ปฐมกาล 41 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 ครั้นอยู่มาอีกได้สองปีถ้วน กษัตริย์ฟาโรก็ทรงสุบินนิมิตต์ฝันว่า ท่านยืนอยู่ริมฝั่งแม่น้ำ, 2 แลเห็นโคเจ็ดตัวมีรูปร่างงามอ้วนพีขึ้นมาจากแม่น้ำนั้น. กินหญ้าอยู่ที่ท้องทุ่ง. 3 และเห็นโคอีกเจ็ดตัวมีรูปร่างซูบผอมไม่งามขึ้นมาภายหลัง, ยืนอยู่กับโคอ้วนพีที่ริมแม่น้ำนั้น. 4 และโคที่มีรูปร่างซูบผอมไม่งามก็กินโคอ้วนพีที่งามนั้นเสียหมด. แล้วกษัตริย์ฟาโรก็ตื่นบรรทมขึ้น. 5 ท่านก็บรรทมหลับไปอีก; ทรงสุบินนิมิตต์ครั้งที่สองว่า, ต้นข้าวต้นเดียวมีรวงเจ็ดรวง เป็นข้าวงามดี, 6 และเห็นต้นข้าวอีกต้นหนึ่งมีรวงเจ็ดรวงขึ้นมาภายหลังเป็นข้าวลีบม้านเพราะลมทิศตะวันออก. 7 รวงข้าวลีบเจ็ดรวงนั้นได้กลืนกินรวงข้าวงามดีนั้นเสีย. แล้วกษัตริย์ฟาโรก็ตื่นบรรทมขึ้น, ทรงทราบว่าเป็นสุบินนิมิตต์. 8 ครั้นเวลารุ่งเช้า ท่านมีพระทัยอันเศร้าโศก, รับสั่งให้หาคนมีปัญญาและโหราทั้งปวงทั่วประเทศอายฆุบโตมาเฝ้า; แล้วทรงเล่าสุบินนิมิตต์ให้เขาฟัง; แต่ไม่มีผู้ใดจะทูลแก้สุบินนิมิตต์นั้นได้ 9 ครั้งนั้นนายเจ้าพนักงานน้ำองุ่นจึงทูลกษัตริย์ฟาโรว่า, “บัดนี้ ข้าพเจ้าระลึกได้ถึงความที่ข้าพเจ้าได้ผิดพลั้งไปแต่ก่อน: 10 คือฟาโรทรงพระพิโรธแก่ข้าราชการ, ได้จำข้าพเจ้าไว้ในคุกที่บ้านนายทหารรักษาพระองค์ด้วยกันกับเจ้าพนักงานเครื่องเสวย: 11 ข้าพเจ้าทั้งสองได้นิมิตต์ฝันในคืนวันเดียวกัน, เป็นความคนละอย่าง. 12 มีชายหนุ่มชาติเฮ็บรายคนหนึ่ง, เป็นบ่าวของผู้บัญชาการทหารมหาดเล็ก, ติดคุกอยู่ด้วยกัน. เมื่อข้าพเจ้าทั้งสองได้เล่าความฝันให้เขาฟัง, ชายนั้นได้แก้ฝันนั้นให้ข้าพเจ้าคนละอย่าง. 13 อยู่มาก็เป็นไปตามคำแก้ของชายนั้นทุกประการ: คือได้ทรงตั้งข้าพเจ้าไว้ในที่เจ้าพนักงานดังเก่า, แต่เจ้าพนักงานอีกคนหนึ่งนั้นถูกผูกคอแขวนเสีย.” 14 ครั้งนั้นฟาโรรับสั่งให้หาโยเซฟมา, เขาก็รีบไปถอดโยเซฟออกมาจากคุก: โยเซฟก็โกนหนวด, ผลัดเสื้อผ้า, แล้วเขามาเฝ้ากษัตริย์ฟาโร. 15 ฟาโรได้ตรัสแก่โยเซฟว่า, “เราได้นิมิตต์ฝัน, หามีผู้ใดแก้ได้ไม่: เราได้ยินว่าเจ้าเข้าใจแก้ฝันได้” 16 โยเซฟจึงทูลกษัตริย์ฟาโรว่า, “ข้าพเจ้าจะแก้ฝันเองไม่ได้: พระเจ้าจะทรงโปรดแก้เพื่อให้กษัตริย์คลายวิตก.” 17 ฟาโรจึงทรงเล่านิมิตต์ให้โยเซฟฟังว่า, “เราได้ยืนอยู่ที่ริมฝั่งแม่น้ำ, 18 แลเห็นโคเจ็ดตัว รูปงามอ้วนพีขึ้นมาจากแม่น้ำ กินหญ้าอยู่ที่ท้องทุ่ง; 19 แล้วเห็นโคอีกเจ็ดตัวไม่งามซูบผอมโกโรโกโรคเป็นที่น่าเกลียด เช่นเราไม่เคยเห็นมีในประเทศอายฆุบโตเลย: 