ยะเอศเคล 11 - พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 19401 พระวิญญาณได้ยกข้าพเจ้าขึ้น, และให้ข้าพเจ้ามาถึงประตูตะวันออกแห่งเรือนพระยะโฮวาที่ตรงตะวันออก, และนี่แน่ะ, ที่เข้าประตูนั้นมีคน ๒๕ คน, และข้าพเจ้าได้เห็นยาซันยาบุตรของอัศซุร, และฟะลัตยาบุตรแห่งบะนายา. ผู้เป็นขุนนางพลเมือง, ในท่ามกลางคน ๒๕ คนนั้น, 2 และพระองค์ตรัสแก่ข้าพเจ้าว่า, ดูกรบุตรมนุษย์, คนเหล่านี้คือ, คนมุ่งร้ายและเสี้ยมสอนคำชั่วในท่ามกลางเมืองนี้. 3 ผู้ว่า, จะก่อสร้างเรือนนั้นก็ไม่ใกล้เวลา, เมืองนี้เป็นหมอ, เราทั้งหลายเป็นเนื้อ. 4 เหตุฉะนี้ท่านจงทำนาย, บุตรมนุษย์เอ๋ย, จงทำนายต่อเขาทั้งหลาย, 5 และพระวิญญาณพระยะโฮวาตกเหนือข้าพเจ้า, และพระองค์ตรัสแก่ข้าพเจ้าว่า, พระยะโฮวาตรัสดังนี้ว่า, เจ้าทั้งหลายได้กล่าวดังนี้ว่า, โอ้เรือนยิศราเอล, ก็ความดำริในเจ้าเราทราบอยู่ทั้งนั้น. 6 เจ้าทั้งหลายทำให้คนพวกเจ้าถูกอาวุธตายทวีมากขึ้นในเมืองนี้, และได้ทำให้ศพที่ถูกอาวุธตายเต็มไปทั่วถนนเมือง, 7 เหตุฉะนี้, พระยะโฮวาจึงตรัสดังนี้ว่า, ผู้ถูกอาวุธตายของเจ้าที่เจ้าได้วางทิ้งไว้ท่ามกลางเมือง, เขาเป็นเนื้อ, เมืองนี้เป็นหม้อ, แต่เราจะบันดาลให้เจ้าทั้งหลายออกไปเสียจากท่ามกลางเมือง. 8 เจ้าทั้งหลายได้กลัวกะบี่, และเราจะให้กะบี่นั้นมาเหนือเจ้า, พระยะโฮวาเจ้าตรัสว่า, 9 และเราจะให้เจ้าทั้งหลายออกไปจากท่ามกลางเมือง. และเราจะมอบให้เจ้าทั้งหลายในมือพวกต่างประเทศ, และเราจะทำมหันตโทษแก่เจ้า, 10 เจ้าทั้งหลายจะตกด้วยกะบี่, เราจะตัดสินเจ้าที่เขตต์แดนยิศราเอล, และเจ้าทั้งหลายจะได้รู้ว่าเราคือยะโฮวา. 11 เมืองนี้จะมิได้เป็นหม้อแก่เจ้า, เจ้าก็มิได้เป็นเนื้อในท่ามกลางเมืองนี้, เราจะตัดสินเจ้าที่เขตต์แดนยิศราเอล. 12 และเจ้าทั้งหลายจะได้รู้ว่าเราคือยะโฮวา, ด้วยว่าในกฎหมายของเราเจ้ามิได้ดำเนิน, พระบัญญัติของเราเจ้ามิได้รักษา, แต่บัญญัติของนานาประเทศที่อยู่ล้อมรอบเจ้าๆ ได้ประพฤติตาม. 13 และอยู่มาขณะเมื่อข้าพเจ้ายังทำนายอยู่ฟะลัตยาบุตรบะนายาก็สิ้นชีวิตลง, ข้าพเจ้าจึงได้ซบหน้า, ข้าพเจ้าร้องเรียกเสียงดัง, กล่าวว่า, โอ้พระยะโฮวาเจ้าพระองค์จะให้ชนที่เหลือของยิศราเอลสิ้นเชิงทีเดียวหรือ 