Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -

ปฐมกาล 44 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

1 โยเซฟ​ได้​สั่ง​คน​กับ​เรือน​ว่า “จง​จัด​สะเบียง​อาหาร​มา​ใส่​กะ​สอบ​ของ​คน​เหล่านี้​ให้​เต็ม​ตาม​ที่​จะ​ขน​ไป​ได้; และ​เอา​เงิน​ของ​เขา​ไว้​ใน​ปาก​กะ​สอบ​ของ​ทุกคน.

2 จง​ใส่​จอก​เงิน​ของ​เรา​ไว้​ใน​ปาก​กะ​สอบ​ของ​คน​สุด​ท้อง​นั้น​กับ​เงิน​ค่า​ข้าวของ​เขา​ด้วย.” คน​ต้น​เรือน​ก็​ทำ​ตาม​โย​เซฟ​สั่ง,

3 ครั้น​เวลา​รุ่ง​เช้า​ก็​ให้​คน​เหล่านั้น​กับ​ลา​ของ​เขา​ไป.

4 เมื่อ​เขา​ออก​ไป​จาก​เมือง​ยัง​ไม่สู้​ไกล​นัก, โยเซฟ​สั่ง​คน​ต้น​เรือน​ว่า, “จง​ไป​ตาม​คน​เหล่านั้น; เมื่อ​พบ​แล้ว​ให้​ถาม​ว่า, ‘พวก​เจ้า​ทำ​การ​ชั่ว​ตอบ​การ​ดี​ทำไม​เล่า?

5 จอก​นั้น​คือ​เป็น​จอก​ฉะ​เพาะ​ที่​เจ้านาย​ของ​ข้า​เคย​ใช้​และ​ได้​ทำนาย​ความจริง​มิใช่​หรือ? ที่​ท่าน​กระทำ​นั้น​เป็น​การ​ผิด’.”

6 คน​ต้น​เรือน​ก็ตาม​ไป​ทัน, แล้ว​ว่า​แก่​เขา​ตาม​คำ​เหล่านั้น,

7 คน​เหล่า​นั้น​จึง​ตอบ​ว่า, “เหตุ​ไหน​นาย​ของ​ข้าพ​เจ้า​จึง​ว่า​อย่าง​นี้; ซึ่ง​ทาส​ของ​ท่าน​จะ​ทำ​การ​เช่นนั้น​ก็​หามิได้;

8 ดูกร​ท่าน, เงิน​ที่​ข้าพ​เจ้า​ทั้ง​หลาย​พบ​ใน​ปาก​กะ​สอบ​นั้น, ข้าพ​เจ้า​ยัง​ได้​นำมา​จาก​เมือง​คะ​นา​อัน​คืน​ให้แก่​ท่าน: ข้าพ​เจ้า​ทั้ง​หลาย​จะ​ลัก​เงินทอง​ไป​จาก​บ้าน​เจ้านาย​ของ​ท่าน​ทำไม​เล่า?

9 ถ้า​จะ​พบ​ของ​นั้น​อยู่​ที่​ผู้ใด​ใน​พวก​ข้าพ​เจ้า​ผู้​ทาส​ของ​ท่าน, ก็​ให้​ผู้​นั้น​ตาย​เถิด, และ​ข้าพ​เจ้า​ทั้ง​หลาย​ยอม​เป็น​บ่าว​ของ​เจ้านาย​ด้วย.”

10 คน​ต้น​เรือน​จึง​ว่า, “จง​ให้​เป็น​ตาม​คำ​ท่าน​ว่า​นั้น​เถิด: ถ้า​เรา​พบ​ของ​นั้น​ที่​ผู้ใด, ผู้​นั้น​จะ​ต้อง​เป็น​บ่าว​ของ​เรา; แต่​ท่าน​ทั้ง​หลาย​จะ​หา​มี​โทษ​ไม่”

11 เขา​ทั้ง​หลาย​จึง​รีบ​ยก​กะ​สอบ​ลง​ถึง​ดิน​เปิด​ออก​ทุก​กะ​สอบ.

12 คน​ต้น​เรือน​ก็​ค้น​ดู​ตั้งแต่​คน​หัวปี​จนถึง​คน​สุดท้อง, ก็​พบ​จอก​นั้น​ใน​กะ​สอบ​ของ​เบ็น​ยา​มิ​น.

