ยะเอศเคล 16 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 คำพระยะโฮวามายังข้าพเจ้าอีกว่า, 2 บุตรมนุษย์เอ๋ย, จงให้เมืองยะรูซาเลมรู้สึกความชั่วลามกทั้งปวงแห่งตน. 3 ท่านจงว่าพระยะโฮวาเจ้าตรัสแก่ยะรูซาเลมดังนี้ว่า, เชื้อวงศ์ของเจ้าและที่เกิดแห่งเจ้าเป็นแต่แผ่นดินแห่งคะนาอัน, บิดาของเจ้าเป็นชาวอะโมรี, มารดาของเจ้าก็เป็นชาวเฮ็ธ 4 ฝ่ายกำเนิดของเจ้าในวันที่เจ้าบังเกิดนั้นเขามิได้ตัดสะดือของเจ้า, และมิได้ล้างเจ้าด้วยน้ำเพื่อจะชำระเสีย. และเขามิได้ทาเกลือและเอาผ้าพันให้เจ้าเลย, 5 ตาใดๆ มิได้เมตตาแก่เจ้าเพื่อจะทำการเช่นนี้สิ่งใดแก่เจ้า, เพื่อจะปราณีแก่เจ้า, แต่เจ้าในวันที่เกิดนั้น, เจ้าต้องทิ้งเสียที่พื้นดินทุ่งนา, ด้วยความดูหมิ่นแห่งชีวิตของเจ้า. 6 และเมื่อเราเสด็จผ่านไปข้างเจ้า, และเห็นเจ้าต้องเหยียบย่ำที่โลหิตของเจ้า, และเราตรัสแก่เจ้าที่ประกอบด้วยโลหิตของเจ้าว่า, จงมีชีวิตอยู่, เออเราตรัสแก่เจ้าประกอบด้วยโลหิตของเจ้าว่า, จงมีชีวิตอยู่. 7 เราได้ให้เจ้าเป็นหมื่นแสน, ดุพืชแห่งแผ่นดิน, และเจ้าก็ได้ทวีใหญ่โตขึ้น, และเจ้าก็งามเลิศ, ถันของเจ้าก็เจริญขึ้น, และโลมาของเจ้าก็ได้งอกขึ้น, แต่ตัวเจ้าได้เป็นเปลือยเปล่าทีเดียว. 8 พระยะโฮวาเจ้าตรัสว่า, และเมื่อเราเสด็จผ่านไปข้างเจ้าแลดูเห็นเจ้า, นี่แน่ะอายุของเจ้าเป็นเวลาสมควรจะรัก, และเราจะเอาผ้าของเราคลุมเหนือเจ้า, และปกปิดความเปลือยเปล่าของเจ้า, แห้จริงเราได้สาบานแก่เจ้า, และเข้าเป็นมิตรไมตรีแก่เจ้า, พระยะโฮวาเจ้าตรัสว่า, และเจ้าได้เป็นของๆ เรา. 9 แล้วเราจึงได้ล้างเจ้าด้วยน้ำ, แท้จริงเราได้ชำระโลหิตของเจ้าจากเจ้าเสีย, และได้ชะโลมเจ้าด้วยน้ำมัน. 10 เราแต่งตัวให้เจ้าด้วยผ้าประดับ, และใส่รองเท้าให้เจ้าด้วยหนังทาหัศ, แล้วคาดเอวของเจ้าด้วยผ้าป่านอันละเอียด. และคลุมตัวเจ้าด้วยผ้าไหม, 11 เราแต่งตัวให้เจ้าด้วยเครื่องประดับทั้งหลาย, และใส่กำไลที่มือให้เจ้า. 12 และใส่สายสร้อยที่คอของเจ้า, เราใส่แหวนที่จมูกของเจ้า, 13 และใส่ต่างหูที่หูของเจ้า, และใส่มงกุฎบนศีรษะให้เจ้างามเสิศ, ดังนั้นเจ้าต้องประดับตัวด้วยทองและเงิน, เครื่องแต่งตัวของเจ้าทำด้วยป่านอันละเอียดและไหมผ้าปัก, เจ้าได้กินแป้งอันละเอียดและน้ำผึ้งและน้ำมัน, เจ้าเป็นงามเลิศทีเดียว, และได้เจริญขึ้นเป็นประเทศ. 