮวา, พระเจ้าแห่งยิศราเอลได้ตรัสไว้อย่างนั้น. |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society