13 เขา​ทั้งปวง​ก็​ฉีก​เสื้อผ้า​ของ​ตน​เสีย, ขน​ของ​บรรทุก​ขึ้น​หลัง​ลากลับ​มา​ยัง​เมือง

14 ฝ่าย​ยูดา​กับ​พี่น้อง​ทั้งปวง​ก็​กลับ​มา​ยัง​บ้าน​โย​เซฟ, ท่าน​ก็​ยัง​อยู่​ที่นั่น: เขา​ได้​กราบ​ลง​ถึง​ดิน​ต่อหน้า​ท่าน.

15 โยเซฟ​จึง​ถาม​เขา​ว่า, “การ​ที่​เจ้า​ทั้ง​หลาย​ทำ​นั้น​เป็น​อย่างไร? เจ้า​ทั้ง​หลาย​ไม่​รู้​หรือว่า​คน​อย่าง​เรา​คง​เป็น​คน​ที่​ทำนาย​ได้?”

16 ยูดาตอบ​ว่า, “ข้าพ​เจ้า​ทั้ง​หลาย​จะ​ว่ากล่าว​อยู่าง​ไร? จะ​แก้ตัว​ต่อ​นาย​อย่างไร​ได้? พระเจ้า​ทรง​ทราบ​ความผิด​ของ​พวก​ข้าพ​เจ้า​ผู้​เป็น​ทาส​ของ​ท่าน​แล้ว: ข้า​แต่​ท่าน, พวก​ข้าพ​เจ้า​ยอม​เป็น​บ่าว​ของ​ท่าน, กับ​ทั้งคน​ที่​จอก​อยู่​ใน​มือ​เขา​นั้น​ด้วย.”

17 แต่​โย​เซฟ​ตอบ​ว่า, “เรา​จะ​ทำ​ดังนั้น​ก็​หามิได้. คน​ที่​จอก​อยู่​ใน​มือ​เขา​นั้น​จะ​เป็น​ทาส​ของ​เรา; แต่​ส่วน​เจ้า​ทั้ง​หลาย​จง​กลับ​ไป​ยัง​บิดา​ด้วย​ความ​สุข​เถิด.”

18 ครั้งนั้น​ยูดา​เข้า​ไป​ใกล้​โย​เซฟ​เรียน​ว่า, “ท่าน​เจ้าข้า, ข้าพ​เจ้า​ผู้​เป็น​ทาส​ของ​ท่าน​ขอ​กราบเรียน​ท่าน​สัก​คำ​หนึ่ง, ท่าน​อย่า​ได้​ถือโทษ​ข้าพ​เจ้า​ผู้​เป็น​ทาส; เพราะ​ท่าน​ก็​เป็น​เหมือน​กษัตริย์​ฟาโร.

19 ท่าน​ได้​ถาม​ข้าพ​เจ้า​ทั้ง​หลาย​ผู้​เป็น​ทาส​ของ​ท่าน​ว่า, ‘​บิดา​ของ​เจ้า​กับ​นัอง​ชาย​ยัง​มี​อยู่​หรือ?’

20 พวก​ข้าพ​เจ้า​ได้​ตอบ​แก่​ท่าน​ว่า, ‘บิดา​ข้าพ​เจ้า​ทั้ง​หลาย​ยัง​อยู่​เป็น​คน​ชะ​รา, มี​บุตร​คน​หนึ่ง​เกิด​เมื่อ​บิดา​ชะ​รา; พี่ชาย​ของ​เด็ก​นั้น​ก็​เสียๆ แล้ว; บุตร​ของ​มารดา​นั้น​ยัง​อยู่​แต่​คน​นี้​คน​เดียว; บิดา​รัก​ใคร่​เด็ก​คน​นี้​อย่างยิ่ง.’

21 แล้ว​ท่าน​ได้​สั่ง​ข้าพ​เจ้า​ทั้ง​หลาย​ผู้​เป็น​ทาส​ของ​ท่าน​ว่า, ‘จง​พา​น้อง​นั้น​มา​นี่​ให้​เรา​ดู.’

22 ข้าพ​เจ้า​ทั้ง​หลาย​ได้​เรียน​ท่าน​ว่า, ‘คน​หนุ่ม​นั้น​จะ​พราก​จาก​บิดา​ไม่​ได้; ถ้า​จะ​พราก​บิดา​ไป​น่ากลัว​บิดา​จะ​ตาย.’

23 ท่าน​ได้​บอก​ข้าพ​เจ้า​ทั้ง​หลาย​ทาส​ของ​ท่าน​ว่า, ‘ถ้า​เจ้า​ทั้ง​หลาย​ไม่​พา​น้อง​สุดท้อง​ลง​มา​ด้วย​กัน, จะ​ไม่​เห็น​หน้า​เรา​อีก​เลย.’

