ปฐมกาล 9 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 พระเจ้าได้ทรงอวยพระพรให้โนฮาและบุตรทั้งหลายของท่าน ตรัสว่า, “จงบังเกิดพงศ์พันธุ์ให้ทวีมากทั่วแผ่นดิน. 2 สรรพสัตว์ที่แผ่นดินนกที่อากาศกับสัตว์ที่ไหวกายอยู่บนแผ่นดินและปลาในทะเลจะเกรงกลัวเจ้า; เราจะมอบสัตว์ทั้งปวงไว้ในมือของเจ้า. 3 สารพัตรสัตว์ที่มีชีวิตจะเป็นอาหารของเจ้า, เช่นกับผักสดที่เรายกให้แก่เจ้าแล้วนั้น. 4 เว้นแต่เนื้อที่ยังมีชีวิตอยู่เจ้าอย่ากินเลย, คือยังมีเลือดอยู่นั้น. 5 โลหิตที่เป็นชีวิตของเจ้านั้นเราจะทวงเอา; เราคงจะทวงเอาจากสัตว์ทั้งปวง, และเราจะทวงเอาจากมือมนุษย์ด้วย: เราจะทวงเอาชีวิตมนุษย์จากมือพี่น้องของตนทุกคน. 6 ผู้ใดฆ่ามนุษย์ให้โลหิตไหล, มนุษย์จะฆ่าผู้นั้นให้โลหิตไหลเหมือนกัน: เพราะพระเจ้าได้ทรงสร้างมนุษย์ตามแบบฉายาของพระองค์. 7 เจ้าจงบังเกิดพงศ์พันธุ์ทวีขึ้นให้แพร่หลายไปเป็นอันมากทั่วแผ่นดิน.” 8 พระเจ้าจึงตรัสแก่โนฮากับบุตรทั้งหลายของท่านว่า, 9 “นี่แน่ะ, เราเองเป็นผู้ตั้งคำสัญญาของเราไว้กับเจ้า, และกับพงศ์พันธุ์ของเจ้า; 10 และกับสรรพสัตว์ด้วย, ทั้งนกและสัตว์ใช้และสารพัตรที่อยู่บนแผ่นดินกับเจ้า; บรรดาที่ได้ออกจากนาวา, คือสรรพสัตว์ทุกชะนิดในโลก. 11 เราจะตั้งคำสัญญาของเราไว้กับเจ้าว่า, จะไม่ประหารบรรดาเนื้อหนังโดยให้น้ำท่วมอีก, และจะไม่ให้มีน้ำมาท่วมทำลายโลกต่อไปเลย.” 12 พระเจ้าตรัสว่า, “นี่แหละเป็นเครื่องหมายแห่งคำสัญญาซึ่งเราตั้งไว้ในระหว่างเรากับเจ้า, ตั้งบรรดาสัตว์ที่มีชีวิตอยู่ด้วยสืบไปทุกชั่วอายุ: 13 คือเราได้ตั้งรุ้งของเราไว้ที่เมฆ, และรุ้งนั้นจะเป็นเครื่องหมายแห่งคำสัญญาในระหว่างเรากับโลก. 14 เมื่อเราให้บังเกิดมีเมฆเหนือแผ่นดิน, จะเห็นรุ้งที่เมฆนั้น, 15 เราจึงจะระลึกถึงคำสัญญาของเราในระหว่างเรากับเจ้าและบรรดาสัตว์ที่มีชีวิต; และน้ำจะไม่ท่วมล้างผลาญบรรดาเนื้อหนังอีกเลย. 16 รุ้งนั้นจะมีอยู่ที่เมฆ; เราจะมองดูรุ้งนั้น. เพื่อเราจะได้ระลึกถึงคำสัญญาอันถาวรในระหว่างพระเจ้ากับบรรดาเนื้อหนังและสรรพสัตว์ที่มีชีวิตอยู่บนแผ่นดิน.” 17 พระเจ้าตรัสแก่โนฮาว่า, “นี่แหละเป็นเครื่องหมายแห่งคำสัญญาที่เราได้ตั้งไว้ในระหว่างเรากับเนื้อหนังทั้งหลายบนแผ่นดิน.” 18 บุตรชายของโนฮาที่ได้ออกมาจากนาวานั้นชื่อ เซม, ฮาม, และยาเฟ็ธ: ฮามนั้นเป็นบิดาของคะนาอัน. 19 สามคนนี้เป็นบุตรชายของโนฮา: มนุษย์ทั่วโลกจึงได้เกิดมาจากคนเหล่านี้ 20 โนฮาเป็นชาวสวนคนแรกที่ปลูกเถาองุ่น: 21 ท่านได้กินน้ำองุ่นเมา, แล้วก็นอนเปลือยกายอยู่ที่ทับอาศัยของตน. 22 ฮามผู้เป็นบิดาคะนาอันได้เห็นบิดาของตนเปลือยกายอยู่, จึงบอกพี่น้องทั้งสองที่อยู่ภายนอก. 23 เซมกับยาเฟ็ธก็เอาผ้าพาดบ่าของตนทั้งสองคนเดินหันหลังเข้าไปปกปิดกายของบิดาที่เปลือยกายอยู่, โดยมิได้หันหน้าดูความเปลือยกายของบิดา. 24 โนฮาส่างเมาแล้วก็รู้สึกว่าบุตรสุดท้องได้ทำอะไรแก่ตน, 25 จึงออกวาจาว่า, “ให้คะนาอันถูกแช่งสาปเป็นทาสอย่างต่ำอยู่ใต้บังคับพี่น้องของตน.” 26 ท่านกล่าวว่า, “สาธุการแก่พระยะโฮวาพระเจ้าของเซม; ให้คะนาอันเป็นทาสเขาเถิด. 27 ขอพระเจ้าทรงบันดาลเพิ่มพูนยาเฟ็ธให้ทวียิ่งขึ้น, ให้อยู่ในทับอาศัยของเซม. และให้คะนาอันเป็นทาสของเขา.” 28 ตั้งแต่น้ำท่วมแล้วโนฮามีอายุต่อไปอีกสามร้อยห้าสิบปี. 29 รวมอายุโนฮาได้เก้าร้อยห้าสิบปีจึงตาย |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society