20 ฝ่ายโคที่ผอมซูบไม่งามนั้นได้กินโคอ้วนพีเจ็ดตัวนั้นเสียหมด: 21 เมื่อกินหมดแล้วหามีใครรู้ว่ากินเข้าไปไม่; ยังผอมอยู่เหมือนแต่ก่อน. เราฝันดังนี้ แล้วก็ตื่นขึ้น. 22 เราได้เห็นนิมิตต์อีกว่า, ต้นข้าวงอกขึ้นมาต้นหนึ่ง, มีรวงเจ็ดรวงเป็นข้าวบริบูรณ์ดี; 23 กับเห็นข้าวอีกเจ็ดรวงงอกขึ้นมาภายหลัง, เป็นข้าวม้านเหี่ยวแห้งลีบเพราะลมทิศตะวันออก: 24 รวงข้าวลีบนั้นได้กลืนกินรวงข้าวดีเจ็ดรวงนั้นเสีย: เราเล่าความฝันนั้นให้โหรฟัง, เขาก็แก้ไม่ได้.” 25 โยเซฟจึงทูลฟาโรว่า, “นิมิตต์ฝันที่ท่านทรงเห็นนั้นเป็นความอันเดียวกัน: พระเจ้าทรงสำแดงให้ท่านรู้กิจการที่พระองค์จะทรงกระทำในภายหน้า. 26 โคอ้วนพีเจ็ดตัวนั้นคือเจ็ดปี, และรวงข้าวดีเจ็ดรวงนั้นก็เป็นเจ็ดปีเหมือนกัน: นิมิตต์ทั้งสองนี้ก็เป็นความอันเดียวกัน. 27 โคผอมเจ็ดตัวรูปร่างน่าเกลียดที่ขึ้นมาภายหลังนั้นกับรวงข้าวลีบม้านเพราะลมตะวันออกนั้นเป็นเจ็ดปีที่กันดารอาหาร. 28 ข้อนี้ข้าพเจ้าทูลพระองค์แล้ว: เหตุการณ์ที่พระเจ้าจะทรงบันดาลให้บังเกิดในภายหน้า, พระองค์ทรงโปรดให้ฟาโรรู้ล่วงหน้า. 29 แต่นี้ไป จะมีอาหารบริบูรณ์ทั่วแผ่นดินอายฆุบโตถึงเจ็ดปี: 30 เมื่อเจ็ดปีนั้นล่วงไปแล้ว, จะบังเกิดกันดารอาหารอีกเจ็ดปี, จนเขาจะลืมการบริบูรณ์ในแผ่นดินนั้นเสีย; 31 แผ่นดินอายฆุบโตจะเสื่อมถอยกำลังลงมากเพราะกันดารอาหาร; เขาจะไม่รู้สึกถึงกาลอันบริบูรณ์ที่ล่วงมาแล้วนั้น, เพราะการกันดารอาหารที่เกิดขึ้นภายหลังจะมากยิ่งนัก. 32 ที่กษัตริย์ฟาโรทรงนิมิตต์เห็นสองครั้งนั้น, ก็เพราะว่าพระเจ้าจะทรงให้บังเกิดแน่นอนและในเร็ว ๆ ด้วย. 33 เหตุดังนั้นให้พระองค์หาคนที่มีความคิดดี, ตั้งไว้ให้ดูแลทั่วแผ่นดินอายฆุบโต. 34 ขอให้พระองค์จัดพนักงานไว้ทั่วแผ่นดิน, จะได้เก็บผลไว้ส่วนหนึ่งในห้าส่วนทั่วแผ่นดินตลอดเจ็ดปีที่บริบูรณ์. 35 ให้คนเหล่านั้นเก็บอาหารข้าวไว้, เป็นของหลวงในทุกหัวเมือง. 36 อาหารนี้จะได้เป็นสะเบียงเลี้ยงชาวแผ่นดินในระหว่างเจ็ดปีที่จะเกิดกันดารอาหารทั่วแผ่นดินอายฆุบโตมิให้แผ่นดินเสื่อมศูนย์เสียด้วยการกันดารอาหารนั้น.” 37 ฝ่ายกษัตริย์ฟาโรและข้าราชการทั้งปวงก็เห็นชอบด้วยในการนี้. 