โฮเชยา 7 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

¹ “ครั้น​เรา​จะ​ได้​ทำ​ให้​ยิศ​รา​เอล​หาย​เจ็บ, ความผิด​ของ​เอ็ฟ​รา​ยิม​และ​ความ​ชั่ว​ของ​ซะ​มา​เรีย​ก็​ปรากฏ​เด่น​ขึ้น; ด้วยว่า​เขา​ประพฤติ​ทุจ​จริต; พวก​ขะ​โม​ย​ก็​เข้า​ลัก​ของ​อยู่​ภายใน, และ​พวก​โจร​ก็​คอย​ปล้น​อยู่​ภายนอก.

² เขา​หา​ได้​สำนึก​ใน​ใจ​ไม่ว่า​เรา​ได้​จดจำ​ความ​ชั่ว​ทั้ง​หลาย​ของ​เขา​ไว้; บัดนี้​การ​กระทำ​ของ​เขา​เอง​ได้​ห้อม​ลอม​เขา​ไว้​และ​ปรากฏ​แจ้ง​อยู่​ต้อ​หน้า​เรา​แล้ว.

³ เขา​กระทำ​ให้​กษัตริย์​ชน​ชม​ยินดี​ด้วย​ความ​บาป​ของ​เขา, และ​ทำ​ให้​พวก​เจ้านาย​ยินดี​ด้วย​การ​มุสา​ของ​เขา.

⁴ เขา​ทั้ง​หลาย​เป็น​คน​ล่วง​ประเวณี, เขา​เป็น​เหม​อน​เตาไฟ​ซึ่ง​ช่าง​ทำ​ขนมปัง​ได้​ทำ​ให้​ร้อน; เขา​หยุด​โหม​ไฟ​ก็​ฉะ​เพาะ​เวลา​ที่​นวดแป้ง​และ​แป้ง​กำลัง​ฟู​ขึ้น​เท่านั้น.

⁵ ใน​วันฉลอง​กษัตริย์​ของ​เรา​พวก​เจ้านาย​ก็​เมา​ไป​ด้วย​เหล้าองุ่น, และ​กษัตริย์​เอง​ก็​เหยียด​พระ​หัตถ์​ออก​ทำ​การ​เฮฮา​กับ​พวก​เสเพล.

⁶ ด้วยว่า​ใจ​ของ​เขา​เผา​ร่อน​เนื่องด้วย​เล่ห์​กะ​เท่ห์: ตลอดเวลา​กลางคืน​ช่าง​ทำ​ขนมปัง​ของ​เขา​ก็​นอนหลับ​อยู่: แต่​พอ​ถึง​รุ่งเช้า​เตา​นั้น​ก็​ร้อน​ขึ้น​อีก​ดุจ​เปลวเพลิง:

⁷ เขา​เหล่านั้น​เผา​ร้อน​เหมือน​เตาไฟ, และ​ผลาญ​ผู้พิพากษา​ของ​เขา; บรรดา​กษัตริย์​ของ​เขา​ก็​ต้อง​ลม​จม​ลง; และ​ใน​พวกเขา​ไม่​มี​ใคร​ได้​ร้องขอ​ต่อ​เรา.”

⁸ “เอ็ฟ​รา​ยิม​ยอม​ปะปน​อยู่​อับ​คน​ต่างชาติ; เอ็ฟ​รา​ยิม​เป็น​เหมือน​ขนม​ปิ้ง​ที่​มิได้​พลิก​กลับ.

⁹ คน​ต่างชาติ​ได้​กิน​เรี่ยวแรง​ของ​เขา​ไป​เสีย​หมด​และ​เขา​มิได้​รู้สึกตัว: แท้จริง​ศีรษะ​ของ​เขา​ก็​ประปราย​ไป​ด้วย​ผมหงอก, แต่​เขา​มิได้​รู้​สำนึก.

¹⁰ ความ​ทะนง​ตัว​ของ​ยิศ​รา​เอล​เป็น​พะ​ยาน​ปรักปรำ​ตัว​เขา​เอง; แต่​ถึงกระนั้น​ก็ดี, เขา​ก็​มิได้​หันกลับ​ไป​แสวงหา​พระ​ยะ​โฮ​วา​พระเจ้า​ของ​เขา​เลย.

¹¹ เอ็ฟ​รา​ยิม​เป็น​เหมือน​นกเขา​ที่​โฉด​เขลา​เบาปัญญา: เขา​ไป​เรียก​อาย​ฆุบ​โต​มา, แล้ว​เขา​ไป​หา​อา​ซูเรีย.

¹² เมื่อ​เขา​จะ​ไป​เรา​จะ​วาง​ข่าย​ดัก​เขา​บน​ภูเขา: เรา​จะ​ได้​ทำ​ให้​เขา​ตกลง​มา​ดุจดัง​ดัก​นก​ใน​อากาศ; เรา​จะ​ทำโทษ​เขา​ตาม​ซึ่ง​ได้​กล่าว​ให้​เขา​ฟัง​ใน​ที่ประชุม​ชน​แล้ว.

¹³ วิบัติ​แก่​เขา, เพราะ​เหตุ​ว่า​เขา​ได้​หลง​ไป​จาก​เรา; วิบัติ​แก่​เขา, เพราะว่า​เขา​ได้​ทำ​ผิด​ต่อ​เรา: ถึงแม้ว่า​เรา​พึงพอใจ​ที่​จะ​ไถ่​เขา, เขา​ก็​ยัง​กล่าว​คำ​มุสา​ต่อ​เรา.

¹⁴ เขา​มิได้​ร้องขอ​ต่อ​เรา​ด้วย​น้ำใจ​จริง, แต่​เขา​นอน​คร่ำ​ครวญ​อยู่​บน​ที่​นอน​ของ​เขา: เขา​ประชุม​อัน​ขอ​ธัญญาหาร​และ​เหล้าองุ่น​ใหม่; เขา​คิด​กบฏ​ต่อ​เรา.

¹⁵ ถึงแม้ว่า​เรา​ได้​ฝึกหัด​แขน​ของ​เขา​และ​ให้​แรง​แก่​แขน​ของ​เขา, เขา​ก็​ยัง​คิด​กระทำ​ร้าย​ต่อ​เรา.

¹⁶ เขา​หันกลับ​ก็​จริง, แต่​มิได้​กลับ​ไป​ยัง​ผู้ใหญ่​ยิ่ง​สูงสุด; เขา​เป็น​เหมือน​คันธนู​เก๊, เจ้านาย​ของ​เขา​จะ​ถูก​คม​ดาพ​ล้ม​ลง​เนื่องด้วย​โมหะ​แห่ง​ลิ้น​ของ​ตนเอง: เพราะเหตุนี้​แหละ​ประเทศ​อาย​ฆุบ​โต​จะ​เยาะเย้ย​เขา.”