ยะเอศเคล 14 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 ผู้เฒ่าผู้แก่บางคนของยิศราเอลจึงมาถึงข้าพเจ้า, และนั่งฉะเพาะหน้าข้าพเจ้า. 2 และคำพระยะโฮวามาถึงข้าพเจ้าว่า. 3 บุตรมนุษย์เอ๋ย, คนเหล่านี้ได้ยกรูปเคารพของเขาทั้งหลายขึ้นที่ใจของเขา, และได้ตั้งที่สุดของความชั่วเข้าไว้ฉะเพาะหน้าเขา, เราจะยอมให้เขาถามแก่เราได้หรือ, 4 เหตุฉะนี้จงกล่าวแก่เขาทั้งหลายว่า, พระยะโฮวาเจ้าตรัสดังนี้ว่า, บรรดาคนในเรือนยิศราเอลที่ยกรูปเคารพของเขาขึ้นที่ใจเขาทั้งหลาย, และตั้งไว้ซึ่งที่สะดุดแห่งความชั่วของเขาจำเพาะหน้าเขา, และมาถึงผู้ทำนายนั้น, เรายะโฮวาจะตอบแก่เขาในสิ่งนั้น, ตามรูปเคารพเป็นอันมากของเขา, 5 เพื่อเราจะทำแก่เรือนยิศราเอลตามใจของเขา, เพราะใจเขาทั้งหลายห่างจากเราด้วยรูปเคารพทั้งหลายของเขา. 6 เหตุฉะนี้จงกล่าวแก่เรือนยิศราเอลว่าพระยะโฮวาเจ้าตรัสดังนี้ว่า, จงกลับและหันจากรูปเคารพทั้งหลายของเจ้า, และหันหน้าของเจ้าทั้งหลายจากบรรดาความชั่วลามกของเจ้า. 7 ด้วยว่าทุกคนแห่งเรือนยิศราเอลที่ห่างจากตัวเรา, และยกรูปเคารพของเขาในใจเขา. และตั้งที่สะดุดแห่งความชั่วของเขาจำเพาะหน้าเขา. และมายังผู้ทำนายเพื่อจะถามถึงเราแต่ผู้ทำนายนั้น, เราคือพระยะโฮวาจะตอบแก่ผู้นั้นด้วยเราเอง, 8 และเราจะตั้งพระพักตรของเราต่อสู้คนนั้น, และจะทำเขาให้เป็นสำคัญและเป็นที่เยาะเย้ย, และเราจะตัดชีวิตผู้นั้นออกจากท่ามกลางพลไพร่ของเรา, และเจ้าทั้งหลายจะได้รู้ว่าเราคือยะโฮวา. 9 และถ้าผู้ทำนายยอมให้ใครชักชวนให้หลง, และพูดข้อหนึ่งข้อใด, เรายะโฮวาได้ชักชวนผู้ทำนายนั้นให้หลง, และเราจะยื่นพระหัตถ์ของเราเหนือเขา, และเราจะประหารผู้นั้นจากท่ามกลางยิศราเอลพลไพร่ของเรา. 10 และเขาทั้งหลายจะต้องแบกบาปโทษของเขา, บาปโทษแห่งคนที่ไต่ถามนั้นฉันใด, บาปโทษแห่งผู้ทำนาย (ที่หลง) ก็ฉันนั้น. 11 เพราะเรือนแห่งยิศราเอลจะมิได้หลงจากเราอีก, และจะมิได้มลทินไปอีกด้วยความผิดทั้งหลายของเขา, และเพื่อนเขาทั้งหลายจะได้เป็นพลไพร่แก่เรา, และเราจะได้เป็นพระเจ้าแก่เขา, พระยะโฮวาก็ตรัส 12 และคำแห่งพระยะโฮวามายังข้าพเจ้าว่า, 13 บุตรมนุษย์เอ๋ย, ถ้าแผ่นดินทำผิดต่อเราด้วยความอสัตย์ธรรมมากนัก, และเรายื่นพระหัตถ์ของเราเหนือแผ่นดินนั้น, และทำลายขนมที่เป็นประธานแห่งชีวิตในเมืองนั้น, และให้กันดารอาหารต่อเมืองนั้น, และทั้งคนและฝูงสัตว์เราตัดเสียจากแผ่นดินนั้น, พระยะโฮวาเจ้าตรัสว่า. 