อิสยาห์ 14 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 ด้วยพระยะโฮวาจะทรงเมตตาสงสารยาโคบ, และยังจะทรงเลือกสรรชนชาติยิศราเอลอีก, และให้เขาอาศัยอยู่ในดินแดนของเขาเอง: และคนต่างชาติจะมารวมอยู่กับเขา, และจะสัมพันธ์กับวงศ์วานของยาโคบ; 2 และพลเมืองทั้งหลายจะพาพวกเหล่านั้นไปยังประเทศของเขา, และตระกูลยิศราเอลก็จะได้เขาไว้ในแผ่นดินของพระยะโฮวาสำหรับเป็นบ่าวชายหญิง, และเขาจะทำให้คนที่เคยเป็นนายกลับเป็นชะเลยของเขา, และเขาจะบังคับบัญชาผู้ที่เคยเป็นนายข่มขี่เขา 3 และอยู่มาในคราวนั้น, ในสมัยที่พระยะโฮวาจะทรงปลดเปลื้องความทุกข์ของเจ้า, และความระส่ำระสายของเจ้า, และงานตรากตรำซึ่งเจ้าถูกบังคับให้กระทำ. 4 เจ้าจงร้องเพลงเย้ยกษัตริย์ประเทศบาบูโลน, เป็นความว่า: “เอ้อเฮ้อ, ผู้ข่มขี่เงียบก็ริบไปแล้ว! และการรังควาญก็หยุดชะงักแล้วซี! 5 พระยะโฮวาได้ทรงหักไม้ตะบองของคนชั่วและไม้ทัณฑกรของผู้เผด็จการเสียแล้ว; 6 ซึ่งเขาได้ตีประชาชนไม่หยุดหย่อนด้วยความเกรี้ยวกราดและได้ครอบครองด้วยความโกรธแค้นด้วยการย่ำยีซึ่งไม่มีใครทัดทานได้. 7 ทั้งโลกก็สงบสุขและสงบเงียบ: เขาทั้งหลายก็เปล่งเสียงร้องเพลงออกมา: 8 แม้บรรดาต้นสนและต้นสนละบาโนนก็ยังชื่นบานสมน้ำหน้าเจ้า, และกล่าวว่า, ‘ตั้งแต่ท่านถูกปราบลงแล้ว, ไม่มีคนตัดไม้มาบั่นรอนเรา.’ 9 “เมืองผีเบื้องใต้นั้นก็ตื่นเต้นที่จะต้อนรับเมื่อเจ้าเข้าไป; เมืองผีก็ไคปลุกคนตายให้มาต้อนรับเจ้า, คือคนใหญ่คนโตของโลก; เมืองผีก็ได้ปลุกบรรดากษัตริย์ของประชาชนให้ลุกจากพระที่นั่งของเขา. 10 และบรรดาผู้ใหญ่เหล่านั้นจะตอบเจ้าว่า, ‘เอ, เจ้าก็ง่อกแง่กอย่างเราเหมือนกันหรือ? และเจ้าก็เป็นเช่นเดียวกับเราแล้วหรือ? ’ 11 ความสง่าหรูหราของเจ้าก็ดิ่งลงมายังเมืองผี, รวมทั้งเสียงดนตรีกล่อมของเจ้าด้วย: มีหนอนลาดรูปรองรับตัวเจ้า, และมีหนอนปกคลุมตัวเจ้าไว้ 12 “เอ้อเฮ้อ, ดาราประจำวันบุตราแห่งอรุโณทัย, ตกลงมาจากฟากฟ้าเสียแล้ว! เจ้าผู้เคยเหยียดประชาชาติลง, ถูกตัดให้ตกลงมายังพื้นปถพีเสียแล้วซี! 13 เจ้าเคยพูดกับตัวเองว่า, ‘ข้าฯจะเหาะขึ้นไปยังสรวงสวรรค์, ข้าฯจะเขยิบที่นั่งของข้าฯขึ้นไปเหนือดาราทั้งหลายของพระเจ้า; และข้าฯจะนั่งลงบนขุนเทพชุมนุมสุดหล้าฟ้าเหนือ; 14 ข้าฯจะเหาะขึ้นไปสูงเหนือเมฆ; ข้าฯจะทำตัวของข้าฯให้เสมอเหมือนท่านผู้ใหญ่ยิ่งสูงสุด.’ 15 แท้ที่จริงเจ้าก็ถูกไล่ลงไปยังเมืองผี; ดิ่งลงไปยังก้นขุม, 16 ผู้ที่เห็นเจ้าจะเขม้นดูเจ้า, เขาจะพิจารณาดูตัวเจ้า, แล้วกล่าวว่า, ‘คนนี้หรือที่เคยได้ทำให้โลกสั่นสะเทือน, และเขย่าราชอาณาจักรให้หวั่นไหว; 17 คนนี้หรือที่ได้ทำให้โลกร้างเป็นป่าทราย, และทำลายเมืองในนั้นเสียหมดสิ้น: ไม่ยอมปลดปล่อยชะเลยให้กลับไปยังบ้านเมืองของเขา? ’ 18 บรรดากษัตริย์แห่งประเทศทั้งหลายถ้วนทุกพระองค์ก็บรรทมในความสง่างาม, ต่างองค์ก็อยู่ในอุโมงค์ของตน. 