14 และคำพระยะโฮวามาถึงข้าพเจ้าว่า, 15 บุตรมนุษย์เอ๋ย, คนทั้งปวงที่ชาวยะรูซาเลมได้ว่าแก่พวกพี่น้องของท่าน, คือพวกพี่น้องของท่าน, คนสนิทของท่าน, และบรรดาเรือนยิศราเอลทั้งสิ้นว่า, จงให้ไกลจากพระยะโฮวา, แผ่นดินนี้เป็นมฤดกได้แก่เราแล้ว. 16 เหตุฉะนี้จงว่า, พระยะโฮวาเจ้าได้ตรัสดังนี้ว่า, ด้วยเราได้ให้เขาไปไกลในท่ามกลางนานาประเทศ, เพราะเราได้ให้เขาพลัดพรากไปในแผ่นดินทั้งปวง, เรายังจะเป็นวิหารแก่เขาสักเวลาหน่อยหนึ่งในแผ่นดินทั้งปวงที่เขาได้พลัดพรากอยู่นั้น. 17 เหตุฉะนี้จงว่า, พระยะโฮวาเจ้าตรัสดังนี้ว่า, เราจะรวบรวมเจ้าทั้งหลายมาจากนานาประเทศ, และให้มาจากแผ่นดินทั้งปวงที่เจ้าทั้งหลายกระจัดกระจายไปอยู่นั้นให้เจ้าประชุมกัน, และเราจะมอบแผ่นดินยิศราเอลให้เจ้า. 18 และเขาทั้งหลายจะมาที่นั่น, และเขาจะเอาการ น่าเกลียดและการชั่วลามกทั้งปวงออกไปเสียจากแผ่นดินนั้น. 19 และเราจะให้เขาทั้งหลายมีใจเป็นอันเดียว, และเราจะให้จิตต์วิญญาณใหม่ภายในเจ้าทั้งหลาย, และเราจะนำถอนใจหินจากเนื้อเขาทั้งหลาย, และเราจะประทานจิตต์เนื้อแก่เขา. 20 เพื่อเขาทั้งหลายจะได้ดำเนินตามกฎหมายของเรา, และจะได้รักษาพระบัญญัติของเราและประพฤติตาม, และเขาจะเป็นพลไพร่ของเรา, และเราจะได้เป็นพระเจ้าเขาทั้งหลาย. 21 ฝ่ายเขาทั้งหลายนั้นที่มีใจหลงไปตามการน่าเกลียดและความชั่วลามกทั้งปวงของเขานั้น, พระยะโฮวาเจ้าดำรัสว่า, เราจะให้เป็นไปเหนือศีรษะเขาทั้งหลาย, ตามทางปรนนิบัติของเขา. 22 คะรูบีมจึงยกปีกของตัวขึ้น, และกงจักรทั้งปวงก็อยู่ที่ข้างเขา, และรัศมีพระยะโฮวาของยิศราเอลอยู่เหนือเขาทั้งหลายเบื้องบน. 23 รัศมีของพระยะโฮวาโพลงขึ้นจากกลางเมืองนั้น, และดำรงอยู่เหนือภูเขาตะวันออกเมืองนั้น. 24 และพระวิญญาณได้ยกข้าพเจ้าขึ้น, และนำข้าพเจ้ามายังเมืองเคเซ็ดถึงพวกชะเลย, ด้วยนิมิตต์พระวิญญาณพระเจ้า, และนิมิตต์ที่ข้าพเจ้าเห็นนั้นขึ้นไปจากข้าพเจ้า. 25 และข้าพเจ้าได้กล่าวแก่พวกชะเลยบรรดาคำพระยะโฮวาที่พระองค์บันดาลให้ข้าพเจ้าเห็นนั้น |
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
Thailand Bible Society