14 ถึงแม้นสามคนเหล่านี้คือโนฮาและดานีเอลและโยบอยู่ในท่ามกลางเมืองนั้น. สามคนเหล่านี้จะช่วยได้แต่จิตต์วิญญาณของตัวเองให้รอดเพราะความชอบธรรมของเขา, 15 ถ้าเราใช้สัตว์ร้ายให้เที่ยวไปทั่วเมืองนั้นและสัตว์ร้ายจะให้เมืองนั้นปราศจากคน, เมืองนั้นก็ร้างเปล่าจนไม่มีใครเที่ยวไป, เพราะ สัตว์ร้ายนั้น, 16 ถึงแม้นสามคนเหล่านี้อยู่ในท่ามกลางเมืองนั้น, พระยะโฮวาเจ้าตรัสว่า, เรามีชีวิตฉันใด, เขาจะมิได้ช่วยลูกชายหรือลูกหญิงฉันนั้น, ตัวเขาเองจะได้รอด, แต่แผ่นดินนั้นสาปศูนย์ไป, 17 หรือถ้าเรายังกะบี่ให้มาเหนือแผ่นดินนั้น, และกล่าวว่ากะบี่เอ๋ย, จงเที่ยวไปทั่วแผ่นดินนั้น, จนเราตัดคนและฝูงสัตว์จากแผ่นดินนั้น. 18 ถึงแม้นสามคนเหล่านี้อยู่ในท่ามกลางเมืองนั้น, พระยะโฮวาเจ้าตรัสว่า, เรามีชีวิตฉันใด, เขาจะมิได้ช่วยลูกชายหรือลูกหญิงฉันนั้น, แต่ ว่าจะรอดแต่ตัวเขาเอง, 19 หรือถ้าเราจะใช้โรคห่าเหนือแผ่นดินนั้น, และจะเทความพิโรธของเราลงโลหิตเหนือแผ่นดินนั้น, เพื่อจะตัดคนและฝูงสัตว์จากเมืองนั้น. 20 แม้นโนฮาและดานีเอลและโยบอยู่ในท่ามกลางแผ่นดินนั้น, พระยะโฮวาเจ้าตรัสว่า, เรามีชีวิตฉันใด, เขาจะไม่ได้ช่วยลูกชายหรือลูกหญิงให้รอด, เขาจะช่วยได้แต่จิตต์วิญญาณของเขาเองเพราะความชอบธรรมของเขา. 21 เพราะว่าพระยะโฮวาเจ้าตรัสดังนี้ว่า, ก็ยิ่งกว่าอีกเท่าไรเมื่อเราใช้มหันตโทษอันใหญ่ทั้งสี่ประการของเขา, คือกะบี่, และกันดารอาหาร, และสัตว์ร้าย, และโรคห่าเหนือเมืองยะรูซาเลม, เพื่อจะตัดคนและฝูงสัตว์แต่เมืองนั้น. 22 และนี่แน่ะ, มีที่เหลืออยู่ในเมืองนั้น, ลูกชายและลูกหญิงที่จะต้องนำออกมา. นี่แน่ะเขาทั้งหลายก็จะได้ออกมาถึงเจ้า, และเจ้าทั้งหลายจะได้เห็นทางของเขาและการประพฤติของเขา, และเจ้าทั้งหลายจะได้มีความบรรเทาทุเลาลงเพราะความทุกข์ที่เราให้มาเหนือยะรูซาเลม, คือด้วยสารพัตรที่เราให้มาเหนือเมืองนั้น. 23 และเขาทั้งหลายจะให้ท่านมีความทุเลา, เมื่อเจ้าทั้งหลายจะได้เห็นทางของเขาและการประพฤติของเขา, และเจ้าทั้งหลายจะรู้ว่าซึ่งเราได้กระทำสารพัตรที่เราได้กระทำในเมืองนั้นก็ปราศจากเหตุก็หามิได้, พระยะโฮวาก็ตรัส |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society