24 ครั้น​เมื่อ​ข้าพ​เจ้า​ไป​ถึง​บิดา​ผู้​เป็น​ทาส​ของ​ท่าน​แล้ว, ข้าพ​เจ้า​ทั้ง​หลาย​ได้​นำ​ถ้วย​คำ​ของ​ท่าน​เล่า​ให้​บิดา​ฟัง.

25 อยู่​มา​บิดา​สั่ง​ข้าพ​เจ้า​ทั้ง​หลาย​ว่า, ‘พวก​เจ้า​จง​ไป​ซื้อ​ข้าว​มา​ให้​เรา​อีก​หน่อย.’

26 ข้าพ​เจ้า​ทั้ง​หลาย​ตอบ​บิดา​ว่า, ‘ไป​ไม่​ได้, เว้นแต่​จะ​ได้​น้อง​สุดท้อง​ไป​ด้วย; พวก​ฉัน​ไม่​ได้​น้อง​สุดท้อง​ไป​ด้วย, จะ​ไม่​ได้​เห็น​หน้า​ท่าน​ผู้ใหญ่​นั้น​เลย.’

27 บิดา​ผู้​เป็น​ทาส​ของ​ท่าน​จึง​บอก​ข้าพ​เจ้า​ทั้ง​หลาย​ว่า, ‘เจ้า​รู้​ว่า​ภรรยา​ของ​เรา​มี​บุตร​สอง​คน;

28 บุตร​คน​หนึ่ง​ก็​ต้อง​ต้อง​พราก​ไป​จาก​เรา; เรา​เข้าใจ​ว่า​สัตว์ร้าย​กัด​ฉีก​กิน​เสีย, เรา​ไม่​ได้​เห็น​บุตร​นั้น​อีก​แล้ว:

29 ถ้า​เจ้า​ทั้ง​หลาย​จะ​เอา​เด็ก​นี้​ไป​จาก​เรา, แม้น​เกิด​อันตราย​แก่​เขา​ขึ้น, เจ้า​ทั้ง​หลาย​จะ​ทำ​ให้​เรา​ซึ่ง​มี​ผมหงอก​สู่​หลุม​ฝัง​ศพ​ด้วย​ความ​โศกเศร้า.’

30 เหตุ​ฉะนั้น​เมื่อ​ข้าพ​เจ้า​ไป​ถึง​บิดา​ผู้​เป็น​ทาส​ของ​ท่าน, และ​คน​หนุ่ม​นั้น​มิได้​กลับ​ไป​ด้วย​ข้าพ​เจ้า;

31 เมื่อ​บิดา​ไม่​เห็น​เด็ก​นั้น, บิดา​คงจะ​ตาย; ด้วย​ชีวิต​ของ​บิดา​ติด​เนื่อง​อยู่​กับ​เด็ก​นั้น: ทาส​ของ​ท่าน​จะ​เป็น​เหตุ​ให้​บิดา​ผู้​เป็น​ทาส​ของ​ท่าน​อัน​มี​ผมหงอก​ลง​สู่​หลุม​ฝัง​ศพ​ด้วย​ความ​โศกเศร้า;

32 ด้วย​ข้าพ​เจ้า​ผู้​เป็น​ทาส​ของ​ท่าน​ได้​รับประกัน​น้อง​ไว้​ต่อ​บิดา​ว่า, ‘ถ้า​ข้าพ​เจ้า​ไม่​ได้​พา​น้อง​กลับ​มา, ข้าพ​เจ้า​จะ​ทน​รับโทษ​แต่​บิดา​ต่อ​ไป​เป็นนิตย์.’

33 เพราะ​ฉะนั้น​ขอ​ได้​โปรด​ข้าพ​เจ้า​ผู้​เป็น​ทาส​ของ​ท่าน​อยู่​แทน​น้อง​นั้น​เป็น​บ่าว​ของ​ท่าน: ขอ​ท่าน​ได้​โปรด​ให้​น้อง​นั้น​กลับ​ไป​กับ​พวก​พี่น้อง​เถิด.

34 ถ้า​น้อง​นั้น​มิได้​กลับ​ไป​ด้วย, ข้าพ​เจ้า​จะ​กลับ​ไป​หา​บิดา​อย่างไร​ได้? กลัว​เกลือก​ว่า​จะ​เห็น​อันตราย​เกิด​แก่​บิดา​ข้าพ​เจ้า.”

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society

Thailand Bible Society
Lean sinn:



Sanasan