14 พระยะโฮวาเจ้าตรัสว่า, นามของเจ้าได้ลือขจรไปในท่ามกลางนานาประเทศเพราะซึ่งงดงามของเจ้า, ด้วยว่าเป็นที่สุดเหตุ, เครื่องประดับของเราที่เราใส่เหนือเจ้า, 15 แต่เจ้าได้ไว้ในใจซึ่งงดงามของเจ้า, เจ้าได้ประพฤติล่วงประเวณีเพราะนามของเจ้า, และเจ้าได้เทการล่วงประเวณีทั้งหลายของเจ้าเหนือคนทุกคนที่เดินทางไป, (ที่งดงามนั้น) ได้เป็นของๆ เขา, 16 และเจ้าได้เอาแต่เสื้อของเจ้าบ้าง, และได้ทำที่สูงทั้งหลายแต่งไว้ด้วยสีต่างๆ, และเจ้าได้ล่วงประเวณีเหนือที่สูงนั้น, (การเหล่านี้) จะไม่มีมาและจะมิได้เป็น. 17 เจ้าได้เอาเครื่องเลิศงามของเจ้า, อันเราให้แก่เจ้าล้วนแต่ทองและเงินของเรา, เจ้าได้ทำรูปสันฐานคนผู้ชายสำหรับตัว, และประพฤติล่วงละเมิดด้วยรูปทั้งหลายนั้น. 18 และเจ้าได้เอาเสื้อประดับทั้งหลายของตัวปิดคลุมรูปสัณฐานนั้น, และได้ตั้งน้ำมันและเครื่องหอมของเราต่อหน้ารูปสัณฐานนั้น. 19 พระยะโฮวาเจ้าตรัสว่า, ได้เป็นดังนั้น, คือขนมของเราที่เราส่งให้แก่เจ้า, แป้งอันละเอียดและน้ำมันและน้ำผึ้งที่เราให้แก่เจ้ากิน, เจ้าได้ใส่นี้จำเพาะหน้ารูปเหล่านั้นเป็นเครื่องหอม. 20 อนึ่งเจ้าได้เอาลูกชายและลูกหญิงของเจ้าที่เจ้าเกิดแก่เรา, และลูกนั้นเจ้าได้ฆ่าบูชาแก่รูปนั้นเพื่อจะเผาผลาญเสีย, การล่วงประเวณีทั้งหลายของเจ้าก็น้อยนักหรือ. 21 ซึ่งเจ้าได้ฆ่าลูกทั้งหลายของเรา, และฝากเขาทั้งหลายเพื่อจะลุยไฟแก่รูปนั้น. 22 ในการชั่วลามกทั้งปวงของเจ้า, และในบรรดาการล่วงประเวณีของเจ้า, เจ้ามิได้ระลึกถึงวันทั้งหลายขณะเจ้ายังเป็นทารกอยู่นั้น, เมื่อเจ้าเป็นเปลือยเปล่าทีเดียว, และเหยียบย่ำที่โลหิตของเจ้า, 23 และอยู่มาภายหลังความบาปทั้งปวงของเจ้า, พระยะโฮวาเจ้าตรัสว่า, วิบากๆ แก่เจ้า, 24 ก็เจ้าได้ก่อห้องแพศยาเพื่อตัว, และได้ทำที่สูงเพื่อตัวในถนนทั้งปวง. 25 เจ้าได้ทำที่สูงของตัวในมุมหนทางทุกแห่ง, และได้ทำซึ่งงดงามของเจ้าให้เป็นที่ดูหมิ่น, และได้เปิดเท้าของเจ้าแก่คนเดินทางไปทุกคน, และได้ยังความล่วงประเวณีทั้งหลายของเจ้าให้ทวีมากขึ้น. 26 เจ้าได้ผิดประเวณีด้วยชาวอายฆุบโตผู้ประกอบด้วยเนื้อหนัง, อยู่เมืองใกล้กัน, และเจ้าได้ยังการผิดล่วงประเวณีทั้งหลายของเจ้าให้ทวีขึ้น, เพื่อจะยุให้เรากริ้วโกรธ. 