อิสยาห์ 10 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 วิบัติแก่ผู้เหล่านั้นที่ออกกฎหมายอยุตติธรรม, และผู้ที่ตรากฎหมายอันเป็นที่กดขี่ข่มเหงเขา; 2 เพื่อมิให้ความยุตติธรรมแก่คนขัดสน, และริบสิทธิออกไปเสียจากคนจนซึ่งเป็นพลเมืองของเขา, เพื่อหญิงม่ายจะเป็นทรัพย์ชะเลยของเขา, และลูกกำพร้าจะได้เป็นเหยื่อของเขา. 3 แล้วในวันพิพากษา, และในเมื่อวายุภัยมาจากเมืองไกล, พวกเจ้าจะทำอย่างไร? และพวกเจ้าจะหนีไปพึ่งใคร? และทรัพย์สมบัติอันเป็นสง่าราศีของเจ้าเจ้าจะฝากไว้ที่ไหนเล่า? 4 เจ้าก็มีแต่จะมั่วสุมอยู่กับพวกชะเลย, หรือไปนอนตายอยู่กับซากศพของคนที่ถูกประหาร. เมื่อพระองค์ได้ทรงกระทำถึงเพียงนี้แล้ว, ก็ยังมิได้คลายความพิโรธ, แต่พระหัตถ์ของพระองค์ก็ยังทรงเหยียดออกอยู่. 5 วิบัติแก่ประเทศอะซูระ, ซึ่งเป็นไม้เรียวสำหรับสำแดงความพิโรธของเรา, และเป็นไม้ตะบองที่กำไว้สำหรับสำแดงความกริ้วของเรา. 6 เราจะใช้เขาไปรบประเทศที่ไม่นับถือพระเจ้า, เราจะกำชับเขาให้ยกไปต่อสู้กับพลเมืองที่เรากริ้วเพื่อจะช่วงชิงเอาทรัพย์ชะเลยศึก, และจับเขาไว้เป็นเหยื่อ. และย่ำเขาลงเหมือนเลนในถนน. 7 ฝ่ายเขาเองมิได้เข้าใจความหมายอย่างนั้น, และใจของเขาก็มิได้คิดเห็นเช่นนั้น; แต่ความคิดที่อยู่ในใจของเขานั้นหมายที่จะทำลายและบั่นทอนประเทศให้สิ้นศูนย์ไปมิใช่น้อย. 8 ด้วยเขากล่าวว่า, “พวกเจ้านายฝ่ายข้างเรานั้นล้วนแต่เป็นกษัตริย์ทั้งนั้นมิใช่หรือ? 9 เมืองคาละโนนั้นก็มีสภาพอย่างเดียวกันกับเมืองคาระคะมิศไม่ใช่หรือ? และเมืองฮามัธนั้นก็ตกอยู่ในสภาพเดียวกับเมืองอาระฟาดไม่ใช่หรือ? และเมืองซะมาเรียก็ตกอยู่ในสภาพเดียวกับเมืองดาเมเซ้คไม่ใช่หรือ? 10 มือของเราได้เหยียดออกไปกระทำแก่ราชอาณาจักรที่ถือรูปเคารพ, ซึ่งมีรูปเคารพแกะสลักวิเศษกว่าที่มีในยะรูซาเลมและซะมาเรียฉันใด; 11 เราจะไม่สามารถกระทำแก่ยะรูซาเลมและรูปเคารพของเขา, เหมือนอย่างที่เราได้กระทำแก่เมืองซะมาเรียและแก่รูปเคารพของเขาฉันนั้นหรือ?” 12 เพราะเหตุนั้น, ครั้นองค์พระผู้เป็นเจ้าได้สำเร็จกิจของพระองค์เกี่ยวกับภูเขาซีโอนและกรุงยะรูซาเลมแล้ว, พระองค์จะทรงลงโทษกษัตริย์ประเทศอะซูระเพราะความอวดตัวเย่อหยิ่งจองหอง, และความทะนงองอาจของท่าน. 13 เพราะท่านได้กล่าวว่า, “เราได้สำเร็จกิจด้วยกำลังน้ำมือของเราเอง, และด้วยสติปัญญาของเราเอง, เพราะเรามีความเฉลียวฉลาด, เราได้รื้อแนวเขตต์บ้านเมืองของเขา, และได้ริบเอาทรัพย์สมบัติของเขาเสีย, และเราได้เหยียดประชาชนพลเมืองของเขาลงยังฝุ่นแห่งพื้นแผ่นดิน. 14 และมือของเราได้รวบเอาทรัพย์สมบัติของมหาชนไว้เหมือนกับคนที่รวบเอารังนก, และเหมือนกับคนเก็บไข่ในรังไปฉันใด, เราก็เก็บรวบรวมทั้งโลกไว้ฉันนั้น; และไม่ใครมีกะดิกปีกหรืออ้าปากออกร้องจ๊อกแจ๊ก.” 15 ขวานจะอวดอ้างว่าตัวดีกว่าผู้ที่ใช้ขวานฟันนั้นหรือ? หรือเลื่อยจะทะนงตัวถือว่าตัวดีกว่าผู้ที่ใช้เลื่อยเลื่อยหรือ? ถ้าเช่นนั้นก็เหมือนกับไม้เรียวหยิบคนขึ้นหวดแทนที่คนจะหวดไม้เรียวหรือไม้ตะบองจะหยิบคนขึ้นแกว่ง 16 เหตุฉะนั้นพระยะโฮวาจอมพลโยธาจะทรงใช้ความเจ็บฝ่ายผอมมาประหารความอ้วนพีของเขา, และพระองค์จะทรงก่อความรุ่มร้อนไว้ใต้ความสุขสบายของเขา, ดุจก่อกองไฟไว้. 