38 ฟาโรตรัสแก่ข้าราชการทั้งปวงว่า, “เราจะหาคนที่พระวิญญาณพระเจ้าอยู่ในตัวเหมือนคนนี้ได้หรือ?” 39 ฟาโรจึงตรัสแก่โยเซฟว่า, “เพราะเหตุพระเจ้าได้ทรงสำแดงความนี้แก่ท่าน, จะหาผู้อื่นที่มีปัญญาดีเหมือนท่านก็หามิได้: 40 เราจะตั้งท่านไว้ให้เป็นใหญ่ในราชวัง, และให้พลไพร่ทั้งปวงของเราอยู่ในบังคับบัญชาของท่าน: เว้นแต่ฝ่ายพระที่นั่งเท่านั้นเราจะเป็นใหญ่กว่าท่าน.” 41 ฟาโรจึงตรัสแก่โยเซฟว่า, “ดูกรท่าน, เราได้ยกท่านให้เป็นใหญ่ครอบครองทั่วแผ่นดินอายฆุบโตแล้ว.” 42 ฟาโรจึงถอดธำมรงค์ออกจากพระหัตถ์สวมมือให้โยเซฟ, กับประทานเสื้อผ้าป่านเนื้อละเอียดให้สวม, และประทานลูกประคำให้สวมคอ; 43 ให้โยเซฟใช้รถหลวงที่สอง. มีคนร้องประกาศไปข้างหน้าว่า, “จงคุกเข่าลงเถิด: กษัตริย์ได้ตั้งให้ท่านครองประเทศอายฆุบโตทั้งสิ้น.” 44 ฝ่ายกษัตริย์จึงตรัสแก่โยเซฟว่า, “เราคือฟาโร; จะมิให้คนทั่วแผ่นดินอายฆุบโตยกมือยกเท้าได้, เว้นไว้แต่ท่านจะอนุญาต.” 45 ฟาโรได้ประทานนามให้โยเซฟว่าซาฟนัธปาเนอา; และได้ประทานนางสาวอาฮะนัธบุตรโพติเฟราผู้เป็นปุโรหิตเมืองโอนให้เป็นภรรยา. และโยเซฟก็ตรวจตราไปทั่วแผ่นดินอายฆุบโต 46 เมื่อโยเซฟเข้าเฝ้าฟาโรกษัตริย์อายฆุบโตนั้นอายุได้สามสิบปี; แล้วออกจากที่เฝ้า: เที่ยวไปตลอดแผ่นดินอายฆุบโต. 47 ในเจ็ดปีบริบูรณ์นั้นดินก็งอกผลข้าวมากบริบูรณ์เต็มมือ. 48 โยเซฟได้เก็บอาหารที่เกิดทั้งเจ็ดปีนั้นไว้หมด, ส่ำสมไว้ในหัวเมือง: ผลที่เกิดขึ้นในนารอบหัวเมืองใดๆ, ก็เก็บไว้ในเมืองนั้นๆ. 49 โยเซฟได้ส่ำสมสะเบียงอาหารไว้ดุจเม็ดทรายในทะเล, มากมายจนมิได้คิดบัญชี, เพราะนับไม่ถ้วน. 50 โยเซฟมีบุตรชายสองคน, เกิดแต่นางอาฮะนัธบุตรโพติเฟราปุโรหิตเมืองโอนก่อนปีกันดารอาหารนั้น. 51 โยเซฟได้เรียกชื่อบุตรหัวปีว่า มะนาเซ (ลืมเสีย): หมายความว่า, “พระเจ้าทรงบันดาลให้ข้าพเจ้าลืมเสียซึ่งบรรดาความยากลำบากและบรรดาพงศ์พันธุ์ของบิดา.” 52 บุตรที่สองตั้งชื่อว่า เอ็ฟรายิม (บริบูรณ์): หมายว่า, “พระเจ้าทรงโปรดให้ข้าพเจ้ามีพงศ์พันธุ์ทวีขึ้นในแผ่นดินที่ข้าพเจ้ามีความโศกเศร้าก่อนนั้น.” 53 เจ็ดปีที่บริบูรณ์ทั่วแผ่นดินอายฆุบโตก็ล่วงไป; 54 จึงเกิดกันดารอาหารเจ็ดปี, เหมือนโยเซฟได้ทำนายไว้: การกันดารอาหารนั้นเกิดทั่วแผ่นดินต่าง ๆ, เว้นแต่ในแผ่นดินอายฆุบโตนั้นยังมีอาหารอยู่. 55 เมื่อบรรดาชาวแผ่นดินอายฆุบโตอดอยากอาหารนัก, ก็ร้องทูลขอสะเบียงอาหารต่อฟาโร, ฟาโรก็รับสั่งแก่คนทั้งปวงว่า, “จงไปหาโยเซฟ; ท่านบอกอย่างไร, จงทำตามอย่างนั้น” 56 การกันดารอาหารก็มีอยู่ทั่วพื้นแผ่นดินโลก: โยเซฟจึงได้เปิดฉางออกขายข้าวแก่ชาวอายฆุบโต; การกันดารอาหารก็หนักขึ้นในแผ่นดินนั้น. 57 ชนชาวทุกประเทศก็เข้ามายังแผ่นดินอายฆุบโต, เพื่อหาโยเซฟจะได้ซื้อข้าว; เพราะการกันดารอย่างใหญ่ยิ่งมีทั่วแผ่นดินโลก |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society