27 นี่แน่ะ, เรายื่นพระหัตถ์ของเราเหนือเจ้า, และลดส่วนแห่งเจ้า, และได้มอบเจ้าไว้แกใจคนทั้งหลายที่ชังเจ้า, คือลูกสาวทั้งหลายชาวฟะเลเซ็ธ, ที่อายเพราะทางล่วงประเวณีของเจ้า, 28 เจ้าได้ล่วงประเวณีด้วยชาวอาซูระ เพราะเจ้ามิได้อิ่มใจ. 29 เจ้าได้ยังความล่วงประเวณีทั้งหลายของเจ้าให้ยิ่งขึ้นในแผ่นดินคะนาอัน, จนถึงประเทศเคเซ็ด, และเจ้าก็ยังไม่พอใจและอิ่มใจ, 30 พระยะโฮวาเจ้าตรัสว่า, ใจของเจ้าอ่อนกำลังไปอย่างไรในที่เจ้าได้กระทำสิ่งทั้งปวงเหล่านี้, เป็นการของหญิงแพศยาครอบงำเสีย. 31 ในที่เจ้าทำห้องของตัวที่มุมหนทางทุกตำบล, และกระทำที่สูงของตัวในถนนทุกแห่ง, และเจ้ามิได้เป็นดังหญิงแพศยาที่จะได้ดูหมิ่นสินจ้าง (ก็เป็น) 32 ภรรยาแพศยาที่รับคนสัญจรมาต่างประเทศ, เมื่อยังอยู่ใต้บังคับของผัวตน. 33 เขา (เคย) ให้สิ่งของแก่หญิง แพศยาทั้งปวง, แต่ตัวเจ้าให้สิ่งของแก่คนรักทั้งปวงของเจ้า, และเจ้าให้สิ่งของแก่เขาเพื่อเขามาหาถึงเจ้า, แต่ทุกทิศ ล้อมรออบเพราะความล่วงประเวณีทั้งปวงของเจ้า. 34 อาการแห่งเจ้าในความล่วงประเวณีทั้งปวงของเจ้าผิดกันจากหญิงทั้งปวง, ด้วยว่าเขายังไม่ได้พูดเกี้ยวตามเจ้า, และในที่เจ้าให้สิ่งของแก่เขาและเขามิได้ให้สิ่งของแก่เจ้า, เหตุดังนี้เจ้าจึงได้ผิดจากกัน. 35 เหตุฉะนี้, โอ้หญิงแพศยา, จงฟังคำของพระยะโฮวา, 36 พระยะโฮวาเจ้าตรัสดังนี้ว่า, เพราะความชั่วของเจ้าเทลง, และซึ่งเปลือยเปล่าของเจ้าก็ปรากฏขึ้น, เพราะความล่วงประเวณีทั้งปวงของเจ้ากับด้วยคนทั้งปวงที่รักเจ้า, และเพราะรูปเคารพทั้งปวงอันชั่วลามกของเจ้า, และเพราะโลหิตแห่งลูกทั้งหลายของเจ้า, ซึ่งเจ้าได้ให้แก่เขาทั้งหลาย, 37 เหตุฉะนี้จงดู, เราจะให้คนรักทั้งปวงของเจ้า, ที่เจ้าได้สนุกสบายด้วยกัน, และเขาทั้งหลายที่เจ้าได้ รักกับเขาทั้งหลายที่เจ้าได้ชังนั้น, ให้มาประชุมพร้อมกัน, และเราจะให้เขาทั้งหลายประชุมกันต่อสู้แก่เจ้าอันล้อมรอบ, และจะให้ซึ่งเปลือยเปล่าของเจ้าปรากฏแก่เขา, เขาทั้งหลายจะได้แลเห็นซึ่งเปลือยเปล่าของเจ้า, 38 และตัดสินเจ้าตามคดีตัดสินแห่งหญิงทั้งปวงที่ล่วงประเวณี, ละให้โลหิตไหล, และเราจะยังโลหิตแห่งความพิโรธและความหึงส์หวงที่บนเจ้านั้น. 39 เราจะให้เจ้าอยู่ในเงื้อมมือของเขาทั้งหลายด้วย, และเขาจะได้ทำลายห้องแพศยาทั้งปวงของเจ้า, และที่สูงทั้งปวงของเจ้าเขาจะทำลายเสีย, เขาก็จะฉีกกะชากเสื้อผ้าของเจ้าจากตัวเจ้า, และเขาจะเอาเครื่องเลิศงามของเจ้า, จะให้เจ้าเป็นเปลือยเปล่า, 40 เขาทั้งหลายจะให้คนเป็นอันมากขึ้นไปต่อสู้ เจ้าด้วย, เขาจะขว้างเจ้าด้วยหิน, และเขาจะฉะฟันเจ้าด้วยกะบี่ของเขา, 41 และเขาจะเผาเรือนทั้งปวงของเจ้าด้วยไฟ, และจะทำโทษต่างๆ แก่เจ้าต่อตาผู้หญิงเป็นอันมาก, และเราจะให้เจ้าเว้นเสียจากการล่วงประเวณี, และเจ้าก็จะไม่ให้สินจ้างอีก. 42 และเราจะให้ความพิโรธของเราต่อเจ้าหยุดเสีย, และความเดือดของเราจะคลายจากเจ้า, และเราจะหยุดเสีย, จะมิได้ทรงพิโรธอีก, 43 เพราะเจ้ามิได้ระลึกถึงวันทั้งหลายเมื่อเจ้ายังเป็นทารกอยู่นั้น, แต่ได้ทำให้เราโกรธขึ้งในสิ่งเหล่านี้, นี่แน่ะ, พระยะโฮวาเจ้าตรัสว่า, เหตุฉะนี้, เราจะให้ทางของเจ้าเป็นไปเหนือศีรษะของเจ้า, และเจ้าจะมิได้ทำความชั่วนี้เพิ่มเติมความชั่วลามกทั้งปวงของเจ้า. 44 นี่แน่ะ, คนทั้งปวงที่มักกล่าวสุภาษิตจะพูดสุภาษิตถึงเจ้าว่า, มารดาเป็นอย่างไร, ลูกสาวก็เป็นอย่างนั้น, 45 เจ้าเป็นลูกสาวแห่ง มารดาของเจ้าที่เกลียดชังสามี, และลูกทั้งหลายของตน, และเจ้าเป็นน้องสาวแห่งพี่สาวทั้งปวงของเจ้า, ที่เกลียดชังสามีและลูกทั้งหลายของเขา, มารดาของเจ้าเป็นชาวเฮ็ธ, และบิดาของเจ้าเป็นชาวอะโมรี, 46 พี่สาวของเจ้าคือซะมา เรีย, เขากับลูกสาวทั้งปวงของเขาที่อาศัยอยู่ข้างซ้ายของเจ้า, น้องสาวของเจ้าคือซะโดมและลูกสาวทั้งปวงของเขา, ที่อาศัยอยู่ข้างขวาของเจ้า. 47 แต่เจ้ามิได้ดำเนินในทางทั้งปวงของเขาทั้งหลาย, และมิได้ประพฤติตามความชั่วลามกของเขาทั้งปวง, แต่ดูหมิ่นถือว่า (ลามก) นี้เป็นข้อเล็กน้อย, เจ้าจึงได้ทำความชั่วทวีมากขึ้นยิ่งกว่าเขาทั้งหลายในทางทั้งหลายของเจ้า. 48 พระยะโฮวาเจ้าตรัสว่า, เรามีชีวิตอยู่ฉันใด, ซะโดมน้องสาวของเจ้านั้น, ทั้งตัวและลูกของเขามิได้ประพฤติดุจเจ้าและลูกหญิงทั้งหลายของเจ้า. 49 นี่แน่ะ, สิ่งนี้แหละเป็นความชั่วแห่งซะโดมน้องสาวของเจ้า, คือการจองหอง, อิ่มด้วยขนม, และสงบเงียบก็อยู่ในเขาและลูกหญิงทั้งหลายของเขา, เขามิได้อนุเคราะห์มือคนทุกข์และคนเข็ญใจให้มีกำลังขึ้น. 50 เขาถือตัวว่าเป็นผู้สูงศักดิ์, และได้ประพฤติชั่วลามกในที่จำเพาะพักตรแห่งเรา. เหตุฉะนั้นเราได้ขับไล่เขาทั้งหลายตามซึ่งเราได้เห็นนั้น, 51 ซะมาเรียได้ทำบาปอย่างของเจ้ากึ่งหนึ่งก็หามิได้, เจ้าได้กระทำบรรดาการชั่วลามกของเจ้าให้ทวีมากขึ้นยิ่งกว่าเขาทั้งหลาย, และด้วยการชั่วลามกทั้งปวงที่เจ้าได้กระทำนั้น, 52 