ปฐมกาล 48 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 ครั้นอยู่มาภายหลังมีคนมาเรียนโยเซฟว่า, “ดูกรท่าน, บิดาของท่านป่วย:” โยเซฟก็พามะนาเซและเอฟรายิมบุตรทั้งสองของตนไปด้วย. 2 มีคนมาบอกยาโคบว่า, “ดูกรท่าน, โยเซฟบุตรมาหาท่าน:” ฝ่ายยิศราเอลก็มีกำลังขึ้น. จึงลุกขึ้นนั่งอยู่บนที่นอน. 3 แล้วยาโคบจึงพูดกับโยเซฟว่า, “พระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์ได้ทรงสำแดงพระองค์แก่เราที่ลูศในแผ่นดินคะนาอัน. ตรัสคำอวยพร 4 แก่เราว่า ‘ดูกรเจ้า, เราจะให้เจ้าเกิดลูกหลานทวีมากขึ้น, และเราจะกระทำให้คนเป็นอันมากเกิดมาจากเจ้า, แล้วจะยกแผ่นดินนี้ให้เป็นที่อาศัยแก่พงศ์พันธุ์ของเจ้าเป็นนิตย์.’ 5 ฝ่ายบุตรทั้งสองของเจ้า, คือเอฟรายิมและมะนาเซ, ที่เกิดกับเจ้าในแผ่นดินอายฆุบโตก่อนเรามาหาเจ้าในแผ่นดินนี้, ก็เป็นบุตรของเรา, เหมือนกับรูเบ็นและซีโมนที่เป็นบุตรของเรา. 6 ส่วนบุตรของเจ้าที่จะเกิดมาภายหลังนั้น จะนับเป็นบุตรของเจ้า; เขาจะได้ชื่อตามพี่ชายในการรับมฤดกของเขา. 7 เมื่อเราได้จากเมืองพาดันมายังแผ่นดินคะนาอันใกล้บ้านเอฟราธา, นางราเฮ็ลก็สิ้นชีพเสียที่นั่น: แล้วเราได้ฝังศพนางไว้ริมทางบ้านเอฟราธา. ที่มีชื่ออีกว่า เบ็ธเลเฮม.” 8 ยิศราเอลเห็นบุตรของโยเซฟจึงถามว่า, “นี่ใคร?” 9 โยเซฟตอบบิดาว่า, “นี่เป็นบุตรที่พระเจ้าทรงประทานให้แก่ข้าพเจ้าในเมืองนี้.” ยิศราเอลจึงว่า, “ขอเจ้าพาบุตรนั้นเข้ามา และเราจะให้พรแก่เขา.” 10 ในคราวนั้นตาของยิศราเอลมืดมัวไปด้วยความชะรา, เห็นไม่ถนัด: โยเซฟก็พาบุตรเข้ามาใกล้บิดา; ยิศราเอลก็กอดจุบเขา. 11 ยิศราเอลจึงบอกโยเซฟว่า, “แต่ก่อนเราคิดว่าจะไมได้เห็นหน้าของเจ้า: แต่ดูเถิด พระเจ้าได้ทรงโปรดให้เราเห็นทั้งลูกของเจ้าด้วย.” 12 โยเซฟก็นำบุตรออกไปจากหว่างเข่าของตนมาซบหน้าลงถึงดิน. 13 โยเซฟก็จูงบุตรทั้งสองเข้าไปใกล้บิดา, มือขวาจับเอฟรายิมให้อยู่ข้างซ้ายยิศราเอล, และมือซ้ายจับมะนาเซให้อยู่ข้างขวามือยิศราเอล. 14 ฝ่ายยิศราเอลก็เหยียดมือขวาออกวางบนหัวศรีษะผู้เป็นน้องและมือซ้ายวางไว้บนศรีษะมะนาเซ, เหยียดมือออกไขว้กันเช่นนั้นตามที่เห็นเหมาะ; เพราะมะนาเซนั้นเป็นบุตรหัวปี. 15 ยิศราเอลจึงกล่าวอวยพรแก่โยเซฟว่า, “ขอพระเจ้าที่อับราฮามและยิศฮาคบิดาของข้าพเจ้าได้ปฏิบัติ, พระองค์ผู้ทรงบำรุงเลี้ยงชีวิตข้าพเจ้าตั้งแต่เกิดมาจนทุกวันนี้, 16 ขอทูตสวรรค์ที่ได้ช่วยข้าพเจ้าให้พ้นจากความชั่วร้ายทั้งสิ้น, จงโปรดอวยพรแก่คนหนุ่มทั้งสองนี้; ให้เขาสืบชื่อของข้าพเจ้า, และชื่อของอับราฮาม และชื่อของยิศฮาคผู้เป็นบิดาของข้าพเจ้าไว้; และให้เขาเจริญทวีขึ้นเป็นอันมากในท่ามกลางพื้นแผ่นดินเถิด.” 17 ฝ่ายโยเซฟเมื่อเห็นบิดาวางมือข้างขวาบนศีรษะเอฟรายิมก็ไม่เห็นชอบ จึงยกมือของบิดาจากศีรษะเอฟรายิมจะให้วางบนศีรษะมะนาเซ. 18 โยเซฟจึงบอกบิดาว่า, “บิดาเจ้าข้า, อย่าทำเช่นนั้น: เพราะคนนี้เป็นหัวปี; ท่านจงวางมือขวาบนศีรษะคนนี้เถิด” 19 บิดาก็ไม่ยอม, จึงว่า, “ลูกเอ๋ย, เรารู้แล้ว, เรารู้แล้ว; บุตรหัวปีนี้จะมีวงศ์วานใหญ่ด้วย: แต่ว่าน้องชายจะเป็นใหญ่กว่าพี่, และพงศ์พันธุ์ของน้องนั้นจะเป็นหลายประเทศด้วยกัน.” 20 ยิศราเอลก็ใหพรแก่เขาวันนั้นว่า, “เจ้าจะเป็นตัวอย่างที่พวกยิศราเอลจะให้พรว่า, ‘ขอพระเจ้าโปรดให้ตัวท่านเป็นเหมือนเอฟรายิมและเหมือนมะนาเซเถิด’:” ยิศราเอลจึงอวยพรให้เอฟรายิมเป็นใหญ่กว่ามะนาเซ. 21 ยิศราเอลจึงบอกโยเซฟว่า, “ดูกรเจ้าเราจะตาย: แต่พระเจ้าจะได้อยู่กับเจ้าทั้งหลาย, จะพาเจ้าทั้งหลายกลับไปสู่แผ่นดินที่บรรพบุรุษเคยอยู่แต่ก่อน. 22 ที่เราตีได้มาจากพวกอะโมรีด้วยดาบและธนูของเรานั้น, เรายกให้แก่เจ้าเกินกว่าที่ให้พี่น้องของเจ้า.” |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society