ปฐมกาล 28 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 ฝ่ายยิศฮาคก็เรียกยาโคบมาอวยพรแล้วสั่งว่า, “เจ้าอย่ารับหญิงชาวคะนาอันเป็นภรรยาเป็นอันขาด. 2 จงลุกขึ้นไปยังเมืองพาดันอารำยังบ้านบะธูเอลผู้เป็นตาของเจ้า, รับบุตรสาวของลาบานพี่ชายมารดาของเจ้าเป็นภรรยา. 3 ขอให้พระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์ที่สุดทรงอวยพระพรแก่เจ้า, ให้มีพงศ์พันธุ์ทวีมากขึ้นเป็นหลายตระกูล; 4 ให้พรของอับราฮามอยู่กับเจ้าทั้งพงศ์พันธุ์ของเจ้าด้วย, เพื่อแผ่นดินนี้ที่เจ้าอาศัยอยู่เป็นแขกเมืองซึ่งพระเจ้าได้พระราชทานแก่อับราฮามแล้วเจ้าจะได้รับเป็นมฤดก.” 5 ยิศฮาคก็ให้ยาโคบไปเมืองพาดันอารำยังลาบานบุตรบะธูเอลชาวเมืองซูเรียผู้เป็นพี่ชายของนางริบะคามารดาของยาโคบและเอซาว 6 เอซาวเห็นว่ายิศฮาคอวยพรแก่ยาโคบ, แล้วให้ไปเมืองพาดันอารำเพื่อจะหาภรรยาที่นั่นและเมื่อบิดาอวยพรยาโคบก็ได้สั่งห้ามว่า, “อย่ารับหญิงชาวคะนาอันเป็นภรรยาเลย.” 7 ยาโคบได้เชื่อฟังคำบิดามารดาจึงไปยังเมืองพาดันอารำ. 8 ครั้นเอซาวเห็นว่ายิศฮาคบิดาไม่ชอบบุตรีชาวคะนาอัน, 9 เอซาวจึงไปหายิศมาเอลขอมาฮะลัธน้องสาวของนาบาโยธบุตรของยิศมาเอลบุตรของอับราฮามมาเป็นภรรยาอีกคนหนึ่ง 10 ฝ่ายยาโคบก็ออกจากเมืองบะเอระซาบาจะไปเมืองฮาราน 11 ได้มาถึงตำบลแห่งหนึ่งก็ค้างอยู่ที่นั่นตลอดคืน เพราะอาทิตย์ตกแล้ว; เขาหยิบก้อนหินที่นั่นมาวางเป็นหมอนหนุนศีรษะนอนอยู่ที่นั่น. 12 ก็นิมิตต์ฝันเห็นบันไดตั้งอยู่ที่แผ่นดิน มีปลายสูงขึ้นไปเทียมฟ้า; กับเห็นทูตพระเจ้ากำลังขึ้นลงที่บันไดนั้น; 13 ทั้งเห็นพระยะโฮวาทรงยืนอยู่เบื้องบนบันได และตรัสว่า, “เราคือพระยะโฮวา พระเจ้าของอับราฮาม และพระเจ้าของยิศฮาคบิดาของเจ้า; แผ่นดินที่เจ้ากำลังนอนอยู่นี้เราจะยกให้เจ้าและพงศ์พันธุ์ของเจ้า: 14 พงศ์พันธุ์ของเจ้าจะมากขึ้นดุจผงคลีดิน; เจ้าจะแผ่ไปข้างทิศตะวันตก, ทิศตะวันออก, ทิศเหนือ, ทิศใต้: มนุษย์โลกทุกชาติจะได้พระพรเพราะเจ้าและพงศ์พันธุ์ของเจ้า. 15 นี่แน่ะ, เมื่อเจ้าจะไปในที่ใดๆ, เราจะอยู่ด้วยเจ้า, จะปกป้องรักษาไว้, และจะพากลับมาถึงแผ่นดินนี้อีก; ด้วยเราจะไม่ละทิ้งเจ้าเสีย กว่าการที่เราได้ตรัสไว้แก่เจ้าจะสำเร็จ.” 16 ยาโคบก็ตื่นขึ้นพูดว่า, “พระยะโฮวาทรงสถิตอยู่ที่นี่แน่แท้; แต่ข้าพเจ้าไม่รู้.” 17 ยาโคบมีความเกรงกลัวจึงว่า, “ที่นี่เป็นที่ศักดิ์สิทธิ์นัก! เป็นโบสถ์ของพระเจ้าจริงและเป็นประตูสวรรค์.” 18 ในเวลารุ่งเช้า ยาโคบก็ลูกขึ้นปักก้อนหินที่ทำหมอนหนุนศีรษะนั้นตั้งไว้เป็นเสาสำคัญ, แล้วเทน้ำมันลงบนปลายเสาหินนั้น. 19 ยาโคบก็ตั้งชื่อตำบลนั้นว่าเบธเอล; แต่เดิมเองนั้นมีชื่อว่าลูศ. 20 ยาโคบก็บนตัวไว้ว่า, “ถ้าพระเจ้าทรงสถิตอยู่กับข้าพเจ้า, ปกป้องรักษาข้าพเจ้าไว้ในทางที่จะไปนี้, ให้มีอาหารรับประทาน, มีเสื้อผ้านุ่งห่ม, 21 ให้กลับมาถึงบ้านบิดาข้าพเจ้าอีกโดยความสุขสวัสดิ์, พระยะโฮวาจะเป็นพระเจ้าของข้าพเจ้า. 22 ก้อนหินนี้ที่ข้าพเจ้าได้ปักตั้งขึ้นเป็นเสาสำคัญนั้น จะเป็นโบสถ์ของพระเจ้า: และสารพัตรที่พระองค์จะพระราชทานให้แก่ข้าพเจ้านั้น, ข้าพเจ้าจะแบ่งออกเป็นสิบส่วนถวายส่วนหนึ่งแก่พระองค์.” |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society