เจ้าจึงได้จัดพี่น้องหญิงทั้งปวงของเจ้าว่ามีความชอบธรรมตัวเจ้าในที่ได้ตัดสินพี่น้องหญิงทั้งปวงของเจ้า, จงแบกความอัปยศของเจ้าไว้, ด้วยความบาปทั้งปวงของเจ้า, ซึ่งเจ้าได้กระทำเป็น ที่ดูหมิ่นยิ่งกว่าเขาทั้งหลาย, เขาจึงมีความชอบยิ่งกว่าเจ้า, เจ้าจงอายไปและจงแบกไว้ซึ่งความอัปยศของตัว, ในที่เจ้าได้จัดพี่น้องหญิงของเจ้าว่ามีความชอบธรรม, 53 เราจะยังการชะเลยแห่งเขาทั้งหลายคอการชะเลยแห่งซะโดม, และลูกหญิงทั้งปวงของเขา, และการชะเลยแห่งซะมาเรียและลูกหญิงทั้งปวงของเขา, และการชะเลยแห่งพวกชะเลยของเจ้าในท่ามกลางเขาทั้งหลาย, ให้กลับคืนเสีย, 54 เพื่อเจ้าจะแบกซึ่งความอายเจ้าเอง, และได้ความอัปยศไปในสิ่งทั้งปวงที่เจ้ากระทำได้, เพราะเจ้าได้ให้ใจเขามีกำลังขึ้น, 55 และน้องหญิงทั้งปวงของเจ้า, คือซะโดมและลูกหญิงทั้งปวงของเขา, จะกลับยังเดิมของเขาทั้งหลาย, และซะมาเรียและลูกหญิงทั้งปวงของเขากลับคนยังเดิมของเขา, และตัวเจ้าและลูกหญิงทั้งปวงของเจ้าจะได้กลับยังที่เดิมของเจ้า. 56 ด้วยว่าเมื่อวันแห่งความจองหองของเจ้าซะโดมน้องสาวของเจ้ามิได้มีชื่อเสียงลือไปในปากของเจ้า. 57 เมื่อก่อนความชั่วของเจ้าได้ปรากฏเหมือนเมื่อครั้งลูกสาวทั้งหลายแห่งซุเรียได้นินทาแก่เจ้า, และคนทั้งปวงที่อยู่ล้อมรอบเขา, คือลูกสาวทั้งหลายแห่งพวกฟะเลเซ็ธ, ที่ได้ดูหมิ่นแก่เจ้าอันล้อมรอบ. 58 พระยะโฮวาเจ้าตรัสว่า, เจ้าได้ทนไว้ซึ่งความล่วงประเวณี, และความลามกทั้งปวงของเจ้า. 59 ด้วยว่าพระยะโฮวาเจ้าตรัสว่า, เราจะกระทำแก่เจ้า, ดุจเจ้าได้กระทำที่ดูหมิ่นคำสาบาน, เพื่อจะหักเสียซึ่งความไมตรีแก่กัน, 60 แต่ทว่าพวกเราจะระลึกถึงความไมตรีของเรากับเจ้าในวันทั้งหลายเมื่อเจ้ายังเป็นทารกอยู่, และเราจะตั้งความไมตรีไว้แก่เจ้าอันยั่งยืนเป็นนิตย์. 61 เจ้าจึงจะได้ระลึกถึงทางทั้งหลายของเจ้า, และเจ้าจะละอายไป, เมื่อเจ้าจะได้รับพี่น้องหญิงทั้งปวงของเจ้า, เราจะให้ขาทั้งหลายแก่เจ้าเป็นลูกสาว, แต่มิใช่เพราะความไมตรีของเจ้า. 62 พระยะโฮวาเจ้าตรัสว่า, เราจะตั้งไว้ซึ่งไมตรีของเราแก่เจ้า, เจ้าจะได้รู้ว่าเราคือยะโฮวา, 63 เพื่อเจ้าจะได้ระลึกถึงและจะอัปยศไป, และจะมิได้อ้าปากของเจ้าขึ้นอีกเพราะความอัปยศของเจ้า, เมื่อเราได้ยกโทษแก่เจ้าก็ด้วยสิ่งทั้งปวงที่เจ้าได้กระทำนั้น, พระยะโฮวาตรัส |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society