17 แสงสว่างแห่งชนชาติยิศราเอล, คือพระยะโฮวาจะได้แก่เพลิง, และองค์บริสุทธิ์นั้นจะได้แก่เปลวเพลิง, และจะเผาผลาญทั้งหนามใหญ่และเล็กให้ไหม้เป็นจุณฑ์ไปในวันเดียว. 18 และพระองค์จะเผาผลาญป่าดงงดงามอันเป็นที่เชิดหน้าชูตาของเขากับทุ่งนาของเขาซึ่งอุดมสมบูรณ์, รวมทั้งจิตต์ใจและร่างกายของเขาด้วย: และนี่จะเป็นเหมือนคนเจ็บที่อ่อนเพลียลงจนถึงตาย. 19 และต้นไม้ในป่าของเขาที่เหลืออยู่นั้นจะมีน้อย, จนเด็กก็นับถ้วน 20 และในคราวนั้น, ชนชาติยิศราเอลที่ยังเหลืออยู่, และคนในตระกูลยาโคบซึ่งได้หลบหนีมาได้นั้น, จะไม่พึ่งพาอาศัยผู้ที่รบรันเขาต่อไปอีกเลย, แต่เขาจะพึ่งพาอาศัยในพระยะโฮวาองค์บริสุทธิ์แห่งชนชาติยิศราเอลโดยแท้จริง. 21 และส่วนที่เหลือนั้น, คือพวกของยาโคบที่เหลือนั้น, จะหันกลับมาหาพระเจ้าผู้ทรงอานุภาพ. 22 โอ้ชนชาติยิศราเอล, ถึงแม้ว่าพลเมืองของเจ้าจะเปรียบได้กับเมล็ดทรายในทะเลก็ดี, แต่จะมีส่วนน้อยในพวกเจ้าเหลือกลับมาเท่านั้น: การทำลายล้างอันกำหนดไว้แล้วเป็นการแสดงความยุตติธรรมอย่างเหลือล้น. 23 เพราะพระยะโฮวาเจ้าจอมพลโยธาจะทรงกระทำให้การทำลายล้างซึ่งกำหนดไว้นั้นสำเร็จในท่ามกลางพื้นพิภพทั่วไป. 24 เหตุฉะนั้นพระยะโฮวาเจ้าจอมพลโยธาตรัสว่า, “โอ้พลเมืองของเราซึ่งอาศัยอยู่ในกรุงซีโอนนั้น, อย่าได้สะดุ้งตกใจกลัวประเทศอะซูระ, แม้เขาจะโบยเจ้าด้วยไม้เรียว, และจะยกไม้ตะบองขึ้นตีเจ้า, เช่นอย่างประเทศอายฆุบโตได้เคยทำ. 25 ด้วยว่าอีกไม่นานความกริ้วของเรานั้นจะสำเร็จเสร็จสิ้น, และความพิโรธของเราก็จะสิ้นสุดลง. 26 และพระยะโฮวาจอมพลโยธาจะทรงยกภัยพิบัติขึ้นกวัดแกว่งเหนือเขา, เหมือนกับได้ทรงสังหารพวกมิดยานที่ผาโอเรบนั้น: และพระองค์จะทรงยกทัณฑกรของพระองค์ไว้เหนือทะเลเช่นเดียวกับที่ทรงยกขึ้นกระทำแก่ประเทศอายฆุบโต. 27 และต่อมาในกาลนั้น, ภาระอันหนักที่เขาได้วางไว้บนเจ้าทั้งหลายนั้น, จะถูกปลดออกไปจากบ่าของเจ้า, และแอกที่เขาวางไว้บนเจ้านั้นจะต้องถูกปลดออกจากคอของเจ้า.” 28 เขาได้ขึ้นมาจากตำบลเพนเนริมอน, เขาได้มาถึงตำบลอายาธแล้ว, เขาได้ผ่านตำบลมิฆโรนมา, และเขาได้นำสัมภาระแห่งกองทัพรวบรวมมาไว้ที่ตำบลมิคมาศ, เขาผ่านช่องเขาไป. 29 และเขาได้ตั้งค่ายพักอยู่ที่ตำบลเฆบา; เมืองรามาก็สะดุ้งตกใจกลัว, และเมืองฆิเบอาแห่งซาอูลนั้นก็หนีเตลิดไป. 30 โอ้บุตรีแห่งเมืองฆาลีม, จงส่งเสียงร้องหวีดหวาดขึ้นเถอะ! โอ้เมืองลายิศ, ฟังซิ! โอ้น่าสงสารชาวเมืองอานาโธธ! 31 ชาวมัธเมนาก็หนีไปแล้ว, และชาวเมืองเฆบีมก็หนีเอาตัวรอด. 32 วันนี้เองเขาจะพักแรมอยู่ที่เมืองโนเบคือเขายกกำหมัดขึ้นท้าทายภูเขาแห่งบุตรีเมืองซีโอน, คือภูเขากรุงยะรูซาเลม 33 ดูเถอะ, พระยะโฮวาจอมพลโยธาจะบั่นทอนกิ่งก้านให้หักโค่นโครมครามลงมา; และต้นสูงก็จะโค่นลง, และต้นที่สูงเด่นจะถูกโค่นให้ราบลง. 34 และผู้ทรงอานุภาพจะทรงฟาดฟันป่าทึบด้วยคมเหล็กให้ราบลง, และพฤกษาชาติที่เขาละบาโนนจะล้มพินาศไปด้วยน้ำมือของท่านผู้ทรงอานุภาพ |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society