19 แต่ศพตัวเจ้าก็ถูกทอดทิ้งไว้ห่างไกลจากอุโมงค์เหมือนกับว่านเครืออัปลักษณ์, เหมือนกับเสื้อผ้าของคนที่ถูกฆ่า, ถูกดาบแทงทะลุตายโยนลงไปปนกับหินก้น บ่อ; เหมือนซากศพที่ถูกเหยียบย่ำ 20 “ศพของเจ้าจะไม่เข้าพิธีฝังเยี่ยงกษัตริย์องค์อื่น, เพราะว่าเจ้าได้ทำลายประเทศของเจ้าเอง, เจ้าได้ประหารพลเมืองของเจ้าเอง, เผ่าพันธุ์ของผู้ที่กระทำชั่วร้ายจะไม่มีใครเอ่ยถึงเลย. 21 เจ้าจงตระเตรียมที่ไว้ซิสำหรับประหารบุตรทั้งหลายของเขา, เนื่องด้วยความอสัตย์อธรรมของบรรพบุรุษของเขา, เพื่อเขาจะไม่ตั้งตัวขึ้นเป็นเจ้าของโลก, และสร้างเมืองขึ้นเต็มพื้นแผ่นดินโลก.” 22 พระยะโฮวาจอมพลโยธาตรัสว่า, “เราจะลุกขึ้นต่อสู้เขา, และเราจะตัดชื่อเสียงและพลเมืองที่เหลืออยู่, และตัดลูกหลานเหลนเสียจากกรุงบาบูโลน.” พระยะโฮวาตรัสไว้ดังนี้. 23 พระยะโฮวาตรัสอีกว่า, “เราจะกระทำให้ตำบลที่เมืองบาบูโลนเป็นตำบลสำหรับหมู่นกยาง, คือเป็นบึง, และเราจะกวาดเมืองนั้นด้วยไม้กวาดแห่งความพินาศ.” 24 พระยะโฮวาจอมพลโยธาได้ตรัสปฏิญาณไว้ว่า, “แท้จริงเราได้กะโครงการณ์ไว้อย่างไร, ก็จะเป็นไปดังนั้น; และเราได้กำหนดกาลอย่างไร, ก็จะเกิดขึ้นอย่างนั้น: 25 คือว่าเราจะตีชนชาติอะซูระที่เข้ามาในแผ่นดินของเราให้ย่อยยับไป, และจะเหยียบย่ำเขาที่บนภูเขาทั้งหลายของเรา: แล้วแอกของศัตรูจึงจะได้หลุดไปจากเขา, และภาระอันหนักของศัตรูจะได้เลื่อนหลุดออกจากบ่าของเขา. 26 นี่แหละคือโครงการณ์ของเราที่ได้กะไว้สำหรับทั่วแผ่นดินโลก; และนี่คือหัตถ์ที่เหยียดออกกระทำแก่บัน ดาประเทศทั้งปวง. 27 ด้วยว่าเมื่อพระยะโฮวาจอมพลโยธาได้กะโครงการณ์ไวแล้ว, ใครเล่าจะมาลบล้างเสียได้? และเมื่อพระหัตถ์ของพระองค์ได้เหยียดออกไปแล้ว, ใครจะทำให้หดกลับได้เล่า?” 28 ในปีที่กษัตริย์อาฮาศสิ้นพระชนม์เรื่องราวอันน่าหนักใจต่อไปนี้ได้เกิดขึ้น: 29 “โอประเทศฟะเลเซ็ธทัวหน้า, อย่าเพ่อชื่นชมยินดีไปเลย, เนื่องด้วยไม้เรียวที่ตีเจ้านั้นหักเสียแล้ว; และอสรพิษจะออกลูกเป็นงูแมวเซา, และลูกของมันจะเป็นมังกรไฟมีปีก. 30 และคนจนแสนจนก็จะมีอาหารกิน, และคนเข็ญใจก็จะนอนสบายปลอดภัย; และเราจะสังหารวงศ์วานของท่านเสียด้วยทุพภิกขภัย, และพวกที่เหลือนอกนั้นก็จะถูกฆ่าตายหมด 31 “โอประตูเมืองเอ๋ย, จงคร่ำครวญไปเถอะ, เมืองทั้งหลายเอ๋ย, จงพิลาปร้องไห้; โอฟะเลเซ็ธทั่วหน้า, ละลายไปด้วย ความกลัวเถอะ; เพราะว่ามีกลุ่มควันกำลังเลื่อนมาจากทางเหนือ, และไม่มีใครในกองทัพของเขาหล่นล้าหลังเลย. 32 แล้วจะมีคำตอบอย่างไรให้กับทูตของประเทศนั้น? คือตอบว่าพระยะโฮวาได้สร้างเมืองซีโอนขึ้นไว้แล้ว, และพลเมืองของพระองค์ผู้ตกทุกข์ได้ยากจะได้อาศัยในเมืองนั้นอย่างปลอดภัย.” |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society